| Strophe: 593_[594] | ||
| Verse: a | მორჭმულსა, გამარჯუ̂ებულსა | მიყავს სალიმის შვილია, |
| Verse: b | ამათ მისვლამდის მივიდა | ფრიდონთან გაგზავნილია, |
| Verse: c | სალიმის თავი მიართვა | ტაშტით პირ-გარდახდილია, |
| Verse: d და | დახედა, დიდი შეჰყუ̂ირა: | "ვაი საწუთროს ქნილია!" |
| Strophe: 594_[595] | ||
| Verse: a | თავსა ჴელნი შემოიკრა, | საყელონი გარდიხივნა, |
| Verse: b | საჴელ-მწიფო ქუდ-გვირგვინი | მიწაზედა დაასრივნა, |
| Verse: c | თმა და წვერი დაიგლიჯა, | ვით ფაფარი, გააბნივნა, |
| Verse: d და | დაბნდა, ტახტით ჩამოვარდა, | მისი მჭვრეტნი გააკუ̂ირნა. |
| Strophe: 595_[596] | ||
| Verse: a | სულად მოვიდა, დაიწყო | მოთქმა საბრალოდ ენითა: |
| Verse: b | ამას იტყოდა: "ვაჲ შვილნო, | დაგჴოცენ ჩემის ჴელითა! |
| Verse: c | ჩემზედ ნათელი საწურთო | მე დავაბნელე თქუ̂ენითა, |
| Verse: d და | აწ რა ვქნა ბერმან, საწყალმან, | გული აღარა ლხენითა?!. |
| Strophe: 596_[597] | ||
| Verse: a | მოუალს გზასა წახვედით, | მასკუ̂ლავნო მაღრიბისანო! |
| Verse: b | ტახტად სამარე იშოვნეთ, | თქუ̂ენ, უნათლენო მზისანო, |
| Verse: c | სახლად სამყოფად ტაგრუცი, | ნორჩნო, ალვისა ხისანო, |
| Verse: d და | სიბერის ჟამსა მე დამწვით, | უბედურისა დღისანო!. |
| Strophe: 597_[598] | ||
| Verse: a | ბერმან ქავმან დაადუმა, | დიდი ხანი მოიტირეს, |
| Verse: b | თაბუთშიგა ჩააწვინეს, | სულის საქმე გაუვლინეს; |
| Verse: c | ბეუ̂რი გასცა გლახაზედა, | მისი გზითა შეიწივნეს, |
| Verse: d და | წაიღეს და ერაჯის და | ურისთ გვერდით ჩააწვინეს. |
| Strophe: 598_[599] | ||
| Verse: a | მოვიდა სარი ქალაქშიდ | მანუჩარ გამარჯუ̂ებული, |
| Verse: b | თან მოჰყუ̂ა საამ ლომ-გული, | მტერზედა ალაღებული, |
| Verse: c | მათ მოიყუ̂ანეს თამურაზ | სალიმის შვილი ქებული, |
| Verse: d და | ფრიდონის ნახვად შეუ̂იდეს, | ნახეს ცრემლითა ღებული. |
| Strophe: 599_[600] | ||
| Verse: a | ფრიდონ ტახტით გარდამოჴდა, | წინ მანუჩარს მიეგება, |
| Verse: b | მოეხვია, გარდაკოცნა, | დაუშრიტა ცეცხლთა დება. |
| Verse: c | პილოტანი მჴარ-მოჭდობით | მოეხვია, ჰკადრა ქება, |
| Verse: d და | საამს ჰკითხა თემურაზის: | "ვინ არისო, არ მაქუ̂ს ცნება!" |
| Strophe: 600_[601] | ||
| Verse: a | მან მოახსენა: "თამურაზ | ქუ̂იან, სალიმის შვილია- |
| Verse: b | ფრიდონ შეიტყო, ატირდა, | ადუღდა გული ჩვილია. |
| Verse: c | ჴელი მოჰკიდა, აკოცა, | ცრემლი ზდის, ვითა მილია. |
| Verse: d და | ტახტზედა გვერცა დაისვა, | უბრძანა სიტყუ̂ა ტკბილია. |
| Strophe: 601_[602] | ||
| Verse: a | ოქროსა სელი დაუდგეს, | საამ ზედ დაჯდა მთა ვითა, |
| Verse: b | თავადნი გარდაიწვივნეს, | მართ ვითა წესად ჴმდა ვითა. |
| Verse: c | მოიღეს ხილი, შარბათი, | ლაღობდეს, -- სჯობდა თქმა ვითა?! |
| Verse: d და | ფრიდონის ჭირნი გაქარდეს, | შეიქნა, სავარდე ვითა. |
| Strophe: 602_[603] | ||
| Verse: a | წელიწადი გამოვიდა. | მათ მებრძოლთა ვერსით ავნეს. |
| Verse: b | ყარან, ყუბად მოუვიდეს, | რომე თურანს გაეგზავნეს. |
| Verse: c | თან ფეშანგი მოიყუ̂ანეს, | თურანელნი დაეზავნეს. |
| Verse: d და | შევიდეს და მეფეთ წინა | თავნი მათნი მოიტანეს. |
| Strophe: 603_[604] | ||
| Verse: a | ჴელ მწიფეთა ჴელს აკოცეს, | ახლოს მიდგეს ეთაყუ̂ანეს, |
| Verse: b | ფეშანგ ზადაჩამის შვილი, | ფრიდონს წინა მოიყუ̂ანეს, |
| Verse: c | აკოცა და გვერც დაისვა, | ჭირი ლხინსა დააგვანეს, |
| Verse: d და | თავადები გარდიწვიეს, | ვეზირები შეიყუ̂ანეს. |
| Strophe: 604_[605] | ||
| Verse: a | რაცა სალიმს გაყოფაშიგ | ქუ̂ეყანანი მიჴდომოდეს, |
| Verse: b | ყუ̂ელა თამურაზსა მისცეს, | უბრძანეს თუ: -- "შენა გქონდეს!" |
| Verse: c | თურის კერძი ფეშანგს მისცეს: | -- "წა, თურანი შენა გყმობდეს!". |
| Verse: d და | გაისტუმრა მხიარულნი, | მათს ალაგსა თამაშობდეს. |
