TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 8
Previous part

Chapter: 8  
آغاز داستان ويس و رامين


Strophe: 1  
Verse: a   نوشته يافتم اندر سمرها
Verse: b  
ز گفت راويان خبرها

Strophe: 2  
Verse: a  
که بود اندر زمانه شهريارى
Verse: b  
به شاهى کامگارى بختيارى

Strophe: 3  
Verse: a  
همه شاهان مو را بنده بودند
Verse: b  
ز بهر او به گيتى زنده بودند

Strophe: 4  
Verse: a  
نوشته يافتم اندر سمرها
Verse: b  
ز گفت راويان خبرها

Strophe: 5  
Verse: a  
> به پايه بت تراز گردنده گردون
Verse: b  
به مال افزونتر از کسرى و قارون <

Strophe: 6  
Verse: a  
> گه بخشش چو ابر نوبهارى
Verse: b  
گه کوشش چو شير مرغزارى <

Strophe: 7  
Verse: a  
> به بزم اندر چو خورشيد در فشان
Verse: b  
به رزم از پيل و از شيران سرافشان <

Strophe: 8  
Verse: a  
ضشده کيوان ز هفتم چرخ يارس
Verse: b  
به کام نيکخواهان کرده کارش <

Strophe: 9  
Verse: a  
صز هشتم چرخ هرمزد خجسته
Verse: b  
وزيرش بود دل در مهر بسته <

Strophe: 10  
Verse: a  
سپهدارش ز پنجم چرخ بهرام
Verse: b  
که تا ايّام را پيش او کند رام <

Page of edition: 32 
Strophe: 11  
Verse: a  
> جهان افروز مهر از چرخ رابع
Verse: b  
به هر کارى يدى اورا متابع <

Strophe: 12  
Verse: a  
> شده ناهيد رخشانش پرستار
Verse: b  
چو روز روشنش کرده شب تار <

Strophe: 13  
Verse: a  
> دبير او شده تير جهنده
Verse: b  
ازين شد امر و تهى او رونده <

Strophe: 14  
Verse: a  
> به مهرش دل مهر تابان
Verse: b  
به کين دشمان او شتابان <

Strophe: 15  
Verse: a  
> شده رايش به تگ بر ماه گردون
Verse: b  
شدههمت ز مهر و ماهش افزون <

Strophe: 16  
Verse: a  
> جهان يکسر شده او را مسخر
Verse: b  
ز حدّ باختر تا حدخوار <

Strophe: 17  
Verse: a  
جهان اش نام کرده شاه موبد
Verse: b  
که هم موبد بُد و هم بخرد رد <

Strophe: 18  
Verse: a  
> هميشه روزگارش بود نوروز
Verse: b  
به هر کارى هميشه بود پيروز <

Page of edition: 33 
Strophe: 19  
Verse: a  
> همه ساله به جشن اندر نشستى
Verse: b  
چو يکساعت دلش بر غم نخستى <

Strophe: 20  
Verse: a  
صهميشه کار او مى بود ساغر
Verse: b  
ز شادى فربه از اندوه لاغر <

Strophe: 21  
Verse: a  
> يکى جشن نو آيين کرده بد شاه
Verse: b  
که بد در خورد آن ديهيم و آن گاه <

Strophe: 22  
Verse: a  
> نشسته پيشش اندر سر فرازان
Verse: b  
به بخت شاه يکسر شاد و نازان <

Page of edition: 34 
Strophe: 23  
Verse: a  
چه خرّم جشن بود اندر بهاران
Verse: b  
به جشن اندر سراسر نامداران

Strophe: 24  
Verse: a  
زهر شهرى سپهدارى و شاهى
Verse: b  
زهر مرزى پرى رويىّ و ماهى

Strophe: 25  
Verse: a  
گزيده هر چه در ايران بزرگان
Verse: b  
از آذربايگان وز رىّ و گرگان

Strophe: 26  
Verse: a  
هميدون از خراسان و کهستان
Verse: b  
ز شيراز و صفاهان و دهستان

Strophe: 27  
Verse: a  
چو بهرام و رهام اردبيلى
Verse: b  
گشسپ ديلمى شاپور گيلى

Strophe: 28  
Verse: a  
چو کشميريل و چون نامى آذين
Verse: b  
چو ويروى دلير و گرد رامين

Strophe: 29  
Verse: a  
چو زرد آن رازدار شاه کضور
Verse: b  
مرو را هم وزير و هم برادر

Strophe: 30  
Verse: a  
نشسته در ميان مهتان شاه
Verse: b  
چنان کاندر ميان اختران ماه

Strophe: 31  
Verse: a  
به سر بر افسر کضور گشايان
Verse: b  
به تن بر زيور مهتر خدايان

Strophe: 32  
Verse: a  
ز ديدارش دمنده روشنايى
Verse: b  
چو خورشيد جهان فرّ خدايى

Strophe: 33  
Verse: a  
به پيش اندر نشسته جنگجويان
Verse: b  
ز بالا ايستاده ماهرويان

Strophe: 34  
Verse: a  
بزرگان مثل شيران شکارى
Verse: b  
بثان چون آهوان مرغزارى

Strophe: 35  
Verse: a  
نه آهو مى رميد از ديدن شير
Verse: b  
نه شير تند گشت از ديدنش سير

Strophe: 36  
Verse: a  
قدح پر باده گردان در ميان شان
Verse: b  
چنان کاندر منازل ماه رخشان

Strophe: 37  
Verse: a  
همى باريد گلبتگ از درختان
Verse: b  
چو باران درم بر نيکبختان

Page of edition: 35 
Strophe: 38  
Verse: a  
چو ابرى بسته دود مُشك سوزان
Verse: b  
به رنگ و بوى زلف دلفروزان

Strophe: 39  
Verse: a  
ز يکسو مطربان نالنده بر مل
Verse: b  
دگر سو بلبلان نالنده بر گل

Strophe: 40  
Verse: a  
نکوتر کرده مى نوشين لبان را
Verse: b  
چو خوشتر کرده بلبل مطربان را

Strophe: 41  
Verse: a  
به روى دوست بر دو گونه لاله
Verse: b  
بتان را از نکويى وز پياله

Strophe: 42  
Verse: a  
اگر چه بود بزم شاه خرم
Verse: b  
دگر بزمان نبود از بزم او کم

Strophe: 43  
Verse: a  
کجا در باغ و راغ و جويباران
Verse: b  
ز جام مى همى باريد باران

Strophe: 44  
Verse: a  
همه کس رفته از خانه به صحرا
Verse: b  
برون برده همه ساز تماشا

Strophe: 45  
Verse: a  
ز هر باغى و هر راغى و رودى
Verse: b  
به گوش آمد دگر گونه سرودى

Strophe: 46  
Verse: a  
زمين از بس گل و سبزه چنان بود
Verse: b  
که گفتى پر ستاره آسمان بود

Strophe: 47  
Verse: a  
ز لاله هر کسى را بر سر افسر
Verse: b  
ز باده هر يکى را بر کف اخگر

Strophe: 48  
Verse: a  
گروهى در نشاط و اسپ تازى
Verse: b  
گروهى در سماع و پاى بازى

Strophe: 49  
Verse: a  
گروهى مى خوران در بوستانى
Verse: b  
گروهى گل چنان در گلستانى

Strophe: 50  
Verse: a  
گروهى بر کنار رود بارى
Verse: b  
گروهى در ميان لاله زارى

Strophe: 51  
Verse: a  
بدانجا رفته هر کس خرمى را
Verse: b  
چو ديبا کرده کيمخت زمى را

Strophe: 52  
Verse: a  
شهنشه نيز هم رفته بدين کار
Verse: b  
به زينهاو زيورهاى شهوار

Strophe: 53  
Verse: a  
به پشت ژنده پيلى کوه پيکر
Verse: b  
گرفته کوه را در زرّ و گوهر

Strophe: 54  
Verse: a  
به گودش زنده پيلان ستوده
Verse: b  
به پرخاش و دليرى آه

Page of edition: 36 
Strophe: 55  
Verse: a  
ز بس سيم و ز بس گوهر چو دريا
Verse: b  
اگر دريا روان گردد به صحرا

Strophe: 56  
Verse: a  
به پيش اندر دونده بادپايان
Verse: b  
سم پولادشان پولاد سايان

Strophe: 57  
Verse: a  
پس پشتش بسى مهد و عمارى
Verse: b  
بدو در ماهرويان حصارى

Strophe: 58  
Verse: a  
به زير بار تازى استرانش
Verse: b  
غمى گشته ز بار گوهرانش

Strophe: 59  
Verse: a  
ز هر کوهى گرانتر بود رختش
Verse: b  
ز هر کاهى سبکتر بود تختش

Strophe: 60  
Verse: a  
به چندان خواسته مجلس بيارست
Verse: b  
نماندش ذرّه اى آنگه که بر خاست

Strophe: 61  
Verse: a  
همه بخشيده بود و بر فشانده
Verse: b  
بخورد و داد کام خويش رانده

Strophe: 62  
Verse: a  
چنين بر خور ز گيتى گر توانى
Verse: b  
چنين بخش و چنين کن زندگانى

Strophe: 63  
Verse: a  
کجا نه زُفت خواهد ماند نه راد
Verse: b  
همان بهتر که باشى راد و دلشان

Strophe: 64  
Verse: a  
بدين سان بود يك هفته شهنشاه
Verse: b  
به شادى و به رامش گاه و بيگاه

Strophe: 65  
Verse: a  
پتى رويان گيتى هامواره
Verse: b  
شده بر بزمگاه او نظاره

Strophe: 66  
Verse: a  
چو شهرو ماه دخت از ماه آباد
Verse: b  
چو آذربادگانى سرو آزاد

Strophe: 67  
Verse: a  
ز گرگان آبنوش ماه پيکر
Verse: b  
هميدون از دهستان ناز دلبر

Strophe: 68  
Verse: a  
ز رى دينار گيس و هم زرين گيس
Verse: b  
ز بوم کوه شيرين و فرنگيس

Page of edition: 37 
Strophe: 69  
Verse: a  
ز اصفاهان دوبت چون ماه و خورشيد
Verse: b  
خجسته آب ناز و آب ناهيد

Strophe: 70  
Verse: a  
به گوهر هر دوان دخت دبيران
Verse: b  
گلاب و ياسمن دخت وزيران

Strophe: 71  
Verse: a  
> دو جادو چشم چون گلبوى و مينوى
Verse: b  
سرشته از گل و مى هر دو را روى

Strophe: 72  
Verse: a  
ز ساوه نامور دخت کنارنگ
Verse: b  
کزو بردى بهاران خوشى و رنگ

Strophe: 73  
Verse: a  
هميدون ناز و آذرگون و گلگون
Verse: b  
به رخ چون برف و بروى ريخته خون

Strophe: 74  
Verse: a  
سهى نام و سهى بالا زن شاه
Verse: b  
تن از سيم و لب از نوش و رخ از ماه

Strophe: 75  
Verse: a  
> شکر لب نوش از بوم هماور
Verse: b  
سمن رنگ و سمن بوى و سمن بر <

Strophe: 76  
Verse: a  
ازين هر ماهرويى را هزاران
Verse: b  
به گرد اندر نگارين پرستاران

Strophe: 77  
Verse: a  
بنان چين و ترك و روم و بربر
Verse: b  
بنفشه زلف و گل روى و سمن بر

Strophe: 78  
Verse: a  
به بالا هر يکى چون سرو آزار
Verse: b  
به جعد زلف همچون مورد و شمشاد

Strophe: 79  
Verse: a  
يکايك را ز زرّ ناب و گوهر
Verse: b  
کمرها بر ميان و تاج بر سر

Strophe: 80  
Verse: a  
ز چندان دلبران و دلنوازان
Verse: b  
به رنگ و خوى طاو و سان و بازان

Strophe: 81  
Verse: a  
به ديده چون گوزن رودبارى
Verse: b  
شکارى ديده شان شير شکارى

Strophe: 82  
Verse: a  
نکوتر بود و خوشتر شهربانو
Verse: b  
به چشم و لب روان را درد و دارو

Strophe: 83  
Verse: a  
به بالا سرو و بار سرو خورشيد
Verse: b  
به لب يا قوت و در ياقوت ناهيد

Strophe: 84  
Verse: a  
رخ از ديبا و جامه هم ز ديبا
Verse: b  
دو ديبا هر دو در هم سخت زيبا

Strophe: 85  
Verse: a  
لبان از شکر و دندان ز گوهر
Verse: b  
سخن چون فوهر آلوده به شکر

Page of edition: 38 
Strophe: 86  
Verse: a  
دو زلف عنبرين از تاب و از خم
Verse: b  
چو زنجير و زره افتاده در هم

Strophe: 87  
Verse: a  
دو چشم نرگسين از فتنه و رنگ
Verse: b  
تو گفتى هست جادويى به نيرنگ

Strophe: 88  
Verse: a  
ز مشك موى او مر غول پنجاه
Verse: b  
فرو هشته ز فرقش تا کمرگان

Strophe: 89  
Verse: a  
ز تاب و رنگ مثل ريزش زاج
Verse: b  
ز سيم آويخته گسترده بر عاج

Strophe: 90  
Verse: a  
کجا بنشست ماه بانوان بود
Verse: b  
کجا بگذشت شمشاد روان بود

Strophe: 91  
Verse: a  
زمين ديبا شده از رنگ رويش
Verse: b  
هوا مشکين شده از بوى مويش

Strophe: 92  
Verse: a  
زرنگ روى گل بر خاك ريزان
Verse: b  
ز ناب موى عنبر باد بيزان

Strophe: 93  
Verse: a  
هم از رويش خجل باد بهارى
Verse: b  
هم از مويش خجل عود قمارى

Strophe: 94  
Verse: a  
چو گوهر پاك و بى آهو و در خور
Verse: b  
و ليك آراسته گوهر به زيور

Strophe: 95  
Verse: a  
برو زيباتر آمد زرّ و ديبا
Verse: b  
که بى آن هر دوان خود بود زيبا




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.