| Strophe: 1708_[1608] | ||
| Verse: a | რა პასუხი ზაალისგან | ყუ̂ელამ მართლად გაიგონეს, |
| Verse: b | გაუკუ̂ირდა ვეზირებსა, | კუ̂ლავ მეფესა მოაწონეს. |
| Verse: c | დიდი ქება მას წინაშე | მისთვის კარგად შეაგონეს, |
| Verse: d და | რაცა სწადდა გულსა მისსა, | აჯა მისი, გაუთავნეს. |
| Strophe: 1709_[1609] | ||
| Verse: a | ადგა ხვადი ლომივითა | ზაალ, ტანსა ჩაიცმიდა. |
| Verse: b | შეეკაზმა ფალავნურად, | მეფის სრასა შემოვიდა, |
| Verse: c | მეფე წინა გაეგება, | მუნ ფარმანსა გარდიჴდიდა, |
| Verse: d და | დაეთხოვა საშინაოდ, | გლახ სურვილი დასდაღვიდა. |
| Strophe: 1710_[1610] | ||
| Verse: a | მოახსენა: "შარიერო, | ვნატრი ვინცა გიახლების!.. |
| Verse: b | თქუ̂ენის პირის ჭუ̂რეტისაგან | ბედნიერი ვინ გაძღების?!. |
| Verse: c | ფალავანი ბრძანებასა | თქუ̂ენსა ელის, მესწრაფების, |
| Verse: d და | თქუ̂ენგან ტკბილად შეწყნარება | მას მივართვა, იამების. |
| Strophe: 1711_[1611] | ||
| Verse: a | უბრძანა თუ: "ვერ გაგიშვებ, | ხვალე ლხინი ჩუ̂ენგან უნა. |
| Verse: b | გინდა შეყრა როდამისა, | მიისწრაფი შინა, მუნა, |
| Verse: c | პირ-მთუ̂არენი გვერც დავისხნეთ, | მეჩანგე და მკუ̂რელნი მუნა, |
| Verse: d და | მერმე წადი, გაგითავებ, | გიზამ, რაცა გულსა უნა!" |
| Strophe: 1712_[1612] | ||
| Verse: a | ლაშქართ უბრძანა დილასა | მზადება ნადირობისა, |
| Verse: b | გათენდა. ბურჯი ოქროსა | გამოჩნდა კაცთა ცნობისა. |
| Verse: c | ჴელ-მწიფის კარსა შეიქნა | შტვირი და ცემა ნობისა. |
| Verse: d და | ლაშქარნი შესხდეს, მივიდეს, | ჴელ-მწიფე სად ემკობისა... |
| Strophe: 1713_[1613] | ||
| Verse: a | მეფესა ცხენი მიჰგვარეს, | შეჯდა, არის ვითა წესი, |
| Verse: b | წელთა ერტყა ჴმალ-ქარქაში, | შვენის ყუ̂ელას უკეთესი. |
| Verse: c | ზალდასტანცა გვერცა ახლავს | მიჰყუ̂ებოდა ზესთა-ზესი. |
| Verse: d და | ბუთა დასვეს, დაერჩივნეს | მშვილდოსნები უკეთესი. |
| Strophe: 1714_[1614] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფემან რა ბუთასა | შესტყორცა და დააცდინა, |
| Verse: b | მერმე ყუ̂ელამ მოურიგა, | მშვილდოსანი ვინცა ვინა. |
| Verse: c | მიდგა რიგი ზაალზედა, | დიდნი ხენი იდგეს წინა. |
| Verse: d და | შესტყორცა და ბუთასა ჰკრა, | ჭანდართშიგან გაირბინა. |
| Strophe: 1715_[1615] | ||
| Verse: a | მათ ხეთა შიგან გაავლო, | მიწასა ესო იქითა. |
| Verse: b | ეს ეუცხოვა, ვინც ნახა, | გაკუ̂ირვებითა დიდითა: |
| Verse: c | "ამას აბჯარი როგორა | დაუდგამს, არა ვიცითა, |
| Verse: d და | ვისცა ჰკრავს, უსაცილოთა | მოჰკლავს ჴელითა მისითა! |
| Strophe: 1716_[1616] | ||
| Verse: a | "აღარ წავალ ნადირობას", | -- მეფე ბრძანებს, -- "სროლა კმარის!" |
| Verse: b | შვილდოსნობით მამასა ჰგავს, | ფალავანი საამ არის: |
| Verse: c | საფადარი უმართლეა, | სარტყლის შერტყმა მისი არის, |
| Verse: d და | დიდს ნარიმანს კიდეცა სჯობს, | თუ ასეთი სხვითა არის?! |
| Strophe: 1717_[1617] | ||
| Verse: a | მეფემან ბრძანა: "ზუფინი | და გურზი მოიხვენითა, |
| Verse: b | უმძიმესი და უსრულე | ზარდახშანს მონახენითა, |
| Verse: c | ფარნი გილანეთს ნაქმარნი | ოთხნივ აქ მომართვენითა, |
| Verse: d და | ჴმალნი ინდოეთს ნაქმარნი | აბჯარნი ჩაიცვენითა!" |
| Strophe: 1718_[1618] | ||
| Verse: a | მერმე უბრძანა ზალდასტანს: | "აწ ომთა კარი გააღე, |
| Verse: b | ჩაიცვი ტანსა აბჯარი, | გურზი და ზუფი აიღე, |
| Verse: c | უბრძანა ხუთსა თავადსა: | "სრული აბჯარი დაიღე! |
| Verse: d და | წინა ფარები დაიდგით, | ზუფინი მისკენ წაიღე!" |
| Strophe: 1719_[1619] | ||
| Verse: a | ოთხი ფარი დაარჩიეს, | იგ დაუდგეს ზაალს წინა. |
| Verse: b | მან ზუფინი შემოსტყორცა, | ყუ̂ელას შიგან გაირბინა, |
| Verse: c | მიწაშიგა დაიკარგა, | ეძებს, არსად არ აჩინა. |
| Verse: d და | ერთობილთა მოეწონა, | მისნი მჭუ̂რეტნი გააკუ̂ირნა. |
| Strophe: 1720_[1620] | ||
| Verse: a | მეფე ბრძანებს: "აწ ამისი | ომი არვის შეუძლია, |
| Verse: b | აწ იმითაც გამოვსცადოთ, | აბჯარშიგან როგორ მძლეა, |
| Verse: c | გორჯასპისა თესლი არის, | ნარიმანსაც უფრო მძლეა, |
| Verse: d და | მას აბჯარი ტანს ჩააცვეს, | ჴელთა მისცეს ზუფინია. |
| Strophe: 1721_[1621] | ||
| Verse: a | მას გუარამ შეუტივა, | ერთელ უყივლა ენითა. |
| Verse: b | ზალდასტან ცხენი გაქუსლა, | სარტყელსა სტაცა ჴელითა, |
| Verse: c | ზე უნაგირსა მოჴადა, | მეფისკენ მიაქუ̂ს რბენითა, |
| Verse: d და | სიცილით წინა მიადგა, | მაღლა ჰყუ̂ა ჴელ-გაშვერითა. |
| Strophe: 1722_[1622] | ||
| Verse: a | მეფე ბრძანებს: "არ მინახავს | მე კაცთაგან ეგზომ ომი, |
| Verse: b | შავით დედას ის შემოსავს, | ვისცა უნდა მისი ომი: |
| Verse: c | არ იქნების ამ ძალისა | ნიანგი და ხვადი ომი!" |
| Verse: d და | დალოცა და წამოვიდა | დარბაზისკენ ცხენსა მსხდომი. |
| Strophe: 1723_[1623] | ||
| Verse: a | ჴელ-მწიფე დაჯდა ტახტზედა | მით უებროთა ტანითა. |
| Verse: b | ფალავნისათვის გვირგვინი | ოქროსა სამარღანითა, |
| Verse: c | ტანისამოსი, სარტყელი, | მარგალიტითა-თუ̂ალითა |
| Verse: d და | შემკული, შეზავებული | ფეროზითა და ლალითა, |
| Strophe: 1724_[1624] | ||
| Verse: a | ჯაჭვ-მუზარადი, ტაიჭი | ოქროსა აკაზმულითა, |
| Verse: b | ბარგისტანი და ჯავშანი | ჴმალ-დროშა ლომ-სახულითა, |
| Verse: c | ლახტი, ზუფინი, ხვაფთანი, | დიდი იმედი გულითა, |
| Verse: d და | ფალავანს წინა პასუხი | ნათლად შესთვალა სულითა: |
| Strophe: 1725_[1625] | ||
| Verse: a | "რაცა გებრძანა, პასუხი | მე წიგნად მომიწერია: |
| Verse: b | მას პილოტანსა ზალდასტანს | უყავით საწადელია, |
| Verse: c | დასტური მივეც, შეირთოს | მან მისი საყუ̂არელია, |
| Verse: d და | სარო-ტანი და პირ-მთუ̂არე | არს მისი შესაფერია. |
| Strophe: 1726_[1626] | ||
| Verse: a | სადაცა შენი ჴმა ისმის, | ილევის უზაბარიო, |
| Verse: b | ჴმელზედ ლომი და ნიანგი | ზღუ̂აშიგ ფერ-კრთომით არიო, |
| Verse: c | ნურას დახედავ ამისთვის, | ზააქთა გუ̂არი არიო, |
| Verse: d და | ლომ-გულად -- სარო-ტანისთვის | თუ შესაფერი არიო. |
| Strophe: 1727_[1627] | ||
| Verse: a | დია ვიამე, რა ვნახე | ტან-სარო, ასაკიანი. |
| Verse: b | ლომისა ლეკუ̂სა რაც მართებს, | შემკობილია ზნიანი. |
| Verse: c | ნადიმსა, სიხარულშიგა, | მყოფი გულ-ნათელიანი, |
| Verse: d და | საწადელ-აღსრულებული | მოგივა ზაალ ჭკუ̂იანი!" |
| Strophe: 1728_[1628] | ||
| Verse: a | ჴელმწიფესა ეთაყუ̂ანა | ზალდასტან და გამოვიდა. |
| Verse: b | საამს წიგნი მიუწერა, | თავის სრასა რა მოვიდა: |
| Verse: c | "სახელ-დიდო ფალავანო, | გულით სევდა ამოვიდა!" |
| Verse: d და | ეს ამბავი მოახსენა, | თვითან აღარ წამოვიდა: |
| Strophe: 1729_[1629] | ||
| Verse: a | "ძალის მოკლება, სიბერე, | შენი მეფესა ეწყინა. |
| Verse: b | დია გულ-ტკბილად დაგლოცა, | თუ̂ალთ ცრემლი წამოედინა, |
| Verse: c | დიდი წყალობა, იმედი, | მას პირი ამოედინა. |
| Verse: d და | არცა რას მე დავიყოვნი, | ამბავი ჰკადრე, ჰე, წინა!" |
| Strophe: 1730_[1630] | ||
| Verse: a | წიგნი მისცა და წავიდა | ფაიქი, ვითა ქარიო. |
| Verse: b | ფიცხლად იარა. მივიდა, | სად ლომი საამ არიო. |
| Verse: c | მან მოახსენა ყოელი | ზაალის მუნ ნაქმარიო. |
| Verse: d და | რა წიგნი ნახა, გავაჟდა | საამ, პირ-ნათლად არიო. |
| Strophe: 1731_[1631] | ||
| Verse: a | მერაბს და სინდუხტს ამბავი | წიგნად უბრძანა, არ ენით: |
| Verse: b | "შეწყალებული ზალდასტა | მოგივა, შეიყარენით, |
| Verse: c | ორნივე მოვალთ თქუ̂ენს გვერდით, | ლხინითა გაიხარენით. |
| Verse: d და | ნუღარა ჭმუნავ, სევდანი | გულისა გაიყარენით"!.. |
| Strophe: 1732_[1632] | ||
| Verse: a | მერაბს ესმა ეს ამბავი, | კაეშანი გაეყარნეს, |
| Verse: b | როგორაცა მას მართებდა, | აგრე დიდად გაეხანეს. |
| Verse: c | ქორწილისა სამზადებლად | მწიგნობარნი შეიყარნეს, |
| Verse: d და | თავადთა და ლაშქართათვის | საწვეველად კაცნი არნეს. |
| Strophe: 1733_[1633] | ||
| Verse: a | მაშინ დაიწყეს მზადება | ჴელ-მწიფურითა წესითა: |
| Verse: b | დარბაზნი მოაკაზმინეს | სტავრითა უკეთესითა, |
| Verse: c | ხატაური და ბერძნული | ჭრელითა უმრავლესითა. |
| Verse: d და | მათ დააშვენეს, მოჰკაზმეს | სამოთხის უტურფესითა. |
| Strophe: 1734A_[1634] | ||
| Verse: a | აბრეშუმისა ორხოვა, | მანასაჯური საფენი, |
| Verse: b | ალამი ჩინეთს ნაქმარი, | მარგალიტითა ნატენი, |
| Verse: c | მუნ ერთი ტახტი ოქროსა, | თუ̂ალ-გუარითა ნაფენი, |
| Verse: d და | მას ოთხი ფერჴი ზობარჯი, | ოთხი ფეროზის საფენი, |
| Strophe: 1734B_[1635] | ||
| Verse: a | დიდროვანი იაგუნდნი, | მარგალიტი, ისხდეს სხვილნი, |
| Verse: b | ფეროზი და ტურფა ლალი, | ზურმუხტზედა შეწყობილი, |
| Verse: c | როდამისთვის გამოიღეს | მუნ გვირგვინი შემკობილი, |
| Verse: d და | უკომლოსა ნაკვერცხალსა | იაგუნდნი გვანან თლილნი! |
| Strophe: 1735_[1636] | ||
| Verse: a | რა როადამ გამოვიდა, | მას ეკიდნეს მუნა ჴელსა, |
| Verse: b | მას საყურნი ანათობდეს, | შუქნი ადგეს ბროლის ყელსა, |
| Verse: c | სალტე ტყავი შეშვენოდა | სარო-ტანსა შემკობილსა, |
| Verse: d და | კაცის თვალნი ვერ განსცდია | მისთა შუქსა, ტანსა ზრდილსა. |
| Strophe: 1736_[1637] | ||
| Verse: a | "ესე სჯობს მზესა შვენებით!" | ფიცვიდა, ვინცა ნახისა. |
| Verse: b | გულის ნაღუ̂ელი გაჰქარდის, | მჭუ̂რეტელთა სულ-თქმა-ახისა. |
| Verse: c | მან გაანათლის დარბაზი, | ნაქმარი ყუ̂ელა დახისა. |
| Verse: d და | არ შეუძლია მხატვარსა | დახატვა მისის სახისა! |
| Strophe: 1737_[1638] | ||
| Verse: a | ზაალ მივიდა დარბაზსა, | არავის გაუმჟღავნაო. |
| Verse: b | შინა შევიდა უწვევრად, | მამასა ეთაყუ̂ანაო, |
| Verse: c | მას მამა ყელს მოეხვია, | აკოცა, წაიყუ̂ანაო, |
| Verse: d და | გვერცა დაისვა ტახტზედა | ზალდასტან პილოტანაო. |
| Strophe: 1738_[1639] | ||
| Verse: a | ჰკადრა მოკითხვა მეფისა | და წიგნი გაუშალა მან. |
| Verse: b | გაშალა, ჴელსა აკოცა, | კულვ მადლი გარდიჴადა მან. |
| Verse: c | წაიკითხა და იამა, | ბერი გავაჟდა სალამან. |
| Verse: d და | ზაალს რაც ექნა, ყუ̂ელაი | მამასა დაუთვალა მან. |
| Strophe: 1739_[1640] | ||
| Verse: a | საამ ბრძანა: "დავეკაზმნეთ | ქუ̂აბულისტანს წასასვლელად, |
| Verse: b | ფიცხლავ სპანი შეგვეყარნე | მუნ ხანისა დაუზმელად. |
| Verse: c | მას დღეს შეჰკრა ლარ-საჭურჭლე, | რაცა უნდა წასახმელად, |
| Verse: d და | იმავ ღამეს გააჩინა. | მერმე დაჯდა ნადიმს მსმელად. |
| Strophe: 1740_[1641] | ||
| Verse: a | ლაშქარნი და დიდებულნი | დილას მეფის კარსა მიდგეს. |
| Verse: b | ყვირო-შტვირსა შეუბერნეს, | ნაღარასა ყუ̂ელგან სცემდეს. |
| Verse: c | კარავთა და სრა-ფარდაგთა, | გამოიღეს, აჰკიდებდეს, |
| Verse: d და | ცხენთა შესხდეს დაკაზმულნი, | ქუ̂აბულისკენ წამოვიდეს. |
| Strophe: 1741_[1642] | ||
| Verse: a | მერაბს გვერდით მახარობლად | გაუგზავნეს დიდებული. |
| Verse: b | წინა სინდუხტ გაეგება, | გაუნათლდა ახლად სული. |
| Verse: c | მახარობელს ტანს ჩააცვეს, | მისცეს ოქრო მაღრიბული, |
| Verse: d და | მუნ გამოდგეს ქუ̂აბულელნი, | იყუ̂ნეს კარგათ დაკაზმული. |
| Strophe: 1742_[1643] | ||
| Verse: a | მერაბს ცხენი მოუყუ̂ანეს, | საამისკენ თავნი არნეს, |
| Verse: b | თავადნი და დიდებულნი | გაჰყუ̂ეს, თანა წაიტანეს, |
| Verse: c | მიეწურნეს მხიარულნი, | უჭუ̂რეტდეს და თუ̂ალნი არნეს, |
| Verse: d და | ახლოს მიდგეს, ერთმანეთსა | ჩამოჴდეს და ესალამნეს. |
| Strophe: 1743_[1644] | ||
| Verse: a | დალოცეს, ქება შეასხეს. | უქებდა მათ მგზავრობასა. |
| Verse: b | თავს მუშკი გარდააყარეს. | სცემდეს ყოელნი ნობასა. |
| Verse: c | ქალაქს შევიდნეს, ჰპირობე | არ ავსა მასპინძლობასა. |
| Verse: d და | მათნი მჭუ̂რეტელნი ნატრიდეს | იმათსა სიძე-რძლობასა! |
| Strophe: 1744_[1645] | ||
| Verse: a | მოქალაქეთა სახლშიგა | ოქრო და მუშკი დაჰყარეს, |
| Verse: b | მუნ ზაალისთვის საჭუ̂რეტლად | დარაჯაგები აჰყარეს. |
| Verse: c | მაღლა ზღუდესა წამოდგეს, | ფლური ტაბაკსა დაჰყარეს. |
| Verse: d და | ვის ახლოს წაუარიან, | მათ თავსა გარდააყარეს. |
| Strophe: 1745_[1646] | ||
| Verse: a | მერაბის სრას ოქროს ტახტი | თუ̂ალ-მარგალიტიანია |
| Verse: b | საამისთვის. ერთი ზაალს | -- ოქროს საჭურჭლიანია. -- |
| Verse: c | მაზედ დასხდეს. მესტუმრეობს | მერაბ ბრძენი, ჭკვიანია. |
| Verse: d და | მწუ̂არ-ხარშულსა მოიღებდეს | ოქროს ტაბაკიანია. |
| Strophe: 1746_[1647] | ||
| Verse: a | იაგუნდი ბროლის ჭიქა | მუნ წამოდგეს საღვინენი, |
| Verse: b | ლალის თასი, ოქროს ჯამი, | უამრავი საფენენი. |
| Verse: c | ბალშიაშნი, მომღერალნი, | მოშაითნი, მეჩანგენი, |
| Verse: d და | რაც მეჯლიში მათ გამართეს, | ვერ იქმოდეს კაცთა ძენი. |
| Strophe: 1747_[1648] | ||
| Verse: a | საამის ომსა იტყოდეს, | ზაალს აქებდეს ენითა. |
| Verse: b | ასაკობა და შვენება | გასინჯეს ფალავნურითა, |
| Verse: c | იხარებს სინდუხტ, უჭუ̂რეტდა | გულითა მხიარულითა (!), |
| Verse: d და | კარგი ნაკთობა-სისრულე, | ტანი-ხე დანერგულითა. |
| Strophe: 1748_[1649] | ||
| Verse: a | სინდუხტ ადგა, მოახსენა | საამს სიტყუ̂ა მათი სახე: |
| Verse: b | "საფადარო, სახელ-დიდო, | გმირო მზისა მონასახე!.. |
| Verse: c | ერთგულთა და მოყუ̂არეთა | შენ ლხინი ხარ, მტერთა -- მახე, |
| Verse: d და | აწ თუ ბრძანებთ თქუ̂ენის ძისა | ზალდასტანის ვარდი ნახე!" |
| Strophe: 1749_[1650] | ||
| Verse: a | საფადარი ფიცხლად ადგა, | წამოვიდა. მას უჭუ̂რეტეს. |
| Verse: b | მოლარენი თუ̂ალ-გუარსა | ოქროს თეფშზედ დაუფენდეს. |
| Verse: c | სინდუხტ წინა წამოუძღვა. | როდამს გვერდით სტავრას ფენდეს. |
| Verse: d და | რა შევიდა, რძალი ნახა, | საამს თუ̂ალნი გაურეტდეს. |
| Strophe: 1750_[1651] | ||
| Verse: a | მარგალიტი და გუარი | მას თავსა გარდააყარა, |
| Verse: b | მოიკითხა და დალოცა, | თუ̂ალთა მოჴლეჩდა ვეღარა. |
| Verse: c | ვითა წესია, რცხვენოდა, | როდამ მზემ თავი დახარა. |
| Verse: d და | ტანის ზრო, პირის სინათლე, | მისებრი არის აღარა!.. |
| Strophe: 1751_[1652] | ||
| Verse: a | პირი მზესა უღრუბლოსა | უგავს იმის სინათლესა, |
| Verse: b | თმა ელვარე სიშავითა | მრავალ-კეცსა საგდებელსა, |
| Verse: c | ბაგენი და საუბარნი | -- ჯერეთ ვარდსა გაუშლელსა, |
| Verse: d და | კბილნი წყობით -- მარგალიტსა | დაცმულსა და შესაბმელსა. |
| Strophe: 1752_[1653] | ||
| Verse: a | ჴელს მოეკიდა როადამს | სინდუხტ შუქ-მონასახეა, |
| Verse: b | საამს მიჰგვარა: -- "ჰე ლომო, | აწ თქუ̂ენი რძალი ნახეა!" |
| Verse: c | ჴელი ჩაუდვა ჴელშია, | ალვისა შტოთა სახეა, |
| Verse: d და | : -- "თქუ̂ენი მიწაა, დღესითგან | საკადრად შეინახეა!" |
| Strophe: 1753_[1654] | ||
| Verse: a | საფადარმან საიმედო | სინდუხტს კადრა: როდამს" ვნახავ, |
| Verse: b | ამას იქით გაუთავებ, | ჩემსა მზესა მაზედ ვსახავ, |
| Verse: c | რაცა უნდა აუსრულებ, | ავის თუ̂ალით არა ვნახავ. |
| Verse: d და | საწუთროსა შეწევნითა | სულის ოდნად შევინახავ. |
| Strophe: 1754_[1655] | ||
| Verse: a | ღმერთიმცა არის მათი მწე, | დღეს ვისგანც გავიხარენით!.. |
| Verse: b | აწ ერთად დავსხნა, რომელნი | სიძე-სძლად შეცავყარენით, |
| Verse: c | საწუთროშიგან მრავალ-ჟამ | თქუ̂ენ მორჭმით გაიხარენით. |
| Verse: d და | ნაყოფიერად შვილითა, | ლხინითა, დაიფარენით!.." |
| Strophe: 1755_[1656] | ||
| Verse: a | ადგეს მერაბ და ზალდასტან, | სალამად სუფრა აჰყარეს, |
| Verse: b | ზაულელ-ქაბულისტნელთა | ოქსინოები დაჰყარნეს, |
| Verse: c | ოქრო, მუშკი და ღალია | როადამს გარდააყარეს. |
| Verse: d და | როდამის ელვარებამან | დარბაზით შუქნი აჰყარნეს. |
| Strophe: 1756_[1657] | ||
| Verse: a | სინდუხტ ჴელსა მოეკიდა, | ორნივ დასხნა ტახტსა ზედან, |
| Verse: b | დალოცა თუ: "ჴელ-მწიფურად | თქუ̂ენმცა სუფევთ ამაზედან: |
| Verse: c | ნიადაგმც ხართ შეუჭირვლად | თქუ̂ენთ ორგულთა, მტერთა, ზედან: |
| Verse: d და | ერთმანეთსა შეშვენია | მაღლად მსხდომნი ზურმუხტზედან!" |
| Strophe: 1757_[1658] | ||
| Verse: a | ერთი ტახტი საამისთვის | შეკაზმული ჴელ-მწიფული |
| Verse: b | მაზედა ზის მოვლენილი | პილოტანი -- ლომი-გული. |
| Verse: c | მერაბ ზე დგას სამასპინძლო, | -- სინდუხტ ალვა დანერგული. -- |
| Verse: d და | მათ მოიღეს სანუკვარი, | გაძღებოდა კაცთა გული. |
