TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 29
Previous part

Chapter: 29  
رفتن دايه ديگر به پيش ويس و حال گفتن


Strophe: 1  
Verse: a   چو پيش ويس رفت اورا دُژم ديد
Verse: b  
ز گريه در کنارش آب زم ديد

Strophe: 2  
Verse: a  
دگر ره ويس با دايه بر آشفت
Verse: b  
ز شرم و بيم يزدانش سخن گفت

Strophe: 3  
Verse: a  
که من خود چون برانديشم ز يزدان
Verse: b  
نه رامين بايدم نه شرم گيهان

Page of edition: 158 
Strophe: 4  
Verse: a  
چرا زشتى کنم زشتى سگالم
Verse: b  
که از زشتى بود روزى و بالم

Strophe: 5  
Verse: a  
بدين سر چون کسان من بدانند
Verse: b  
مرا زان پس چه گويند و چه خوانند

Strophe: 6  
Verse: a  
بدان سر چون شوم پيش خدايم
Verse: b  
چه عذر آرم چه پوزشها نمايم

Strophe: 7  
Verse: a  
چه گويم ، گويم از بهر يکى کام
Verse: b  
به صد زشتى فرو بردم سر و نام

Strophe: 8  
Verse: a  
اگر رامين خوشست و مهربانست
Verse: b  
ازو بهتر بهشت جاودانست

Strophe: 9  
Verse: a  
و گر رامين بود بر من دلازار
Verse: b  
چه باشد چون بود خشنود دادار

Strophe: 10  
Verse: a  
چو در دوزخ شوم از بهر رامين
Verse: b  
مرا کى سود دارد مهر رامين

Strophe: 11  
Verse: a  
نه کردم نى کنم هرگز تباهى
Verse: b  
اگر روزم چو شب گيرد سياهى

Strophe: 12  
Verse: a  
چو بشنيد اين سخن دايه از آن ماه
Verse: b  
گرفت از جاره کردن طبع روباه

Strophe: 13  
Verse: a  
بدو گفت اى نياز جان دايه
Verse: b  
بجز تندى ندارى هيچ مايه

Strophe: 14  
Verse: a  
چرا بر يك سخن هرگز نپايى
Verse: b  
به گردانى چو چرخ آسيائى

Strophe: 15  
Verse: a  
بگردد روزگار و تو بگردى
Verse: b  
به سان کعبتين بر تخت نردى

Strophe: 16  
Verse: a  
چو پيروزه بگردانى همى رنگ
Verse: b  
چو آهى هر زمان پيدا کنى رنگ

Strophe: 17  
Verse: a  
تو از فرمان يزدان کى گريزى
Verse: b  
و با گردون گردان کى ستيزى

Strophe: 18  
Verse: a  
اگر تو اين چنين بدخو بمانى
Verse: b  
نشايد کرد با تو زندگانى

Strophe: 19  
Verse: a  
زمين مرو با موبد ترا باد
Verse: b  
زمين ماه با شهرو مرا باد

Strophe: 20  
Verse: a  
مرا در مرو جز تو هيچ کس نيست
Verse: b  
تو خود دانى که با تو ديو بس نيست

Strophe: 21  
Verse: a  
مرا چون بد سگالان خوار دارى
Verse: b  
به روزى چند بارم بر شمارى

Strophe: 22  
Verse: a  
شوم با مادرت خرم نشينم
Verse: b  
ترا با اين همه تندى نبينم

Page of edition: 159 
Strophe: 23  
Verse: a  
تو دانى با خدا و با دگر کس
Verse: b  
مرا از مرو و از کردار تو بس

Strophe: 24  
Verse: a  
جوابش داد ويس و گفت چندين
Verse: b  
چرا در دل گرفتى مهر رامين

Strophe: 25  
Verse: a  
همى بيگانه اى را يار گردى
Verse: b  
ز بهر او ز من بيزار گردى

Strophe: 26  
Verse: a  
ترا دل چون دهد از من بريدن
Verse: b  
برفتن با دگر کس آرميدن

Strophe: 27  
Verse: a  
ابى تو چون توانم بود ايدر
Verse: b  
که تو هستى مرا همتاى مادر

Strophe: 28  
Verse: a  
چه آشفتست بخت و روزگارم
Verse: b  
چه بد فرجام و دشوارست کارم

Strophe: 29  
Verse: a  
هم از ژانه جدا ام ز مادر
Verse: b  
هم از پر مايه خويشان و برادر

Strophe: 30  
Verse: a  
تو بودى از جهان با من بمانده
Verse: b  
مرا از داغ تنهايى رهانده

Strophe: 31  
Verse: a  
تو نيز اکنون ز من بيزار گشتى
Verse: b  
و با زنهار خواران يار گشتى

Strophe: 32  
Verse: a  
مرا کردى چنين يکباره پدرود
Verse: b  
فگندى نام و ننگ خويش در رود

Strophe: 33  
Verse: a  
بسا روزا که تو باشى پشيمان
Verse: b  
نيابى درد خود را هيچ درمان

Strophe: 34  
Verse: a  
دگر ره دايه گفت اى ماه خوبى
Verse: b  
مضو گمراه تو از راه خوبى

Strophe: 35  
Verse: a  
قصا بر کار تو رفت و بياسود
Verse: b  
چه سود اکنون ازين گفتار بى سود

Strophe: 36  
Verse: a  
به يك سو نه سخنهاى نگارين
Verse: b  
بگو تا کى ببينى روى رامين

Strophe: 37  
Verse: a  
مرو را در پناهت کى پذيرى
Verse: b  
درين کارش چگونه دست گيرى

Strophe: 38  
Verse: a  
دراز آهنگ شد گفتار بى مر
Verse: b  
درازى سخت بى معنى و بى بر

Strophe: 39  
Verse: a  
سخن را با جوانمردى بياميز
Verse: b  
جوانى را ز خواب خوش بر انگيز

Strophe: 40  
Verse: a  
پديد بهور بهار مردمى را
Verse: b  
به بار بهور درخت خرمى را

Strophe: 41  
Verse: a  
ز شاهى و جوانى بهره بردار
Verse: b  
به پيروزى و شادى روز بگذار

Page of edition: 160 
Strophe: 42  
Verse: a  
به گوهر نه خدايى نه فرشته
Verse: b  
يکى اى همچو ما از گل سرشته

Strophe: 43  
Verse: a  
هميشه آزمند و آرزومند
Verse: b  
ز آز و آرزو بر تو بسى بند

Strophe: 44  
Verse: a  
خداى ما سرشت ما چنين کرد
Verse: b  
که زن را نيست کامى خوشتر از مرد

Strophe: 45  
Verse: a  
تو از مردان نديدى شادمانى
Verse: b  
ازيرا خوشى مردان ندانى

Strophe: 46  
Verse: a  
گر آميزش کنى با مرد يك بار
Verse: b  
به جان من که نشکيبى ازين کار

Strophe: 47  
Verse: a  
جوابش داد ويس ماه پيکر
Verse: b  
بهشت جاودان از مرد خوشتر

Strophe: 48  
Verse: a  
اگر تو کم کنى پند و فريبم
Verse: b  
من از شادى و از مردان شکيبم

Strophe: 49  
Verse: a  
مرا ازار تو سختست بر دل
Verse: b  
و گر نه هيچ کامم نيست در دل

Strophe: 50  
Verse: a  
مرا گر بيم آزارت نبودى
Verse: b  
بسا رنجا که رامين آى

Strophe: 51  
Verse: a  
نه گر شاهين شدى در من رسيدى
Verse: b  
و گر بادى شدى بر من وزيدى

Strophe: 52  
Verse: a  
کنون کوشش بدان کن تا توانى
Verse: b  
که اين راز از جهان باشد نهانى

Strophe: 53  
Verse: a  
تو خود دانى که موبد چون بزرگست
Verse: b  
به گاه خشم راندن چون سترگست

Strophe: 54  
Verse: a  
گنه ناديده چون تيغست بران
Verse: b  
ستم نابرده چون شيرست غران

Strophe: 55  
Verse: a  
اگر روزى برد بر من گمانى
Verse: b  
ازو مارا به جان باشد زيانى

Strophe: 56  
Verse: a  
همى تا اين سخن باشد نهفته
Verse: b  
بدو بر ما بلا را چشم خفته




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.