TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 41
Previous part

Chapter: 41  
آگاهى يافتن موبد از قيصر روم و رفتن به جنگ


Strophe: 1  
Verse: a   جهان را گوهرو آيين چنين است
Verse: b  
که با هم گوهران خود به کين است

Strophe: 2  
Verse: a  
هر آن کس را که او خواند براند
Verse: b  
هر آن چيزى که او بخشد ستاند

Strophe: 3  
Verse: a  
بود تلخش هميشه جفت شيرين
Verse: b  
چنان چون آفرينش جفت نفرين

Page of edition: 234 
Strophe: 4  
Verse: a  
شبش با روز باشد ناز با رنج
Verse: b  
بلا با خرمى بدخواه با گنج

Strophe: 5  
Verse: a  
نباسد شادمانى بى نژندى
Verse: b  
نه پيروزى بود بى مستمندى

Strophe: 6  
Verse: a  
بخوان اين داستان ويس و رامين
Verse: b  
بدو در گونه گون کار جهان بين

Strophe: 7  
Verse: a  
گهى اندوه و گه شادى ننوده
Verse: b  
گهى بدخواه و گاهى دوست بوده

Strophe: 8  
Verse: a  
چو شاهنشاه دل خويش کرد با ويس
Verse: b  
دگر راه در ميان افتاد ابليس

Strophe: 9  
Verse: a  
فرود کشت آن چراغ مهربانى
Verse: b  
بکند از بن درخت شادمانى

Strophe: 10  
Verse: a  
شهنشه موبد از قيصر خبر يافت
Verse: b  
که قيشر دل ز راه مهر بر تافت

Strophe: 11  
Verse: a  
ز بدراهى نهادى ديگر آورد
Verse: b  
به خود کامى سر از چنينبر آورد

Strophe: 12  
Verse: a  
همه پيمانهاى کرده بشکست
Verse: b  
بسى کسهاى موبد را فرو بست

Strophe: 13  
Verse: a  
ز روم آمد سپاهى سوى ايران
Verse: b  
بسى آباد را کردند واران

Strophe: 14  
Verse: a  
نفير آمد به در گاه شهنشاه
Verse: b  
به تارك بر فشانان خاك در گاه

Strophe: 15  
Verse: a  
خروشان سربسر فرياد خواهان
Verse: b  
ز بيداد زمانه داد خواهان

Strophe: 16  
Verse: a  
شهنشه راى زد رفتن به پيگار
Verse: b  
ز باغ ملك بر کندن همه خار

Strophe: 17  
Verse: a  
به شاهان و بزرگان نامه ها کرد
Verse: b  
ز هر شهرى يکى لشکر بياورد

Strophe: 18  
Verse: a  
سپه گرد آمد اندر مرو چندان
Verse: b  
که دشت مرو تنگ آمد بريشان

Strophe: 19  
Verse: a  
ز در گاهى بر آمد نالهء ناى
Verse: b  
به راه افتاد شاه لشکر آراى

Strophe: 20  
Verse: a  
سفر باد خزان شد مرو گلزار
Verse: b  
چو باد آمد نه گلشن ماند و نه بار

Strophe: 21  
Verse: a  
چو بيرون برد شاهنشاه لشکر
Verse: b  
به ياد آمدش کار ويس دلبر

Page of edition: 235 

Strophe: 22  
Verse: a  
که رامين را چگونه دوستدارست
Verse: b  
دلش با وى چگونه سازگارست

Strophe: 23  
Verse: a  
به نادانى ز من بگريشت يك بار
Verse: b  
مرا بى صبر و بى دل کرد و بى يار

Strophe: 24  
Verse: a  
اگر يك ره دگر چونان گريزد
Verse: b  
به تيغ هجر خون من بريزد

Strophe: 25  
Verse: a  
پس آن به کش نگه دارم بدين بار
Verse: b  
کجا غم خوردم از جستنش بسيار

Strophe: 26  
Verse: a  
جدايى را نيارم ديد ازين پس
Verse: b  
همين يك ره که ديدستم مرا بس

Strophe: 27  
Verse: a  
هر آن گاهى که باشد مرد هشيار
Verse: b  
ز سروخى دو بارش کى گزد مار

Strophe: 28  
Verse: a  
شتر را بى گمان زانو ببستن
Verse: b  
بسى آسان تر از گم گشته جستن

Strophe: 29  
Verse: a  
چو زين انديشان با دل همى راند
Verse: b  
همان گه زرد فرخ حاده را خواند

Strophe: 30  
Verse: a  
بدو گفت اى گرانمايه برادر
Verse: b  
مرا با جان و با ديده برابر

Strophe: 31  
Verse: a  
نگر تا تو چنين کردار ديدى
Verse: b  
ويا از هيچ داننده شنيدى

Strophe: 32  
Verse: a  
که چندين بار با من کرد رامين
Verse: b  
دلم را سير کرد از جان شيرين

Strophe: 33  
Verse: a  
همه ساله همى سوزد بر آذر
Verse: b  
ز دست دايه و ويس و برادر

Strophe: 34  
Verse: a  
بماندستم به دست اين سه جادو
Verse: b  
برين دردم نيفتد هيچ دارو

Strophe: 35  
Verse: a  
نه از بند و نه از زندان بترسند
Verse: b  
نه از دوزخ نه از يزدان بترسند

Strophe: 36  
Verse: a  
چه شايد کرد با سه ديو دژحيم
Verse: b  
که نز شرم آگهى دارند و نز بيم

Strophe: 37  
Verse: a  
کند بى شرم هر کارى که خواهد
Verse: b  
نترسد زانکه آب او بکاهد

Strophe: 38  
Verse: a  
اگر چه شاه شاهان جهانم
Verse: b  
ز خود بيچاره تر کس را ندانم

Page of edition: 236 
Strophe: 39  
Verse: a  
چه سودست اين خداوندى و شاهى
Verse: b  
که روزم همچو قيرست از سياهى

Strophe: 40  
Verse: a  
همهکس را به گيتى من دهم داد
Verse: b  
مرا از بخت خود صد گونه فرياد

Strophe: 41  
Verse: a  
ستم ديده ز من مردان صف در
Verse: b  
کنون گشته زنى بر من ستمگر

Strophe: 42  
Verse: a  
همه بيداد من هست از دل من
Verse: b  
که گشت از عاشقى همدست دشمن

Strophe: 43  
Verse: a  
جهان از بهر آن بد نام خواهد
Verse: b  
که خون من همى در جام خواهد

Strophe: 44  
Verse: a  
سيه شد روى نام من به يك ننگ
Verse: b  
نضويد آب صد دريا ازو زنگ

Strophe: 45  
Verse: a  
ز يك سو زن مرا دشمن گرفته
Verse: b  
وزو خورشيد نام من گرفته

Strophe: 46  
Verse: a  
ز ديگر سو کمين کرده بردار
Verse: b  
ز کين بر جان من آهخته خنجر

Strophe: 47  
Verse: a  
نهاده چشم تا کى دست يابد
Verse: b  
که چون دشمن به قتل من شتابد

Strophe: 48  
Verse: a  
ندانم چون بود فرجام کارم
Verse: b  
چه خواهد کرد با من روزگارم

Strophe: 49  
Verse: a  
درين انديشه روز و شب چنانم
Verse: b  
که با من نيست پندارى روانم

Strophe: 50  
Verse: a  
جرا جويم به صد فرسنگ دشمن
Verse: b  
که دشمن هست هم در خانهء من

Strophe: 51  
Verse: a  
به در بستن چرا جويم بهانه
Verse: b  
که آب من بر آمد هم ز خانه

Strophe: 52  
Verse: a  
به پيرى در بلايى او فتادم
Verse: b  
کجا با او بشد گيتى ز يادم

Strophe: 53  
Verse: a  
کنون بايد همى رفتن به پيگار
Verse: b  
بماندن ويس را ايدر بناچار

Strophe: 54  
Verse: a  
حصار آهين و بند رويين
Verse: b  
بسنبد تا ببيند روى رامين

Strophe: 55  
Verse: a  
ندانم هيچ چاره جز يکى کار
Verse: b  
که رامين را برم با خود به پيگار

Strophe: 56  
Verse: a  
بمانم ويس را ايدر غريوان
Verse: b  
ببسته در دز اشکفت ديوان

Strophe: 57  
Verse: a  
چو باشد رام در ره ويس در بند
Verse: b  
نيابند ايچ گونه روى پيوند

Page of edition: 237 
Strophe: 58  
Verse: a  
وليکن دز به تو خواهم سپردن
Verse: b  
ترا بايد همى تيمار خوردن

Strophe: 59  
Verse: a  
دل من بر تو دارد استوارى
Verse: b  
که در هر کار دارى هوشيارى

Strophe: 60  
Verse: a  
نبايد مر ترا گفتن که چون کن
Verse: b  
ز هر کارى تو هشيارى فزون کن

Strophe: 61  
Verse: a  
نگه دار اين دو جادو را در آن دز
Verse: b  
ز رنگ و چارهء رامين گربز

Strophe: 62  
Verse: a  
دو صد منزل زمين پينود خواهم
Verse: b  
به نيکى نام خود بفزود خواهم

Strophe: 63  
Verse: a  
چو رامين نزد ويس آيد به نيزنگ
Verse: b  
شود نامى که مى جويم همه ننگ

Strophe: 64  
Verse: a  
اگر چه خانه کن باشد دوصد کس
Verse: b  
مر ايشان را شکافنده يکى بس

Strophe: 65  
Verse: a  
مرا سه جادو اندر خانگاهند
Verse: b  
که در نيرنگ جستن سه سپاهند

Strophe: 66  
Verse: a  
ز ديوان گر هزاران جشکر آيند
Verse: b  
به دستان اين سه جادو بر تر آيند

Strophe: 67  
Verse: a  
مرا چونان که تو ديدى ببستند
Verse: b  
اميد شاديم در دل شکستند

Strophe: 68  
Verse: a  
به تنبل جامهء صبرم بريدند
Verse: b  
به زشتى پردهء نامم دريدند

Strophe: 69  
Verse: a  
نبيند غرقه از درياى جوشان
Verse: b  
سه يك زان بد که من ديدم ازيشان

Strophe: 70  
Verse: a  
چو بشنيد اين سخن زرد از شهنشاه
Verse: b  
بدو گفت اى به دانش برتر از ماه

Strophe: 71  
Verse: a  
منه بر دل تو چندين بار تيمار
Verse: b  
که از تيمار گردد مرد بيمار

Strophe: 72  
Verse: a  
زنى بارى که باشد تا تو چندين
Verse: b  
ازو افغان کنى با اشك خونين

Strophe: 73  
Verse: a  
گر او در جادوى جز اهرمن نيست
Verse: b  
زبونتر زو کسى در دست من نيست

Strophe: 74  
Verse: a  
نيابد هيچ بادى نزد او راه
Verse: b  
نتابد بر رخانش بر خور و ماه

Strophe: 75  
Verse: a  
نبيند تا تو باز آيى ز پيگار
Verse: b  
در آن دژ هيچ خلق و هيچ ديار

Page of edition: 238 
Strophe: 76  
Verse: a  
نگه دارم من آن جادو صنم را
Verse: b  
چو دارد مردم سفله درم را

Strophe: 77  
Verse: a  
گرامى دارمش هنواره چونان
Verse: b  
که دارد مردم آزاده مهمان

Strophe: 78  
Verse: a  
شهنشه در زمان با هفتصد گرد
Verse: b  
برفت و ويس بانو را به دز برد




Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.