TITUS
Shahname 1 and 2: Metrical parts
Part No. 143
Previous part

Chapter: 60 
აქა როსტომისაგან ომანთან მოციქულობის შეთულა და ვაზირის გაგზავნა და მისის ჴელით თურანისაკენ მშვიდობით გაგზავნა.






Strophe: 2887_[2779] 
Verse: a       როსტომ ბრძანა: "ძმაო ზავარ,    ფალავანო სულ-წმინდაო!
Verse: b       შენ წაასხი იგ ლაშქარნი,   თურანისკენ მიეც გზაო,
Verse: c       წყლის პირამდინ თანა მიჰყევ,   მდინარია, სადა სანო,
Verse: d    და   ნუ უსწრაფებ, დაცვივიან,   ბრალი არის, არ წაჴდენო!






Strophe: 2888_[2780] 
Verse: a       შინაურთ მიეც სამანდი   მტირალთა დასამჴობელთა,
Verse: b       მათ სისხლიანი ხვაფთანი   მიართვან შავსა მშობელთა,
Verse: c       ზურაბის დედას უანბონ,   რა უყავ ცათა მფლობელთა,
Verse: d    და   თვალ-გუარითა აავსებს,   ვით მართებს მახარობელთა!"






Strophe: 2889_[2781] 
Verse: a       ომანს ესე შეუთვალა:   "მე რა მიყო ეტლმან დღესა!
Verse: b       აწ ჩავაგე ჩემი ჴრმალი,   რადგან ვაქო, ვინცა ლესა.
Verse: c       თურანელთა თავი შენ ხარ,   თაყუ̂ანის გცეს, ვინცა დგესა,
Verse: d    და   ვირემ წყალსა არ გახვიდე,   თავს ნუ მისცემ სიღაფლესა!"






Strophe: 2890_[2782] 
Verse: a       ზავარს ესე დაავედრა,   ეწვებოდა როსტომს გული,
Verse: b       ზურაბისკენ წამოვიდა,   საცა იწვა დაკოდილი,
Verse: c       ტუსი თანა მოჰყუ̂ებოდა,   სხვა მრავალი დიდებული,
Verse: d    და   როამ, გივი, -- კაცნი მჴნენი,   -- ტირს გოდერძი ჯავშან-სრული.






Strophe: 2891_[2783] 
Verse: a       უფალმან დაგდვას წამალი,   ზურაბს ლოცევდეს ენითა,
Verse: b       როსტომ შეიტყო სიკუ̂დილი,   ატირდა სისხლის ცრემლითა,
Verse: c       გამოიწვადა ხანჯარი,   შვილისა მკუ̂ლელი ვნებითა,
Verse: d    და   გულსა დაცემა გაჰპირა,   სიკუ̂დილი თავის ჴელითა.






Strophe: 2892_[2784] 
Verse: a       სპანი ჴელსა მოეკიდნეს,   ჰპირობს სისხლი დაღვაროსა,
Verse: b       ატირდეს და არ მოეშუ̂ნეს,   მათ შეუწყვეს ბაგე როსა,
Verse: c       გოდერძიმ თქუ̂ა: "რა დაავსებ   დღეს კუ̂ამლითა საწუთროსა,
Verse: d    და   თავი სტანჯო ათას წელსა,   ზურაბს წყლულსა ვერ არგოსა!






Strophe: 2893_[2785] 
Verse: a       თუ სული შერჩა, მრავალ-წელ   წავლოთ ლხინითა ნადიმნი,
Verse: b       მოკუ̂დების, მაშინც კმა არის,   იტირო, ცრემლთა ადინი,
Verse: c       ხანგრძლად ვის მიხუ̂და სოფელი,   სალხინო ველნი ანდინი,
Verse: d    და   ყოველნი დავიჴოცებით,   ვართ სიკუ̂დილისა ნადირნი.






Strophe: 2894_[2786] 
Verse: a       ტახტისა ნაცუ̂ლად ტაგრუცი   კაცსა მიხუ̂დების ნაელი,
Verse: b       მოკლეა ჩუ̂ენი სოფელი,   განცხრომა, მღერა, ტირილი,
Verse: c       შეუჭირვები არ არის   არცა მზე, შუქთა მფენელი,
Verse: d    და   ყოველნი დავიჴოცებით   მცირენი თავ-გაჩენილი.




Next part



This text is part of the TITUS edition of Shahname 1 and 2: Metrical parts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 26.4.2014. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.