| Strophe: 163 | ||
| Verse: a | იქივე დადგა უძრავად | უთრუთ მებრძოლთა მზარავი, |
| Verse: b | რა მოინახა ბარყიჯან | ეს საქმე შესაზარავი, |
| Verse: c | კიჟინა დასცეს დეუებმა, | არ იყუენ ცუდი მპარავი, |
| Verse: d და | მუნ დაიწვადეს ლახტები, | გურზები არ სამალავი. |
| Strophe: 164 | ||
| Verse: a | დეუთ შეუტოეს ერთპირად, | შეიქნა მოსაწეუარი, |
| Verse: b | მოვლენ ყუელაი დაწვდილი, | კურდღელზე ვითა მწევარი; |
| Verse: c | იკრეს ქოსსა და დაბდაბსა, | იყუიან სისხლთა მზღ[ვე]ვარი, |
| Verse: d და | იყო ჴრიალი, გრიალი, | ჴმა _ ცამდი შესაწევარი. |
| Strophe: 165 | ||
| Verse: a | მტვერი ასტყდა საკუირველი, | მზესა ფერი წაუვიდა, |
| Verse: b | მძიმის ლახტის ცემისაგან | ზუჩთა ცეცხლი გაუვიდა, |
| Verse: c | ჴრმალი ელავს, მტვერსა შიგა | მკუდართა, ვერვინ შეუვიდა, |
| Verse: d და | სითაც უთრუთ იომოდა, | ახლოს ვერვინ მიუვიდა. |
| Strophe: 166 | ||
| Verse: a | ლაშკართა ფრეწდის სფადი [და] | გასწყვიდა დეუთა ჯარია, |
| Verse: b | ჴეუდის და ხლეჩდის, ისროდის, | მიწა იძროდა მყარია; |
| Verse: c | ზოგთა ბარკალი მოაძრო, | ზოგთა თავი და მხარია, |
| Verse: d და | სხვას დეუს ესროლის, მოცაკლის, | გა[ა]ყრევინის ძგარია. |
| Strophe: 167 | ||
| Verse: a | უპატიოდ დეუთა თავი | ადგილზედა დაიყარა, |
| Verse: b | ათ ათასი დეუი მოკვდა, | ბეური სისხლი დაიღვარა; |
| Verse: c | დაიღალნეს ომისაგან, | სიღამითა გაიყარა, |
| Verse: d და | იქით დეუნი, აქით კაცნი, | გაიყარნეს გარის-გარა. |
| Strophe: 168 | ||
| Verse: a | მათ-მათს ალაგსა დაბარგდენ, | დაიცეს მწვანე კარავი, |
| Verse: b | ქაჯვაჯან დეუი ფალაგთან | მივიდა, მტერთა მზარავი; |
| Verse: c | ყაფის მთაშიგან იახლა, | მათი სამყოფი _ არ ავი, |
| Verse: d და | ამბავსა მბობა დაიწყო, | თქუა საქმე შესაზარავი. |
| Strophe: 169 | ||
| Verse: a | ფალაგ ჰკითხა: რით გაგიშვეს, | აწ ამბავი თქუენი თქუენით! |
| Verse: b | მან თქუა: თავი დავიხსენი, | ამისთვის ვარ არ მოწყენით, |
| Verse: c | ათ ათასი ცხენი მივეც, | გამომიშვეს ტკბილის ენით. |
| Verse: d და | ფალაგს თავსა ბრუ დაესხა, | რად მიეცო, მეტის წყენით: |
| Strophe: 170 | ||
| Verse: a | რად მიეც ჩვენად სამტეროთ, | რა შენი საკადრონია, |
| Verse: b | ცხენზედ შესხდების, გაგვწყვედენ | ადამიანთ[ა] ხრონია. |
| Verse: c | ქაჯვან თქუა, თუ: არ მიმეც[ა], | აღარა მქონდა დრონია, |
| Verse: d და | თავსა მომკუეთდენ მაშინვე, | იცი, ეს სა[ა]ზრონია. |
| Strophe: 171 | ||
| Verse: a | რა გა[ა]თავეს ამბავი, | ამისი საუბარია, |
| Verse: b | ფალაგ მოიხმო დეუები, | რაცა ვინ სადა არია; |
| Verse: c | არჯანგ იხმო და ხარიფი, | ყოველი მათი კარია, |
| Verse: d და | ფიცხლა მოვიდენ, ლაშკრითა | დაფარეს მიწა მყარია. |
| Strophe: 172 | ||
| Verse: a | ნაღარასა ჰკრეს, ფალანგმა | გარდადგა მისი ტახტია, |
| Verse: b | ასი ათასი მებრძოლი | იახლა, ჴელთ აქუს ლახტია, |
| Verse: c | გამოემართენ საომრად, | ცხენებთა ედვათ რახტია, |
| Verse: d და | თაიმურაზს[ა] უამბო, | ადრე ჯაშუში გახლტია. |
