TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 12
Previous part

Chapter: 12  
دادن شهرو ويس را به ويرو و مراد نيافتن هر دو


Strophe: 1  
Verse: a   چو مادر ديد ويس دلستان را
Verse: b  
به گونه خوار کرده گلستان را

Page of edition: 49 
Strophe: 2  
Verse: a  
بدو گفت اى همه خوبى و فرهنگ
Verse: b  
جهان را از تو پيرايه ست و اورنگ

Strophe: 3  
Verse: a  
ترا خسرو پدر بانوت مادر
Verse: b  
ندانم در خورت شويى به کضور

Strophe: 4  
Verse: a  
چو در گيتى ترا همسر ندانم
Verse: b  
به ناهمسرت دادن چون توانم

Strophe: 5  
Verse: a  
در ايران نيست جفتى با تو همسر
Verse: b  
مگر ويرو که هستت خود برادر

Strophe: 6  
Verse: a  
تو او را جفت باش و دوده بفروز
Verse: b  
وزين پيوند فرّخ کن مرا روز

Strophe: 7  
Verse: a  
زن ويرو بود شايسته خواهر
Verse: b  
عروس من بود بايسته دختر

Strophe: 8  
Verse: a  
ازان خوشتر نباشد روزگارم
Verse: b  
که ارزانى به ارزانى سپارم

Strophe: 9  
Verse: a  
چو بشنيد اين سخن ويسه ز مادر
Verse: b  
شد از بس شرم رويش چون مُعصفر

Strophe: 10  
Verse: a  
بجنيدش به دل بر مهربانى
Verse: b  
ننود از خامشى همداستانى

Strophe: 11  
Verse: a  
نگفت از نيك و بد بر روى مادر
Verse: b  
که بود اندر دلش مهر برادر

Strophe: 12  
Verse: a  
دلش از مهربانى شادمان شد
Verse: b  
فروزان همچو ماه آسمان شد

Strophe: 13  
Verse: a  
به رنگى مى شدى هر دم عذارش
Verse: b  
به رو افتاده زلف تابدارش

Strophe: 14  
Verse: a  
بدانست از دلش مادر همانگاه
Verse: b  
که آمد دخترش را خامشى راه

Strophe: 15  
Verse: a  
کجا او بود پير کار ديده
Verse: b  
بد و نيك جهان بسيار ديده

Strophe: 16  
Verse: a  
به بُرنايى همان حال آه
Verse: b  
همان خاموش او را نيز بوده

Strophe: 17  
Verse: a  
چو ديد از مهر دختر را نکو راى
Verse: b  
بخواند اخترشناسان را ز هر جاى

Strophe: 18  
Verse: a  
بپرسيد از شمار آسمانى
Verse: b  
کزو کى سود باشد کى زيانى

Strophe: 19  
Verse: a  
از اختر کى بود روز گزيده
Verse: b  
بد بهرام و کيوان زو بريده

Page of edition: 50 
Strophe: 20  
Verse: a  
که بيند دخترش شوى و پسر زن
Verse: b  
که بهتر آن ز هر شوى اين ز هر زن

Strophe: 21  
Verse: a  
همه اختر شناسان زيج بردند
Verse: b  
شمار اختران يك يك بکردند

Strophe: 22  
Verse: a  
چو گردشهاى گردون را بديدند
Verse: b  
ز آذر ماه روزى بر گزيدند

Strophe: 23  
Verse: a  
کجا آنگه و ز گشت روزگاران
Verse: b  
در آذر ماه بودى نوبهاران

Strophe: 24  
Verse: a  
چو آذر ماه روز دى در آمد
Verse: b  
همان از روز شش ساعت بر آمد

Strophe: 25  
Verse: a  
به ايوان کيانى رفت شهرو
Verse: b  
گرفته دست ويس و دست ويرو

Strophe: 26  
Verse: a  
بسى کرد آفرين بر پاك دادار
Verse: b  
چو بر ديو دژم نفرين بسيار

Strophe: 27  
Verse: a  
سروشان را به نام نيك بستود
Verse: b  
نيايشهاى بى اندازه بننود

Strophe: 28  
Verse: a  
پس آنگه گفت با هر دو گرامى
Verse: b  
شما را باد ناز و شاد کامى

Strophe: 29  
Verse: a  
نبايد زيور و چيزى دلاراى
Verse: b  
برادر را و خواهر را به يك جاى

Strophe: 30  
Verse: a  
به نامه مُهر موبد هم نبايد
Verse: b  
گوا گر کس نباشد نيز شايد

Strophe: 31  
Verse: a  
گواتان بس بود دادار داور
Verse: b  
سروش و ماه و مهر و چرخ و اختر

Strophe: 32  
Verse: a  
پس آنگه دست ايشان را به هم داد
Verse: b  
بسى کرد آفرين بر هر دوان ياد

Strophe: 33  
Verse: a  
که شال و ماهتان از خرّمى باد
Verse: b  
هميشه کارتان از مردمى باد

Strophe: 34  
Verse: a  
به نيکى يکدگر را يار باشيد
Verse: b  
وزين پيوند بر خوردار باشيد

Strophe: 35  
Verse: a  
بمانيد اندرين پيوند جاويد
Verse: b  
فروزنده به هم چون ماه و خورشيد

Page of edition: 51 



Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.