| Strophe: 2916_[2808] | ||
| Verse: a | ზურაბის გვერცა ნაახლნი | ლაშქარნი გულ-დადაღულნი, |
| Verse: b | სამანქნის ქალაქს მივიდეს, | იმალვოდიან ნაბულნი, |
| Verse: c | დღეს ერთსა ჰყუ̂ანდა სამანდი, | საძოვრად ბაღსა დაბმულნი, |
| Verse: d და | თუმიან იცნა, გაჰკუ̂ირდა, | ცეცხლნი მოედვნეს დაგულნი. |
| Strophe: 2917_[2809] | ||
| Verse: a | მიმყუ̂ანნი მიასხმევინა, | მათ მოახსენეს ყოველი, |
| Verse: b | ხვაფთანი სისხლით გასუ̂რილი | მიართვეს კუ̂ლა უპოველი, |
| Verse: c | ჰკადრეს: "მობრუნდა რისხვითა | ცა წყალობისა მთოველი, |
| Verse: d და | მუხთლად მოგვიკლეს, პატრონი | ზურაბს ნუღარა მოელი". |
| Strophe: 2918_[2810] | ||
| Verse: a | გარეტდა და ამა გვანდა, | ქუ̂აა, კლდისა მონაკუ̂ეთი, |
| Verse: b | შვიდთ ქიშვართა გაიგონეს, | დაიკივლა მან ასეთი, |
| Verse: c | ორსა დღესა მკუ̂დარი იდვა, | სულ ამოსვლად დანაკუ̂ეთი, |
| Verse: d და | მან დაიწყო მერმე მოთქმა, | წამოიჭრა, ვითა შეთი. |
| Strophe: 2919_[2811] | ||
| Verse: a | იტყოდა თუ: "უძლეველო, | ჰე, ლომ-კაცო, აჰა შვილო! |
| Verse: b | მზის მოყუ̂ასო, საწუთროსა | სიამითა ვარდო ჩვილო, |
| Verse: c | ჯერ უნდილო, შესაქნელო, | ალვის ხეო, ედემს ზრდილო, |
| Verse: d და | ვაი̂ ნაყოფო უბრალოო, | მამის ჴელით დალახრულო!.. |
| Strophe: 2920_[2812] | ||
| Verse: a | მერმე იკრა პირსა ჴელი, | ძოწის წყარო ითხეოდა, |
| Verse: b | რაცა ეცვა სასალუქო, | უპატიოდ იხეოდა, |
| Verse: c | ტანი ბროლი, საროს მზგავსი, | შეძრწუნდების, ილეოდა, |
| Verse: d და | ქარისაგან მორეული, | ვითა ვერხვი, ირხეოდა. |
| Strophe: 2921_[2813] | ||
| Verse: a | კუ̂ლავ დაიწყო ზახილითა | უცხო ფერად მან მოთქმანი, |
| Verse: b | იგ ჩაიჭრის ცეცხლთა შიგან, | ეკიდიან ჴელთა სხვანი, |
| Verse: c | მკერდსა სისხლი ჩაზდიოდა, | ზეცას ისმის მისნი ჴმანი, |
| Verse: d და | ნათხზენთაგან დაიგლიჯნის | ელვარენი შავნი თმანი. |
| Strophe: 2922_[2814] | ||
| Verse: a | ჴორცთა იჭამდა კბილითა, | ვით ლომი გაფიცხებული, |
| Verse: b | ნაცარი გარდაიყარის, | ტირს ღონე-გაცუდებული, |
| Verse: c | რაც დარჩომოდა თმათაგან | ნაგლეჯი, ვაგლახებული, |
| Verse: d და | იგ მოიტუსა ცეცხლითა, | აწოდა დავალებული. |
| Strophe: 2923_[2815] | ||
| Verse: a | დედისა თვალთა ნათელო, | რასა ვიქ მზე-დავსებული?! |
| Verse: b | ნეტარ ვინ გნახა, მიწათა | გარევით ტალახებული, |
| Verse: c | სად დაგიტივა სოფელმან, | ღრუბელთა შესწორებული, |
| Verse: d და | ვაი̂ წაჴდა შენი სახელი, | ყოველგან მოწონებული!.. |
| Strophe: 2924_[2816] | ||
| Verse: a | ბანთა ვჯდი, შენ მოგელოდი, | ღამე ვერ გავძღი ძილითა, |
| Verse: b | როსტომის შეყრა მეგონა, | შვილობის სიყუ̂არულითა, |
| Verse: c | ჩემთანა მოსვლა ორთავე | გულითა მხიარულითა, |
| Verse: d და | შავ-დედა რას იაზრებდა | სხვას ამის მეტსა სულითა?! |
| Strophe: 2925_[2817] | ||
| Verse: a | მე მოგელოდი დღე ყოელ, | ვიჭუ̂რეტდი ბანის-ბანითა, |
| Verse: b | ჩუქების ნაცუ̂ლად, მამამან | ღვიძლი გაგიპო დანითა, |
| Verse: c | ვაი, არ შეუბრალიხარ | პირი-მზე, საროს ტანითა, |
| Verse: d და | თვალნო, გასძეხით ტირილით, | ღაწვნო, ცრემლისა ბანითა!. |
| Strophe: 2926_[2818] | ||
| Verse: a | ნაკუ̂თი ტანისა შენისა, | ლამაზად მოჴდომილობა, |
| Verse: b | თმა შავი, ბროლის ბურჯითა | სწორობით მოკუ̂ეცილობა, |
| Verse: c | უდრეკთა მკლავთა სიმაგრე, | შუქისა მოფენილობა, |
| Verse: d და | არა იაზრა მან ბრძენმან, | ვაი̂, მზეო შენი შვილობა! |
| Strophe: 2927_[2819] | ||
| Verse: a | მაღალი ტანი, უკლები, | გაგზარდე დიდის ჭირითა, |
| Verse: b | ვითა გფერობდა, ჯომარდო, | ამოდ და სათუთობითა, |
| Verse: c | მიტყუვა დღემან მოკლემან, | გამჴადა ასეთობითა, |
| Verse: d და | ხვანჯი შენშიგან დამალა | სუდარა ხარიხობითა. |
| Strophe: 2928_[2820] | ||
| Verse: a | შვილო, დაბნელდა განგებით, | უფალსა თურმე ენება! |
| Verse: b | წმიდათა თანა მოგხუ̂დების | სამოთხეს გამოსვენება, |
| Verse: c | სანამდის ვიყო ცოცხალი, | გავძლო ღამისა თენება, |
| Verse: d და | ვიყავ გულისა დამდები, | მე მართებს მისი ჩუ̂ენება. |
| Strophe: 2929_[2821] | ||
| Verse: a | ვინ არს ჩემი მოხოიშნე, | ვის გავანდობ გულის წვასა, |
| Verse: b | სად არიან შენნი თვალნი, | უმშვენესნი მელნის ტბასა, |
| Verse: c | საძებარად მამისათვის, | შვილო, წახველ შორსა გზასა, |
| Verse: d და | ნაცუ̂ლად ჰპოვე შენ სამარე, | დაამყარებ ჩემთჳს ვასა. |
| Strophe: 2930_[2822] | ||
| Verse: a | გაჰჴეა, შვილო, უღონოდ | მამისა იმედეული, |
| Verse: b | ჩასწევი სამარეშიგან, | ხანჯლითა ღვიძლ-დახეული, |
| Verse: c | ჭკუ̂იანო შვილო, გნახაა | შენ როსტომ ლახვარ-ხეული, |
| Verse: d და | რად არ უჩუ̂ენე მანამდის | ეგ მძივი იმათეული?! |
| Strophe: 2931_[2823] | ||
| Verse: a | ნაკუ̂თი ტანი, შვენიარი | გაეცადა მხიარულსა, |
| Verse: b | ბრძენმან აჯერ მართლად მითხრა, | ვითა მართებს მოციქულსა, |
| Verse: c | მოლოდინით დედას მოჰკლავს | და მოყუ̂ასთა დასწვავს გულსა, |
| Verse: d და | ტყუ̂ედ მტირალი დედა შენი | დავრჩი, ვამე დაკარგულსა! |
| Strophe: 2932_[2824] | ||
| Verse: a | თანა რად არა წამოგყევ, | შვილო, მშვიდობით გარებდი, |
| Verse: b | როსტომს მე შორით ვიცნობდი, | შეგყრიდი, გაგახარებდი, |
| Verse: c | ვით ვარდსა, აგაყუ̂ავებდი, | მამა-ძედ დაგამყარებდი, |
| Verse: d და | აწ ესე არ მოჴდებოდა, | მტერთ გულსა შევაზარებდი!" |
| Strophe: 2933_[2825] | ||
| Verse: a | ამას მოსთქუ̂ამდა, იგლოვდა, | მტირალი ცრემლ-დათხეული: |
| Verse: b | "ჰე, შვილო, ზურაბ, მანდ დასწევ, | ვა წყლული ღვიძლ-დახეული!" |
| Verse: c | მე ლაპარაკად აქა ვზი, | მზეს უჭუ̂რეტ ცნობა-რეული, |
| Verse: d და | ორნივე ჴელნი თავს იკრა, | დაბნდა მიწათა რეული. |
| Strophe: 2934_[2826] | ||
| Verse: a | თქუ̂ეს: "მოკუ̂და, აჰა, უცილოდ, | შვილისა გზასა წავიდა, |
| Verse: b | სისხლი არ შერჩა, სიწითლე | უფსკრულთა თანა ჩავიდა, |
| Verse: c | ღამისა ორ-ნაწილამდის | ოდენ სულადვე მოვიდა, |
| Verse: d და | ჰპატიჟეს ბრძენთა თუმიანს, | მზის ჭუ̂რეტად არ წამოვიდა. |
| Strophe: 2935_[2827] | ||
| Verse: a | ოთხნივ ფერჴნი გარდუკოცნა, | გლახ სამანდსა თვალნი არო, |
| Verse: b | ჰე ზურაბის წამჴდენელო, | ფათერაკთა მოსაჴმარო, -- |
| Verse: c | თვალთ აკოცა, -- "საუკუნოს | პატრონისა ვერ მიმხუ̂დარო, |
| Verse: d და | ვინღა შენის ჴელის მქნელი, | ბედ-მლაშეო, საფადარო! |
| Strophe: 2936_[2828] | ||
| Verse: a | ავჟანდათა ჩამჭირები | ვინ არს შენი მომჴედნელი?! |
| Verse: b | სადავეთა მამზიდავი, | ნადირთ უკან მიმწეველი, |
| Verse: c | საისპაოდ, სამამაცოდ | კაცი, ზნეთა მასწავლელი?!" |
| Verse: d და | სრულად სისხლით იღებვოდა, | ამას მოსთქუ̂ამს, ვითა ხელი. |
| Strophe: 2937_[2829] | ||
| Verse: a | ცნობა წასვლოდა რასა იქს | მას არა შეეგებოდა, |
| Verse: b | პირსა აიდვა ლაგამი, | ტირს, ცრემლი არ შეშრებოდა, |
| Verse: c | ზურგს უნაგირი დაიდგა, | სამანდსა ემზგავსებოდა: |
| Verse: d და | -- "მე წამეყუ̂ანა თუ ზურაბ, | დედას არ მოუკუ̂დებოდა". |
| Strophe: 2938_[2830] | ||
| Verse: a | ჴრმალი, შუბი, მშვილდ-ისარი | გარდილეწა მისი თავსა, |
| Verse: b | საჴელ-მწიფო სამოსელი, | რომ ემოსის ზურაბს ტანსა, |
| Verse: c | მოჰკაზმა და ტირილითა | მოეხვია, ვით ცოცხალსა, |
| Verse: d და | მერმე გასცემს გლახაკთზედა | სამკაულსა წასატანსა. |
| Strophe: 2939_[2831] | ||
| Verse: a | მან სამანდსა გზა უჩუ̂ენა, | წადი, ძოე გზას მაღალსა, |
| Verse: b | ნადირთთანა იქცეოდე, | ნუ მორჩილობ ქართა ძალსა!" |
| Verse: c | თქუ̂ა თუ: "შვილო, ვეღარ გიჭუ̂რეტ, | ნადირობით-ნაბურთალსა!" |
| Verse: d და | ორნივ თვალნი წაიყარნა, | თქუ̂ა: "რას ვაქნევ სახედავსა?" |
| Strophe: 2940_[2832] | ||
| Verse: a | წლამდი ისე ცოცხალ-იყო, | ვერ იხილა მზე და მთვარე, |
| Verse: b | ტიროდის და ილეოდის, | გლახ სიცოცხლე ჰქონდა მწარე, |
| Verse: c | ბედმან კრულმან, ტახტის ნაცუ̂ლად, | დაუმკუ̂იდრა მას სამარე, |
| Verse: d და | წესი არის საწუთროსი, | არის ჩუ̂ენთჳს მოუჴმარე. |
| Strophe: 2941_[2833] | ||
| Verse: a | ჴამს, რომ კაცი იჭირვოდეს, | საქმე ჰქონდეს აწონილად, |
| Verse: b | შეჭირვებით არ იქნების, | მოუჭირვო არ ადვილად, |
| Verse: c | რაცა ღმერთსა არა სწადის, | მოიქცევის ლხინი ჭირად, |
| Verse: d და | წამ-ერთ ეტლი დაბრუნდების, | შეიქნების ტინი ლბილად. |
