| Strophe: 1702_[1602] | ||
| Verse: a | ოდენ თავი ჩამოაგდო, | ყუ̂ელას მიხუ̂და უჭირველად. |
| Verse: b | სასაუბროდ მან ბაგენი | დაძრა, მათთვის სიტყუ̂ის მთქმელად, |
| Verse: c | მან პასუხი ყუ̂ელაკასა | ფიცხლად გასცა გულ-ნათელად, |
| Verse: d და | მეცნიარნი დააკუ̂ირნა, | მუნ გამოჩნდა ზაალ ქუ̂ელად. |
| Strophe: 1703_[1603] | ||
| Verse: a | ალვისა ხეთა მიბრძანებთ, | იგი თავადნი წელნია, |
| Verse: b | თორმეტნი შტონი ასხია, | მის წელიწდისა თვენია. |
| Verse: c | თორმეტთა შტოთა ოცდათი | უწუ̂ლილე უტურფენია, |
| Verse: d და | წუ̂ლილი შტოები ყუ̂ელაკა | თჳთოსა თუ̂ისა დღენია. |
| Strophe: 1704_[1604] | ||
| Verse: a | ფრინველთა და ორთა ხეთა, | რომე ბრძანებთ, იგი მზეა. |
| Verse: b | ვერძის ეტლსა რა შეჯდების, | ქვეყნად მოვა, მუნ სიცხეა. |
| Verse: c | სასწორისა პირთა ზედა | გარდაჯდების, გრილი დღეა, |
| Verse: d და | გაჴმების და აყუ̂ავდების | ზამთარი და ზაფხულია. |
| Strophe: 1705_[1605] | ||
| Verse: a | მთის თავსა არის ქალაქი | მუნ ტურფა სასურველია, |
| Verse: b | მონანულთათის სიწმინდე, | სამოთხე საკუ̂ირველია, |
| Verse: c | ძნელი ეკალთა ადგილი, | სიცოცხლე ჭირთ მნახველია. |
| Verse: d და | ზოგთა აქუ̂ს გამოსასვენოდ | და ზოგთა ცოდვა მზღველია. |
| Strophe: 1706_[1606] | ||
| Verse: a | იგ ოცდათი ცხენოსანი, | ვითა ერთად იარების, |
| Verse: b | ამ წესითა იქცევიან, | თვითო-თვითო დააკლდების. |
| Verse: c | ოცდაათი, გონიარო, | ერთის თვისა დღე იქნების, |
| Verse: d და | იგი წავა, დაილევის, | მერმე ახლა სხუ̂ა დადგების. |
| Strophe: 1707_[1607] | ||
| Verse: a | ორნი -- ჭარმაგნი -- შავ-თეთრნი | -- რბიან და არ დაშვრებიან: |
| Verse: b | თეთრი დღე არის ნათელი, | შუქნი მზისანი ჰყუ̂ებიან. |
| Verse: c | შავი ღამეა კუპრისა, | მუნა უკუნი დგებიან. |
| Verse: d და | იგ ერთმანეთსა მიზდევენ, | ერთად ვერ შეიყრებიან. |
