Strophe: 2566_[2468] | ||
Verse: a | დღესა ერთსა ანჯამანი | დევთა, ქაჯთა, შეყრილია, |
Verse: b | თქუ̂ეს თუ: "გული ჴელ-მწიფისა | სირეგუ̂ნითა შეკრულია! |
Verse: c | გვინდა დევი ჴელად მარჯვე, | კაცთა ნახვად გაზრდილია, |
Verse: d და | ილათითა დააბნელოს | ქაოზ, ჭკუ̂ითა ნაკლულია. |
Strophe: 2567_[2469] | ||
Verse: a | დევთა ზედან ავისა ქნა | შეამოკლოს მისგან კრონოს, |
Verse: b | უყოს რამე საკუ̂ირველი, | განგებასა მოაშოროს, |
Verse: c | მან დაჰკარგოს ტახტ-გჳრგჳნი, | თავსა მიწა გარდიყაროს, |
Verse: d და | ცოცხალ-იყოს, ინანოდეს, | გაიხაროს ქაოზ აროს!" |
Strophe: 2568_[2470] | ||
Verse: a | ერთი დევი უსაზომოდ | მათ ერივა დიდი სრულად, |
Verse: b | მან თქუ̂ა: "ჩემგან საქნელია, | მე შეუვალ, ვაცდენ გულად, |
Verse: c | მე ყმაწვილად შევიქნები, | მოუბნარად, მოწიფულად, |
Verse: d და | გაჰპირდა და წამოვიდა, | ხვანჯით სავსე, დანასრულად. |
Strophe: 2569_[2471] | ||
Verse: a | დღესა ერთსა ნადირობდა | მეფე, იყო ველთა ვლისცა, |
Verse: b | ახლავს ჯარი ავაზისა, | იყო მასთან, უნდა ვისცა, |
Verse: c | იგი დევი წინა დახუ̂და | ჴელ-მწიფესა, თაყუ̂ანი სცა, |
Verse: d და | დიდი ქება მოახსენა, | ვარდის კონა ჴელთა მისცა. |
Strophe: 2570_[2472] | ||
Verse: a | მოახსენა: "შენ გმორჩილობს | მიწის პირი, ჴმელთა ზომა! |
Verse: b | გმართებს გასვლა ეტლთა ზედა | შენ, სამყოფლად ცათა ჯდომა, |
Verse: c | ერთი საქმე დაგრჩომია, | ჩემგან ჰპოვო მისი ხდომა, |
Verse: d და | თუ ამას იქ, შენ მოგხუ̂დების | სახელისა არ წაჴდომა. |
Strophe: 2571_[2473] | ||
Verse: a | მე გაგიყუ̂ან ცათა შიგან, | საქმე თქუ̂ენი მამაბარე, |
Verse: b | სცნა, რად მალავს სიარულსა | ცათ ბორბალი, მზე და მთვარე, |
Verse: c | ქაოზს გული გარდუბრუნდა, | ნახა დევი მოუბარე, |
Verse: d და | მართალი გზა გაუმრუდა, | ჭკვა მრავალჯერ კუ̂ლა მამცდარე. |
Strophe: 2572_[2474] | ||
Verse: a | ქაოზს ესმა დევისაგან, | ჭკვა ნათელი შეუმოკლდა, |
Verse: b | არ იცის თუ: ცა ერთია, | ვარსკუ̂ლავები დარაჯობდა, |
Verse: c | ერთი კაცი გონიარი | უთვალავსა სპასა სჯობდა, |
Verse: d და | გონებითა ბედნიარი | უგუნური ბედ მლაშობდა. |
Strophe: 2573_[2475] | ||
Verse: a | დევმან კუ̂ლაცა მოახსენა: | "არა გმართებს მიწათ ტკეპნა, |
Verse: b | ბარტყი გვინდა ფასკუნჯისა, | ბრძანე მისის ბუდის ძებნა, |
Verse: c | წამოვიდეს მეცნიარნი, | კაცნი ბრძენნი, ჴმელთა ებნა, |
Verse: d და | მათ მოასხეს ოთხი მართვე, | ქაოზ, ჴელნი შეიტყებნა. |
Strophe: 2574_[2476] | ||
Verse: a | ჰყუ̂ეს სახლშიგან, მათ ბატკანსა | შემწვარს არად რა აჭმევდა, |
Verse: b | დაიზარდნეს ძალიანად, | თვითო თვითოს ლომს გახევდა, |
Verse: c | შექმნა დევმან ოქროს ტახტი, | თავი ტურფად გარდუჭედა, |
Verse: d და | ოთხი შუბი აუმართა, | წვერი მაღლა აუწევდა. |
Strophe: 2575_[2477] | ||
Verse: a | ზედ ბატკნები ჩამოაცვეს, | სიმურღები ტახს მოასხეს, |
Verse: b | შიგან ჩაჯდა ქაოზ მეფე, | ბრძენთა კაცთა სულთქმით ახეს, |
Verse: c | რა ფასკუნჯთა მოემშია, | აიხედეს, ჴორცი ნახეს, |
Verse: d და | აფრინდეს და აიყუ̂ანეს | ღრუბელშიგან, ვეღარ ნახეს. |
Strophe: 2576_[2478] | ||
Verse: a | რა ფასკუნჯნი მოუძლურდეს, | არ ძალ-ედვა აღმა-ფრენა, |
Verse: b | ამულისა ჭალაშიგან, | სადა იყუ̂ის ლომთა დენა, |
Verse: c | ზარ-დაცემით ჩამოვარდა, | მაშინ მიხუ̂და ცრემლთა დენა, |
Verse: d და | შობდა თურმე იგ სიაოშს, | მისჳს მიხუ̂და სულთა ლხენა. |
Strophe: 2577_[2479] | ||
Verse: a | მან დაჰკარგა ტახტ-გჳრგჳნი, | ეპატრონა დევი ეშმა, |
Verse: b | ეს ამბავი როსტომს, ტუსის, | გოდერძის და გივსა ესმა, |
Verse: c | საძებარად გაემართნეს, | გავიგონეთ, ბარამ ესმა, |
Verse: d და | თქუ̂ეს: "არ არის ქრისტიანად, | დასტურ შექმნა ქაჯთა თესლმა! |
Strophe: 2578_[2480] | ||
Verse: a | გვინახავნ სხვანი მეფენი, | ჭკუ̂იანი, გულ-მღვიძარენი, |
Verse: b | გჳრგჳნოსანნი მაღალნი | და გმირთა მემუქარენი, |
Verse: c | ქაოზისებრ უცნობონი | ყმაწვილნი, მოუბარენი, |
Verse: d და | ჩუ̂ენ არ გვინახავს მისებრივ | მეფენი მიუმხდარენი. |
Strophe: 2579_[2481] | ||
Verse: a | ამულისა ქუ̂ეყანასა | საძებნელად თავნი არნეს, |
Verse: b | უკაცურსა ჭალაშიგან | იპოეს და გაიხარნეს, |
Verse: c | ჴმა დავარდა ლაშქარშიგან, | მახარობლად კაცი გზავნეს, |
Verse: d და | ცნეს, იამა ერანელთა, | ქაოზს წინა შეიყარნეს. |
Strophe: 2580_[2482] | ||
Verse: a | მას გოდერძიმ მოახსენა: | ქსენონი" გჯობს, ახლა ვის ცემ, |
Verse: b | შენ სამოელს წაუღიხარ | და სატანას თაყუ̂ანი სცემ, |
Verse: c | მოიგონებ საკუ̂ირველსა, | არვის ეტყუ̂ი, ჭკუას მისცემ, |
Verse: d და | სამყოფსა და ტახტ-გჳრგჳნსა | დაუჭირლად მტერსა მისცემ. |
Strophe: 2581_[2483] | ||
Verse: a | შენ მაზანდარას დევებსა | ესტუმრე შინა მტერია, |
Verse: b | დაჰჴოცე შენი ლაშქარი | ტურფა და შვენიერია, |
Verse: c | პირი მიწისა ყოველი | შენ ჴრმლითა დაგიჭერია, |
Verse: d და | აწ მოიცალე ცათათვის, | გენახა შენ აერია! |
Strophe: 2582_[2484] | ||
Verse: a | რასაც იქმენ ბრძენნი კაცნი, | შენცა იყავ მათებრ ზრდილი, |
Verse: b | თუ რაზომსა ფათერაკსა | ღმერთს უჴსნიხარ წაჴდომილი, |
Verse: c | რასაცა იქ, ყუ̂ელაზედა | იყავ მისი მინდობილი, |
Verse: d და | ვის ასმია სხვა ჴელ-მწიფე | კაცთა, შენებრ მოცთომილი?!" |
Strophe: 2583_[2485] | ||
Verse: a | ჴელ-მწიფემან უპასუხა: | "უმართლე ხარ, რაცა მრჯულე! |
Verse: b | აწ შემინდევ ამას იქით, | მე თუ რა ვქნა, მიორგულე, |
Verse: c | ვერა გკითხე, დამემართა | დევისაგან სიმაცდურე, |
Verse: d და | მართლად ბრძანებთ, არ მოჰყუ̂ების | ბრძენთა ჭკუ̂ათა სინაკლულე!" |
Strophe: 2584_[2486] | ||
Verse: a | რა ჴელ-მწიფე შინ მოვიდა, | გულმოდგინედ ილოცვიდა, |
Verse: b | კუბოშიგან წელ-შერტყმული | ორმოცს დღემდის ცრემლსა ღუ̂რიდა, |
Verse: c | ჴორციალსა სასაუბროდ | სირცხვილითა ვერ ნახვიდა, |
Verse: d და | ძველთა ტყავი აღარ ეკრა, | მართ სიკუ̂დილსა ინატრიდა. |
Strophe: 2585_[2487] | ||
Verse: a | მან შენდობა მოითხოვა, | პირი დასდვა მიწაზედა, |
Verse: b | ფალავანთა შეეხვეწა: | "შემინდევით ესე მე და!" |
Verse: c | გაჴსნა კარი საჭურჭლეთა, | გასცა მერმე გლახათზედა, |
Verse: d და | შეკრბეს სრულად დიდებულნი, | მას მოადგეს კართა ზედა. |
Strophe: 2586_[2488] | ||
Verse: a | კუბოთაგან მოიყუ̂ანეს | მტირალი, თვალ-ცრემლიანი, |
Verse: b | ოქროსა ტახტი დაუდგეს | შემკული, გუარიანი, |
Verse: c | წელთა შეარტყეს სარტყელი, | მუნ დასვეს გჳრგჳნიანი, |
Verse: d და | ნათობდა სრულა ჴმელზედა | უღრუბლო დარი, მზიანი! |
Strophe: 2587_[2489] | ||
Verse: a | თავადნი და ჴელმწიფენი | მუნა შემოკრბეს ყოვლგნითა, |
Verse: b | აჩუქის და ნადირობდის, | საყუ̂არლოდის სურვილითა, |
Verse: c | გასცის ყუ̂ელგან საბოძვარი, | აივსიან საჭურჭლითა, |
Verse: d და | მზღვარი მისთა ქუ̂ეყანათა | მან დააწყო სამართლითა. |