| Strophe: 2757_[2649] | ||
| Verse: a | აჯერ მოჰგვარეს პყრობილი, | მას ზურაბ ეუბნებისა: |
| Verse: b | "ისარი უნდა მართალი, | იყოს გულისა ნებისა, |
| Verse: c | მრუდი თუ კაცმან შესტყორცოს, | მიწასა ენარცხებისა, |
| Verse: d და | რაც გკითხო, მართლა მიამბე, | ავი არ გარდაგჴდებისა! |
| Strophe: 2758_[2650] | ||
| Verse: a | თუ ეს გინდა, რომე მოგხუ̂დეს | ამას იქით დღე-გრძელობა, |
| Verse: b | შენ იშოვნო უსათუოდ | ამა სპათა ფავადობა, |
| Verse: c | საჭურჭლე და ხაზინანი, | -- აწ მართლისა გინდა თხრობა, -- |
| Verse: d და | თუ არ მითხრა, შენ იშოვნო | საკანშიგან პატიმრობა! |
| Strophe: 2759_[2651] | ||
| Verse: a | აჯერ ჰკადრა: "შენ ტყუილი | არ გეთხრობის ეტლისაგან, |
| Verse: b | არას გკადრებ სიცრუესა | საუბარსა ენისაგან, |
| Verse: c | მე თუ ტყუილი შემატყო, | მოვკუ̂დე შენის ჴელისაგან, |
| Verse: d და | შემოქმედი მართლად დაგსვამს, | ჩემთა სისხლთა დენისაგან. |
| Strophe: 2760_[2652] | ||
| Verse: a | ზურაბ უთხრა: "მე ამბავი | გკითხო ახალ ჴელ-მწიფისა, |
| Verse: b | ერანელთა ფალავანთა, | ტუსისა და როსტომისა, |
| Verse: c | გივისა და ბარამისა, | იმ ჭკუ̂იანის გოდერძისა, |
| Verse: d და | აწ მიჩუ̂ენე სრა-სადგომი | ცალკე-ცალკე, კარვებისა, |
| Strophe: 2761_[2653] | ||
| Verse: a | სად დიდი ფერად-ფერადი | ოქრო-ქსოვილი სტავრისა, |
| Verse: b | ფეროზის ტახტსა ზედა ადგს | კარავი ვეფხის ტყავისა, |
| Verse: c | კარსა მნათობი დროშა უდგს | და მთუ̂რალი პილოს ჯარისა, |
| Verse: d და | ვინ არის მისი პატრონი, | თემად ვისისა გვარისა. |
| Strophe: 2762_[2654] | ||
| Verse: a | აჯერ ჰკადრა: ქაოზ" მეფე | ჴელ-მწიფეა, მუნა ზისა, |
| Verse: b | სხვა რომე ჩანს იგ კარავი | შავი მარჯუ̂ნით ფარდაგისა, |
| Verse: c | პილოს გვერდით დია ჯარი | ოქროს ფერი სარმუზისა, |
| Verse: d და | ტუსი ჰქუ̂იან ფალავანსა, | იგ შვილია ნოდარისა. |
| Strophe: 2763_[2655] | ||
| Verse: a | კვლაცა ჰკითხა: "სპათა ჯარი | ვისი არის ჯავშნოსანი? |
| Verse: b | ლალის-ფერთა კარავთანა | მას დროშა უთქს ლომოსანი, |
| Verse: c | შუაშიგან თუ̂ალი უზის, | სინათლითა მზისა გვანი, |
| Verse: d და | აჯერ თქუ̂ა თუ: ქიშვარდის" ძე | გოდერძია გულოვანი!" |
| Strophe: 2764_[2656] | ||
| Verse: a | ზურაბ კუ̂ლა ჰკითხავს ამბავსა, | ვით იადონი მგოსანი: |
| Verse: b | "ვისია მწვანე კარავი, | სპა-ჯარი ჭარმაგოსანი, |
| Verse: c | მას გვერდით ცხენი უბია, | ვით პილო საგდებლოსანი, |
| Verse: d და | კაცი ლაშქართა უმაღლე, | ტახტი უთქს პატიოსანი. |
| Strophe: 2765_[2657] | ||
| Verse: a | მას უბია საღრტილზედა | მრავალ-კეცი საგდებელი, |
| Verse: b | ჰგავს არავინ სისრულითა | იმა კაცსა ერანელი, |
| Verse: c | მისი დროშა, ვეშპის სახე, | პატრონი ჰყავს სისხლთა მღუ̂რელი, |
| Verse: d და | რად არვინ ჰგავს ჩემგან მეტი, | აწ მბობასა შენგან ველი!" |
| Strophe: 2766_[2658] | ||
| Verse: a | მაშინ აჯერს მოეგონა, | რაცა ომანს დაერიგა, |
| Verse: b | მოახსენა: "ვერა ვიცნობ, | გაზდილია ჩინეთშიგა, |
| Verse: c | მუნებური მეომარი | მოუვიდა ქაოზს იგა, |
| Verse: d და | როდეს ისი მოსულიყო, | მაშინ ვიყავ ციხეშიგა. |
| Strophe: 2767_[2659] | ||
| Verse: a | ზურაბს გული სევდისაგან | გაეტენა ამაზედა, |
| Verse: b | მას ნიშანსა მამისასა | დავედრებდა როდეს დედა, |
| Verse: c | რაც იცოდა, ყუ̂ელაკასა | იგ ხედვიდა როსტომს ზედა, |
| Verse: d და | გული მისი არ ჯერიყო, | კვლავ ჰკითხევდა ზედი-ზედა. |
| Strophe: 2768_[2660] | ||
| Verse: a | უნდოდა თუმცა ნიშანი | ეპოვნა ვისთვის კუ̂დებისა, |
| Verse: b | მას მიჰჴდომოდა წადილი | ზურაბს გულისა ნებისა, |
| Verse: c | ღ(მრ)თის განგებისა, თვინიერ | წინ ვერვინ დაუდგებისა, |
| Verse: d და | არცა რა შეემატების, | არცა რა დააკლდებისა. |
| Strophe: 2769_[2661] | ||
| Verse: a | ვისი უჩნს წითლად კარავი | და სახე დროშა ღორისა, |
| Verse: b | სიმრავლე ახლავს ლაშქრისა, | ქუ̂ეითი დასთა გორისა, |
| Verse: c | თქუ̂ა: გურზი" ჰქვიან სახელად, | მძებნელი არის ომისა, |
| Verse: d და | მას თამაშობად მიუჩანს | მოკუ̂ლა მარტოსა ლომისა. |
| Strophe: 2770_[2662] | ||
| Verse: a | ზურაბ აჯერს კვლავ ჰკითხევდა, | გულ-ტკბილად ეუბნებოდა, |
| Verse: b | ჰკითხავს როსტომის ამბავსა, | ვით მართებს ენატრებოდა, |
| Verse: c | მას ცხენ-კაცისა, კარვისა | ცნობა გლახ ენატრებოდა, |
| Verse: d და | არ მოახსენა აჯერიმ, | სალიზღად ეუბნებოდა. |
| Strophe: 2771_[2663] | ||
| Verse: a | ზურაბ უბრძანა: "მიანბე, | არ გმართებს შიში კრძალვისა! |
| Verse: b | იცით სახელი თავადთა, | ფარდაგთა, დროშა-კარვისა, |
| Verse: c | ორთა ქიშვადთა თავადთა | თვითვე თქუ̂ეს: როსტომ" არისა!" |
| Verse: d და | ლაშქართა შიგან სახელი | მისი სად დაიმალვისა?! |
| Strophe: 2772_[2664] | ||
| Verse: a | აჯერ ზურაბს მოახსენა: | -- არ მოჰჴდების ცრუად თხრობა, |
| Verse: b | აქა როსტომ არსად არის, | ვერ მიცნია ჯომარდობა, |
| Verse: c | არ მოსრულა ჯერეთ შინა | ტურფა მისი ნაზარდობა, |
| Verse: d და | აწ იქნების ზაულისტანს, | არის ვარდის ყუ̂ავილობა". |
| Strophe: 2773_[2665] | ||
| Verse: a | ზურაბ თქუ̂ა თუ: როსტომისთჳს | " ვიარები ჴმელთა პოვნად, |
| Verse: b | თუ მასწავლო, შენ საჭურჭლე | მოგცე სპათა დასათოვნად, |
| Verse: c | გაგამდიდრო უსაზომოდ, | იყო კაცთა შეუპოვნად, |
| Verse: d და | არ მიამბობ, აწვე მოგკლავ, | თავმან ჩემმან, დაუყოვნად!" |
| Strophe: 2774_[2666] | ||
| Verse: a | აჯერ თქუ̂ა თუ: "ფალავანი | ტახტ-გჳრგჳნით გამაძღარა, |
| Verse: b | როსტომისა ომსა ეძებს, | დევ-ვეშაპი მას ჰკუ̂ირს არა, |
| Verse: c | პილოს ღრუბლით ჩამოიყუ̂ანს, | წუ̂რილა დასჭრის ფარა-ფარა, |
| Verse: d და | მას ტინის კლდე ვერ დაუდგამს, | ვითა ბადე, გაიარა. |
| Strophe: 2775_[2667] | ||
| Verse: a | ზურაბ თქუ̂ა: "იგი ბედ-მლაშე | გოდერძი ქიშვადიანი, |
| Verse: b | მიკუ̂ირს, რად გიჴმობს შვილობით, | კაცია სახელიანი, |
| Verse: c | შენ მეომართა ვერ იცნობ, | იბრძოდენ ჯავშანიანი, |
| Verse: d და | მათთა ცხენთ ტერფთა ჴმა გესმის, | დღე დაგიბნელდეს მზიანი. |
| Strophe: 2776_[2668] | ||
| Verse: a | შენ აქებ როსტომს, მას იტყუ̂ი: | "აქუ̂ს ძალი მტერთა ძლევისა, |
| Verse: a | ქარი თუ ცეცხლსა იახლოს, | საჴმილი დაილევისა, |
| Verse: b | მზე რა ამოვა ზღვიდამენ, | უკუნი განითხევისა, |
| Verse: d და | ჴრმალსა, მოწუ̂დილსა ღამესა, | თავი სრულ დაექცევისა. |
| Strophe: 2777_[2669] | ||
| Verse: a | თქუ̂ა, ეძებს, უნდა საომრად, | აჯერის გული ბრუნდების, |
| Verse: c | ამ თურქის ტანი მთასა ჰგავს, | მკლავთ მტერი შეუშინდების, |
| Verse: b | ვერვინ დაუდგამს მებრძოლი, | ტინი კლდე გაუცვილდების, |
| Verse: d და | ეს როსტომს მოჰკლავს, წავჰკდებით, | ერანი დაძაბუნდების. |
| Strophe: 2778_[2670] | ||
| Verse: a | ქექაოზს ტახტსა წაუღებს, | სრულ საბატონო წაჴდების, |
| Verse: c | სჯობს სახელითა სიკუ̂დილი, | თუ კაცს აუგი ჩაჰყუ̂ების, |
| Verse: b | მე თუ მოვკუ̂დები, ამისთვის | მზის თვალი არ დაბნელდების, |
| Verse: d და | გოდერძი სამოცდაათით | შვილით კიდევე დარჩების. |
| Strophe: 2779_[2671] | ||
| Verse: a | არ უანბობ, მოცავკუ̂დები, | -- ტახტსა წყალი ნუ წაიღებს, |
| Verse: c | ედემს ია აყუ̂ავდების, | მას კოკობი ყურად იღებს, |
| Verse: b | უსუნებს და გაიხარებს, | იგ ბუდესა აცაიგებს, |
| Verse: d და | იტყუ̂ი ბრძენი მოაბადი: | "სარო შტოსა გამოიღებს". |
| Strophe: 2780_[2672] | ||
| Verse: a | როსტომს მკითხავ, არა ვიცი, | არ მინახავს, თუ მოვიდა, |
| Verse: b | გასმია თუ: მაზანდარა | " ამოსწყუ̂იტა, სისხლსა ღუ̂რიდა, |
| Verse: c | ადვილ ჴელად ვერ შეიგდებ, | მისთა მტერთა დღე მოვიდა, |
| Verse: d და | ზურაბს გული აუდუღდა, | მობრუნდა და წამოვიდა. |
| Strophe: 2781_[2673] | ||
| Verse: a | შეეკაზმა, ცხენსა შეჯდა, | მუზარადი დაირქოდა, |
| Verse: b | წამოვიდა საომარად, | ჴელთ ზუფინი აიღოდა, |
| Verse: c | კარავთ ახლოს ნავარდი ქნა, | ვითა პილო, იზახოდა, |
| Verse: d და | თავსა შუბი შემოივლის, | -- "ვინ შემებმის", -- ესე თქოდა. |
| Strophe: 2782_[2674] | ||
| Verse: a | "გამოდით და შემებენით!" | -- ერანელთა ეუბნების. -- |
| Verse: b | ვერვინ გაჰყუ̂ა. ვით კანჯარი | ხვადსა ლომსა, ერიდების, |
| Verse: c | ქაოზობით იზახოდა, | რაზმის პირსა იარების, |
| Verse: d და | თქუ̂ეს თუ: "ამას ვინ შეებმის, | არც შეხედვა ეკადრების!" |
| Strophe: 2783_[2675] | ||
| Verse: a | ქაოზს აგინებს: "რა იქენ, | მოგკლავ ჩემისა ჴელითა! |
| Verse: b | რა რიგი მეომარი ხარ, | მიკუ̂ირს, ვინ გაქებს ენითა?! |
| Verse: c | ვინ გიჴმობს ბედნიარობით, | მეომრად თავ-გაჩენითა?! |
| Verse: d და | საჴმილსა შიგან შეგაგდებ, | აგიყუ̂ან შუბის წვერითა! |
| Strophe: 2784_[2676] | ||
| Verse: a | ეტლი შენზედ შევამოკლო, | აღარ ნახო დღე ნათელი, |
| Verse: b | ზანდარაზმი მუხთლად მოკუ̂და, | თვალთა მწვევდა ცრემლი ცხელი, |
| Verse: c | ფიცითა თქუ̂ი, არ გაუშვა, | ერანელი ერთი მრთელი, |
| Verse: d და | ტახტი თქუ̂ენი გაცავლაჴო, | ქაოზ მივსცე ძელსა მრთელი!" |
| Strophe: 2785_[2677] | ||
| Verse: a | ვერვინ გაჰყუ̂ა მეომარი, | ეშინოდა მისგან დია, |
| Verse: b | იზახოდა: "ვინ გამოხვალთ, | ვინ შემებმით, მართლად თქუ̂ია! |
| Verse: c | დიდხან იდგის რაზმის პირსა, | დაიბრუნის სამანდია, |
| Verse: d და | ვითა ცამან დაიქუხა, | კელ-მწიფესა შეუტია. |
