TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 28
Previous part

Chapter: 28  
دين ويس رامين را و عاشق شدن بر او


Strophe: 1  
Verse: a   چو روز رام شاهنشاه کضور
Verse: b  
نبرد آراست با گردان لشکر

Strophe: 2  
Verse: a  
سرايش پر ستاره گشت و پر ماه
Verse: b  
ز بس خوبان و سالاران در گاه

Strophe: 3  
Verse: a  
همه طبعى چو خسرو بود با کام
Verse: b  
همه دستى چو نرگس بود با جام

Page of edition: 154 

Strophe: 4  
Verse: a  
ز جام مى همى باريد شادى
Verse: b  
چو از مستى جوانمردى و رادى

Strophe: 5  
Verse: a  
سپهداران و سالاران لشکر
Verse: b  
يکايك همچو مه بودند و اختر

Strophe: 6  
Verse: a  
دريشان آفتابى بود رامين
Verse: b  
دو چشم از نرگس و عارض ز نسرين

Strophe: 7  
Verse: a  
دو زلف انگور و رخ چون آب آنگور
Verse: b  
غلام هر دو گشته مشك و کافور

Strophe: 8  
Verse: a  
به بالا همچو سرو جويبارى
Verse: b  
فراز سرو باغ نوبهارى

Strophe: 9  
Verse: a  
دلش تنگ و دهان تنگ و ميان تنگ
Verse: b  
ز دلتنگى شده بروى جهان تنگ

Strophe: 10  
Verse: a  
به بزم اندر نشسته با مى و رود
Verse: b  
به سان غرقهء افتاده در رود

Strophe: 11  
Verse: a  
ز عشق و جام مى او را دو مستى
Verse: b  
ز مستى و ز هجرانش دو سستى

Strophe: 12  
Verse: a  
رخ از مستى بسان زرّ در تاب
Verse: b  
دل از سستى بسان خفته در خواب

Strophe: 13  
Verse: a  
به چشم اندر چو باده روى دلبر
Verse: b  
به مغز اندر چو ريحان بوى دلبر

Strophe: 14  
Verse: a  
نشسته ويس بر بالاى گلشن
Verse: b  
ز روى ويس گلشن گشته روشن

Strophe: 15  
Verse: a  
بياورده مرو را دايه پنهان
Verse: b  
به بسيارى فريب و رنگ و دستان

Strophe: 16  
Verse: a  
نشاندش بر ميان بام گلشن
Verse: b  
نهاده چشم بر سوراخ روزن

Strophe: 17  
Verse: a  
همى گفتش ببين اى جان مادر
Verse: b  
که تا کس ديدى از رامين نکوتر

Strophe: 18  
Verse: a  
نگر تا هست شيرين و بى آهو
Verse: b  
چو مادر گفت ماننده به ويرو

Strophe: 19  
Verse: a  
نه رويست اين که يزدانى نگارست
Verse: b  
سراى شاه ازو خرم بهارست

Strophe: 20  
Verse: a  
سزد گر با چنين رخ عشق بازى
Verse: b  
سحد گر با چنين دلبر بسازى

Strophe: 21  
Verse: a  
همى تا ويس رامين را همى ديد
Verse: b  
تو گفتى جان شيرين را همى ديد

Strophe: 22  
Verse: a  
چو نيك اندر رخ رامين نگه کرد
Verse: b  
وفا و مهرِ ويرو را تبه کرد

Page of edition: 155 
Strophe: 23  
Verse: a  
پس انديشه کنان با دل همى گفت
Verse: b  
چه بودى گر شدى رامين مرا جفت

Strophe: 24  
Verse: a  
> چو خواهم ديد گويى زين دل ازار
Verse: b  
که ويرو را ازو بشکست بازار <

Strophe: 25  
Verse: a  
کنون کز مادر و فرّخ برادر
Verse: b  
جدا ماندم چرا سوزم بر آذر

Strophe: 26  
Verse: a  
چرا چندين به تنهايى نشينم
Verse: b  
بلا تا کى کشم نه آهنينم

Strophe: 27  
Verse: a  
ازين بهتر دلارامى نيابم
Verse: b  
سر از پيمان و فرمانش نتابم

Strophe: 28  
Verse: a  
چنين انديشها با دل همى کرد
Verse: b  
دريغ روزگار رفته مى خورد

Strophe: 29  
Verse: a  
نکرد اين دوستى بر دايه پيدا
Verse: b  
اگر چه گشته بود از عشق شيدا

Strophe: 30  
Verse: a  
مرو را گفت رامين همچنانست
Verse: b  
که تو گفتى و بس روشن روانست

Strophe: 31  
Verse: a  
هنرهاى بزرگ و نيك داند
Verse: b  
به فرخ بخت ويرو نيك ماند

Strophe: 32  
Verse: a  
و ليکن آنکه مى جويد نيابد
Verse: b  
رخم گر مه بود بر وى نتابد

Strophe: 33  
Verse: a  
نه خود را همچنين بيمار خواهم
Verse: b  
نه نيز او را درين تيمار خواهم

Strophe: 34  
Verse: a  
نه من شايم به ننگ و ناپسندى
Verse: b  
نه او شايد به رنج و مستمندى

Strophe: 35  
Verse: a  
خدا از بهر من نيکى دهادش
Verse: b  
برفته نام و مهر من ز يادش

Strophe: 36  
Verse: a  
چو ويس آمد به زير از بام گلشن
Verse: b  
به چشمش تيره شد خورشيد روشن

Strophe: 37  
Verse: a  
ستنبه ديو مهر آمد به جنگش
Verse: b  
بزد بر دلش زهر آلوده چنگش

Strophe: 38  
Verse: a  
ربود و برد و بستردش بدان چنگ
Verse: b  
ز جان هوش وز دل صبر وز رخ رنگ

Strophe: 39  
Verse: a  
چو بد دل بود ويس دل شکسته
Verse: b  
ز جان آرام و از دل خون گسسته

Strophe: 40  
Verse: a  
گهى انديشه بر وى زور کردى
Verse: b  
هوا چشم خرد را کور کردى

Page of edition: 156 
Strophe: 41  
Verse: a  
گهى گفتى چه خواهد بود بر من
Verse: b  
جز آن کز من بر آيد کام دشمن

Strophe: 42  
Verse: a  
نه هر گز مهربانى کس نورزيد
Verse: b  
و يا کام دلى رنجى نيرزيد

Strophe: 43  
Verse: a  
اگر آزاده اى باشد چو رامين
Verse: b  
چرا پر هيزد از بدخواه چندين

Strophe: 44  
Verse: a  
گهى شرمش هوا را دور کردى
Verse: b  
خرد انديشه را دستور کردى

Strophe: 45  
Verse: a  
بترسيدى ز ننگ اين جهانى
Verse: b  
ز پادافراه کار آسمانى

Strophe: 46  
Verse: a  
چو از يزدان و از دوزخ بترسيد
Verse: b  
خرد مر شرم را بر مهر بگزيد

Strophe: 47  
Verse: a  
پشيمان شد ز مهر و مهرکارى
Verse: b  
گزيد آزادگى و ترسگارى

Strophe: 48  
Verse: a  
بران بنهاد دل کز هيچ گونه
Verse: b  
نپيوندد به کردار ننونه

Strophe: 49  
Verse: a  
خرد را دوستر دارد ز رامين
Verse: b  
نيارد سر به ناشايست بالين

Strophe: 50  
Verse: a  
چو بر دل راستى را پادشا کرد
Verse: b  
روان را ترسگارى پارسا کرد

Strophe: 51  
Verse: a  
نبود آگه ز کار ويس دايه
Verse: b  
که او جان را ز نيکى داد مايه

Strophe: 52  
Verse: a  
به رامين شد مرو را مژدگان برد
Verse: b  
که شاخ بخت سر بر آسمان برد

Strophe: 53  
Verse: a  
رميده صيد لختى رام تر شد
Verse: b  
وزان تندى و بد سازى دگر شد

Strophe: 54  
Verse: a  
چنان دانم که با تو سر در آرد
Verse: b  
درخت آندهت شادى بر آرد

Strophe: 55  
Verse: a  
چنان دلشان شد آزاده رامين
Verse: b  
که مرده باز يابد جان شيرين

Strophe: 56  
Verse: a  
زمين را بوسه داد او پيش دايه
Verse: b  
بدو گفت اى به دانش نيك مايه

Strophe: 57  
Verse: a  
سپاست بر سرم بهتر ز ديهيم
Verse: b  
که کردى مر مرا از مرگ بى نيم

Strophe: 58  
Verse: a  
بدين رنج و بدين گفتار نيکو
Verse: b  
ترا داشن دهاد ايزد به مينو

Page of edition: 157 
Strophe: 59  
Verse: a  
که من داشن ندانم در خور تو
Verse: b  
و گر جان بر فشانم بر سر تو

Strophe: 60  
Verse: a  
توى مادر منم پيش تو فرزند
Verse: b  
ترا دارم هميشه چون خداوند

Strophe: 61  
Verse: a  
سر از فرمان تو بيرون نيارم
Verse: b  
تن و جان را دريغ از تو ندارم

Strophe: 62  
Verse: a  
هر آن کامى که تو خواهى بجويم
Verse: b  
به کردار و به گنج و آبرويم

Strophe: 63  
Verse: a  
چو زين ساز نيکويها گفت بسيار
Verse: b  
نهاد از پيش او سه بدره دينار

Strophe: 64  
Verse: a  
دگر شاهانه درجى از زرناب
Verse: b  
در و شش هار مرواريد خوشاب

Strophe: 65  
Verse: a  
بسى انگشترى از زر و گوهر
Verse: b  
بسى مشك و بسى کافور و عنبر

Strophe: 66  
Verse: a  
نپذرفت ايچ داشن دايه از رام
Verse: b  
بدو گفت اى شه فرخنده بر کام

Strophe: 67  
Verse: a  
ترا نز بهر چيزى دوستدارم
Verse: b  
که من خود خواسته بسيار دارم

Strophe: 68  
Verse: a  
توى چشم مرا خورشيد روشن
Verse: b  
مرا ديدار تو بايد نه داشن

Strophe: 69  
Verse: a  
يکى انگشرتى برداشت سيمين
Verse: b  
که دارد يادگار شاه رامين




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.