| Strophe: 648_[648] | ||
| Verse: a | თვალსა ჰკრა არყის ისარი, | ღაბაბსა შიგან გაავლო. |
| Verse: b | მშვილდი გააგდო და ჴელი | მძიმესა გურძსა წაავლო, |
| Verse: c | თავს დაკრა, მისი მებრძოლი | წაღმა აღარა წაავლო, |
| Verse: d და | მისი ოჴერი სიდიდე | ყუ̂ელაი ცუდად ჩაავლო. |
| Strophe: 649_[649] | ||
| Verse: a | საამს ბოლო მოუქნივა, | მერმე კლდესა გარდავარდა. |
| Verse: b | ფალაჴანმან სიფიცხითა | დაიცთუნა, უკუვარდა. -- |
| Verse: c | სასიკუ̂დილოდ ხაფუნობდა, | ხევსა შიგან რა ჩავარდა, |
| Verse: d და | სისხლი წასკდა, ვითა რუი, | ღელის თავსა გარდავარდა. |
| Strophe: 650_[650] | ||
| Verse: a | იგი წყალი სისხლისაგან | ორი ზომა გარდაიქცა, |
| Verse: b | ფალავანი გესლისაგან | და სიმყრალით გარდაიქცა, |
| Verse: c | ვარდის მგზავსი სარო ტანი | ზაფრანისა ფერად იქცა. |
| Verse: d და | პირი დაზდვა მიწაზედა, | შემოქმედსა თაყუ̂ანისცა. |
| Strophe: 651_[651] | ||
| Verse: a | რა გაიგონეს გუშაგთა | სამის ჴმა დავედრებული, |
| Verse: b | ტირილით ღმერთი ადიდეს, | თქუ̂ეს: "მორჩა სახელ-დებული, |
| Verse: c | ჩამოჴდეს, ახსნეს სამანდი, | მოჰყუ̂ან და მოვლენ კრებული, |
| Verse: d და | კიდევ შიში აქუ̂ს მკუ̂დრისაცა, | მათ გული ჰქონდა კლებული. |
| Strophe: 652_[652] | ||
| Verse: a | რა ნახა საამ გუშაგნი, | უყივლა, ჴელი უქნია, |
| Verse: b | თქუ̂ეს : "დასტურ მოკლა ვეშაპი, | მოგვფინა მზემან უქნია! |
| Verse: c | დამხიარულდეს, წავიდეს | სირპილით, ვითა ბუქნია, |
| Verse: d და | მივიდეს, ნახეს, გაჰკუ̂ირდეს, | თქუ̂ეს თუ: "ეს არვის უქნია!" |
| Strophe: 653_[653] | ||
| Verse: a | მოეხვივნეს, აკოცებდეს | იარაღსა, ფერჴსა, ჴელსა. |
| Verse: b | გაიჴადა იარაღი, | შემოიჴსნა ჴმალი წელსა, |
| Verse: c | იბანა და წამოვიდა, | მიწვა ცოტად მოსასვენსა. |
| Verse: d და | თემსა კაცი გაუგზავნა, | -- "ნუღარ ეჭობთ ვეშაპს მთელსა!" |
| Strophe: 654_[654] | ||
| Verse: a | მახარობელი თემშიგა | გაფრინდა, ვითა ქორია. |
| Verse: b | მერმე მოვიდა, სად იდვა | მთისა ოდენი მძორია, |
| Verse: c | კეფით ბოლომდინ გააძრო | ტყავი ვიწრო და სწორია. |
| Verse: d და | საგდებლად ჰქონდის, მებრძოლთა | მრავალთა მითა მორია. |
| Strophe: 655_[655] | ||
| Verse: a | რქა ება მეტად მახვილი, | კაცთაგან საკრძალავია, |
| Verse: b | შუბისა ტარსა უგრძეა, | ამად არ სამალავია. |
| Verse: c | ჴელი წამოჰკრა, მოსტეხა, | მან გაიშალა მკლავია. |
| Verse: d და | საამ თქუ̂ა : ერანს" წავიღებ, | ჴელ-მწიფის სანახავია!" |
| Strophe: 656_[656] | ||
| Verse: a | იმათ საამს მიულოცეს, | მერმე ჰკადრეს დიდი ქება: |
| Verse: b | "სიკეთე და ფალავნობა | ამას იქით არ იქნება, |
| Verse: c | ღმერთმან თურმე შეგვიწყალა, | მისთვის მოგცა ძლიერება, |
| Verse: d და | ამას იქით დეუ̂-ვეშაპთა | აღარ ძალუც თქუ̂ენი ვნება!" |
| Strophe: 657_[657] | ||
| Verse: a | სრულიად მოკრბეს ყოველნი, | სიხარულითა ხლტებიან, |
| Verse: b | ვისაც არ ესმა შორიელთ, | შესატყობელად მირბიან. |
| Verse: c | დაწყნარდა ყოვლი ქუ̂ეყანა, | აღარ შიშითა ბნდებიან, |
| Verse: d და | საამს ლოცვიდეს ყოველნი, | იქით და აქათ დგებიან. |
| Strophe: 658_[658] | ||
| Verse: a | ყოვლგნით მოვიდეს, ლოცვიდეს, | ქება თქუ̂ეს არა ავია: |
| Verse: b | ამას ვერ სჯობდა ნარიმან, | ვერ უთრუთ, ვერცა ზავია, |
| Verse: c | ჩუ̂ენის ჴელ-მწიფის მებრძოლთა | აწ მოინდომონ ზავია, |
| Verse: d და | მერმე სულ გააძრობინა | თავით ბოლომდინ ტყავია. |
| Strophe: 659_[659] | ||
| Verse: a | თივით გატენა, გარდაბა | ურმები შესაწყობელი, |
| Verse: b | ზედა შედვა და წაიღო, | წავიდა რაზმთა მწყობელი, |
| Verse: c | ჴელ-მწიფის წინა გაგზავნა | ჩაუქი მახარობელი, |
| Verse: d და | შესთვალა: "მოვკალ ვეშაპი | ქუ̂ეყნისა დამამჴობელი!" |
| Strophe: 660_[660] | ||
| Verse: a | მალედ წავიდა ფაიქი | სრასა მას ტურფად ნაგებსა. |
| Verse: b | -- "ყმა ვარო საამ გმირისა", | -- გზა სთხოვა მეფარდაგეთა, |
| Verse: c | შევიდა, ჰკადრა მანუჩარს | მეფეთა მოსადაგესა, |
| Verse: d და | ვითა იამა, ვერ ძალუც | თქმა ბრძენთა მოარაგესა. |
| Strophe: 661_[661] | ||
| Verse: a | ფიცხლავ წამოხტა ჴელ-მწიფე | მეტისა სიხარულითა, |
| Verse: b | მახარობელი შემოსა | შესამოსლითა სრულითა, |
| Verse: c | თავსა აყრიდა წითელსა | უხვი, არ ძუნწი გულითა, |
| Verse: d და | ამბავსა კითხვა დაუწყო | პირითა მხიარულითა. |
| Strophe: 662_[662] | ||
| Verse: a | ფაიქმან ჰკადრა ყოველი, | რაც საამს გარდაჴდომოდა, |
| Verse: b | ან ვით მოეკლა ვეშაპი, | ან გმირი ვით მიჴდომოდა, |
| Verse: c | კაცი უბოძა თავადთა, | ვინც იქი არა ხლებოდა: |
| Verse: d და | -- "წინ მივეგებნეთ ფალავანს, | წავიდეთ ამოდ ამოდა!" |
| Strophe: 663_[663] | ||
| Verse: a | შემოიყარა თავადი, | ვინც იყუ̂ნეს ერანელნია, |
| Verse: b | ქიშვადი, ყარან და ყუბად, | მილად -- არს ფალავანია. |
| Verse: c | ქიშვადის შვილნი -- გოდერძი | მეტადრე -- გულ-ფიცხელნია, |
| Verse: d და | მეფისა კარზედ მოადგეს | ერთობით ერანელნია. |
