TITUS
Shahname 1 and 2: Metrical parts
Part No. 264
Previous part

Chapter: 181 
აქა აფრასიობის გაუჩინარება ლაშქართაგან







Strophe: 4886_[4803] 
Verse: a       რა შეიტყო აფრასიობ,    ხოსროვ ზღვასა გამოვიდა,
Verse: b       არვის უთხრა სულიერსა,   მის ლაშქართა უმალვიდა;
Verse: c       ბნელსა ღამეს უცნაურად   ციხის კართა გამოვიდა,
Verse: d    და   ვერავინ სცნა ჴორციელმან   მისი საქმე, სად წავიდა.






Strophe: 4887_[4804] 
Verse: a       ქანგა ნახა ქაიხოსრომ,    სამოთხეა სიტურფითა:
Verse: b       ბაღზედა სხდეს იადონი,   მიწა სავსე სუნბულითა.
Verse: c       ბრძანა: "ნეტარ, ვინ გაძდების   ჴორციელი აქ ყოფითა?"
Verse: d    და   აფრასიობ ვერ იპოვა,   დაუმძიმდა, მართებს ვითა.






Strophe: 4888_[4805] 
Verse: a       ლხინითა გამოისვენა,   მუნ დაყვნეს ერთი წელია,
Verse: b       ლაშქართა ჰკადრეს: "პატრონო,   გვისმინე ჩვენ სათქმელია:
Verse: c       თქვენ იცით, რომ აფრასიობ    უცხოს საქმისა მქნელია,
Verse: d    და   ქაოზს მიუჴდეს, აქა ვართ,   ვინ არის ერანს მცველია?"






Strophe: 4889_[4806] 
Verse: a       სადა კაცსა არ ჰგონია,   გრძნებით იქი გამოჩნდების;
Verse: b       ქაოზ არის უსუსური,   მეომარი ვინ დახვდების?
Verse: c       ავი რამე დაემართოს,   საყვედურად დაგვედების,
Verse: d    და   ღმერთმან ნუ ქნას, თუ მოირჭვამს,   ჭირთ ნახული წაგვიჴდების.






Strophe: 4890_[4807] 
Verse: a       დაუმადლა, აგრე ბრძანა:   "რასაც იტყვით, მართალია".
Verse: b       ქალაქთ შიგან დააყენა   ყველგან თვითო თავადია,
Verse: c       გლახაზედა ორმოცდათი   ოქრო გასცა ბადარია,
Verse: d    და   ჯეონსწყალსა გამოვიდა,   მოვა, სადა ბალხეთია.






Strophe: 4891_[4808] 
Verse: a       ერთსა თვესა ბალხეთს იყო,   მერმე ბაღდადს შემოვიდა,
Verse: b       ქაოზს კაცი გაუგზავნა:   "ჰკადრე, რასაც ინატრიდა",
Verse: c       თავსა ოქრო გარდაყარა,   გაგზავნილი რა მოვიდა,
Verse: d    და   ქალაქსა და დარბაზებსა,   ვით ედემსა, მოჰკაზმიდა.






Strophe: 4892_[4809] 
Verse: a       საწუთროსა სიტურფეთა   კაცის თვალი ძლივ გასცდიდეს,
Verse: b       თავადები მიეგებნეს,   თავს გუარსა გარდაყრიდეს;
Verse: c       ქექაოზ და ქაიხოსრო    ერთმანერთსა მოეხვივნეს,
Verse: d    და   მადლი ჰკადრეს შემოქმედსა,   მერმე ორთავ აეტირნეს.






Strophe: 4893_[4810] 
Verse: a       გამარჯვება უხაროდა,   ჴელმწიფესა ლოცვიდიან:
Verse: b       "სხვა შენებრივ ტახტ-გვირგვინსა   არ უნახავს, -- იტყოდიან, --
Verse: c       ეტლსა უკვირს შენი საქქე,   ჯერეთ მტერთა სისხლი სდიან".
Verse: d    და   ზობარჯსა და იაგუნდსა   ტახტსა ზედა აყრიდიან.






Strophe: 4894_[4811] 
Verse: a       სავარდესა შიგან დასხდეს,   სირინოზი ხშირად ჴმობდა,
Verse: b       ზღვასა შიგან რაც ენახა,   ხოსრო პაპას უანბობდა;
Verse: c       გაუკვირდა უსაზომოდ,   მას ვერცავინ გამოსცნობდა,
Verse: d    და   "არ მასმია ამის მეტად",   ქაოზ იტყვის, მას უბნობდა.






Strophe: 4895_[4812] 
Verse: a       "ჰე ახალო ჴელმწიფეო,   საკვირველი მესმა დღესა,
Verse: b       მზე და მთვარე იკვირვებენ,   ვიცი, შენსა სიკეთესა".
Verse: c       წინა სუფრა გაიშალეს,   მოისხმიდენ მეჩანგესა.
Verse: d    და   რა პურობა გაიყარა,   ღვინოს სმიდენ რვასა დღესა.






Strophe: 4896_[4813] 
Verse: a       პურობა გარდაიჴადეს,   გაჴსნეს საჭურჭლის კარია,
Verse: b       ვინცა იახლის, აჩუქის   თვის-თვისად შესაფერია;
Verse: c       ლაშქარნი შინა წავიდნეს,   აღარსით უჩნდა მტერია,
Verse: d    და   მარტონი დასხდენ ტახტზედა   ხოსრო და ქაოზ ბერია.






Strophe: 4897_[4814] 
Verse: a       ხოსრო ბრძანებს: აფრასიობ   " ერთ წელ ვსძებნე ზღვისა პირსა,
Verse: b       ჴელად ვერსად შემოვიგდე,   რა ვქნა? ღმერთმან არ მაღირსა;
Verse: c       თუ სად ქანგას შეიპარვის,   გაამაგრებს იგ ქვიტკირსა,
Verse: d    და   კვლავ ლაშქარსა გამოასხამს,   ჩვენ დაგვაბამს, ვიცი, ჭირსა".






Strophe: 4898_[4815] 
Verse: a       ქაოზ ბრძანა: "სალოცავად   ჩვენ წავიდეთ საცეცხლესა,
Verse: b       შევეხვეწნეთ განგებასა,   ჩვენის ჴელით იგ წაჴდესა".
Verse: c       თან მსახურნი წაიტანეს,   წამოვიდნენ, ცხენსა სხდესა,
Verse: d    და   მივიდეს და ილოცვიდეს,   ცრემლსა ღვრიდენ რვასა დღესა.






Strophe: 4899_[4816] 
Verse: a       აქ აფრასიობ ღვთისაგან   ძველთა საქმეთა ჰპოესა,
Verse: b       ვერ დადგის ერთსა ადგილსა,   გლახ მიხვდის სიმარტოესა;
Verse: c       მთაშიგან იყო უდაბნო   ბარდავის სიახლოვესა,
Verse: d    და   იქ იმალვოდა სნეული,   ლხინთა სალამი სთხოვესა.






Strophe: 4900_[4817] 
Verse: a       ვის ჴელმწიფე მესისხლეობს,   დიდხან ტახტი არ შერჩების,
Verse: b       მიწასთანა გასწორდების,   თავს გვირგვინი მოეჴდების,
Verse: c       ვინ უწყალოდ მოქმედია,   მისი სისხლი დაიღვრების,
Verse: d    და   სალარო და შოებული   მისეული სხვათ დარჩების.






Next part



This text is part of the TITUS edition of Shahname 1 and 2: Metrical parts.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 26.4.2014. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.