| Strophe: 221 | ||
| Verse: a | დეუსა რქა ესხა შუბლზედა, | დიდი, ჭანდართა ოდენა, |
| Verse: b | იმით იბრძოდენ წყეული, | როდისცა შეიბმოდენა; |
| Verse: c | იგ დაექანა საომრად, | ყოვლთა დაიწყეს მოდენა, |
| Verse: d და | რქას ჴელი სტაცა გვაჯასპირ, | ქებასა მოიტყოდენა. |
| Strophe: 222 | ||
| Verse: a | მერმე თავსა აიცილა, | მოიქნია, მიწას დასცა, |
| Verse: b | სულისაგან დაიცალა, | ფალავანი იქივ დგასცა; |
| Verse: c | ყოვლიფერი დაელეწა, | ჴელი, ფეხი, ესხა რაცა, |
| Verse: d და | მერე დადგა საომარად, | მას პასუხი ვერვინ გასცა. |
