| Strophe: 398_[399] | ||
| Verse: a | ლამოდა დახეთქებასა, | გაუწყდა ჯაჭვის ღვედია, |
| Verse: b | ცხენის ფერჴს ქუ̂ეშე ჩავარდა, | მართ ვითა გარდნაჴედია. |
| Verse: c | ვირე ჴმალსა მოიწვდიდა, | გაიქცა მინარბედია, |
| Verse: d და | ლაშქარსა შიგან შევარდა, | მას მოეჴმარა ბედია. |
| Strophe: 399_[400] | ||
| Verse: a | არის სამასი ათასი | თურისთან მეომარია. |
| Verse: b | მათ პილოტანსა მომართეს, | შემოეხვივნეს გარია, |
| Verse: c | საამ ზაულელთ უბრძანა: | -- "მე ზურგი მომიბარია, |
| Verse: d და | ასე დავაფრთხობ, მართ ვითა | მტრედისა გუნდსა ბარია. |
| Strophe: 400_[401] | ||
| Verse: a | საამ გაფიცხდა, საომრად | ლოდსა დაავლო ჴელია, |
| Verse: b | შესტყორცა დიდი, შესჭეხა, | -- "სიცოცხლეს ნურვინ ელია!.. |
| Verse: c | უთრუთის ლახტი ჴელთა მაქუ̂ს, | ვერვინ მომირე მთელია!" |
| Verse: d და | ზოგი ძახილმან შებნიდა, | შიშმან მოსწყუ̂იტა წელია. |
| Strophe: 401_[402] | ||
| Verse: a | ფარუს ერქუ̂ა ფალავანსა, | წინ მოუძღვა თურის ჯარსა. |
| Verse: b | პილოტანსა შუბი შესცა, | ვერ გასჩარა ვერც აბჯარსა. |
| Verse: c | საამ შუბი გამოუღო | ჴელი მიყო ლახტის ტარსა, |
| Verse: d და | ტვინი თმასა გაურია, | ჰგავს ადრიდგან მონამკუ̂დარსა. |
| Strophe: 402_[403] | ||
| Verse: a | თურის რაზმნი ერთობილნი | საამისურს დაეხვივნეს, |
| Verse: b | ჴმალ-ხანჯალი, შუბი, ლახტი | ბეუ̂რი ჰკრეს და ვერ ატკივნეს, |
| Verse: c | მას ლომ-გულსა ვერა ავნეს, | საბრალოთა თვითვე ივნეს, |
| Verse: d და | წაუშინა მძიმე ლახტი, | დაჴოცილნი ძლივ ეტივნეს! |
| Strophe: 403_[404] | ||
| Verse: a | ქუ̂ემოთ სალიმ შეუტივა, | მანუჩარის რაზმსა ეცა. |
| Verse: b | შექნეს ცემა საშინელი, | დაერივნეს ერთმანერცა, |
| Verse: c | მტვერი ცამდის აამაღლეს, | დააბნელეს მაღლა მზეცა. |
| Verse: d და | სისხლის ღვარსა კაცი მიაქუ̂ს, | გავს წაირღვნა ცა, დაეცა. |
| Strophe: 404_[405] | ||
| Verse: a | მოერივნეს ერანელთა, | დროშას ახლოს მოეჯარნეს, |
| Verse: b | შაჰ მანუჩარ ცხენზედ შესვეს, | საამს უკან გამოგზავნეს, |
| Verse: c | დროშა დასჭრეს, სპილო მოკლეს, | სისხლნი მათნი მოეღვარნეს. |
| Verse: d და | ტახტი სრულად დაამსხვრიეს, | დაჴოცეს და ბეუ̂რი ავნეს. |
| Strophe: 405_[406] | ||
| Verse: a | კაცი ორმოცი ათასი | მათ მოკლეს მანუჩარისა. |
| Verse: b | არის ხრიალი: "ჰაი, ჰუი̂, | ყუ̂ირილი-ზათქი ზარისა. |
| Verse: c | თვალებსა მტვერსა აყრიდა | მუნით ნაქროლი ქარისა. |
| Verse: d და | მიწა თრთოდა და იძროდა, | ეყარა გორა მკუ̂დარისა. |
| Strophe: 406_[407] | ||
| Verse: a | ყუბად წავიდა საამთან, | მალე შექუსლა ცხენია. |
| Verse: b | სისხლით გასვრილი, სიმაღლით | ძლივ იცნა საროს ხენია. |
| Verse: c | უთხრა: "ლომ-გულო, სიღაფლე | თქუ̂ენთანა რა სახსენია?! |
| Verse: d და | მანუჩარს არას უშველით, | მის თავზედ სიმარცხენია!" |
