TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   چو آگه گشت شاهنشاه موبد
Verse: b   که پيدا کرد رامين گوهر بد

Page of edition: 189
Strophe: 2
Verse: a   دگر باره بشد با ويس بنشست
Verse: b   گسسته مهر ديگر ره بپيوست

Strophe: 3
Verse: a   دل رام آنگهى بشکيبد از ويس
Verse: b   که از کردار بد بشکيبد ابليس

Strophe: 4
Verse: a   اگر خر گوش روزى شير گردد
Verse: b   دل رامين ز ويسه سير گردد

Strophe: 5
Verse: a   و گر گنجشك روزى باز گردد
Verse: b   دل رامين ازين خو باز گردد

Strophe: 6
Verse: a   همان گه شاه شد تا پيش مادر
Verse: b   به دلتنگى گله کرد از برادر

Strophe: 7
Verse: a   مرو را گفت نيکه باشد اين کار
Verse: b   نگه کن تا پسندد هيچ هشيار

Strophe: 8
Verse: a   که رامين با زنم جويد تباهى
Verse: b   کند بدنام بر من گاه شاهى

Strophe: 9
Verse: a   يکى زن چون بود با دو برادر
Verse: b   چه باشد در جهان زين ننگ بدتر

Strophe: 10
Verse: a   دلم يکباره بُر گشت از مدارا
Verse: b   ازيرا کردم اين راز آشکارا

Strophe: 11
Verse: a   من اين ننگ از تو بسيارى نهفتم
Verse: b   چو بيچاره شدم با تو بگفتم

Strophe: 12
Verse: a   بدان تا تو بدانى حال رامين
Verse: b   نخوانى مر مرا بيهوده نفرين

Strophe: 13
Verse: a   که من زان ساك کشم او را به زارى
Verse: b   که گردد چشم تو ابر بهارى

Strophe: 14
Verse: a   مرا تو دوزخى هم تو بهشتى
Verse: b   تو نپسندى به من اين نام زشتى

Strophe: 15
Verse: a   سپيد آنگه شود از ننگ رويم
Verse: b   که رويم را به خون وى بضويم

Strophe: 16
Verse: a   جوابش داد مادر گفت هرگز
Verse: b   دو دست خود نبرد هيچ گربز

Strophe: 17
Verse: a   مکش او را که او هستت برادر
Verse: b   ترا چون او برادر نيست ديگر

Strophe: 18
Verse: a   نه در رزمت بود انبار و ياور
Verse: b   نه در بزمت بود خورشيدانور

Page of edition: 190
Strophe: 19
Verse: a   چو بى رامين شود بى کس بمانى
Verse: b   نه خوش باشدت بى او زندگانى

Strophe: 20
Verse: a   چو بنشينى نباشد همنشينت
Verse: b   همان انباز و پشت راستينت

Strophe: 21
Verse: a   ترا ايزد ندادست ايچ فرزند
Verse: b   که روزى بر جهان باشد خداوند

Strophe: 22
Verse: a   بمان تا کاو بود پشت و پناهت
Verse: b   به دست او بماند جايگاهت

Strophe: 23
Verse: a   نباشد عمر مردم جاودانى
Verse: b   برو روزى سر آيد زندگانى

Strophe: 24
Verse: a   چو فرمان خدا آيد به جانت
Verse: b   به دست دشمن افتد خان و مانت

Strophe: 25
Verse: a   همان بهتر که او بر جاى باشد
Verse: b   مگر چون تو جهان آراى باشد

Strophe: 26
Verse: a   مگر شاهى درين گوهر بماند
Verse: b   نژاد ما درين کضور بماند

Strophe: 27
Verse: a   برادر را مکش زن را گسى کن
Verse: b   کليد مهر در دست کسى کن

Strophe: 28
Verse: a   بتان و خوبرويان بى شمارند
Verse: b   که زلف از مشك و بر ازسيم دارند

Strophe: 29
Verse: a   يکى را بت گزين و دل برو نه
Verse: b   کليد گنجها در دست او ده

Strophe: 30
Verse: a   مگر کت زان صدف درى بيايد
Verse: b   که شاهى را و شادى را بشايد

Strophe: 31
Verse: a   چه دارى از نژاد ويسه اميد
Verse: b   جز آن کاو آمدست از تخم جمشيد

Strophe: 32
Verse: a   نژادش گرچه شگوارست و نيکوست
Verse: b   ابا اين نيکوى صد گونه آهوست

Strophe: 33
Verse: a   مکن شاها خود را کار فرماى
Verse: b   روانت را بدين کينه ميالاى

Strophe: 34
Verse: a   هزاران جفت همچون ويس يابى
Verse: b   چرا دل زان بلايه برنتابى

Strophe: 35
Verse: a   من اين را آگهى ديگر شنيدم
Verse: b   چنان دانم که من بدتر شنيدم

Strophe: 36
Verse: a   شنيدستم که آن بدمهر بدخو
Verse: b   دگر باره شد اندر بند ويرو

Strophe: 37
Verse: a   به خوردن روز و شب با او نشستست
Verse: b   ز مى گه هوشيار و گاه مستست

Page of edition: 191
Strophe: 38
Verse: a   هميشه ويس از بختش همى خواست
Verse: b   کنون چون ديد درد دلش بر خاست

Strophe: 39
Verse: a   تو از رامين بيچاره چه خواهد
Verse: b   کت از ويرو همى آيد تباهى

Strophe: 40
Verse: a   آگر رامين به همدانست ازانست
Verse: b   که او بر ويسه چون تو مهربانست

Strophe: 41
Verse: a   > و ليکن زين سخن آنجا بماندست
Verse: b   که ويسه مهر او از دل براندستص

Strophe: 42
Verse: a   همين آهوست ويس بد نشان را
Verse: b   بدو هر روز ديگر دوستان را

Strophe: 43
Verse: a   چنان زيبايى و خوبى چه بايد
Verse: b   که مهرش بر کسى ماهى نپايد

Strophe: 44
Verse: a   به گل ماند که چه خوب رنگست
Verse: b   نپايد دير و مهرش ى در نگست

Strophe: 45
Verse: a   چو بشنيد اين سخن موبد ز مادر
Verse: b   دلش خوش گشت لختى بر برادر

Strophe: 46
Verse: a   چنان بر ويس و بر ويرو بيازرد
Verse: b   که گشت از خشم دل رنگ رخش زرد

Strophe: 47
Verse: a   همان گه نزد ويرو کرد نامه
Verse: b   ز تندى کرد چون شمشير خامه

Strophe: 48
Verse: a   بدو گفت اين که فرمودت نگويى
Verse: b   که بر من بيشى و بيداد جويى ؟

Strophe: 49
Verse: a   پناهت کيست يا پشتت کدامست
Verse: b   که رايت بس بلند و خويش کامست

Strophe: 50
Verse: a   نگويى تا که دادت اين دليرى
Verse: b   که روباهى و طبع شير گيرى

Strophe: 51
Verse: a   تو با شيران چرا شيرى نمايى
Verse: b   که با گور دمنده بر نيايى

Strophe: 52
Verse: a   تو از من بانوم را چون ستانى
Verse: b   بدين بيچارگى و ناتوانى

Strophe: 53
Verse: a   اگر چه هست ويسه خواهر تو
Verse: b   زن من چون نشيند در بر تو

Strophe: 54
Verse: a   چرا دارى مرو را تو به خانه
Verse: b   بدين کار از تو ننيوشم بهانه

Strophe: 55
Verse: a   کجا ديدى يکى زن جفت دو شوى
Verse: b   دو پيل کينه ور بسته به يك موى

Page of edition: 192
Strophe: 56
Verse: a   مگر تا من نديدم جايگاهت
Verse: b   فزون شد زانکه بد پشت و پناهت

Strophe: 57
Verse: a   همى تا تو دلير و شير مردى
Verse: b   نديدم در جهان نامى که کردى

Strophe: 58
Verse: a   نه روزى پادشاهى را ببستى
Verse: b   نه روزى بد سگالى را شکستى

Strophe: 59
Verse: a   نه باجى بر يکى کضور نهادى
Verse: b   نه شهرى را به پيروزى گشادى

Strophe: 60
Verse: a   هنرهاى ترا هر گز نديدم
Verse: b   نه نيز از دوست وز دشمن شنيدم

Strophe: 61
Verse: a   نژاد خويشتن دانى که چونست
Verse: b   به هنگام بلندى سر نگونست

Strophe: 62
Verse: a   تو از گوهر همى مانى به استر
Verse: b   که چون پرسند فخر آرد به مادر

Strophe: 63
Verse: a   ترا تير افگند بپنم به هر کار
Verse: b   به نخچير و به بازى نه به پيکار

Strophe: 64
Verse: a   به ميدان اسپ تازى نيك تازى
Verse: b   هميدون گوى تنها نيك بازى

Strophe: 65
Verse: a   همى تا در شبستان و سرايى
Verse: b   هنرهاى يلان نيکو نمايى

Strophe: 66
Verse: a   چو در ميدان شوى با هم نبردان
Verse: b   گريزى چون زنان از پيش مردان

Strophe: 67
Verse: a   همى شيرى کنى در کضور ماه
Verse: b   ازو رفته زبون داردت روباه

Strophe: 68
Verse: a   همانا زخم من کردى فراموش
Verse: b   که از جانت خود برد از تنت هوش

Strophe: 69
Verse: a   هميدون زخمهاى نامداران
Verse: b   ستوده مرغزى چابك سواران

Strophe: 70
Verse: a   به کينه همچو شير مرغزارى
Verse: b   به کوشش همچو رعد نوبهارى

Strophe: 71
Verse: a   هنوز از مرزهاى کضور ماه
Verse: b   همى آيد همانا آوخ و آه

Strophe: 72
Verse: a   مرا آن تيغ و آن باز و به جايست
Verse: b   که از روى زمين دشمن زدايست

Strophe: 73
Verse: a   چو اين نامه بخوانى گوش من دار
Verse: b   که شمشيرم خون تست ناهار

Strophe: 74
Verse: a   شنيدم هر چه تو گفتى ازين پيش
Verse: b   ننودى مردمان را مردى خويش

Strophe: 75
Verse: a   همى گفتى که شاه آمد ز ناگاه
Verse: b   چو شير تند جسته از کمينگاه

Page of edition: 193
Strophe: 76
Verse: a   ازيرا برد ويسم را ز گوراب
Verse: b   که من بودم به سان مست در خواب

Strophe: 77
Verse: a   اگر من بودمى در کضور ماه
Verse: b   نبردى ويس را هر گز شهنشاه

Strophe: 78
Verse: a   کنون بارى نه مستى هوشيارى
Verse: b   به جاى خويش فرخ شهريارى

Strophe: 79
Verse: a   ز کار خود ترا آگاه کردم
Verse: b   به پيگار تو دل يکتاه کردم

Strophe: 80
Verse: a   به هر راه برون کن ديدبانى
Verse: b   به هر مرزى هميدون مرزبانى

Strophe: 81
Verse: a   به گرد آور سپاه بوم ايران
Verse: b   از آذربايگان و رى و گيلان

Strophe: 82
Verse: a   همى کن ساز لشکر تا من آيم
Verse: b   که من خود زود بندت بر گشايم

Strophe: 83
Verse: a   برافشان تو به باد کينه گنجت
Verse: b   که همچون باد بهاشد يافته رنجت

Strophe: 84
Verse: a   به جنگى نه چنان آيم من اين بار
Verse: b   که تو يابى به جان از جنگ زنهار

Strophe: 85
Verse: a   کنم از کشتگان کضورت هامون
Verse: b   به هامون بر برانم دجلهء خون

Strophe: 86
Verse: a   بيارم ويس را بى کفش و چادر
Verse: b   پياده چون سگان در پيش لشکر

Strophe: 87
Verse: a   چنان رسوا کنم وى را کزين پس
Verse: b   نجويد دشمنى با مهتران کس

Strophe: 88
Verse: a   چو شاه اين نامه زى ويرو فرستاد
Verse: b   همان گه مهتران را آگهى داد

Strophe: 89
Verse: a   ز راه ماه وز پيگار ويرو
Verse: b   همه کردند ساز خويش نيکو

Strophe: 90
Verse: a   سحرگاهان بر آمد نالهء ناى
Verse: b   روان شد همچو دريا لشکر از جاى

Strophe: 91
Verse: a   تو گفتى رود جيحون از خراسان
Verse: b   همى آمد دمان سوى کهستان

Strophe: 92
Verse: a   هر آن جايى که لشکر گه زدى شاه
Verse: b   نيارستى گذشتن بر سرش ماه

Strophe: 93
Verse: a   زمين از بار لشکر بود بستوه
Verse: b   که مى رفتند همچون آهنين کوه

Page of edition: 194
Strophe: 94
Verse: a   تو گفتى سد يأجوجست لشکر
Verse: b   هم ايشان باز چون مأجوج بى مر

Strophe: 95
Verse: a   همى شد پيگ در پيش شهنشاه
Verse: b   شهنشاه از قفاى پيگ در راه

Strophe: 96
Verse: a   چو پيگ آمد به نزد شاه ويرو
Verse: b   بشد وى را ز دست و فاى نيرو

Strophe: 97
Verse: a   جهان بر چشم ويرو تيره گون شد
Verse: b   ز خشم شاه چشمش نمچو خون شد

Strophe: 98
Verse: a   همه گفت اى عجب چندين سخن چيست
Verse: b   مرو را اين همه پرخاش با کيست

Strophe: 99
Verse: a   نشانده خواهرم را در شبستان
Verse: b   برون کرده به دى ماه زمستان

Strophe: 100
Verse: a   هم او زد پس هنو برداشت فرياد
Verse: b   بدان تا باشد از دو گونه بيداد

Strophe: 101
Verse: a   گزيده خواهرم اکنون زن اوست
Verse: b   تو گويى بدسگال و دشمن اوست

Strophe: 102
Verse: a   به صد خوارى ز پيش خود براندش
Verse: b   به يك نامه دگر باره نخواندش

Strophe: 103
Verse: a   گناه او کرد و بر ما کينه ور گشت
Verse: b   چنين باشد کسى کز داد بر گشت

Strophe: 104
Verse: a   نه سنگينست شاهنشه نه رويين
Verse: b   چه بايستش بگفتن لاف چندين

Strophe: 105
Verse: a   سپاه آورد يك بار و مرا ديد
Verse: b   چنان کم ديد دانم کم پسنديد

Strophe: 106
Verse: a   ز پيش من به بدروزى چنان شد
Verse: b   که از خوارى به گيتى داستان شد

Strophe: 107
Verse: a   نه پنهان بود چنگ ما دو سالار
Verse: b   که ديگر گون توان کردن به گفتار

Strophe: 108
Verse: a   از آن پس کاو ز دست ما بيفتاد
Verse: b   چرا پينود بر ما اين همه باد

Strophe: 109
Verse: a   عجبتر زين نديدم داستانى
Verse: b   دو تن ترسد ز بشکسته کمانى

Strophe: 110
Verse: a   چه ترساند مرا کاو بود ترسان
Verse: b   ندارد هيچ بخرد جنگم آسان
Page of edition: 195