| Page: 132 Verse: 1 | დია̈შ, დია̈შ, ასლან-მჷრზა, | დედაისი, დედაისი, ასლან-მურზა, |
| Verse: 2 | დიას ისგვა სი გარ ხორი. | დედაშენს შენ მარტო ჰყავხარ. |
| Verse: 3 | - ასლან-მჷრზას ქა ლა̈ჩიჟედ, | - ასლან-მურზას ცოლს შევრთავთ, |
| Verse: 4 | ჩუ ლოყდა̈ნიდ თეთნა და̈რჯჷლს. | დავუნიშნავთ თეთრ დარჯულს. |
| Verse: 5 | - ღვე ლინშინა̈ლ შომა გვერი? | - მერე ნიშნობა როდის გვექნება? |
| Verse: 6 | - ლინშინა̈ლ როქვ ვები ნებოზს. | - ნიშნობა პარასკევ საღამოსო. |
| Verse: 7 | - ლიგურგვინა̈ლ შომა გვერი? | - ჯვარისწერა როდის გვექნება? |
| Verse: 8 | - ლიგურგვინა̈ლ ლეშხიშ დეშდიშ. | - ჯვარისწერა დასაწვავ ორშაბათს. |
| Verse: 9 | ასლან-მჷრზა პაპთე აჩა̈დ, | ასლან-მურზა მღვდელთან წავიდა, |
| Verse: 10 | და̈რჯჷლდ ლაშჷყ-ვახრილ ა̈ნკიდ | დარჯულმა საზურგული და ოხარი აიღო |
| Verse: 11 | ი ჟი ანჴა̈დ ლაზვრი ლჷცთე; | და ამოვიდა სასოფლო წყაროზე; |
| Verse: 12 | ლჷცჟი ლჷზერ ლაცლა ესხვიდხ, | წყალზე თავმოყრილი ტოლები დაუხვდნენ, |
| Verse: 13 | ლოხსიმნალეხ ეჩხენ-ამხენ,- | ჩაასმინეს იქით-აქედან, - |
| Verse: 14 | და̈რჯჷლდ ლაგვნჲა̈შ ყათარ ხაჴიდ. | დარჯული ატირდა. |
| Verse: 15 | ასლან-მჷრზად პაპ ა̈ნჴერნე. | ასლან-მურზამ მღვდელი მოიყვანა. |
| Verse: 16 | - დია, და̈რჯჷლ მა̈ როქვ ომდენ? | - დედა, დარჯული რა იქნაო? |
| Verse: 17 | - ლარდას როქვ ირდი, დიაღო. | - ოთახში იქნებაო, დედილამ. |
| Verse: 18 | - დია, ლარდას დემეგ როქვ ა̈რი. | - დედა ოთახში არ არისო. |
| Page: 134 Verse: 19 | - მოდმა როქვ ხოხალ, დიაღო. | - არაფერი ვიციო, დედილამ. |
| Verse: 20 | - დია, კიბდენ როქვ ოთკარას. | - დედა, სკივრი გამიღეო. |
| Verse: 21 | - დეშ როქვ აკრე, დიაღონი! | - ვერ გავაღებო, დედილამ. |
| Verse: 22 | წარფხან ხაჴიდ, ჩვადყუჩურე, | წიხლი ჰკრა, დაამტვრია, |
| Verse: 23 | ჟი ლა̈ჲხანზან ბჷგი-მეგჭად, | იარაღი აისხა ძალიან მაგრად, |
| Verse: 24 | ჟი ლახსგურა წჷრნი საღა̈რს, | შემჯდარა წითელ საღარზე, |
| Verse: 25 | ყორს ლახაგან ლა̈მთილს მიჩა. | კარზე მიადგა თავის ცოლოურს. |
| Verse: 26 | ჩხარა ჯიმილ გჷრკა̈დდ ხასგურხ, | ცხრა ძმა გარშემო უსხედან, |
| Verse: 27 | და̈რჯჷლ მეგვნი ნენსგა ხოსგურხ; | მტირალი დარჯული შუაში უზით; |
| Verse: 28 | ლა̈სმუნა მიჩა ქა ხაშჷდახ, | მისი ცოლისძმები გამოსცვივნიან, |
| Verse: 29 | ხეტკენჩურეხ ეჩხენ-ამხენ. | სცემენ იქიდან და აქედან. |
| Verse: 30 | - გა̈ნთოღვ ა̈თღარხ, მა̈რტიშ გოჭა̈რ, | - იქით გამეცალეთ, მარტის გოჭებო, |
| Verse: 31 | დაგრობ ნომა როქვ ახბინვნახ, | მკვლელობა არ დამაწყებინოთო, |
| Verse: 32 | ოდო კინჩხს როქვ აშვ დემ ხა̈ცვრე! | თორემ თავს ("კისერს") ერთსაც არ შეგარჩენო! |
| Verse: 33 | ასლან-მჷრზას ჟოღვ ხობინა, | ასლან-მურზას დაუწყია, |
| Verse: 34 | ჩხარა სემუნს კინჩხ ჟი ახქვიც, | ცხრა ცოლისძმას თავი ("კისერი") მოსჭრა, |
| Verse: 35 | ჯინემ ქა ოხჭენ კავხენქა, | თვითონ გამობრუნდა კალოდან, |
| Verse: 36 | ბიძი ლაჴვრაქა ლახაგან: | სიმამრი ფანჯარას მოადგა: |
| Verse: 37 | - ბიძიჯო როქვ, ასლან-მჷრზა, | - სიმამრობამ, ასლან-მურზა, |
| Verse: 38 | მიჩა ნებგვა̈შ სეუდ როქვ ხარ! | შენი შუბლის მონატრული ვარო! |
| Verse: 39 | ასლან-მჷრზა ღეშდ ესვსგიდივ, | ასლან-მურზამ უკან მოიხედა, |
| Verse: 40 | ჭიხ ათღანე ბიძიდ მიჩა, | ჭახანი გაადენინა (თოფს) მისმა სიმამრმა, |
| Verse: 41 | ასლან-მჷრზას ნებგვ' ოხვჟომე. | ასლან მურზას შუბლი მოუშალა. |
| Verse: 42 | - ბუა̈შ როქვ, ბუა̈შ ჩხარა გეზალ, | - მამაისი, მამის ცხრა შვილო, |
| Verse: 43 | მინე გოვა̈რ ასლან-მჷრზა! | თქვენი თანაბარი ასლან-მურზა! |
| Verse: 44 | ცოდ როქვ მინე და̈რჯჷლსოღვ ხარ, | ჩვენი ცოდვა დარჯულს ჰქონდესო, |
| Verse: 45 | მა̈ უჩმუნა როქვ ხოჩმუნვნა! | რა უქნარი მაქნევინაო! |
