| Strophe: 4818_[4735] | ||
| Verse: a | "ჩვენ წავალთ და ქანგას იყავ", | -- იგ გოდერძის ავედრებდეს, -- |
| Verse: b | ყარაული გაიყენე, | მალვით მტერი ვერ გავნებდეს; |
| Verse: c | სამართლითა იქცეოდი, | ყოვლი კაცი დაგლოცვიდეს, |
| Verse: d და | ფიცხლავ ძელსა ჩამოჰკიდე, | ვინცა მტერსა აჴსენებდეს". |
| Strophe: 4819_[4736] | ||
| Verse: a | გამოემართნეს საომრად, | ქოსთა ჴმა გაჴშირდებოდა, |
| Verse: b | ტურფანი მათი დახედვა | მასკვლავთა ენატრებოდა; |
| Verse: c | თვით ქაიხოსრო მას გარე | სპათათვის იარებოდა, |
| Verse: d და | "ფრთხილად იყვენით ყოველგან!" | ლაშქართა ეუბნებოდა. |
| Strophe: 4820_[4737] | ||
| Verse: a | ერთი კვირა ასრე იყვნეს, | რაზმი აწყვეს მერვეს დღესა, |
| Verse: b | აფრასიობ ეუბნების | ჩინეთისა ჴელმწიფესა: |
| Verse: c | "ეს მინდორი საომარი | სიზმარია ჩვენთვის დღესა, |
| Verse: d და | მე შევებმი ქაიხოსროს, | ჩემთვის ავის მოსურნესა. |
| Strophe: 4821_[4738] | ||
| Verse: a | ეგების მოვჰკლა, მომხვდების | წადილი ჩემის ნებისა, |
| Verse: b | აქამდის ვიჯდი ტახტზედა, | დღე მქონდა გახარებისა; |
| Verse: c | აწ იქით-აქათ ვიმალვი, | სიკვდილი მენატრებისა, |
| Verse: d და | მომკლავს ორჯელვე სოფელი, | თუ ეტლი დაბრუნდებისა". |
| Strophe: 4822_[4739] | ||
| Verse: a | მას მეყვისთა მოაჴსენეს. | "სიტყვა გვესმის საკვირველი, |
| Verse: b | შენ თუ მარტო შეებმოდი, | რატომ იყავ ჩვენთვის მცდელი? |
| Verse: c | გვერც გახლიან ხუთანელნი, | ჩინელნი და თურანელი, |
| Verse: d და | შენ მტერზედან ძლევა მოგხვდეს, | ვართ ამისი მონატრენი". |
| Strophe: 4823_[4740] | ||
| Verse: a | რაზმი შექნეს მრავალ-კეცი, | თუ სთქვა, მიწა ადუღდების, |
| Verse: b | აფრასიობ ქაიხოსროს | მოციქულით ეუბნების: |
| Verse: c | "რაცა სისხლი დაგიღვრია, | ვიცი, ღმერთსა ეწყინების, |
| Verse: d და | ვინცა ერთად დააგროებს, | ყულმუზის ზღვა შეიქნების. |
| Strophe: 4824_[4741] | ||
| Verse: a | გმართებს მისი დაჯერება, | მე რასაცა გეუბნები: |
| Verse: b | ტახტ-გვირგვინსა მოგაბარებ, | გინდა გვერცა გიახლები; |
| Verse: c | ამას იტყვი, თუ"არა ვიქ", | სისხლის სმითა ვერ გასძღები, |
| Verse: d და | შენ დაგიგდებ ქვეყანასა, | წავალ, გაუჩინარდები. |
| Strophe: 4825_[4742] | ||
| Verse: a | პაპასა რა გაუგონე, | შენ ხარ შვილი საყვარელი, |
| Verse: b | მამის საქმე გარდაუშვი, | ვიხვეწები, მას მოველი; |
| Verse: c | თუ არ გინდა, ერთი საქმე | სხვაცა არის სარჩეველი: |
| Verse: d და | შორს ადგილი მოვინახოთ | ჩვენ ორთავე დასაცდელი. |
| Strophe: 4826_[4743] | ||
| Verse: a | მომერევი, ვიცი, მომკლავ, | გამარჯვება შენ მოგხვდების, |
| Verse: b | ტახტოსნობით მოისვენებ, | დიდი საქმე დასწყნარდების; |
| Verse: c | ჩემის ჴელით თუ მოჰკვდები, | გულის ნება მე მომხვდების, |
| Verse: d და | ვინცა ეყვის დედა თქვენსა, | იგ სიკვდილსა დაეჴსნების".. |
| Strophe: 4827_[4744] | ||
| Verse: a | ქაიხოსრომ გაუგონა | გაგზავნილსა ნათქვამია, |
| Verse: b | პილოტანსა უბრძანებდა: | "მისი საქმე მიკვირს დია; |
| Verse: c | ჴელიდაღმა წაგვივიდა, | ვითა ქაჯი დავჰკარგია, |
| Verse: d და | მუქარასა ითხოების, | მას სამარე მონდომია". |
| Strophe: 4828_[4745] | ||
| Verse: a | როსტომ ჰკადრა: "ჴელმწიფეო, | გულსა ცეცხლი რად გედების? |
| Verse: b | ცუდის საქმის გაგონება | თქვენ აღარა გეკადრების; |
| Verse: c | ცრუსა კაცსა მისი საქმე | ყველა თავსა გარდაჰჴდების, |
| Verse: d და | ჩვენ შევებნათ ჴელიერთად, | ბოლო მაშინ გამოჩნდების". |
| Strophe: 4829_[4746] | ||
| Verse: a | გაიგონა როსტომისგან, | დაიჯერა, მართებს ვითა, |
| Verse: b | შეუთვალა აფრასიობს: | "შენ ხარ სავსე სიავითა, |
| Verse: c | სიაოშცა მოატყუე, | მერმე მოჰკალ ილათითა, |
| Verse: d და | ომი გინდა, როსტომ მზას მყავს, | შენ აგავსებს სიბნელითა". |
| Strophe: 4830_[4747] | ||
| Verse: a | რა მივიდა გაგზავნილი, | რაც შესთვალა, ყველა სთქო და, |
| Verse: b | გული სევდით გაეტენა, | ომსა აღარ ისწრაფოდა, |
| Verse: c | მაგრამ ღონე შებმის მეტი | უბედურსა არა ჰქონდა? |
| Verse: d და | რაზმი აწყვეს, საღამომდის | მიწაზედა სისხლი სწთოდა. |
| Strophe: 4831_[4748] | ||
| Verse: a | რა დაღამდა, გაიყარნეს, | ხოსრო სპათა ომს აქებდა: |
| Verse: b | "ამაზღამე შაფხუნს გვიზამს, | -- ტუსსა ამას უბრძანებდა, -- |
| Verse: c | სადაც იყოს მოსავალი, | გვმართებს გზათა გამაგრება, |
| Verse: d და | ზანზალაკთა ნურვინ შესძრავთ, | სჯობს ცეცხლისა არა გზება". |
| Strophe: 4832_[4749] | ||
| Verse: a | როსტომ გავიდა მინდორად | ლომ-გული, ბრძენი ჭკვისაგან, |
| Verse: b | ტუსი მთისაკენ ლაშქრითა, | იახლა ჯარი სპისაგან; |
| Verse: c | თურქთ დარაჯამან ვერ ნახა | ღამისა სიბნელისაგან, |
| Verse: d და | ზის აფრასიობ, ვეზირობს, | არ დასცხრა ღალატისაგან. |
| Strophe: 4833_[4750] | ||
| Verse: a | გაიგონა გამორჩევა, | კაცი მტერსა მორეოდეს. |
| Verse: b | მინდორს მისთვის გამოვიდნეს, | რომ ღალატსა მოელოდეს, |
| Verse: c | აფრასიობ მისულიყო, | წინა სპანი შემობმოდეს, |
| Verse: d და | ზურგით ტუსი სფაადარი, | გმირი როსტომ მოჰჴდომოდეს. |
| Strophe: 4834_[4751] | ||
| Verse: a | აფრასიობ ამას იტყვის: | "ბედი ჩემი დაკარგულა. |
| Verse: b | ქაიხოსრო შეექცევის: | იცის, პაპას მორეულა, |
| Verse: c | იგ წართვიდა მხიარულად, | აწ ძილად წევს, შექცეულა. |
| Verse: d და | ზედ დავესხნეთ, ამოვსწყვიტოთ, | დავიჴოცნეთ ანუ სრულა". |
| Strophe: 4835_[4752] | ||
| Verse: a | მათ ესე პირი დაასკვნეს, | ჩაიცვეს საომარია, |
| Verse: b | თქვეს: "თუ აწ მოგვრჩა ცოცხალი, | ჩვენთვის თაფლიცა მწარია. |
| Verse: c | სხვა ჩვენი მოგონებული | ყველაი მოუჴმარია". |
| Verse: d და | ორმოცდა ათი ათასი | ჰყავს კარგი მეომარია. |
| Strophe: 4836_[4753] | ||
| Verse: a | ერანელთზედ გაგზავნილი | მოუვიდა ჯაშუშია, |
| Verse: b | მოაჴსენა;"არის ყველა | ჴელიერთად მძინარია". |
| Verse: c | აფრასიობს გაეხარნეს, | გულსა ჩასწვდა სინათლია, |
| Verse: d და | მან ლაშქარი შეუძახა, | თვითან ზურგი შეაქცია. |
