TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 22
Previous part

Chapter: 22  
رسيدن شاه موبد به مرو با ويس و جشن عروسى


Strophe: 1  
Verse: a   چو در مرو گزين شد شاه شاهان
Verse: b  
عديل شاه شاهان ماه ماهان

Strophe: 2  
Verse: a  
به مرو اندر هزار آذين ببستند
Verse: b  
پرى رويان بر آذينها نشستند

Strophe: 3  
Verse: a  
مهانش گوهر و عنبر فشاندند
Verse: b  
کهانش فندق و شکر فشاندند

Strophe: 4  
Verse: a  
غبارش برهوا خود عنبرين بود
Verse: b  
چو ريگ اندر زمينش گوهرين بود

Strophe: 5  
Verse: a  
جهان را خود همان روزى شمردند
Verse: b  
به جاى خاك سيم و زر سپردند

Page of edition: 98 
Strophe: 6  
Verse: a  
بهشت آن روز مرو شاهجان بود
Verse: b  
بدو در گلستان گوهر فشان بود

Strophe: 7  
Verse: a  
ز بس بر بامها از روى گل فام
Verse: b  
همى تابيد صد زهره زهره بام

Strophe: 8  
Verse: a  
ز بس رامشگران و رود سازان
Verse: b  
ز بس سيمين بران و دلنوازان

Strophe: 9  
Verse: a  
به دل آفت همى آمد ز ديدن
Verse: b  
به جان خويشى و شادى از شنيدن

Strophe: 10  
Verse: a  
چو در شهر اين نشاط گونه گون بود
Verse: b  
سراى شاه خود دانى که چون بود

Strophe: 11  
Verse: a  
ز بس زيور چو گنج شايگان بود
Verse: b  
ز بس اختر چو چرخ آسمان بود

Strophe: 12  
Verse: a  
صز بس نفش وشى چون شوشتر بود
Verse: b  
ز بس سرو چون غاتفر بودص

Strophe: 13  
Verse: a  
سرايى از فراخى چون جهانى
Verse: b  
بلند ايوان او چون آسمانى

Strophe: 14  
Verse: a  
ستورش بود گفتى پشت ايوان
Verse: b  
کجا بودش سر اندر تير و کيوان

Strophe: 15  
Verse: a  
در و ديوار و بوم و آستانه
Verse: b  
نگاريده به نقش چينيانه

Strophe: 16  
Verse: a  
ز خوبى همچو بخت نيك روزان
Verse: b  
ز زيبايى چو روى دل فروزان

Strophe: 17  
Verse: a  
چو بخت شه شکفته بوستانش
Verse: b  
چو روى ويس خندان گلستانش

Strophe: 18  
Verse: a  
شه شاهان به فيروزى نشسته
Verse: b  
دل از غم پاك همچون سيم شسته

Strophe: 19  
Verse: a  
ز لشکر مهتران و نامداران
Verse: b  
برو بارنده سيم و زر چو باران

Strophe: 20  
Verse: a  
يکايك با نثارى آمده پيش
Verse: b  
چو کوهى تودهء گوهر زده پيش

Strophe: 21  
Verse: a  
همى کرد و همى خورد و همى داد
Verse: b  
بکن وانگه خور و ده تا بود داد

Strophe: 22  
Verse: a  
نشسته ويس بانو در شبستان
Verse: b  
شبستان زو شده همچون گلستان

Page of edition: 99 
Strophe: 23  
Verse: a  
شه شاهان نشسته شاد و خرم
Verse: b  
وليکن ويس بنشسته به ماتم

Strophe: 24  
Verse: a  
به زارى روز و شب چون ابر گريان
Verse: b  
همه دلها به دردش گشته بريان

Strophe: 25  
Verse: a  
گهى بگريستى بر ياد شهرو
Verse: b  
گهى ناله زدى بر درد ويرو

Strophe: 26  
Verse: a  
گهى خاموش خون از ديده راندى
Verse: b  
گهى چون بيدلان فرياد خواندى

Strophe: 27  
Verse: a  
نه لب را بر سخن گفتن گشادى
Verse: b  
نه مر گوينده را پاسخ بدادى

Strophe: 28  
Verse: a  
تو گفتى در رسيدى هر زمانى
Verse: b  
از انده جان او را کاروانى

Strophe: 29  
Verse: a  
تنش همچون قصيب خيزران گشت
Verse: b  
به رنگ و گونه همچون ز عفران گشت

Strophe: 30  
Verse: a  
زنان سرکشان و نامداران
Verse: b  
بگرد ويس همچون سو کواران

Strophe: 31  
Verse: a  
بسى لابه برو کردند و خواهش
Verse: b  
دريغ و درد او نگرفت کاهش

Strophe: 32  
Verse: a  
هر آن گاهى که موبد را بديدى
Verse: b  
به جاى جامه تن را بر دريدى

Strophe: 33  
Verse: a  
نه گفتارى که او گفتى شنودى
Verse: b  
نه روى خوب خود او را ننودى

Strophe: 34  
Verse: a  
نگارين روى در ديوار کردى
Verse: b  
به رخ بر ديده را خونبار کردى

Strophe: 35  
Verse: a  
چنين بود او چه در مرو و چه در راه
Verse: b  
ازو خرم نشد روزى شهنشاه

Strophe: 36  
Verse: a  
چو باغى بود روى ويس خرم
Verse: b  
وليکن باغ را در بسته مهکم




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.