TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   چو آگه گشت ويس از رفت رام
Verse: b   به جشمش بام تيره گشت چون شام

Strophe: 2
Verse: a   فراقش ز عفران بر ارغوان ريخت
Verse: b   چو مژگانش گهر بر کهر با بيخت

Strophe: 3
Verse: a   جدايى بر رخانش زرگرى کرد
Verse: b   وليکن چشم او را جوهرى کرد

Strophe: 4
Verse: a   زنان بر روى دست پر نگارش
Verse: b   بنفشه کرد تازه گل انارش

Strophe: 5
Verse: a   کبودش جامه بد چون سو کواران
Verse: b   رخانش لعل همچون لاله زاران

Page of edition: 244
Strophe: 6
Verse: a   ز بس بر رخ زدن دست نگارين
Verse: b   ز بس بر جامه راندن اشك خونين

Strophe: 7
Verse: a   ازو بستد فراقش رنگ فرخ
Verse: b   رخش چون جامه کرد و جامه چون رخ

Strophe: 8
Verse: a   همى ناليد بر تنهايى از جفت
Verse: b   خروشان زار با دايه همى گفت

Strophe: 9
Verse: a   فداى عاشقى کردم جوانى
Verse: b   فداى مهر جانان زندگانى

Strophe: 10
Verse: a   گمان کردم که ما با هم بمانيم
Verse: b   هر آن کامى که دل خواهد برانيم

Strophe: 11
Verse: a   قصا پيوند ما از هم ببريم
Verse: b   خدايى پردهء رازم بدريد

Strophe: 12
Verse: a   نگارا تا تو بودى در بر من
Verse: b   به نوشين خواب خوش بد بستر من

Strophe: 13
Verse: a   کنون تا بسترم پر خار کردى
Verse: b   مرا زان خواب خوش بيزار کردى

Strophe: 14
Verse: a   چو چشمم راز غم بى خواب کردى
Verse: b   کنارم را پر از خوناب کردى

Strophe: 15
Verse: a   ازان ترسد دل من گاه و بيگاه
Verse: b   که تو ناچار جويى جنگ بدخواه

Strophe: 16
Verse: a   بتابد مهر بر روى چو ماهت
Verse: b   نشيند گرد بر زلف سياهت

Strophe: 17
Verse: a   نهى بر جاى افسر خود بر سر
Verse: b   کمان گيرى به جاى رود و ساغر

Strophe: 18
Verse: a   زره پوشى به جاى خز و ديبا
Verse: b   بفرسايدت آن اندام زيبا

Strophe: 19
Verse: a   چنان چون ريختى خونم به عبهر
Verse: b   بريزى خون بدخواهان به خنجر

Strophe: 20
Verse: a   چرا نشنيدم از تو هر چه گفتى
Verse: b   چرا با تو نرفتم چون تو رفتى

Strophe: 21
Verse: a   مگر بر من نشستى گرد راهت
Verse: b   شدى مشکين از آن زلف سياهت

Strophe: 22
Verse: a   دلم با تو به راه اندر رفيق است
Verse: b   ز هجرت خسته و در خون غريق است

Strophe: 23
Verse: a   رفيقت را به راه اندر نگه دار
Verse: b   فزونتر زين که آزردى ميازار

Page of edition: 245
Strophe: 24
Verse: a   نکو باشد ز خوبان خوب کارى
Verse: b   ننودى دوستان را دوستدارى

Strophe: 25
Verse: a   صتو آن کن با من اى باروى چون خون
Verse: b   که باشد با خور روى تو در خورص

Strophe: 26
Verse: a   صمرا ياد آر از حالم بينديش
Verse: b   توانگر هم بينديشد ز درويشص

Strophe: 27
Verse: a   صمرا ديدى که دود عشق چون بود
Verse: b   کنون آتش پديد آمد از آن دودص

Strophe: 28
Verse: a   صاز اين هجرت بدين هول و درازى
Verse: b   همه دردى به چشمم گشت بازىص

Strophe: 29
Verse: a   چه طوفانست گويى بر روانم
Verse: b   جيحون مى رود از ديدگانم

Strophe: 30
Verse: a   دلم چون نامهء پر رنج و دردست
Verse: b   که بر عنوان او اين روى زعدست

Strophe: 31
Verse: a   نگر تا زارى اندر نامه چونست
Verse: b   که بر عنوان او درياى خونست

Strophe: 32
Verse: a   چو ويس از درد دل ناليد بسيار
Verse: b   ز بس تيمار پيچان گشت چون مار

Strophe: 33
Verse: a   دل دايه بر آن دلبر همى سوخت
Verse: b   مرو را جز شکيبايى نياموخت

Strophe: 34
Verse: a   همى گفتش سبورى کن که آخر
Verse: b   به کام دل رسد يك روز صابر

Strophe: 35
Verse: a   همه اندوه و تيمارت سر آيد
Verse: b   ز تخم صابرى شادى بر آيد

Strophe: 36
Verse: a   اگر چه بيدلان را صبر خوردن
Verse: b   بسى آسانتر است از صبر کردن

Strophe: 37
Verse: a   صتو صابر باس و پند دايه بنيوش
Verse: b   که صبر تلخ بار آرد ترا نوشص

Strophe: 38
Verse: a   ترا در مان بجز يزدان که داند
Verse: b   ازين بندت رهاندن او تواند

Page of edition: 246

Strophe: 39
Verse: a   همى خوان کرد گارت را به يارى
Verse: b   همى کن با همه کس خوبکارى

Strophe: 40
Verse: a   مگر يزدان شما را دست گيرد
Verse: b   ز ناگه آتش دشمن بميرد

Strophe: 41
Verse: a   صبه اندرزت همين گفتن توانم
Verse: b   که جاره جز شکيبايى ندانمص

Strophe: 42
Verse: a   به پاسخ گفت وى را ويس دلکش
Verse: b   صبورى چون توان کردن در آتش

Strophe: 43
Verse: a   صتو نشنيدى چه گفت آن مرد تيمار
Verse: b   که داد او را رفيقى پند بسيارص

Strophe: 44
Verse: a   رفيقا بيش ازين پندم مياموز
Verse: b   برين گنبد نپايد مر ترا گوز

Strophe: 45
Verse: a   بشد يار و مرا کرده پدرود
Verse: b   چه اين پندو چه پولى زان سر رود

Strophe: 46
Verse: a   صدل من با دل تو نيست يکسان
Verse: b   ترا دامن همى سوزد مرا جانص

Strophe: 47
Verse: a   صترا زان چه که من پيچم به تيمار
Verse: b   بود درد کسان بر ديگران خوارص

Strophe: 48
Verse: a   مرا گويى ترا صبرست چاره
Verse: b   چه آسانست کوشش برنظاره

Strophe: 49
Verse: a   تو معذورى که تو همچون سوارى
Verse: b   ز رنج رهتو آگاهى ندارى

Strophe: 50
Verse: a   تو قارونى ز صبر و من تهى دست
Verse: b   بود بر چشم سيران گرسته مست

Strophe: 51
Verse: a   تو نيز اى دايه با من همچنين
Verse: b   ز بهر من شکيبايى گزينى

Strophe: 52
Verse: a   همانن گر چه من بيدل بمانى
Verse: b   فغان در گيتى از من بيش رانى

Strophe: 53
Verse: a   تو بنشينى و از من صبر جويى
Verse: b   صبورى چون کنم بى دل نگويى

Strophe: 54
Verse: a   صاگر بيدل بود شير ژد آگاه
Verse: b   برو چيره شود در دشت روباهص

Strophe: 55
Verse: a   تو پندارى مرا بايد که چونين
Verse: b   همى بارد ز ديده سيل خونين

Strophe: 56
Verse: a   نخواهد هيچ کس بدبختى خويش
Verse: b   نجويد هيچ دانا سختى خويش

Strophe: 57
Verse: a   برم اين چاه بدبختى تو کندى
Verse: b   به صد چاره مرا در وى فکندى

Page of edition: 247
Strophe: 58
Verse: a   کنون آسان نشستى بر سر چاه
Verse: b   همى گويى ز يزدان ياورى خوار

Strophe: 59
Verse: a   صبجز يزدان ترا چاره که داند
Verse: b   ترا زين بند صختى او رهاندص

Strophe: 60
Verse: a   صنمد باشد در آب افگندن آسان
Verse: b   نباشد زو بر آوردنش از آن سانص