| Strophe: 1813_[1714] | ||
| Verse: a | დედოფალი შემოვიდა, | ლომ-ნაკუ̂ეთი სინდუხტს მისცეს. |
| Verse: b | რა აჰჴადა, ჰგავს ცისკარსა. | შემოქმედსა მადლი მისცეს. |
| Verse: c | იგ სიმურღსა ლოცვიდიან, | მივიდეს და თაყუ̂ანი სცეს. |
| Verse: d და | ვაჟი ახლა წაახვიეს, | დედას გვერდი საწოლს მისცეს. |
| Strophe: 1814_[1715] | ||
| Verse: a | კუ̂ლა მისცა ფრთენი სიმურღმან: | -- ზალდასტან," ჴელთა გეჭიროს! |
| Verse: b | ცეცხლსა აკმევდი ისრევე, | დაღონდე, დაცაგეჭიროს, |
| Verse: c | ამ ვაჟსა კარგად აწოვე, | ძიძა მრავალი გეჭიროს, |
| Verse: d და | სხუ̂ის კაცის ტომსა არა ჰგავს, | აძღებდი, შეცაგეტიროს!"... |
| Strophe: 1815_[1716] | ||
| Verse: a | აფრინდა და მოიმაღლა | მუნ სიმურღი შეკაზმული. |
| Verse: b | უჭუ̂რეტდიან, იკუ̂ირვებდეს. | გაუნათლდა ზაალს გული. |
| Verse: c | ბრძანა: "გუ̂მართებს სიხარული, | სინდუხტ ზე დგას შეკაზმული, |
| Verse: d და | ჩემი როდამ მოუბარი, | ვნახო ერთხელ თუ̂ალ-ახმული!" |
| Strophe: 1816_[1717] | ||
| Verse: a | ზალდასტან ბრძანა: "მოჰკაზმეთ | საჯდომი სარაჯებია! |
| Verse: b | როდამს საძილი წამალი | ჯერეთ არ მოჭირვებია. |
| Verse: c | მუტრიბნი იჴმნა, უბრძანა: | "მეჯლიში მოსაღებია!" |
| Verse: d და | საჴელ-მწიფოსა ტახტზედა | დარბაზს სხდეს დედოფლებია. |
| Strophe: 1817_[1718] | ||
| Verse: a | როდამს ზედა ხალასისა | ოქროს კუბო გადაადგეს. |
| Verse: b | მძიმედ მოთვალ-მარგალიტეს. | მისნი შუქნი გულსა ადგეს. |
| Verse: c | ჭრელი სტავრა მოახვიეს. | მეჩანგენი გარე ადგეს. |
| Verse: d და | იყო დიდი სიხარული. | იმღერდიან, არცა ადგეს. |
| Strophe: 1818_[1719] | ||
| Verse: a | როდამს მოჰქარდა წამალი | მაშინ, სიძნელე ბანგისა. |
| Verse: b | კელი მოივლო მუცელსა, | კმა გაიგონა ჩანგისა. |
| Verse: c | ლომისა ლეკუ̂ი ატირდა, | ნაკუ̂ეთი საღამანგისა |
| Verse: d და | თუ̂ალნი აახუ̂ნა როადამ, | ტანი ხე დასძრა დანგისა. |
| Strophe: 1819_[1720] | ||
| Verse: a | შეიძრა და გადაბრუნდა, | საუბარი იძრა ამან: |
| Verse: b | "ასე ძნელის ჭირისაგან | დამაჩინა მიხსნა რამან!" |
| Verse: c | სინდუხტ ადგა, აიტაცა | ლომ-ნაკუ̂ეთი ვაჟი ამან |
| Verse: d და | როდამს გვერდით მიიყუ̂ანა. | პირ მთუ̂არესა აჰჴადა მან. |
| Strophe: 1820_[1721] | ||
| Verse: a | როდამს მისცა ლომ-ნაკუ̂ეთი | სანახავად სანატრელი: |
| Verse: b | "- აჰა, დედის სინათლეო, | აქანამდის შენი მრჯელი!.. |
| Verse: c | შემოქმედსა მადლი მიეც, | ნაცვლად ეს გყავს მაწყინელი, |
| Verse: d და | ალვის ხესა ამისებრივ | შტო მოესხა, -- ამის კელი". |
| Strophe: 1821_[1722] | ||
| Verse: a | დედოფალმან მიულოცა, | თავს გუარი გარდაჰყარა. |
| Verse: b | მუნა მყოფმან ხადუმებმან | აგვატირნა აწ აღარა. |
| Verse: c | გარდაყრილმან მარგალიტმან | ტახტის ფერჴი დაცაჰფარა. |
| Verse: d და | ალვ-ამბარი ეკმეოდა, | მუშკმან კუ̂ამლი აცაჰყარა. |
| Strophe: 1822_[1723] | ||
| Verse: a | როდამ შვილი გაიცადა, | გაიხარა, მოისუ̂ენა. |
| Verse: b | ღ(ვ)თის სახელი კურთხევითა | მან მრავალჯერ მოიხსენა: |
| Verse: c | "სიხარულად შემიცვალე | ტირილი და ცრემლთა დენა!" |
| Verse: d და | რაც გარდაჰჴდა მისი საქმე, | დედამ ყუ̂ელა მოახსენა. |
| Strophe: 1823_[1724] | ||
| Verse: a | როსტომ დაარქუ̂ეს მაშინვე, | თქუ̂ეს ნაკუ̂ეთია გმირისა. |
| Verse: b | არირსა ზედა დახატეს | ნაკუ̂ეთი სახე-პირისა. |
| Verse: c | მას გაუსინჯეს ჴელ-ფერჴი | ნორჩი ალვისა ზრდილისა, |
| Verse: d და | დედამან სეფე ქალთ მისცა, | -- არ არის სახე შვილისა!.. |
| Strophe: 1824_[1725] | ||
| Verse: a | "მკერდი, ჴელ-ფერჴი, შეჰკერეთ, | თქუ̂ენ შეახამეთ გვამითა: |
| Verse: b | ვეშპისა სახე მკლავზედა | შავითა აბრეშუმითა, |
| Verse: c | წინა მზე, მთუ̂არე უკანა, | თქუ̂ენ გული გითქუ̂ამს ნუ მითა. |
| Verse: d და | ვითა ცოცხალი, მოჰკაზმეთ | ტან-საცმელითა, ქუდითა!" |
| Strophe: 1825_[1726] | ||
| Verse: a | ნადიმად მჯდომი ზალდასტა | იხარებს ალვისა ხეო. |
| Verse: b | ჩუ̂ენ ჴელოვანი, ჭკუ̂იანი, | მხატვარი მამინახეო, |
| Verse: c | ნაკუ̂თიანობა, მკერდ-მკლავი | ვაჟისა ესე ნახეო. |
| Verse: d და | მახარობელი გაგზავნე | საამს წინ, ეგე სახეო! |
| Strophe: 1826_[1727] | ||
| Verse: a | მათაც ცნან, ალვის ხისაგან | ნერგი კეთილი მოვიდა, |
| Verse: b | ნადიმად მჯდომი ყუ̂ელაი | სინჯვად მაზედა მოვიდა. |
| Verse: c | მოეწონა და უკუ̂ირდა, | თქუ̂ეს ღ(ვ)თის ბრძანება მოვიდა, |
| Verse: d და | მისი მიმტანი შემოსა, | აჩუქა, წაცამოვიდა. |
| Strophe: 1827_[1728] | ||
| Verse: a | მოაბადთა მოახსენეს: | "არს ძველითგან თქუ̂ენი გუ̂არი!.. |
| Verse: b | რჯულ-წმინდაო, იგ იქნების | ფალავანი ცათა სწორი! |
| Verse: c | რძითა უნდა კარგად ძღება, | ვერ დარჩების ჩიტით ქორი. |
| Verse: d და | ბევრი ძიძა დაიჭირე, | არას გარგებს ერთი, ორი!" |
| Strophe: 1828_[1729] | ||
| Verse: a | ათი ძიძა დაირჩივეს | დიდებულთა -- ყუ̂ელა გუ̂არი, |
| Verse: b | როსტომისთვის გასაზრდელად | მათ უბოძა საბოძვარი, |
| Verse: c | შვილთა მათთა დასარჩენლად | უნდა რაცა სანუკვარი. |
| Verse: d და | -- "სხუ̂ა ძიძები დაიჭირეთ, | ჩემი როსტომ თქუ̂ენი არი!" |
| Strophe: 1829_[1730] | ||
| Verse: a | როდამს გვერდით გაცაგზავნა, | -- "საჭურჭლე გაქუ̂ს სრულად ჴელთა, -- |
| Verse: b | სიმურღმან თქუ̂ა: "ძღება უნდა | აწ, კუ̂ლავ გვითხრეს მეცნიერთა. |
| Verse: c | რაცა უნდა, ნუ დაუჭერ, | გაუჩინე შვილის მზრდელთა; |
| Verse: d და | რაც უნდოდა, როდამს მისცა, | აავსებდა უხვი ველთა. |
| Strophe: 1830_[1731] | ||
| Verse: a | ზაალ მისწერა მამასა | მისი ამბავი ცნევისა: |
| Verse: b | "სიმხიარულე, დიდება, | ჰე, ნუმცა დაგელევისა!.. |
| Verse: c | შენთა ორგულთა თავები | ფერჴთ ქუ̂ეშამც მოგექცევისა!.. |
| Verse: d და | ღმერთმან გვიბოძა დიდება, | გვირგვინი ზეცით ძლევისა: |
| Strophe: 1831_[1732] | ||
| Verse: a | თქუ̂ენ წახვედით, მასუკანით | როადამცა დაორსულდა. |
| Verse: b | ექუ̂სის თვისა რა შეიქნა, | დამძიმდა და დაუძლურდა. |
| Verse: c | "შობის ჟამსა", -- ვთქუ̂ი, -- "მოკუ̂დების!" | მისთვის გული დამიწყლულდა. |
| Verse: d და | მე ფასკუნჯი მამაგონდა, | ზემოვე ვთქუ̂ი ყუ̂ელა სრულ და. |
| Strophe: 1832_[1733] | ||
| Verse: a | ზაალ საქმე როსტომისა | საამს ყუ̂ელა მიუწერა, |
| Verse: b | იგი სახე გაუგზავნა, | დედა-მათმან რომ შეჰკერა: |
| Verse: c | "ის იზრდების ამ ნაკუ̂თითა, | თქუ̂ენსა ბედსა მართებს ჯერა!" |
| Verse: d და | წაიკითხა, შემოქმედსა | თაყუ̂ანი სცა, დაიჯერა. |
| Strophe: 1833_[1734] | ||
| Verse: a | სახე ნახა, გაუკუ̂ირდა | ასაკი და ნაზარდობა, |
| Verse: b | ქარქისტნისა ქუ̂ეყანასა | მან დაუწყო ახლა წყობა. |
| Verse: c | მათი ურჩი არვინა ჰყავს, | მტერზედა აქუ̂ს ამაყობა, |
| Verse: d და | მხიარული წამოვიდა, | შეშვენოდა თამაშობა. |
| Strophe: 1834_[1735] | ||
| Verse: a | საამის მოსვლა შეიტყო, | რა გამოვიდა ნილოსა. |
| Verse: b | მან ვაჟსა კუბო აუგო, | ზედან დაუდგა პილოსა. |
| Verse: c | მაშიგან დასვეს უძრავად | ნებასა, იჯდა ჩრდილოსა. |
| Verse: d და | მაღალი საროს ოდენი | ჰგავს მთასა უადგილოსა!.. |
| Strophe: 1835_[1736] | ||
| Verse: a | ერთმანერთსა მიეწურნეს. | მოჰყუ̂ებოდა ტან-აუშო. |
| Verse: b | როსტომ მივა პაპისაკენ, | ტანსა ეცვა საარმუშო, |
| Verse: c | აკოცა და მოეხვია | საამ, დიდხან არ გაუშო, |
| Verse: d და | -- "შემოქმედმან მოგაშორვოს, | ავი თუ̂ალი მტერთა უშო!" |
| Strophe: 1836_[1737] | ||
| Verse: a | მერმე შესხდეს, წამოვიდეს. | სისტანს ქალაქს შემოვიდეს. |
| Verse: b | მათ ლხინითა მოისუ̂ენეს, | ნადირობდეს, ღვინო სმიდეს. |
| Verse: c | გმირულსა და ფალავნურსა | როსტომს ზნესა ასწავლიდეს. |
| Verse: d და | როგორაცა შეჰფერობდა | ჴელ-მწიფურად აგრე ზმიდეს. |
| Strophe: 1837_[1738] | ||
| Verse: a | მართ ამაშიგან გამოჴდა | რვა წელიცა სამყაროსა. |
| Verse: b | როსტომ ისწავლა ზნეობა, | გვანდა მაღალსა საროსა. |
| Verse: c | მის მშვილდსა ვერვინ მოზიდნის, | -- მათსავე დასადაროსა. |
| Verse: d და | ცხენი ვერ ჰპოეს მზიდავი | ადგილსა წასაყუ̂ანოსა. |
| Strophe: 1838_[1739] | ||
| Verse: a | საამ წავა მაზანდარას, | როსტომ მამას შეავედრეს. |
| Verse: b | ზაალ, მერაბ, დედოფლებმან, | სისტანს ამოდ გაიხარეს |
| Verse: c | მერმე მერაბ დაეთხოვა, | ქუ̂აბულიტანს წამოვიდეს. |
| Verse: d და | ამაშიგა წელიწადნი | ხუთნი სხუ̂ანი გამოვიდეს. |
