TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 42
Previous part

Chapter: 42  
بردن شاه موبد ويس را به دز اشکفت و صفت دز و خبر يافتن رامين از ويس


Strophe: 1  
Verse: a   دز اشکفت بر کوه کلان بود
Verse: b  
نه کوهى بود بر جى زاسمان بود

Strophe: 2  
Verse: a  
ز سختى سنگ او مانند سندان
Verse: b  
نکردى کار بر وى هيچ سوهان

Strophe: 3  
Verse: a  
ز بس پهنا يکى نيم جهان بود
Verse: b  
ز بس بالا ستونى زاسمان بود

Strophe: 4  
Verse: a  
به شب بالاش بودى شمع پيکر
Verse: b  
به سر بر آتش او را ماه و اختر

Strophe: 5  
Verse: a  
برو مردم نديم ماه بودى
Verse: b  
ز راز آسمان آگاه بودى

Strophe: 6  
Verse: a  
چو بر دز برد موبد دلستان را
Verse: b  
مهى ديگر بيفزود آسمان را

Strophe: 7  
Verse: a  
به پيکر دز چو سنگين مجمرى بود
Verse: b  
نگه کن تا چه نيکو پيکرى بود

Strophe: 8  
Verse: a  
به مجمر در رخان ويس آتش
Verse: b  
بر آن آتش عبير آن خال دلکش

Strophe: 9  
Verse: a  
حصار از روى آن ماه حصارى
Verse: b  
شکفت همچو باغ نو بهارى

Strophe: 10  
Verse: a  
سمنبر ويس با دايه نشسته
Verse: b  
شهنشه پنج در بر وى ببسته

Strophe: 11  
Verse: a  
همه در ها به مهر خويش کرده
Verse: b  
همه مهرش برادر را سپرده

Page of edition: 239 
Strophe: 12  
Verse: a  
در صد گنج بر ويسه گشاده
Verse: b  
در آن جا ساز صد ساله نهاده

Strophe: 13  
Verse: a  
در آن دز بود بختش را همه کام
Verse: b  
مگر پيوند يار و ديدن رام

Strophe: 14  
Verse: a  
چو شاهنشه ز کار دز بپردخت
Verse: b  
سوى مرو آمد و کام سفر ساخت

Strophe: 15  
Verse: a  
سپاهى بود همچون کوه آهن
Verse: b  
بتر مردى درو بهتر ز بيژن

Strophe: 16  
Verse: a  
به رفتن هر يکى خندان و نازان
Verse: b  
مگر رامين که گريان بود و نالان

Strophe: 17  
Verse: a  
ز تاب مهر سوزان تب گرفته
Verse: b  
چو کبگى باز در مخلب گرفته

Strophe: 18  
Verse: a  
غبار حسرتش بر رخ نشسته
Verse: b  
اميد وصلتش در دل شکسته

Strophe: 19  
Verse: a  
به جسمش جان شيرين خوار گشته
Verse: b  
به زيرش خزو ديبا خار گشته

Strophe: 20  
Verse: a  
نهروز او را قرار و نه شب آرام
Verse: b  
به کام دشمنان افتاده بى کام

Strophe: 21  
Verse: a  
جگر پر ريش گشته دل پر از نيش
Verse: b  
همى گفتى نهانى با دل خويش

Strophe: 22  
Verse: a  
چه عشقست اينکه هر گز کم نگردد
Verse: b  
دلم روزى ازو خرم نگردد

Strophe: 23  
Verse: a  
مرا تا هست با عشق آشنايى
Verse: b  
نبيند چشم بختم روشايى

Strophe: 24  
Verse: a  
اگر هر بار ميزد بر دلم خار
Verse: b  
خدنگ زهر پيکان زد ازين بار

Strophe: 25  
Verse: a  
برفت از پيش چشمم آن دلارام
Verse: b  
که بى او نيست در تن صبر و آرام

Strophe: 26  
Verse: a  
به عشق اندر وفادارى نکردم
Verse: b  
چو روز هجر او ديدم نمردم

Strophe: 27  
Verse: a  
چو سنگينه دلم چه آهنينم
Verse: b  
که گيتى را همى بى او ببينم

Strophe: 28  
Verse: a  
اگر باشد تنم بى روى جانان
Verse: b  
همان بهتر که باشم نيز بى جان

Strophe: 29  
Verse: a  
رفيقا حال ازين بتر چه دانى
Verse: b  
که مر گم خوشترست از زندگانى

Strophe: 30  
Verse: a  
اگر جنان من با من نباشد
Verse: b  
همان خوشتر که جان در تن نباشد

Page of edition: 240 
Strophe: 31  
Verse: a  
ز بهر دوست خواهم جان شيرين
Verse: b  
چنان کز بهر ديدارش جهان بين

Strophe: 32  
Verse: a  
کنون کز بخت خود بى يار گشتم
Verse: b  
ز جان و ديدگان بيزار گشتم

Strophe: 33  
Verse: a  
چو ناليدى چنثن از بخت بد ساز
Verse: b  
به دل کردى سرودى ديگر آغاز

Strophe: 34  
Verse: a  
دلاگر عاشقى ناله بياور
Verse: b  
که بيدار هوا را نيست داور

Strophe: 35  
Verse: a  
که بخشايد به گيتى عاشقان را
Verse: b  
که بخشايش کند درد کسان را

Strophe: 36  
Verse: a  
اگر نالم همى بر داد نالم
Verse: b  
که ببريدند شادى را نهالم

Strophe: 37  
Verse: a  
ببردند آفتابم را ز پيشم
Verse: b  
ز هجرش پر نمك کردند ريشم

Strophe: 38  
Verse: a  
ببار اى چشم من خونابم اکنون
Verse: b  
کدامين روز را دارى همى خون

Strophe: 39  
Verse: a  
مرا هر گز غمى چونين نباشم
Verse: b  
سزد کت اشك جز خونين نباشد

Strophe: 40  
Verse: a  
اگر بودى به غم زين پيش خونبار
Verse: b  
سزد گر جان فرو بارى بدين بار

Strophe: 41  
Verse: a  
به باران تازه گردد روى گيهان
Verse: b  
چرا پژمرده شد رويم ز باران

Strophe: 42  
Verse: a  
دلم را آتش تيمار بگدخت
Verse: b  
به چشم آورد و بر زرين رخم تاخت

Strophe: 43  
Verse: a  
گرستن گرچه از مردان نه نيکوست
Verse: b  
زمن نيکوست در هجر چنان دوست

Strophe: 44  
Verse: a  
چو باز آمد ز راه دز شهنشاه
Verse: b  
ز حال ويس، رامين گشت آگاه

Strophe: 45  
Verse: a  
غمش بر غم فزود و درد بردرد
Verse: b  
نشستش گرد هجران بر رخ زرد

Strophe: 46  
Verse: a  
چو طوفان از مژه باريد باران
Verse: b  
بشست از روى زردش گرد هجران

Strophe: 47  
Verse: a  
همى گفتى سحنهاى دل انگيز
Verse: b  
که باشد مرد عاشق را دل آويز

Strophe: 48  
Verse: a  
من آن خسته دلم کز دوست دورم
Verse: b  
ز بخت آزرده ام وز دل نفورم

Page of edition: 241 
Strophe: 49  
Verse: a  
چنانم تا حصارى گشت يارم
Verse: b  
که گويى بسته در رويين حصارم

Strophe: 50  
Verse: a  
ببر بادا پيام من به دلبر
Verse: b  
بگو صد داغ تو دارم به دل بر

Strophe: 51  
Verse: a  
مرا در ديده ديدار تو ماندست
Verse: b  
چو اندر ياد گفتار تو ماندست

Strophe: 52  
Verse: a  
يکى خواب از دو چشمم من ستردست
Verse: b  
يکى گيتى ز ياد من ببردست

Strophe: 53  
Verse: a  
درين سختى اگر من آهنينم
Verse: b  
نمانم تا رخانت باز بينم

Strophe: 54  
Verse: a  
اگر درد مرا قسمت توان کرد
Verse: b  
نماند در جهان يك جان بى درد

Strophe: 55  
Verse: a  
چنان گشتم ز درد و ناتوانى
Verse: b  
که مرگم خوشترست از زندگانى

Strophe: 56  
Verse: a  
مرا زين درد کى باشم رهايى
Verse: b  
که درمانم توى وز من جدايى

Strophe: 57  
Verse: a  
چو رامين را به روى آمد چنين حال
Verse: b  
شد از مويه موى از ناله چون نال

Strophe: 58  
Verse: a  
همان دشمن که ديرين دشمنش بود
Verse: b  
چو روى او بديد او را ببخضود

Strophe: 59  
Verse: a  
به يك گفته ز بيمارى چنان شد
Verse: b  
که سيمين تير وى زرين کمان شد

Strophe: 60  
Verse: a  
فتاده در عمارى زار و نالان
Verse: b  
بيامد با شهنشه تا به گرگان

Strophe: 61  
Verse: a  
جنان شد کز جهان اميد برداشت
Verse: b  
تو گفتى زهر پيکان در جگرداشت

Strophe: 62  
Verse: a  
بزرگان پيش شاهنشاه رفتند
Verse: b  
يکايك حال او با شه بگفتند

Strophe: 63  
Verse: a  
به خواهش باز گفتند اى خداوند
Verse: b  
ترا رامين برادر هست و فرزند

Strophe: 64  
Verse: a  
نيايى در جهان چون او سوارى
Verse: b  
به هر فرهنگ چون او نامدارى

Strophe: 65  
Verse: a  
همه کس را چو او کهتر بيايد
Verse: b  
کزو بسيار کام دل بر آيد

Strophe: 66  
Verse: a  
ترا در پيش چون او يك برادر
Verse: b  
اگر دانى به از بسيار لشکر

Strophe: 67  
Verse: a  
ازو دندان دشمن بر تو کندست
Verse: b  
که او شير دمان و پيل تندست

Strophe: 68  
Verse: a  
اگر روزى ازو آزرده بودى
Verse: b  
عفو کردى و خشنودى ننودى

Page of edition: 242 
Strophe: 69  
Verse: a  
کنون تازهمکن آزار رفته
Verse: b  
به کينه مشکن اين شاخ شکفته

Strophe: 70  
Verse: a  
کزو تا مرگ بس راهى نماندست
Verse: b  
ز کوهش باز جز کاهى نماندست

Strophe: 71  
Verse: a  
همين يك بار بر جانش ببخشاى
Verse: b  
مرو را اين سفر کردن مفرماى

Strophe: 72  
Verse: a  
سفر خود خوش نباشد با درستى
Verse: b  
نگر تا چون بود با درد و سستى

Strophe: 73  
Verse: a  
نمانش تا بياسايد يکى ماه
Verse: b  
که بس خسته شد او از شدت راه

Strophe: 74  
Verse: a  
چو گردد درد لشتى بر وى آسان
Verse: b  
به دسرورت شود سوى خراسان

Strophe: 75  
Verse: a  
مگر به سازدش آن آب آن شهر
Verse: b  
که اين کضور چو زهرست آن چو پازهر

Strophe: 76  
Verse: a  
چو بشنيد اين سخن شاه از بزرگان
Verse: b  
نماند آزاده رامين را به گرگان

Strophe: 77  
Verse: a  
چو شاهنشه بشد رامين بياسود
Verse: b  
همه دردى از اندامش بپالود

Strophe: 78  
Verse: a  
دگر ره ز عفرانش گشت
Verse: b  
کمانش باز شمشاد جوان گشت

Strophe: 79  
Verse: a  
فتادش يوبهء ديدار دلبر
Verse: b  
چو آتش در دل و چون تير در بر

Strophe: 80  
Verse: a  
برفت از شهر گرگان يك سواره
Verse: b  
به زيرش تندرو بادى تخاره

Strophe: 81  
Verse: a  
سرايان بود چون بلبل همه راه
Verse: b  
به گوناگون سرود و گونه گون راه

Strophe: 82  
Verse: a  
نخواهم بى تو يارا زندگانى
Verse: b  
نه آسانى نه کام اين جهانى

Strophe: 83  
Verse: a  
نترسم چون ترا جويم ز دشمن
Verse: b  
اگر باشد جهانى دشمن من

Strophe: 84  
Verse: a  
و گر راهم سراسر مار باشد
Verse: b  
برو صد آهنين ديوار باشد

Strophe: 85  
Verse: a  
همه آبش بود جاى نهنگان
Verse: b  
همه کوهش بود جاى پلنگان

Page of edition: 243 
Strophe: 86  
Verse: a  
گيا بر دشت اگر شمشير باشد
Verse: b  
وگر ريگش چو ببر و شير باشد

Strophe: 87  
Verse: a  
سنومش باد باشد صاعقه ميغ
Verse: b  
نبارد بر سرم زان ميغ چز تيغ

Strophe: 88  
Verse: a  
بود مر باد او را گرد پيکان
Verse: b  
چنان چون ابر او را سنگ باران

Strophe: 89  
Verse: a  
به جان تو کز آن ره بر نگردم
Verse: b  
و گر چونانکه بر گردم نه مردم

Strophe: 90  
Verse: a  
اگر ديدار تو باشد در آتش
Verse: b  
نهم دو چشم بينايم بر آتش

Strophe: 91  
Verse: a  
و گر وصل تو باشد در دم شير
Verse: b  
مرا با او سخن باشد به شمشير

Strophe: 92  
Verse: a  
ره وصلت مرا کوتاه باشد
Verse: b  
سه ماهه راه گامى راه باشد

Strophe: 93  
Verse: a  
چو باشد گر بود شمشير در راه
Verse: b  
شهاب و برق بارد بر سر ماه



Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.