TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 33
Previous part

Chapter: 33  
رفتن ويس از مرو شاهجان به کوهستان


Strophe: 1  
Verse: a   چو بشنيد اين سخن آزاده شمشاد
Verse: b   شد از گفتار موبد خرم و شاد

Strophe: 2  
Verse: a   نمازش برد و چون گلنار بشکفت
Verse: b   ز پيشش باز گشت و دايه را گفت

Strophe: 3  
Verse: a   برو دايه بشارت بر به شهرو
Verse: b   هميدون مژده خواه از شاه ويرو

Strophe: 4  
Verse: a   بگو آمد نيازى خواهر تو
Verse: b   گرامى دوستگان و دلبر تو

Strophe: 5  
Verse: a   بر آمد مر ترا نابنده خورشيد
Verse: b   از آن سو کت نبودت هيچ اميد

Strophe: 6  
Verse: a   اميدت را پديد آمد نشانى
Verse: b   از آن سوکت نبد در دل گمانى

Strophe: 7  
Verse: a   کنون کت روز تنهايى سر آمد
Verse: b   دو خورشيد از خراسانت بر آمد

Strophe: 8  
Verse: a   هميدون مادرم را مژدگان خواه
Verse: b   که رسته شد ز چنگ اژدها ماه

Strophe: 9  
Verse: a   بريده شد ز خار تير خرما
Verse: b   بهار تازه شد ايمن ز سرما

Strophe: 10  
Verse: a   در آمد دولت فرخنده از خواب
Verse: b   بر آمد گوهر رخشنده از آب

Strophe: 11  
Verse: a   مرا چون ايزد از موبد رهانيد
Verse: b   چآان دانم که از هر بد رهانيد

Strophe: 12  
Verse: a   پس آنگه گفت شاها جاودان زى
Verse: b   به کام دوستان دور از بدان زى

Strophe: 13  
Verse: a   ترا از من درود و خرمى باد
Verse: b   روانت آفتاب مردمى باد

Strophe: 14  
Verse: a   زنى کن زن سپس بر تو سزاوار
Verse: b   که باشد همچو ويسه صد پرستار

Strophe: 15  
Verse: a   ز بت رويان آن جوى بر من
Verse: b   که از ديدنش گردد کور دشمن

Page of edition: 181 
Strophe: 16  
Verse: a   چراغ گوهر و خورشيد دوده
Verse: b   هم از پاکى هم از خوبى ستوده

Strophe: 17  
Verse: a   چو مه در هر زبانى گشته نامى
Verse: b   چو جان بر هر دلى گشته گرامى

Strophe: 18  
Verse: a   ترا بى من بزرگى باد و رادى
Verse: b   مرا بى تو درستى باد و شادى

Strophe: 19  
Verse: a   چنين بادا ازين پس هر دو را روز
Verse: b   که باشد بخت ما بر کام پيروز

Strophe: 20  
Verse: a   چنان در خرمى گيتى گذاريم
Verse: b   که هرگز يکدگر را ياد ناريم

Strophe: 21  
Verse: a   پس آنگه بردگان را کرد آزاد
Verse: b   کليد گنجها مر شاه را داد

Strophe: 22  
Verse: a   بدو گفت اين به گنجورى دگر ده
Verse: b   که باشد در شبستانت ز من به

Strophe: 23  
Verse: a   ترا بى من مبادا هيچ تيمار
Verse: b   مرا بى تو مبادا هيچ آزار

Strophe: 24  
Verse: a   بگفت اين پس نمازش برد گشت
Verse: b   سراى شاه ازو زير و زبر گشت

Strophe: 25  
Verse: a   ز هر کنجى بر مآمد زار وارى
Verse: b   ز هر چشمى روان شد رودبارى

Strophe: 26  
Verse: a   کسان شاه و سرپوشيدگانش
Verse: b   به زارى سوخته کردند جانش

Strophe: 27  
Verse: a   ز اشك چشم خونين رود کردند
Verse: b   سراسر ويس را پدرود کردند

Strophe: 28  
Verse: a   بسا چشما که بر وى فشت گريان
Verse: b   بسا دل کز فراقش گشت بريان

Strophe: 29  
Verse: a   همه کس دل در آن تيمار بسپرد
Verse: b   تو گفتى سيل هجران دل همى برد

Strophe: 30  
Verse: a   ز هجرش هر کسى خسته جگر بود
Verse: b   وزيشان شاه رامين خسته تر بود

Strophe: 31  
Verse: a   نياراميد روز و شب ز تيمار
Verse: b   ز درد دل دگر ره گشت بيمار

Strophe: 32  
Verse: a   ز گريه گر چه جانش را بند سود
Verse: b   همى يك ساعت از گريه نياسود

Page of edition: 182 
Strophe: 33  
Verse: a   گهى بر دل گرست و گاه بر جفت
Verse: b   خروشان روز و شب بادل همى گفت

Strophe: 34  
Verse: a   چه خواهى اى دل از جانم چه خواهى
Verse: b   که جان را از تو نايد جز تباهى

Strophe: 35  
Verse: a   سيه کردى به داغ عشق روزم
Verse: b   دو تا کردى جوانه سرو نوزم

Strophe: 36  
Verse: a   تو تلخى عشق را اکنون بدانى
Verse: b   که کام تو باشد زندگانى

Strophe: 37  
Verse: a   نبد در هجر يك روزه قرارت
Verse: b   چگونه باشد اکنون روزگارت

Strophe: 38  
Verse: a   بسا تلخا که تو خواهى چشيدن
Verse: b   بسا رنجا که تو خواهى کشيدن

Strophe: 39  
Verse: a   کنون بپسيج تا تيمار بينى
Verse: b   جدايى را چو نيش مار بينى

Strophe: 40  
Verse: a   کنون کت ناگه آمد فرقت يار
Verse: b   بشد خرما و آمد نوبت خار

Strophe: 41  
Verse: a   بپيچ اى دل که ارزانى به دردى
Verse: b   به بار آمد ترا آن بد که کردى

Strophe: 42  
Verse: a   بريز اى چشم خون دل ز ديدى
Verse: b   که از پيش تو شد يار گزيده

Strophe: 43  
Verse: a   سرشکت را کنون باشد روايى
Verse: b   که بفروشى به بازار جدايى

Strophe: 44  
Verse: a   بدين غم در خورى چندانکه يارى
Verse: b   بياور خون دل چندانکه دارى

Strophe: 45  
Verse: a   نگارين روى آن دلبر تو ديدى
Verse: b   مرا در دام عشقش تو کشيدى

Strophe: 46  
Verse: a   کنون هم تو ز ديده خون بپالاى
Verse: b   به گاه فرقت از گريه مياساى

Strophe: 47  
Verse: a   به خون مصقول کن رنگ رخانم
Verse: b   سياهى را بضوى از ديدگانم

Strophe: 48  
Verse: a   جهان را شايد ار ديگر نبينى
Verse: b   که همچون ويس يك دلبر نبينى

Strophe: 49  
Verse: a   چه بايد مر ترا ديدار ازين پس
Verse: b   که ديدار تو نپسندد جز او کس

Strophe: 50  
Verse: a   گر از ديدار او بردارم اميد
Verse: b   نبينم نيز هر گز ماه و خورشيد

Strophe: 51  
Verse: a   دو چشم خويش را از بن بر آرم
Verse: b   که با هجرانش کورى دوست دارم

Strophe: 52  
Verse: a   چو ديدار نگارينم نباشد
Verse: b   سزد گر خود جهان بينم نباشد

Page of edition: 183 
Strophe: 53  
Verse: a   الا اى تيره گشته بخت شورم
Verse: b   تو شير خشمناکى منت گورم

Strophe: 54  
Verse: a   به پيشم بود خرم مر غزارى
Verse: b   درو با من به هم شايسته يارى

Strophe: 55  
Verse: a   کمين کردى و يارم را ببردى
Verse: b   مرا بى مونس و بى يار کردى

Strophe: 56  
Verse: a   کنون جانم ببر کم جان نبايد
Verse: b   چو من بدبخت جز بى جان نشايد

Strophe: 57  
Verse: a   ستمگارا و زُفتا روزگارا
Verse: b   که نتوانست با هم ديد ما را

Strophe: 58  
Verse: a   به گيتى خود يکى کامم روا کرد
Verse: b   پس آن کام مرا از من جدا کرد

Strophe: 59  
Verse: a   اگر پيشه ندارد جور و بيداد
Verse: b   چرا بستد همان چيزى که او داد

Strophe: 60  
Verse: a   همى گفتى چنين دلخسته رامين
Verse: b   تن از ارام دور و سر ز بالين

Strophe: 61  
Verse: a   بسى انديشه کرد اندر جدايى
Verse: b   که چون يابد ز اندوهش رهايى

Strophe: 62  
Verse: a   به دست چاره دامى کرد و بنهاد
Verse: b   به شاهنشاه پيغامى فرستاد

Strophe: 63  
Verse: a   که شش ماگست تا من دردمندم
Verse: b   منم بسته که بيماريست بندم

Strophe: 64  
Verse: a   کنونم زور لختى در تن آمد
Verse: b   نشاط تندرستى در من آمد

Strophe: 65  
Verse: a   نديدم اسپ و ساز خويش هنوار
Verse: b   همه مانده چو من شش ماه بيکار

Strophe: 66  
Verse: a   سمند و رخش من با يوز و باسگ
Verse: b   سراسر خفته اند آسوده از تگ

Strophe: 67  
Verse: a   نه يوزانم سوى غرمان دويدند
Verse: b   نه بازانم سوى کبگان پريدند

Strophe: 68  
Verse: a   دلم بگرفت ازين آسوده کارى
Verse: b   چه آسايش بود بنياد خوارى

Strophe: 69  
Verse: a   اگر شاهم دهد همداستانى
Verse: b   کنم يك چند گه نخچيرگانى

Strophe: 70  
Verse: a   روم زينجا سوى گرگان و سارى
Verse: b   بپرانم درو باز شکارى

Page of edition: 184 
Strophe: 71  
Verse: a   چو شش مه بگذرد روزى بيايم
Verse: b   ز کوهستان به سوى شه گرايم

Strophe: 72  
Verse: a   چو شاهنشه شنيد اين يافه پيغام
Verse: b   به زشتى داد يکسر پاسخ رام

Strophe: 73  
Verse: a   بدانست او که گفتارش دروغست
Verse: b   ز دستان کرده چارى بى فروغست

Strophe: 74  
Verse: a   مرو را عشق بد نه خانه دلگير
Verse: b   دلش را ويس بايستى نه نخچير

Strophe: 75  
Verse: a   زبان بگشاد بر دشنام و نفرين
Verse: b   همى گفت از جهان گم باد رامين

Strophe: 76  
Verse: a   شدن بادش به راه و آمدن نه
Verse: b   که او را مرگ هست از آمدم به

Strophe: 77  
Verse: a   بگو هر جا که خواهى رو هم اکنون
Verse: b   رفيقه فال شوم و بخت وارون

Strophe: 78  
Verse: a   رهت مارين و کهسارت پلنگين
Verse: b   گيا و سنگش از خون تو رنگين

Strophe: 79  
Verse: a   تو پيش ويس جان خود سفرده
Verse: b   هميدون ويس در چشم تو مرده

Strophe: 80  
Verse: a   ترا اين خوى بد با جان بر آيد
Verse: b   وزين خوى بدت دوزخ نمايد

Strophe: 81  
Verse: a   ترا گفتار من امروز پندست
Verse: b   چو مى تلخست ليکن سودمندست

Strophe: 82  
Verse: a   اگر پند مرا در گوش گيرى
Verse: b   ازو بسيار گونه هوش گيرى

Strophe: 83  
Verse: a   به کوهستان زنى نامى بجويى
Verse: b   مرو را هم بزرگى هم نکويى

Page of edition: 185 
Strophe: 84  
Verse: a   کنى با او به فال نيك پيوند
Verse: b   بدان پيوند باشى شاد و خرسند

Strophe: 85  
Verse: a   نگردى بيش ازين پيرامن ويس
Verse: b   که پس کشته شوى در دامن ويس

Strophe: 86  
Verse: a   بر افروزم ز روى خنجر اذر
Verse: b   برو هم زن بسوزم هم برادر

Strophe: 87  
Verse: a   برادر چون مرا زو ننگ باشد
Verse: b   همان بهتر که زير سنگ باشد

Strophe: 88  
Verse: a   نگر تا اين سحن بازى ندارى
Verse: b   که بازى نيست با شير شکارى

Strophe: 89  
Verse: a   چو ابر آيد تو با بارانش مستيز
Verse: b   به زودى از گذار سيل برخيز

Strophe: 90  
Verse: a   چو بشنيد اين سخن آزاده رامين
Verse: b   بسى بر زشت کيشان کرد نفرين

Strophe: 91  
Verse: a   به ماه و مهر تابان خورد سوگند
Verse: b   به جان شاه و جان خويش و پيوند

Strophe: 92  
Verse: a   که هرگز نگذرم بر کضور ماه
Verse: b   نه بيرون ايم از پند شهنشاه

Strophe: 93  
Verse: a   نه روى ويس را هر گز ببينم
Verse: b   نه با کسها و خويشانش نشينم

Strophe: 94  
Verse: a   پس آنگه گفت شاها تو ندانى
Verse: b   که من با تو دگر دارم نهانى

Strophe: 95  
Verse: a   تو از يك روى بر ما پادشايى
Verse: b   ز ديگر روى مارا چون خدايى

Strophe: 96  
Verse: a   گر از فرمانت لختى سر بتانم
Verse: b   سراندر پيش خود افگند يابم

Strophe: 97  
Verse: a   چنان ترسم ز تو کز پاك يزدان
Verse: b   يکى دارم شمارا گاه فرمان

Strophe: 98  
Verse: a   همى داد اين پيام شکر آلود
Verse: b   و ليکن در دلش چيزى دگر بود

Strophe: 99  
Verse: a   شتابش بود تا کى راه گيرد
Verse: b   به راه اندر شکار ماه گيرد

Page of edition: 186 



Next part


This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.