| Strophe: 464_[465] | ||
| Verse: a | მიუწერა: "გულ-ქვიტკირო, | ბედნიერო ფალავანო, |
| Verse: b | დევ-ვეშაპთა ამომწყუ̂ეტო, | ზღვით ნიანგთა ამამყვანო, |
| Verse: c | ბეჭ-ბრტყელო და მკერდ-ფართოო, | ტან-მაღალო, ახოვანო, |
| Verse: d და | ჯავარ-სრულო, პილოტანო, | შუქთა მზეებრ მონავანო! |
| Strophe: 465_[466] | ||
| Verse: a | ტახტის ზურგო, შენი ბრძოლა | ეტლსაც არა შეუძლია! |
| Verse: b | ალმასისა ჴლმის ქარქაშო | არვინ არი შენებრ მძლია, |
| Verse: c | აწ ზადაჩამ ერანელთა | მოუჴდა და მეტად სძლია, |
| Verse: d და | სისხლი ველთა მოადინა, | კაცი მჴეცთა მიაძლია. |
| Strophe: 466_[467] | ||
| Verse: a | თუ ადრე არ მოესწრები, | წაჴდა ტახტი ერანელთა, |
| Verse: b | რა ეს წიგნი მოგივიდეს, | შენ აიღე ლახტი ჴელთა, |
| Verse: c | ჭანგ-მახვილო მოისწრაფე, | შემოირტყი ჴმალი წელთა, |
| Verse: d და | იგი ქენით, რაც უქნია | თქუ̂ენთა გვართა -- ტახტის მცველთა |
| Strophe: 467_[468] | ||
| Verse: a | ანუ იყოთ აბანოსა, | ან ნადიმი გედვას წინა, |
| Verse: b | ადეგით და წამობრძანდით, | დაუტეუ̂ეთ სუფრა; მინა; |
| Verse: c | თუ შუაღამ მოგივიდეს, | არამც ვითა დაგეძინა, |
| Verse: d და | დილა იყოს, -- ფიცხლა შეჯე, | ნუ მოიცდი წამსა შინა! |
| Strophe: 468_[469] | ||
| Verse: a | წიგნი უბოძა ფაიქსა, | უბრძანა: "ადრე მიდია, |
| Verse: b | დღე-ღამე სწორად იარე, | მოუსუ̂ენებლად ვლიდია!" |
| Verse: c | მალე წავიდა, გაფრინდა, | ვით ეშმაკი და ფლიდია. |
| Verse: d და | ზაულს მივიდა ანაზდად, | გზა ედვა თუმცა დიდია. |
| Strophe: 469_[470] | ||
| Verse: a | საამ სავარდეს ნადიმად | იჯდა, ეყარა ვარდია. |
| Verse: b | უსხდა პირ-მთვარე მუტრიბი, | არ ედვა გულსა დარდია. |
| Verse: c | სვემდა ხოშ-გუ̂არსა ღვინოსა, | ზარხოშად იყო არ დია, |
| Verse: d და | იშვებდა გმირი -- ტანითა | აბანოს განაზარდია! |
| Strophe: 470_[471] | ||
| Verse: a | ფაიქმა საამ იკითხა, | უამბეს: "ბაღსა მჯდომია". |
| Verse: b | მივიდა, მეკრე შეგზავნა, | თვითან კარზედა მდგომია. |
| Verse: c | ფალავანს ჰკადრეს: "მოვიდა | აქ მონა დანაშრომია. |
| Verse: d და | წიგნი აქუ̂ს ფრიდონ მეფისა, | თქუ̂ენის ნახვისა მდომია. |
| Strophe: 471_[472] | ||
| Verse: a | შემოყუ̂ანება უბრძანა, | მონა წავიდა რბენითა, |
| Verse: b | შემოიყუ̂ანა ფაიქი | მაშვრალი ოფლთა დენითა, |
| Verse: c | წიგნი მიართვა ჩოქითა, | დალოცა ზესთა-ზენითა. |
| Verse: d და | ლომ-გულმან წიგნსა აკოცა, | იკითხავს ტკბილი ენითა. |
| Strophe: 472_[473] | ||
| Verse: a | წაიკითხა, ვითა შმაგი, | წამოიჭრა, სულთქმით ახა. |
| Verse: b | "წა, სამანდი შემიკაზმე", | ამილახვარს შეუძახა. |
| Verse: c | ყუ̂ელგან კაცი ლაშქართათვის | გაარბინა, გაუზახა, |
| Verse: d და | სავარდიდამ გამოვიდა, | შეჯდა ფიცხლავ, მოემახა". |
| Strophe: 473_[474] | ||
| Verse: a | წინა დროშა ლომის სახე | გაიძღვანა, წამოვიდა, |
| Verse: b | ვითა ქარი, დაუდგრომლად | სირბილითა მალედ ვლიდა, |
| Verse: c | ზოგნი უკან მოსდევდიან, | ზოგნი ადრე მოუვიდა. |
| Verse: d და | უსამანდო პილოტანსა, | სხვაცა ცხენი ვით დასძვრიდა?! |
| Strophe: 474_[475] | ||
| Verse: a | კაცი ოცდაათ-ათასი | შეიქნა მეომარია, |
| Verse: b | დღე, ღამე, სწორად იარეს, | გზა გრძელი, მთა და ბარია, |
| Verse: c | დაიღალნეს და ჩამოჴდეს, | თავს ქვე[შ] დაიდვეს ფარია. |
| Verse: d და | საამს ძილშიგან ეჩუ̂ენა | სიზმარი შესაზარია : |
| Strophe: 475_[476] | ||
| Verse: a | ნახა მანუჩარ ზღვაშიგან, | შიგ ეგდო დანასველია, |
| Verse: b | ზოგჯერ ღადომან გააგდო | ნაპირსა, ვითა ძელია. |
| Verse: c | საამ მივიდა, წაფრინდა, | კალთას მოკიდა ჴელია, |
| Verse: d და | მოზიდა, გამოიყუ̂ანა | ზღვიდაღმე კიდევ მთელია. |
| Strophe: 476_[477] | ||
| Verse: a | ამაზედა გაიღვიძა, | წამოიჭრა ვითა რეტი, |
| Verse: b | ბრძანა: "თურმე დაეჭირა | აწ მანუჩარს მეტის მეტი, |
| Verse: c | შეჯდა, ფიცხლავ წამოვიდა | ერანისა ტახტის სვეტი, |
| Verse: d და | ვირემ საამ მოვიდოდა, | მათ შეექნათ ცემა-ჟლეტი. |
| Strophe: 477_[478] | ||
| Verse: a | მუნვე მოვიდეთ, დავიწყოთ | ანბავი დანატევები: |
| Verse: b | არ მოსულიყო მანუჩარ | და სალიმ მეფის ძეები, |
| Verse: c | დილა გათენდა, დარაზმდეს | საომრად შესატევები. |
| Verse: d და | სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა, | ყუ̂იროდეს, ვითა ნარები. |
| Strophe: 478_[479] | ||
| Verse: a | მოედანშიგა მოვიდა | ზადაჩამ სახელდებული. |
| Verse: b | შუბსა ივლებდა, იძახდა: | "ვინა ხარ ერანს ქებული?! |
| Verse: c | გამოდი, შენზე საწუთრო | ვამყოფო შეიწრებული!.." |
| Verse: d და | აქათით ყუბად გავიდა | საომრად გაფიცხებული. |
| Strophe: 479_[480] | ||
| Verse: a | ზადაჩამ ყუბადს აგინა, | მოუჴდა, ვითა ბარია, |
| Verse: b | შუბი გაშჩარა კურტაკსა, | გააგდებინა ფარია, |
| Verse: c | სარტყელსა, ჴელი ჩაუგდო, | ცხენსა მოჴადა დარია, |
| Verse: d და | ლამოდა დახეთქებასა, | ყუბადს დაეცა ზარია. |
| Strophe: 480_[481] | ||
| Verse: a | შეაწყდა ჯაჭვის სარტყელი, | ჩამოვარდა ამად ძირსა, |
| Verse: b | ფალავნები მიეშველნეს, | ძლივ დააძვრეს ვეშპის პირსა, |
| Verse: c | შავი რაზმი აიშალა, | ორნივ უკვრენ ყუ̂ირო-შტვირსა. |
| Verse: d და | დაერივნენ ერთმანერთსა, | ცა სისხლსა სწვიმს, ეტლი სტირსა! |
| Strophe: 481_[482] | ||
| Verse: a | ორგნითვე ბეუ̂რი იჴოცა, | შეიქნა ცემა, ხივილი, |
| Verse: b | სისხლით მინდორი გაწითლდა, | იყო ახტათა ხვივილი, |
| Verse: c | მამა შვილს ტირის, ძმა -- ძმასა, | აქუ̂ს დიდი მისატკივილი, |
| Verse: d და | საღამოს ჟამსა გაიქცნეს, | ერანელთ შექნეს ჩივილი. |
| Strophe: 482_[483] | ||
| Verse: a | ბარგშიგ შეუჴდეს, იჴოცა | მრავალი ყმა და ბერია. |
| Verse: b | ერანელთაკენ გამოჩნდა | მაღალი, დიდი მტვერია: |
| Verse: c | ყარან მოვიდა ლაშქრითა, | მოელავს შუბის წვერია. |
| Verse: d და | უკუ-ეყარნეს მაშვრალნი. | მზე იქნა დანაწვერია. |
| Strophe: 483_[484] | ||
| Verse: a | ბარგზედ დადგეს, ყარან მიდგა, | ფალავანთა პირს აკოცა. |
| Verse: b | ვინცა ომსა მორჩომოდა, | ყუ̂ელაკასა მიულოცა. |
| Verse: c | ცრემლი ღაწვთა უსველებდა, | თქუ̂ა: "ვინ უფრო დაიჴოცა? |
| Verse: d და | მე სიცოცხლე აღარ მინდა, | ეს რა ვნახე, რა მეოცა?!". |
| Strophe: 484_[485] | ||
| Verse: a | თურანელთაკე გამოჩნდა | მტვერი, ცათამდის სწვდებოდა, |
| Verse: b | კაცი ოთხასი ათასი | სალიმს წინ მოუძღვებოდა. |
| Verse: c | მგლის სახე დროშა ნათობდა, | ქოსთა ჴმა გახშირდებოდა, |
| Verse: d და | სპილოზედ იჯდა ჴელ-მწიფე, | თან ქაიაშარ ჰყუ̂ებოდა. |
| Strophe: 485_[486] | ||
| Verse: a | ზადაჩამ მისაგებავად | შეჯდა და იკრა ნობასა, |
| Verse: b | ახლოს მივიდა, ჩამოჴდა, | იქმოდა ბიძის თმობასა. |
| Verse: c | სალიმ რა ნახა, გარდაჴდა, | ვერ იტყუ̂ის ომთა გმობასა, |
| Verse: d და | მათ ერთმანერთი დაკოცნეს, | ქოსი იქს მაღლა ჴმობასა. |
| Strophe: 486_[487] | ||
| Verse: a | მოვიდეს ორნივ ლაშქარნი, | მეფეთა მისცეს სალამი, |
| Verse: b | შესხდეს და სადგომისაკე | გამოიძღვანეს ალამი, |
| Verse: c | მოედანს დადგეს კარავნი, | დაფარეს ჴმელი და ლამი, |
| Verse: d და | ამართეს სევნის სვეტები, | ოქროდ ნაჭედი ყალამი. |
| Strophe: 487_[488] | ||
| Verse: a | ერანის გზაზედ გამოჩნდა | მტვერი, ზე ამაღლებული. |
| Verse: b | მოვიდეს, იცნეს მანუჩარ, | თან ქავის დროშა ხლებული. |
| Verse: c | კაცი ას-ოცი ათასი | მას მოჰყუ̂ა სახელდებული. |
| Verse: d და | წინ მიეგებნეს ლაშქარნი, | შესხდეს ყოველნი -- კრებული. |
| Strophe: 488_[489] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფეს მისცეს სალამი, | ჩამოჴდეს ერთობილია, |
| Verse: b | შესხდეს და სადგომს მოვიდეს, | მუნ ჯარი შემოყრილია. |
| Verse: c | დადგეს კარავნი ოთაღნი | ფრიდონ მეფისა ქნილია, |
| Verse: d და | მანუჩარს სიმაგრისათვის | გარ შემოავლეს თხრილია. |
| Strophe: 489_[490] | ||
| Verse: a | დილა გათენდა, გამოჩნდა | უკუნის განმქარვებელი. |
| Verse: b | გუმბათსა ზედა ამაღლდა | საწუთროს მაშუ̂ენებელი. |
| Verse: c | ჰკრეს ნაღარასა, ყუ̂იროდა | ნაფირი, მისი მჴმობელი. |
| Verse: d და | შესხდეს ორნივე ლაშქარნი | -- მინდორთა ამავსებელი. |
| Strophe: 490_[491] | ||
| Verse: a | დარაზმდეს. შეჯდა მანუჩარ, | თხრილშიგან დადგა ცხენითა, |
| Verse: b | ასი ათასით კაცითა, | დროშითა შეურცხვენითა. |
| Verse: c | მარჯვნით დგას ყარან და ქიშვად | ჯარითა უმარცხენითა, |
| Verse: d და | მეორგნით ყუბად და მილად | ლაშქრითა მემარცხენითა. |
| Strophe: 491_[492] | ||
| Verse: a | თურანელთ რაზმი დააწყუ̂ეს, | სალიმ სპილოზედ მჯდომია, |
| Verse: b | მგლის სახე დროშა ამართა, | -- არის ომისა მდომია. |
| Verse: c | მარჯვნით დგას ვისი და ომან, | ლუაქ, ფარშავად ლომია, |
| Verse: d და | მარცხენით ქაიაშარი, | ნოშტევან, ზავარ მდგომია. |
| Strophe: 492_[493] | ||
| Verse: a | დროშას წინ დადგა ზადაჩამ | ლახტოსან-საგდებლოსანი. |
| Verse: b | სამოცი ადლი სიმაღლე | ქონდა -- მაღალი ზროსანი. |
| Verse: c | მართ ვითა ლომი, ბრდღვინევდა, | შუბსა ივლებდა ჴლმოსანი, |
| Verse: d და | მუქარას ითხოებოდა, | მაღლა ყუ̂იროდა ჴმოსანი. |
| Strophe: 493_[494] | ||
| Verse: a | გახშირდა ცემა ქოსისა, | მოდგა შუბისა ტევრია, |
| Verse: b | მინდორი, ზღვა ვით, ღელვიდა, | შეიქნა მოსაწეუ̂რია. |
| Verse: c | მათი ზრიალი, ზახილი | ცათამდის ასაწეუ̂რია. |
| Verse: d და | მტვერი ამაღლდა. ჯაბანი | შიშმან გახეთქა ბეუ̂რია. |
| Strophe: 494_[495] | ||
| Verse: a | ყარან გავიდა შუბითა, | პირველ მუქარის მძახელი. |
| Verse: b | ზადაჩამ ნახა სალიმთან, | ახსენა ღვთისა სახელი, |
| Verse: c | მიუჴდა, უთხრა: "ბედ-კრულო, | ომი გიჩუ̂ენო მჭახელი, |
| Verse: d და | ვატირო შენი მშობელი, | იყოს თვალ-დაუფახელი!" |
| Strophe: 495_[496] | ||
| Verse: a | ყარან ფიცხლავ ჩამოაგდო, | ფარი შუბით გაუმსხვრივა. |
| Verse: b | ჯაჭვ-ჯავშანი გაუტეხა, | კორცად ვერა ჩაუწივა, |
| Verse: c | ყუბად, მილად, აშაქ ნახეს, | სამთავ ერთად შეუტივა; |
| Verse: d და | მიუჴდეს და დაუშინეს, | სული ამით მოახწივა. |
| Strophe: 496_[497] | ||
| Verse: a | ამილახორმან ცხენს შესვა | მუნ ყარან ჩამოგდებული |
| Verse: b | კუ̂ლავე მოუჴდა ზადაჩამს | საომრად გაფიცხებული. |
| Verse: c | მარტოსა სცემენ გულ-მედგრად | ოთხნივე სახელ-დებული. |
| Verse: d და | რაზმი შეიძრა, შეიქნა | მტვერი ზე ამალებული. |
| Strophe: 497_[498] | ||
| Verse: a | შუბისა ჯარი მოვიდა, | დაიწყეს ცხენთა ჴვივილი, |
| Verse: b | ისარი გვანდა ფუტკარსა, | შეიქნა სროლა-შივილი. |
| Verse: c | ფალავანთა და სფაადთა | სჭირდა ნაკრავთა ტკივილი, |
| Verse: d და | "ჰკარ, მოჰკალ, შეჰკარ, შეიპყარ!" | -- იყო ამისი ყივილი. |
| Strophe: 498_[499] | ||
| Verse: a | შუა გაჭრილი თავადი | ცხენსა მოჰქონდა, ცვიოდა. |
| Verse: b | თავადთა თავი ეყარა, | ზოგთა ნაკრავი სტკიოდა. |
| Verse: c | სისხლმან ხანდაკი გაჰკუ̂ეთა, | ვითა ჯიონი, დიოდა. |
| Verse: d და | კაცის თავ-ფეხი მოქონდა, | ზადაჩამ არას ჩიოდა. |
| Strophe: 499_[500] | ||
| Verse: a | გზანი შეიკრნეს მძორითა, | ჰყრია, მართ ვითა ბანგია. |
| Verse: b | ქარი და წვიმა მოვიდა, | დაბნელდა, ვითა ზანგია. |
| Verse: c | ერანელთ პირსა აყრიდა, | დაჰყარეს მათი ბარგია. |
| Verse: d და | თხრილსა გავიდეს მანუჩარ, | ჟღრიალობს ცხენთა რაგია. |
| Strophe: 500_[501] | ||
| Verse: a | ვეღარ დაუდგეს, გაიქცეს | მანუჩარ და ერანელნი. |
| Verse: b | გაემარჯუ̂ა თურანელთა, | მას დღეს იყუ̂ნეს სისხლთა მღვრელნი. |
| Verse: c | დროშა დარჩა. მედროშესა | მათ მოჰკუ̂ეთეს წმინდად ჴელნი |
| Verse: d და | დარჩა სპილო, აქლემები, | ძლივ იტყეუ̂დეს მკუ̂დართა ველნი. |
| Strophe: 501_[502] | ||
| Verse: a | სამ დღე-ღამე უკან ზდივეს | გულ-უშიშრად, არ დარიდეს |
| Verse: b | სად ყოშუბსა მიეწივნეს, | ვით პანტასა, ჩამოყრიდეს. |
| Verse: c | თური მკუ̂დარი მოიგონეს, | გულ-მესისხლედ სისხლსა ღვრიდეს. |
| Verse: d და | მანუჩარ და თავადები | გაქცეულნი მთაზედ ვლიდეს. |
