Page: 66 Verse: 1 | "მადდა ვოშთხვ ზა̈ჲ ცხეკა̈რისგა, | "დავყავ ოთხი წელი ტყეებში, |
Verse: 2 | რუსა̈რ ერ ამჴედხ ქორთესგა | რუსები რომ მოსულან [ჩემს] სახლში |
Verse: 3 | ი სგა ლა̈მკვა̈რხ ნესგათესგა." | და ჩამიგდეს შუაში". |
Verse: 4 | საბრალ ვა̈ტი, დიას ისგვა! | საბრალო ვატი, (ვაი) შენს დედას! |
Verse: 5 | ლადი ჯიწვივხ სი̄ თეფს ისგვა | დღეს გმართებთ შენ და შენს თოფს |
Verse: 6 | თხუმე ლიწვრი რუსა̈ლისგა. | სისხლის არება რუსებთან. |
Verse: 7 | "ჰერ ოთღანდა კუდა̈ჲს მიშგვა, | "ხმა გაედინა ჩემს კუდას, |
Verse: 8 | მურისს ხოჲა̈ხ გვამა̈რისგა; | რუსს მოხვდა მკერდში, |
Verse: 9 | ეჩის აჯაღ მე̄რმე ა̈ხჭა̈მ, | მას კვლავ მეორე მოჰყვა. |
Verse: 10 | მარე ეჯაჲ ეჩის ა̈თჭა̈მ. | მაგრამ ისიც იმას გაჰყვა. |
Verse: 11 | რუსა̈ლს ამ ნუკვჟი გვი ჟი ოხვჟვემ. | რუსებს ამგვარად გული წავუხდინე ("ავუშალე"). |
Verse: 12 | მუშვნი ბესარიონ ა̈მჭა̈მ. | სვანი ბესარიონი გამომეკიდა. |
Verse: 13 | "ღერმეთ მიღვნე̄ნს, მუშვნი ხი სი, | "ღმერთს გაფიცებ, სვანი ხარ შენ, |
Verse: 14 | მადე მაკუ დაგრა ისგვი, | არ მინდა მოკვლა შენი, |
Verse: 15 | ჲედე სი იმნა̈რ მადგა̈რი? | ან შენ რისთვის მკლავ? |
Verse: 16 | მექარ, მა̈̄ღენ მუღვე ისგვი? | მითხარ, რა მმართებს ("მაქვს") შენი? |
Verse: 17 | ღერმეთ მიღვნე̄ნს, ეჩხა̄ვ ადე, | ღმერთს გაფიცებ, იქით წადი. |
Verse: 18 | ისგუ დაგრა მაკუ მა̄დე. | შენი მოკვლა არ მინდა. |
Verse: 19 | მი ნა̈ბდ ამფუ ალ რუსა̈ლთე, | მე (ჩემს) ნებაზე მიმიშვი ამ რუსებთან. |
Verse: 20 | დე̄მ ხვაკვანე მი ისგვათე!" | არ ვისვრი მე შენსკენ!" |
Verse: 21 | ალ ამბა̈ვჟი თვეფ ჟ'ა̈ნკაჩე: | ამ სიტყვებზე თოფი მომართა: |
Verse: 22 | "დე̄მ როქვ იგნი ჯ'ე̄ჩქად, ვოდე | "არ დავდგებიო მანამ, სანამ |
Verse: 23 | მიშგვა ზისხს როქვ დო ლა̈ჲთჷრე!" | შენს სისხლს არ დავლევო!" |
Verse: 24 | აღვე, მჷდგა̈რის ეჯ დაგრა! | აბა მკვლელს ის(ეთი) სიკვდილი! |
Verse: 25 | მიშგვა კუდა̈ჲს ჰერ ოთღანდა: | ჩემმა კუდამ იგრიალა ("ხმა გაედინა"): |
Verse: 26 | "ჰე̄ მაგდჷნდედს ისგვახა̈ნქა, | "თუ მემართლებოდეს შენგან, |
Page: 68 Verse: 27 | ეჩქა ნუმა ეჯ გვეშ ჯა̈ყრა!" | მაშინ ნურა დაგიშავდეს!" ("ნურა ეგ საქმე დაგმართვია"). |
Verse: 28 | ბესარიონ ერ მადგა̈რდა, | ბესარაონი რომ მკლავდა, |
Verse: 29 | ქა ლა̈ხვსგი ი ტვიბს აღფენდა. | გავიხედე და ხევს ღებავდა. |
Verse: 30 | მიშგვა ღერბათ დიდა̈ბ ხვექა, | ჩემს ღმერთს მადლობა ("დიდება") ვუთხარი, |
Verse: 31 | აჯაღ ხვაშგვემ შემწეობა, | კვლავ ვთხოვე შემწეობა, |
Verse: 32 | ერ ეჯ ლადეღ მუეშდ | რომ იმ დღეს მამისათვის |
Verse: 33 | მო̄დ ოხსგიდნე̄ნს მიშგუ დაგრა. | არ შეეხედვინოს ჩემი მოკვლა. |
Verse: 34 | ლოხვჟირნენ ი ამჟი შვიდებდ | შევბრლებოდი და ასე მშვიდობით |
Verse: 35 | მი ქოხტი̄ხენ ლადგა̈რხა̈ნქა. | მე გამოვებრუნე სასიკვდილოდან. |
Verse: 36 | იმედ ლჷქრავა სგა ლა̈მშდა̈ხ | იმედდაკარგულს შემომელია |
Verse: 37 | თო̈ფი მაკვა̈დ: ჟა̈გ ი ფინდიხ. | თოფის მასალა: წამალი და ტყვია. |
Verse: 38 | შომვა̈ჲ მაშე̄ნამ მეშჲალდახ, | როდესაც ყველაზე მეტად მემებოდნენ, |
Verse: 39 | თოფა̈რ აშხვჟი ათა̈ს შყედენხ, | თოფები ერთად ათასი ვარდებოდა, |
Verse: 40 | ქო̄ღვერ ქამენთე, ლაშგა̈რთე, | გამოვედი გარეთ, ლაშქარში, |
Verse: 41 | თოფრე ცხუვრე ლაღეშგალთე; | თოფის ტყვიების წასართმევად; |
Verse: 42 | თოფა̈რ ათა̈ს შყედნიხ აშთე (მიშგვათე), | თოფები ათასი ვარდება ასე, (ჩემკენ), |
Verse: 43 | დეშჲა̈რდ ლამთილხ ნა̈ფდიათე. | ვერავინ მომაკარა ახლოს ("სიახლოვეს"). |
Verse: 44 | სგაიდ ოთეჩდ ეჩჟი ქორთე, | კვლავ გავუსხლტი იმრიგად სახლში, |
Verse: 45 | აშ ხვეშჲალდა̈ს ეჩქად, ვოდე | ასე ვებრძოდი მანამდე, სანამ |
Verse: 46 | ჯა̈რდ ქორს ლა̈შხია̈რ დო ოხვდე. | ჯარმა სახლს მოსაკიდებელი ("საწვავი") არ შეუდვა |
Verse: 47 | ღერთემ იმედვშ ქოხვეჩდ ქა̈̄მთე, | ღვთის იმედით ვამოვექეც გარეთ, |
Verse: 48 | იშგან ქორთესგა სგა ოდე; | სხვა სახლში შევედი; |
Verse: 49 | მი მიხალდა ლა̈შდობათე, | მე მეგონა სამშვიდობოს, |
Verse: 50 | ვოდ დო მასჷმდა ჰერ თოფრე; | სანამ არ მომესმა თოფების ხმა; |
Verse: 51 | ეჩქას ლჷცხრჷდ გუდ ა̈ნჴვდ, ერე | მაშინ გარკვევით მივხვდი, რომ |
Verse: 52 | ლადრა̈ჯ ლჷმა̈რ მიშგვ' ამხვარე. | სადარაჯო ყოფილა ჩემი მტრებისა. |
Verse: 53 | კუდა̈ჲდ კუდისდ ჰერ ესცადე, | კუდამ კუდას ხმა გასცა, |
Verse: 54 | ჟ'ოხვჟვემ ლადრა̈ჯი ამხვარე, | ავშალე სადარაჯო მტრებისა, |
Verse: 55 | სგვებინ ლა̈ხვიკვრ იმჟი ლელდეღ, | წინ წავიგდე, როგორც სამწყსო, |
Verse: 56 | ჲერ ჩოთდავა̈შ, ერ ჩოთულდეღ. | ზოგი დავაშავე, ზოგი დავმწყსე. |
Verse: 57 | ი ეჯჲა̈რს მა̈̄ჲ ხაკლიხ ლადეღ, | და მათ რაც აკლიათ დღე, |
Verse: 58 | ისგეჲ სგვებინ ივალადეღ! | თქვენ შეგმატებოდეთ ("თქვენ წინ") სამუდამოდ! |