Strophe: 237 Verse: aهمى پيچيد سر را بر بهانه Verse: bگهى ديدى زمين گه آسمانه
Strophe: 238 Verse: aرخش از شرم دو گونه برشتى Verse: bگهى ميگون و گاهى زرد گشتى
Strophe: 239 Verse: aتنش از شرم همچون چشمهء آب Verse: bچکان زو خوى چو مرواريد خوشاب
Strophe: 240 Verse: aچنين باشد روان مهرداران Verse: bکه بخشايش کنند بر نيك ياران
Strophe: 241 Verse: aدل اندر مهر مى بر هنجد از تن Verse: bچنان چون سنگ مغناطيس زاهن
Strophe: 242 Verse: aبه يك دل مهر پيوستن نشايد Verse: bچو خر کش بار بر يك سو نفايد
Strophe: 243 Verse: aهمى دانست جادو دايهء پير Verse: bکزين بار از کمانش راست شد تير
Strophe: 244 Verse: aرميده گور در داهولش افتاد Verse: bوز افسونش به بند آمد سر باد
This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.
Copyright TITUS Project,
Frankfurt a/M, 10.12.2008.
No parts of this document may be republished in any form
without prior permission by the copyright holder.