TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 21
Previous part

Chapter: 21  
ديدن رامين ويس را و عاشق شدن بر وى


Strophe: 1  
Verse: a   چو روشن گشت شه را چشم اميد
Verse: b  
ز پستا زى خراسان برد خورشيد

Strophe: 2  
Verse: a  
به راه اندر همى شد خرم و شاد
Verse: b  
جفاهاى جهانش رفته از ياد

Strophe: 3  
Verse: a  
صز روى ويس بت پيکر عمارى
Verse: b  
به راه اندر چو پر گوهر سمارىص

Strophe: 4  
Verse: a  
چو بادى بر عمارى بر گذشتى
Verse: b  
جهان از بوى او خوش بوى گشتى

Strophe: 5  
Verse: a  
تو گفتى آن عمارى گنبدى بود
Verse: b  
ز موى ويس يکسر عنبر آلود

Strophe: 6  
Verse: a  
نگاريده بدو در آفتابى
Verse: b  
فرو هشته برو زرين نقابى

Strophe: 7  
Verse: a  
گهى تابنده از وى زهره و ماه
Verse: b  
گهى بارنده مشك سوده بر راه

Strophe: 8  
Verse: a  
گهى کرده درو خوبى گل افشان
Verse: b  
زنخدان گوى کرده زلف چوگان

Page of edition: 94 

Strophe: 9  
Verse: a  
عمارى بود چون فردوس يزدان
Verse: b  
عمارى دار او فرخنده رصوان

Strophe: 10  
Verse: a  
چو تنگ آمد قصاى آسمانى
Verse: b  
که بر رامين سر آيد شادمانى

Strophe: 11  
Verse: a  
ز عشق اندر دلش آتش فروزد
Verse: b  
بر آتش عقل و صبرش را بسوزد

Strophe: 12  
Verse: a  
بر آمد تند باد نوبهارى
Verse: b  
يکايك پرده بربود از عمارى

Strophe: 13  
Verse: a  
تو گفتى کز نيام آهخته شد تيغ
Verse: b  
و يا خورشيد بيرون آمد از ميغ

Strophe: 14  
Verse: a  
رخ ويسه پديد آمد ز پرده
Verse: b  
دل رامين شد از ديدنش برده

Strophe: 15  
Verse: a  
تو گفتى جادوى چهره ننودش
Verse: b  
به يك ديدر جان از تن ربودش

Strophe: 16  
Verse: a  
اگر پيکان زهر آلود بودى
Verse: b  
نه زخم بدين سان زود بودى

Strophe: 17  
Verse: a  
کجا چون ديد رامين روى آن ماه
Verse: b  
تو گفتى خورد بر دل تير ناگاه

Strophe: 18  
Verse: a  
ز پشت اسپ که پيکر بيفتاد
Verse: b  
چو برگى کز درختش بفگند باد

Strophe: 19  
Verse: a  
گرفته زاتش دل مغز سرجوش
Verse: b  
هم از تن دل رمين هم ز سر هوش

Strophe: 20  
Verse: a  
ز راه ديده شد عشقش فرو دل
Verse: b  
ازان بسته به يك ديدار ازو دل

Strophe: 21  
Verse: a  
درخت عاشقى رست از روانش
Verse: b  
وليکن کشت روشن ديدگانش

Strophe: 22  
Verse: a  
مگر زان کشت او را ديد در جان
Verse: b  
که او را زود آرد بار مرجان

Strophe: 23  
Verse: a  
زمانى همچنان بود اوفتاده
Verse: b  
چو مست مست بى حد خورده باده

Strophe: 24  
Verse: a  
رخ گلگونش گشته ز عفران گون
Verse: b  
لب ميگونش گشته آسمان گون

Strophe: 25  
Verse: a  
ز رويش رفته رنگ زندگانى
Verse: b  
برو پيدا نشان مهربانى

Strophe: 26  
Verse: a  
دليران هم سوار و هم پياده
Verse: b  
ز لشکر گرد رامين ايستاده

Page of edition: 95 
Strophe: 27  
Verse: a  
به دردش کرده خون آلود ديده
Verse: b  
اميد از جان شيرينش بريده

Strophe: 28  
Verse: a  
ندانست ايچ کس کاورا چه بودست
Verse: b  
چه بديدست و چه رنج آست

Strophe: 29  
Verse: a  
به دردش هر کسى خسته جگر بود
Verse: b  
به زارى هر که ديدش زو بتر بود

Strophe: 30  
Verse: a  
زبان بسته رگ از ديده گشاده
Verse: b  
نهيب عاشقى در دل فتاده

Strophe: 31  
Verse: a  
چو لختى هوش باز آمد به جانش
Verse: b  
ز گوهر چون صدف شد ديدگانش

Strophe: 32  
Verse: a  
دو دست خويش بر ديده بماليد
Verse: b  
ز شرم مردمان ديگر نناليد

Strophe: 33  
Verse: a  
چنان آمد گمان هر خردمند
Verse: b  
که او را باد صرع از پاى افگند

Strophe: 34  
Verse: a  
چو بر باره نشست آزاده رامين
Verse: b  
ز بس غم تلخ بودش جان شيرين

Strophe: 35  
Verse: a  
به راه اندر همى شد همچو گمراه
Verse: b  
چو ديوانه ز حال خود نه آگاه

Strophe: 36  
Verse: a  
دل اندر پنجهء ابليس مانده
Verse: b  
دو چشمش سوى مهد ويس مانده

Strophe: 37  
Verse: a  
چو آن دزدى که دارد چشم يکسر
Verse: b  
بدان جايى که باشد درج گوهر

Strophe: 38  
Verse: a  
همى گفتى چه بودى گر دگر راه
Verse: b  
ننودى بشت نيکم روى آن ماه

Strophe: 39  
Verse: a  
چه بودى گر دگر ره باد بودى
Verse: b  
ز روى ويس پرده در ربودى

Strophe: 40  
Verse: a  
چه بودى گر يکى آهم شنيدى
Verse: b  
نهان از پرده رويم را بديدى

Strophe: 41  
Verse: a  
شدى رحمش به دل از روى زردم
Verse: b  
ببخضودى برين تيمار و دردم

Strophe: 42  
Verse: a  
چه بودى گر به راه اندر ازين پس
Verse: b  
عمارى دار او من بودمى بس

Strophe: 43  
Verse: a  
صچه بودى گر کسى دستم گرفتى
Verse: b  
يکايك حال من با او بگفتىص

Strophe: 44  
Verse: a  
چه بودى گر کسى مردى بکردى
Verse: b  
درود من بدان بت روى بردى

Page of edition: 96 
Strophe: 45  
Verse: a  
چه بودى گر مرا در خواب ديدى
Verse: b  
دو چشم من پر از خوناب ديدى

Strophe: 46  
Verse: a  
دل سنگينش لختى نرم گشتى
Verse: b  
به تاب مهربانى گرم گشتى

Strophe: 47  
Verse: a  
چه بودى گر شدى او نيز چون من
Verse: b  
ز مهر دوستان به کام دشمن

Strophe: 48  
Verse: a  
مگر چون حسرت عشق آى
Verse: b  
چنين جبار و گردنکش نبودى

Strophe: 49  
Verse: a  
گهى رامين چنين انديشه کردى
Verse: b  
گهى با دل صبورى پيشه کردى

Strophe: 50  
Verse: a  
گهى در چاه و سواس او فتادى
Verse: b  
گهى دل را به دانش پند دادى

Strophe: 51  
Verse: a  
الا اى دل چه بودت چند گويى
Verse: b  
وزين انديشهء باطل چه جويى

Strophe: 52  
Verse: a  
تو پيچان گشته اى در عشق آن ماه
Verse: b  
خود او را نيست از حال تو آگاه

Strophe: 53  
Verse: a  
چرا دارى به وصل ويس اميد
Verse: b  
که هر گز کس نيابد وصل خورشيد

Strophe: 54  
Verse: a  
چرا چون ابلهان اميد دارى
Verse: b  
بدان کت نيست زو اميدوارى

Strophe: 55  
Verse: a  
تو همچون تشنگان جوياى آبى
Verse: b  
وليکن در بيابان با سرابى

Strophe: 56  
Verse: a  
ببخشايد بر تو کردگارت
Verse: b  
که بس دشوار و آشفته ست کارت

Strophe: 57  
Verse: a  
چو رامين شد به بند مهر بسته
Verse: b  
اميد اندر دل خسته شکسته

Strophe: 58  
Verse: a  
نه کام خويش جستن مى توانست
Verse: b  
نه جز صبر ايچ راه چاره دانست

Strophe: 59  
Verse: a  
به راه اندر همى شد با دلارام
Verse: b  
به همراهيش دل بنهاده ناکام

Strophe: 60  
Verse: a  
ز همراهى جزين سودى نديدى
Verse: b  
که بودى آن سمن عارض شنيدى

Strophe: 61  
Verse: a  
چو جانش روز و شب دربند بودى
Verse: b  
به بودى مهد او خرسند بودى

Strophe: 62  
Verse: a  
ز عاشق زارتر زارى نباشد
Verse: b  
ز کار او بتر کارى نباشد

Page of edition: 97 

Strophe: 63  
Verse: a  
کسى را کش تبى باشد بپرسند
Verse: b  
وزآن مايه تبش بر وى بترسند

Strophe: 64  
Verse: a  
دل عاشق در آتش سال تا سال
Verse: b  
نپرسد ايچ کس وى را ازان حال

Strophe: 65  
Verse: a  
خردمندا ستم باشد ازين بيش
Verse: b  
که عشق را همى عشق آورد پيش

Strophe: 66  
Verse: a  
سزد گر دل بر آن مردم بسوزد
Verse: b  
که عشق اندر دلش آتش فروزد

Strophe: 67  
Verse: a  
بس است اين درد عاشق را که هنوار
Verse: b  
بود با درد عشق و حسرت يار

Strophe: 68  
Verse: a  
همى بايدش درد دل نهفتن
Verse: b  
نيارد راز خود با کس بگفتن

Strophe: 69  
Verse: a  
چنان چون بود مهر افزاى رامين
Verse: b  
چو کبگ خسته دل درچنگ شاهين

Strophe: 70  
Verse: a  
نه مرده بود يکباره نه زنده
Verse: b  
ميان اين و آن شخصى رونده

Strophe: 71  
Verse: a  
ز سيمين کوه او مانده نشانى
Verse: b  
ز سروين قدّ او مانده کمانى

Strophe: 72  
Verse: a  
بدين زارى که گفتم راه بگذاشت
Verse: b  
سراسر راه خود را چاه پنداشت




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.