TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 38
Previous part

Chapter: 38  
گرديدن شاه موبد به گيتى در طلب ويس


Strophe: 1  
Verse: a   چو از ديدار ويسه گشت نوميد
Verse: b   به چشمش تيره شد تابنده خورشيد

Strophe: 2  
Verse: a   سپردش زرد را شاهى سراسر
Verse: b   که هم دستور بودش هم برادر

Strophe: 3  
Verse: a   گزيد از هر چه او را بود تيغى
Verse: b   تگاور باره اى چون تند ميغى

Strophe: 4  
Verse: a   به سختى چون دل کافر کمانى
Verse: b   پر از الماس پران تير دانى

Strophe: 5  
Verse: a   بشد تنها به گيتى ويس جويان
Verse: b   ز درد دل زبانش ويس گويان

Strophe: 6  
Verse: a   همى روى زمين آباد و ويران
Verse: b   چه روم و هند چه ايران و توران

Strophe: 7  
Verse: a   نشان ويسه هر جايى بپرسيد
Verse: b   نه شود ديد و نه از کس نيز بشنيد

Strophe: 8  
Verse: a   گهى چون رنگ بود در کوهساران
Verse: b   گهى چون شير بود در مرغزاران

Strophe: 9  
Verse: a   گهى چون ديو بود اندر بيابان
Verse: b   گهى چون مار بود اندر نيستان

Strophe: 10  
Verse: a   به کوه و بيشه و هامون و دريا
Verse: b   همى شد پنج مه چون مرد شيدا

Page of edition: 209 

Strophe: 11  
Verse: a   گهى شمشير زد بر تنش سرما
Verse: b   گهى آسيب زد بر جانش گرما

Strophe: 12  
Verse: a   گهى خوردى فطير راهبانان
Verse: b   گهى انگشت و گه شير شبانا

Strophe: 13  
Verse: a   نخفتى ور بژفتى شاه مسکين
Verse: b   زمينش فرش بودى دست بالين

Strophe: 14  
Verse: a   بدين سان پنج مه بر دشت و بر کوه
Verse: b   رفيقش راه بود و جفتش اندوه

Strophe: 15  
Verse: a   شده بدبختى وى بخت رامين
Verse: b   همه تلخيش وى را گشته شيرين

Strophe: 16  
Verse: a   بسا سنگا که دستش کوفت بر سر
Verse: b   بسا خونا که چشمش ريخت بر بر

Strophe: 17  
Verse: a   چو بى راهى همى رفتى به راهى
Verse: b   و يا تنها بماندى جايگاهى

Strophe: 18  
Verse: a   به بخت خويشتن چندان گرستى
Verse: b   کجا افزونتر از باران گرستى

Strophe: 19  
Verse: a   همى گفتى دريغا روزگارم
Verse: b   سپاه و گنج و رخت بى شمارم

Strophe: 20  
Verse: a   ز بهر دل سراسر برفشاندم
Verse: b   کنون بيشاهى و بيدل بماندم

Strophe: 21  
Verse: a   هم از دل دورماندستم هم از دوست
Verse: b   به چونين روزمردن سخت نيکوست

Strophe: 22  
Verse: a   چو بر چستنش بردارم يکى گام
Verse: b   جدا گردد همى از من يك اندام

Strophe: 23  
Verse: a   مرا انده ازان بسيار گشتست
Verse: b   که خود جانم ز من بيزار گشتست

Strophe: 24  
Verse: a   تو گويى باد پيشم آتشينست
Verse: b   زمين در زيرپايم آهنينست

Strophe: 25  
Verse: a   ز گيتى هر چه بينم دل گشايى
Verse: b   همى آيد به چشمم اژدهاى

Strophe: 26  
Verse: a   دلم چونست چون ابرى کشيده
Verse: b   هوا چونست چون زهرى چشيده

Strophe: 27  
Verse: a   به پيرى گر نبودى عشق شايست
Verse: b   مرا اين عشق با اين غم چه بايست

Strophe: 28  
Verse: a   بدين غم طفت گردد پير دلگير
Verse: b   نگر چون زار گردد مردى پير

Strophe: 29  
Verse: a   بهشتى را گيتى بر گزيدم
Verse: b   که با هجران او دوزخ بديدم

Page of edition: 210 
Strophe: 30  
Verse: a   چو ياد آرم به دل جور و جفايش
Verse: b   بيفزايد مرا مهر و وفايش

Strophe: 31  
Verse: a   بتر گردم چو عيبش بر شمارم
Verse: b   تو گويى عيب او را دوست دارم

Strophe: 32  
Verse: a   دل من کور گشت از مهربانى
Verse: b   نبيند هيچ کام اين جهانى

Strophe: 33  
Verse: a   ز پيش عاشقى بودم توانا
Verse: b   بکار خويشتن بينا و دانا

Strophe: 34  
Verse: a   کنون در عاشقى بس ناتوانم
Verse: b   چنان گشتم که گر بينم ندانم

Strophe: 35  
Verse: a   دريغا نام من در هوشيارى
Verse: b   دريغا رنج من در مهر کارى

Strophe: 36  
Verse: a   که رنجم را ببرد از ناگهان باد
Verse: b   همان آتش به جان من در افتاد

Strophe: 37  
Verse: a   مرا اندر جهان اکنون چه گويند
Verse: b   همه کس دل ز مهر من بضويند

Strophe: 38  
Verse: a   مرا ديوانه پندارند و بى هال
Verse: b   که ديوانه چو من باشد به هر حال

Strophe: 39  
Verse: a   هم از شادى هم از شاهى بريده
Verse: b   چنين با گور و آهو آرميده

Strophe: 40  
Verse: a   چرا چون يار دلبر بود با من
Verse: b   شنيدم بيهده گفتار دشمن

Strophe: 41  
Verse: a   چو با هجرش همى طاقت ندارم
Verse: b   چرا فرمانش را طاعت ندارم؟

Strophe: 42  
Verse: a   اگر روزى رخانش باز بينم
Verse: b   بدو بخشم همه تاج و نگينم

Strophe: 43  
Verse: a   بفرمانش بوم تا زنده باشم
Verse: b   خداوند او بود من بنده باشم

Strophe: 44  
Verse: a   کنون کز مهر دارم حلقه در گوش
Verse: b   هر آن چيزى که او را خوش مرا نوش

Strophe: 45  
Verse: a   چو ماهى پنج و شش گرد جهانگشت
Verse: b   تنش يکباره سست و ناتوان گشت

Strophe: 46  
Verse: a   همى يرسيد از آسيب زمانه
Verse: b   که مرگش را کند روزى بهانه

Strophe: 47  
Verse: a   به بد روزى و تنهايى بميرد
Verse: b   پس آنگه دشمنى جايش بگيرد

Strophe: 48  
Verse: a   صواب آن ديد کز ره باز گردد
Verse: b   هواى ويس جستن در نوردد

Page of edition: 211 

Strophe: 49  
Verse: a   به اميدش گذارد زندگانى
Verse: b   مگر روزى بيابد زو نشانى

Strophe: 50  
Verse: a   همان گه سوى مرو شاهجان شد
Verse: b   دگرباره جهان زو شادمان شد

Strophe: 51  
Verse: a   تو گفتى کشت بينم گشته نم يافت
Verse: b   و يا درويش بيمايه درم يافت

Strophe: 52  
Verse: a   به مرو شايگان مژده افتاد
Verse: b   که آمد شاه موبد با دل شاد

Strophe: 53  
Verse: a   همه بازارها آذين ببستند
Verse: b   پرى رويان بر آذين ها نشستند

Strophe: 54  
Verse: a   برافشاندند چندان زر و گوهر
Verse: b   که شد درويش آن کضور توانگر




Next part


This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.