| Strophe: 3781_[3698] | ||
| Verse: a | ერანელნი დიდებულნი | შეყრით იყვნეს ერთსა დღესა; |
| Verse: b | როსტომ, ტუსიმ და გოდერძიმ | უდარბაზეს ჴელმწიფესა, |
| Verse: c | გივი, ბარზუ და გარსევაზ, | გურგენ, -- კარგა გამგონესა, -- |
| Verse: d და | ქაიხოსროს გვერც იახლეს | თავადები ვინცა ჰყვესა. |
| Strophe: 3782_[3699] | ||
| Verse: a | აქა მოვიდა მერემე, | ჭამად ისხდეს მეცხრეს ჟამსა; |
| Verse: b | "მე კანჯარი, ოქროს ფერი, | მომიჴდების, ცხენსა სჭამსა, |
| Verse: c | სიდიდითა სპილო არის, | სიტურფითა მზესა ჰგავსა"; |
| Verse: d და | გაჰკვირდეს და ხოსრომ ბრძანა: | როსტომ," ნახვა შენგან ჴამსა"! |
| Strophe: 3783_[3700] | ||
| Verse: a | როსტომ ფიცხლავ რაშსა შეჯდა, | წამოსავლად არ დაღონდა, |
| Verse: b | გამოვიდა სანადიროდ, | საგდებელი ჴელთა ჰქონდა; |
| Verse: c | მოვიდა და ჯოგი ნახა, | იგ კანჯარი შიგა რბოდა, |
| Verse: d და | მოეწონა უსაზომოდ, | "მთელს წავიყვან", ესე თქო და. |
| Strophe: 3784_[3701] | ||
| Verse: a | "ბრალი არის მისი მოკვლა, | სჯობს, მივგვარო ხოსროს მთელი", |
| Verse: b | ფიცხლავ რაში გააფიცხა, | თქვა: "წასლვასა ნუღარ ელი." |
| Verse: c | მოეწივა, დასაჭერლად | გაიშალა გმირმან ჴელი, |
| Verse: d და | იგ კანჯარი ფიცხლავ გაქრა, | რა ესროლა საგდებელი. |
| Strophe: 3785_[3702] | ||
| Verse: a | კვლავ ქედიდაღმენ ეჩვენა | კანჯრისა სახე, მზე ვითა, |
| Verse: b | სამსა დღესა და ღამესა | უკანა სდევდა რბევითა, |
| Verse: c | დაშვრა და ეძინებოდა, | სწყუროდა მას მომშევითა, |
| Verse: d და | ჩამოჴდა, წყარო იპოვა, | ტურფა, მართ სამოთხე ვითა. |
| Strophe: 3786_[3703] | ||
| Verse: a | ჩამოჴდა და დაიძინა, | რაშსა მისცა საძოვარი; |
| Verse: b | ფიცხლავ დევი ზედ მოუჴდა, | როსტომ ნახა რა მძინარი, |
| Verse: c | გარე მიწა მოუთხარა, | აიყვანა, ვითა მკვდარი, |
| Verse: d და | აერშიგან გაიყვანა | უზებართა მეომარი. |
| Strophe: 3787_[3704] | ||
| Verse: a | რა გაიღვიძა, როსტომ თქვა: | "აწ ჩემი გარდამჴდებისა, |
| Verse: b | მე ნუ ჩამაგდებ ზღვაშიგან", | იგ დევსა ეუბნებისა; |
| Verse: c | "ჴორცსა შესჭამენ ნიანგნი | და სული წამიჴდებისა, |
| Verse: d და | ჩინელთა უთქვამს: მამრჩვალთა | სამოთხე არ მიჰჴვდებისა!" |
| Strophe: 3788_[3705] | ||
| Verse: a | დევმან ზღვაში გარდააგდო, | როსტომ ჴმალსა მოიწვდიდა, |
| Verse: b | მით ნიანგსა ეომოდა, | მარცხენითა მოცურვიდა; |
| Verse: c | ჴმელისაკენ მოისწრაფდა, | ვითა ქარი მოდელვიდა, |
| Verse: d და | ღმერთმან ქნა და უვნებელად | როსტომ ზღვიდამ გამოვიდა. |
| Strophe: 3789_[3706] | ||
| Verse: a | წამოვიდა პილოტანი, | სადა ძილად წოლილიყო, |
| Verse: b | ნახა, რაში აღარ დახვდა, | უნაგირი ჴელთ აიღო; |
| Verse: c | მისსა კვალსა წამოუდგა, | ნახა ერთი ჭალა იყო, |
| Verse: d და | აფრასიობს ჯოგი უდგა, | ვითა დევი, მოჰჴდომიყო. |
| Strophe: 3790_[3707] | ||
| Verse: a | როსტომ რაში დაიჭირა, | მან იმითა მოილხინა, |
| Verse: b | შეკაზმა და მან ბაბრაბი, | ჯაჭვი მზესა დაუფინა; |
| Verse: c | რა მოაშრო, ზედა შეჯდა, | წაიძღვანა ჯოგი წინა, |
| Verse: d და | ვერ შეიტყვეს მეჯოგეთა, | ჩრდილსა იწვნენ, მათ ეძინა. |
| Strophe: 3791_[3708] | ||
| Verse: a | ზე წამოიჭრეს, შეშინდეს, | ესმა ჯოგისა ღგრიალნი, |
| Verse: b | ყველაკა კარგსა ცხენსა ჯდა, | მშვილდოსან-საგდებლიანი; |
| Verse: c | მათ პილოტანმა უყივლა: | "დაგრჩათ სამყოფნი ტიალნი, |
| Verse: d და | ზაალის შვილი როსტომ ვარ, | ღვთისაგან ნაწილიანი". |
| Strophe: 3792_[3709] | ||
| Verse: a | შემოუტივა, დაჴოცა, | მობრუნდა ჴმალმოწვდილია; |
| Verse: b | აქ აფრასიობს მოუნდა | ჯოგთანა სმა და ლხინია; |
| Verse: c | ჰკადრეს თუ: "მარტო მოვიდა | როსტომ, ზაალის შვილია, |
| Verse: d და | მოვიდა, ნახა ნაჴოცი, | კაცები თავმოჭრილია". |
| Strophe: 3793_[3710] | ||
| Verse: a | თურქთა შიგან ჴმა დავარდა, | როსტომს ჯოგი წაუღია, |
| Verse: b | აფრასიობ ამას იტყვის: | "მე სიკვდილი მირჩევნია; |
| Verse: c | ერთმან კაცმან გვიძაბუნა, | ჩვენთვის დიდი აუგია, |
| Verse: d და | ჩვენზედ ასრე ამაყობა | მისდღეშიგან ვის ასმია?" |
| Strophe: 3794_[3711] | ||
| Verse: a | წამოუდგა აფრასიობ, | ოთხი სპილო მოიჴმარა, |
| Verse: b | მოეწივნეს, პილოტანმა | მათ ისარი დააყარა, |
| Verse: c | მერმე ჴმალი გამოიღო, | ასი კაცი ჩამოყარა; |
| Verse: d და | გამოექცა აფრასიობ, | სპილოები დაუყარა. |
| Strophe: 3795_[3712] | ||
| Verse: a | რა მოვიდა წყაროზედა, | აპირებდა წყლისა სმასა, |
| Verse: b | წინ აქავან მოეგება, | დაურიგდა სიტყვის თქმასა: |
| Verse: c | "მიკვირს, ომით ვერ გასძეხა, | შენ გამოხველ, როსტომ, ზღვასა"; |
| Verse: d და | პილოტანმა ლახტი დაჰკრა, | გაურივა ტვინი თმასა. |
| Strophe: 3796_[3713] | ||
| Verse: a | სპილო, ჯოგი ყოველივე | წაასხა და გაემართა: |
| Verse: b | რა მისლვა სცნა ქაიხოსრომ, | გაეგება წინა კართა; |
| Verse: c | გარდაჰჴდა და თაყვანისცა, | ჰკადრა -- რაცა დაემართა, |
| Verse: d და | სპილოები ქაიხოსროს, | ჯოგი მისცა სრულ ლაშქართა. |
| Strophe: 3797_[3714] | ||
| Verse: a | აქა როსტომ მოაჴსენა, | რაც ენახა საკვირველი: |
| Verse: b | "მე აქავან მომეწონა | კანჯრის სახედ საყვარელი, |
| Verse: c | თმა-გრძელი და ბაგე-შავი, | სპილოს სახე, საზარელი, |
| Verse: d და | თვალი თეთრი, ვითა ბროლი, | თავი ება საშინელი. |
| Strophe: 3798_[3715] | ||
| Verse: a | თავი მოვჰკვეთე, სისხლითა | მინდორი აივსებოდა". |
| Verse: b | ეს ქაიხოსროს უკვირდა, | იგ ღმერთსა ეხვეწებოდა: |
| Verse: c | "თუ ჩემთვის ავი გინდოდა, | როსტომ არ მეღირსებოდა, |
| Verse: d და | მე წავჴდებოდი, მტერთაგან | ერანი ამოსწყდებოდა". |
| Strophe: 3799_[3716] | ||
| Verse: a | როსტომს მისცა საბოძვარი, | ჴორციელი ვინ დასთვლიდა? |
| Verse: b | ყველა უცხო, საკვირველი, | კაცი ცნობას ინატრიდა; |
| Verse: c | ორს ფარსანგსა თანა გაჰყვა, | ქაიხოსრო მასთან ვლიდა, |
| Verse: d და | ესალამნეს ერთმანერთსა, | პილოტანი წამოვიდა. |
