| Strophe: 3259_[3159] | ||
| Verse: a | რა აფრასიობ შეიტყო, | ცხენს შეჯდა გაფიცხებული, |
| Verse: b | მათ დღე და ღამე იარეს, | მოვა პირ-გაყვითლებული; |
| Verse: c | მოვიდეს, -- სად მოსწეოდეს | გულბად მამაცად ქებული, |
| Verse: d და | ნახა ცხენ-კაცი ჴოცილი, | უჭვრეტდა გაკვირვებული. |
| Strophe: 3260_[3160] | ||
| Verse: a | -"ვინ ყოფილა ერანელი!"-- | აფრასიობს ეკვირვების -- |
| Verse: b | "ვით იყვენით ასრე ღაფლად?" | -- იგ ლაშქართა ეუბნების -- |
| Verse: c | "თუ მშვიდობით წაგვივიდეს, | ვიცი, საქმე დაშავდების, |
| Verse: d და | დღეის იქით ავი საქმე | ფირანისგან გარდამხდების. |
| Strophe: 3261_[3161] | ||
| Verse: a | ვთქვი, მოკალით ქაიხოსრო, | მიწა ჰყვანდეს გამზრდელია". |
| Verse: b | სპარმან ეგრე თქვა: "პატრონო, | ეს უფრო საკვირველია, |
| Verse: c | ჩვენ გივის მეტი ვერ ვნახეთ | სხვა კაცი ჴმლისა მკვრელია, |
| Verse: d და | დაჴოცა ჩვენი ლაშქარი, | წავიღა სისხლთა მღვრელია". |
| Strophe: 3262_[3162] | ||
| Verse: a | ფარანგოზ და გივი, ხოსროვ | წავიდეს და მიბრუნდესა, |
| Verse: b | მართ შეხედეს, ამაზედა | შორს ლაშქარი გამოჩნდესა; |
| Verse: c | გივი" ჴელთა დაუჭირავს, | ფირან მოვა"-- აგრე თქვესა. |
| Verse: d და | ფირან ნახეს მჴარშეკრული, | ჭკუა, ცნება დაჰკარგესა. |
| Strophe: 3263_[3163] | ||
| Verse: a | შემოხედა აფრასიობ, | უბრძანა თუ: "რა გიქნია? |
| Verse: b | ამოსწყვიტე სახლი ჩემი, | შენვე იცი მომკალ მია! |
| Verse: c | ამის ქნასა არ შეგარჩენ, | შენზედ თუ რამ შემიძლია, |
| Verse: d და | გამეცალე, ნუღარ მნახავ, | წა და აქათ გაეძია!" |
| Strophe: 3264_[3164] | ||
| Verse: a | "მისი მსგავსი მეომარი, | -- ფირან ეგრე მოაჴსენა, -- |
| Verse: b | არ მინახავს ჴორციელი, | ნახე ჩემი სისხლთა დენა; |
| Verse: c | ყელს მომაბა საგდებელი, | მე ვეღარა შევიგენა, |
| Verse: d და | მიეწივე, დაიჭირე, | შენვე ჰკითხე, რაცა ვჰქენა. |
| Strophe: 3265_[3165] | ||
| Verse: a | ლაშქარშიგა შემოიჭრა, | სპათა ლახტით ჩამოჰყრიდა, |
| Verse: b | ავჟანდათა იქით-აქათ | დაჴოცილთა მკვდართა ჰყრიდა; |
| Verse: c | მჴარშეკრული გამომიშვა, | ნაფიცარსა ვინ გამჴსნიდა!" |
| Verse: d და | ყველა წვრილად გააგონა. | აფრასიობ წამოვიდა. |
| Strophe: 3266_[3166] | ||
| Verse: a | ფიცა თუ: "დავჰჴოც ორთავე, | ღრუბელთა ზედაც ავიდეს!" |
| Verse: b | აფრასიობ და თავადნი | ჯეონისაკენ წავიდეს, |
| Verse: c | ნახეს გივისა ნაჴოცი, | საგონებელსა ჩავიდეს; |
| Verse: d და | ომანს უბრძანა: "ვიაროთ, | არამც ჯეონსა გავიდეს. |
| Strophe: 3267_[3167] | ||
| Verse: a | თუ გაგვისწრობენ ჯეონსა, | დევნა დაგვრჩების ქარისა, |
| Verse: b | ახლად გათავდა ნათქვამი | ბასანელთ მუჯაფარისა: |
| Verse: c | "გამოვა ერთი ჴელმწიფე | ქაიყუბათის გვარისა, |
| Verse: d და | ქალაქსა გაჰჴდის საეკლედ, | მომკვლელი უზებარისა". |
| Strophe: 3268_[3168] | ||
| Verse: a | რა მოვიდეს წყლისა პირსა, | გასასლველად ისწრაფოდეს, |
| Verse: b | გივმან უთხრა მენავესა: | "კაცი უნდა ჭკვას იქმოდეს! |
| Verse: c | კარგი ნავი მოუყენე, | ხოსროს არას ეშინოდეს, |
| Verse: d და | დღეს მსახურე ჴელმწიფესა, | მოგეჴმარვის იცი როდეს?!" |
| Strophe: 3269_[3169] | ||
| Verse: a | მენავემან მოაჴსენა: | "ჩამოჴედით, პური ჭამეთ, |
| Verse: b | წყალს არ უჩანს სანაპირო, | გული რითმე დამიამეთ". |
| Verse: c | გივმან უთხრა: "რას ინუკვით | -- განაღამცა მოგიტანეთ, |
| Verse: d და | აწ ლაშქარი მოგვწურვია, | ნუ გვაყოვნით, გაგვიყვანეთ!" |
| Strophe: 3270_[3170] | ||
| Verse: a | მოაჴსენა: "შარიერო, | ცოტას ვერას დაგჯერდები, |
| Verse: b | ანუ შავსა, ანუ ჯაჭვსა, | ან მჴევალსა ვინუკვები, |
| Verse: c | გვირგვინი და ანუ ჴმალი, | მე უმისოდ ვერ დავდგები". |
| Verse: d და | გივმან უთხრა: "როგორასა | ჭკუა შეცვლით გვეუბნები! |
| Strophe: 3271_[3171] | ||
| Verse: a | ჴელმწიფესა ბაჟად ასხამ, | რად არა გაქვს ჴმელთა ფლება! |
| Verse: b | შაბრანგ ბეზათ მოგნდომია, | შეუძლია ეტლთა სწრება, |
| Verse: c | თვით უებრო ჯაჭვი არის, | შუბს არ ძალუც მისი ვნება, |
| Verse: d და | ნავი შენ და წყალი ჩვენთვის, | იქნას რაც არს ღვთისა ნება!" |
| Strophe: 3272_[3172] | ||
| Verse: a | გივმან უთხრა: "თუ ხოსროვ ხარ, | წყალი გავნებს ვიცი არა, |
| Verse: b | არ გასმია ფრიდონისა? | -- არვანშიგან გაიარა; |
| Verse: c | ვიცი მოვა აფრასიობ, | მე დამრჩების იგი არა, |
| Verse: d და | მე მომკლავს და შენ და მშობელს | საჭმლაღ თევზთა მიგაბარა". |
| Strophe: 3273_[3173] | ||
| Verse: a | ჩამოჴდა ხოსროვ, ილოცავს, | იტყოდა: "დამბადებელო, |
| Verse: b | მყავხარ შემწედ და მფარველაღ, | გულის-სიტყვათა მცნებელო, |
| Verse: c | დამიცევ საფარველითა, | ზეცისა ძალთა მფლობელო, |
| Verse: d და | ზღვათა წყალთა და ჴმელზედა | შენ გზისა მაჩვენებელო!" |
| Strophe: 3274_[3174] | ||
| Verse: a | ცხენი წყალსა ჩაიცურვეს, | გამოვიდეს უვნებელად, |
| Verse: b | მენავესა ბრუ დაესხა, | რა ნაქმარი ნახა ძნელად, |
| Verse: c | ამხანაგთა უამბობდა: | "ასრე გავლეს, ვითა ჴმელად!" |
| Verse: d და | მას შეექნა სინანული, | ძღვენი შეკრა მისართმელად. |
| Strophe: 3275_[3175] | ||
| Verse: a | წავიდა, ძღვენი მიართვა, | შენდობას ეხვეწებოდა, |
| Verse: b | არ დაუჭირა მას, გივი | გინებით ეუბნებოდა: |
| Verse: c | "გეგონა შესჭამს ჯეონი, | ჴელმწიფე მოირჩვებოდა, |
| Verse: d და | ნავი გთხოვა და არ მოეც, | სწორულად გეუბნებოდა". |
| Strophe: 3276_[3176] | ||
| Verse: a | მაშინ შეიქცა მენავე | ფერმკრთალი, შეშინებული, |
| Verse: b | სული წასლვოდა, გზასა სთხოვს | დამწვარი, დაავლებული; |
| Verse: c | ზედ აფრასიობ მოვიდა | საომრად გაფიცხებული, |
| Verse: d და | ნავზედ არავინ დაუხვდა, | იჭვრეტდა გაკვირვებული. |
| Strophe: 3277_[3177] | ||
| Verse: a | იგ გაუწყრა მენავესა, | წყალსა გასლვა დააბარა, |
| Verse: b | მოაჴსენა: "ჴელმწიფეო, | კვლავ მინახავს ესე არა, |
| Verse: c | ამა წყალსა მღელვარესა | ჟამად ნავსა ვანდობ არა, |
| Verse: d და | ცხენი შიგან ჩაიცურვეს, | ვითა ჴმელზედ გაიარა!" |
| Strophe: 3278_[3178] | ||
| Verse: a | მოაჴსენა მენავემან: | "ნუღარ მისდევთ, გკადრებთ მტვერნი, |
| Verse: b | გოდერძი და როსტომ, ტუსი, | გურგენ ერანს ჴმლისა მკვრელნი. |
| Verse: c | საომარად დაგხვდებიან | ტახტოსანნი ერანელნი; |
| Verse: d და | ჩინ-მაჩინი შეინახე, | გვერც გახლავან თურანელნი". |
