Page: 70 Verse: 1 | ლატლა̈რ ცხჷმრა̈რსუ ხაშგებახ | ლატალელები ცხუმარლებს დასცემიან |
Verse: 2 | მინე ჯვეგი ლაღე̄შგა̄ლთე. | მათი ნახირის წასართმევად. |
Verse: 3 | ეშხუ ფირვი ჯვეგს ხაჩჷდა, | ერთი ძროხა ჯოგში ერია თურმე, |
Verse: 4 | ალა ლატლა̈რს ქა ჭურ ხოღახ, | ეს ლატალელებს წაურთმევიათ, |
Verse: 5 | ჟი ხოჴიდახ ზაგა̈რთეჟი. | ამოუყვანიათ ქედზე. |
Verse: 6 | ერხის ხონდახ ქორთე ლიჴდე, | ზოგს უნდოდა შინ წაყვანა. |
Verse: 7 | ალა ერხიდ მადე ჩვემინხ. | ეს ზოგმა არ ქნა. |
Verse: 8 | ეჩქად ცხჷმრა̈რ ჟი ხაჰე̄ნახ, | მაშინ ცხუმარლებს მოუსწრიათ, |
Verse: 9 | ფირვი ბუდჟი სემ' ე̄სდაგანხ. | ძროხის ასოს სამი დააკვდა. |
Verse: 10 | - ჲაღო, სგა̈ი მა̈ჲ ჯიხალდახ | - აბა, თქვენ რა გეგონათ |
Page: 72 Verse: 11 | ჯვეგიშ ნალკვიჰ ნიშგვეჲ ფირვი? | ნახირის თვალი ჩვენი ძროხა? |
Verse: 12 | - ჲაღო, ნა̈ჲ მა̈ჲ ნეხლო̄ლე, | - აბა, ჩვენ რა გვეცოდინებოდა, |
Verse: 13 | ფირვი ბედჟი̄ნ ლახ ანდაგრი̄სდ? | ძროხისთვის თუ დაგვხოცადით? |
Verse: 14 | დაგრობს ნა̈ი დემ ონღველდად, | მკვლელობას ჩვენ არ მოველოდით, |
Verse: 15 | ადო თოფა̈რ შუნ ნეღვე̄ნი. | თორემ თოფები ხელთ გვექნებოდა. |
Verse: 16 | ლითოფ ლატლა̈რდ დეშ ოთბა̈დვეხ. | თოფის სროლა ლატალელებმა ვერ გაუბედეს. |