TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   چو شاه اندر سفر پيروزگر گشت
Verse: b   به پيروزى و کام خويش بر گشت

Strophe: 2
Verse: a   سراسر ارمن و ارّان گرفته
Verse: b   چو پاژ از قيصر و خاقان گرفته

Strophe: 3
Verse: a   شهانش زير دست و او زبر دست
Verse: b   هم از شاهى هم از شادى شده مست

Strophe: 4
Verse: a   سپهرش جاى تاج و جاى پيکر
Verse: b   زمينش جاى تخت و جاى لشکر

Strophe: 5
Verse: a   ز تاجش رخنه ديده روى گردون
Verse: b   ز رختش کوه گشته روى هامون

Page of edition: 260
Strophe: 6
Verse: a   ز بخت خويش ديده روشنايى
Verse: b   ز شاهان برده گوى پادشايى

Strophe: 7
Verse: a   ز هر شاهى و هر کضور خدايى
Verse: b   به در غاهش سپاهى يا نوايى

Strophe: 8
Verse: a   به بند آورده شاهان جهان را
Verse: b   به پيروزى که من شاهم شهان را

Strophe: 9
Verse: a   چو شاهنشاه شد در مرو خرم
Verse: b   پديد آمد به جاى سور ماتم

Strophe: 10
Verse: a   کجا گفتار زرين گيس بشنود
Verse: b   دلش پر تاب گشت و مغز پر دود

Strophe: 11
Verse: a   ز کين دل همى جوشيد بر جاى
Verse: b   زمانى دير و آنگه جست برپاى

Strophe: 12
Verse: a   نقيبان را به سالاران فرستاد
Verse: b   يکايك را ز رفتن آگهى داد

Strophe: 13
Verse: a   پس آنگه کوس گران شد به در گاه
Verse: b   کهو مه را ز رفتن کرد آگاه

Strophe: 14
Verse: a   تبيره بر در خسرو فغان کرد
Verse: b   که چندين راه شاها چون توان کرد

Strophe: 15
Verse: a   هميدون ناى روبين شد غريوان
Verse: b   بران دويار در اشکفت ديوان

Strophe: 16
Verse: a   همى دانست گفتى حال رامين
Verse: b   که او را تلخ گردد عيش شيرين

Strophe: 17
Verse: a   شه شاهان همى شد کين گرفته
Verse: b   شتاب کشتن رامين گرفته

Strophe: 18
Verse: a   سپاهى نيمى از ره نارسيده
Verse: b   به سختى راه يکساله بريده

Strophe: 19
Verse: a   دگر نيمه کمرهاناگشاده
Verse: b   کلاه راه از سر نا نهاده

Strophe: 20
Verse: a   به ناکامى همه باوى برفتند
Verse: b   ره اشکفت ديوان بر گرفتند

Strophe: 21
Verse: a   يکى گفتى که ره مان ناتمامست
Verse: b   کنون اين ره تمامى راه رامست

Strophe: 22
Verse: a   يکى گفتى هميشه راهواريم
Verse: b   که رامين را ز ويسه باز داريم

Strophe: 23
Verse: a   يکى گفتى که شه را ويس بدتر
Verse: b   به خان اندر ز صد خاقان و قيصر

Strophe: 24
Verse: a   همى شد شاه با لشکر شتابان
Verse: b   چو ابر و باد در کوه و بيابان

Strophe: 25
Verse: a   به راه اندر چو ديوى گرد لشکر
Verse: b   کشيده از ژمين بر آسمان سر

Page of edition: 261
Strophe: 26
Verse: a   ز ديده ديدبان از دز نگه کرد
Verse: b   سيه ابرى بديد از لشکر و گرد

Strophe: 27
Verse: a   سپهبد زرد را گفتند ناگاه
Verse: b   همى آيد به پيروزى شهنشاه

Strophe: 28
Verse: a   خروش و بانگ و غلغل در دز افتاد
Verse: b   چنان کاندر درختان اوفتد باد

Strophe: 29
Verse: a   پذيره نا شده او را سپهبد
Verse: b   به در گاهش در آمد شاه موبد

Strophe: 30
Verse: a   شتابان تر به راه از تير آرش
Verse: b   دو چشم از کين دل کرده چو آتش

Strophe: 31
Verse: a   چو بر در گاه روى زرد را ديد
Verse: b

Strophe: 32
Verse: a   ز کين زرد روى اندر هم آورد
Verse: b   بدو گفت اى دلم را بدترين درد

Strophe: 33
Verse: a   مرا اندر جهان دادار داور
Verse: b   رهاناد از شما هر دو برادر

Strophe: 34
Verse: a   به هنگام وفا سگ از شما به
Verse: b   بود با سگ وفا و با شما نه

Strophe: 35
Verse: a   شما را چون همى گوهر سرشتند
Verse: b   ندانم کز کدام اختر سرشتند

Strophe: 36
Verse: a   يکى در جادوى با ديو همبر
Verse: b   يکى از ابلهى با خر برابر

Strophe: 37
Verse: a   يو با گاوان به گه پايى سزايى
Verse: b   چگونه ويس را از رام پايى

Strophe: 38
Verse: a   سزاوارم به هر دردى که بينم
Verse: b   چو گاوى را به دزدارى گزينم

Strophe: 39
Verse: a   تو از بيرون نشسته در ببسته
Verse: b   درون رامين به کام دل نشسته

Strophe: 40
Verse: a   تو پندارى که کارى نيك کردى
Verse: b   به کار من بسى تيمار خوردى

Strophe: 41
Verse: a   ز نادانى که هستى مى ندانى
Verse: b   که رامين بر تو مى خندد نهانى

Strophe: 42
Verse: a   تو از بيرون نشسته بانگ داران
Verse: b   به خانه او نشسته شاد خواران

Strophe: 43
Verse: a   جهان آنگاه گشته تو نه آگاه
Verse: b   به چون تو کس دريغ آيد چنين گاه

Page of edition: 262

Strophe: 44
Verse: a   سپهبد زرد گفت اى شاه فرخ
Verse: b   به شادى آمدى زين راه فرخ

Strophe: 45
Verse: a   مکن غمگين به يافه خويشتن را
Verse: b   مده در خويشتن راه اهرمن را

Strophe: 46
Verse: a   تو شاهى آنچه دانى يا ندانى
Verse: b   ز نيکى و بدى گفتن توانى

Strophe: 47
Verse: a   مثل شد در زبان هفت کضور
Verse: b   شهان دانند باز ماده از نر

Strophe: 48
Verse: a   کجا شاهان جهان را پيشگاهند
Verse: b   نترسند و بگويند آنچه خواهند

Strophe: 49
Verse: a   اگر چه آنچه تو گفتى يقين نيست
Verse: b   که يارد مر ترا گفتن چنين نيست

Strophe: 50
Verse: a   تو بر جانم همى بندى گناهى
Verse: b   مرا در وى نبوده هيچ راهى

Strophe: 51
Verse: a   تو رامين را ز پيش من ببردى
Verse: b   چه دانم کاو چه کرد و تو چه کردى

Strophe: 52
Verse: a   نه مرغى بود کز پيشت بپريد
Verse: b   جهانى را به پروازى بدريد

Strophe: 53
Verse: a   نه تيريبد بدين دز چون بر آمد
Verse: b   بدين در هاى بسته چون در آمد

Strophe: 54
Verse: a   ببين مهرت بدين در هاى بسته
Verse: b   بدو بر گرد يکساله نشسته

Strophe: 55
Verse: a   دزى کش کوه سنگين باره روبين
Verse: b   دروبند آهنين و مهر زرين

Strophe: 56
Verse: a   به هر راهى نشسته ديدبانان
Verse: b   به هر بامى نشسته پاسبانان

Strophe: 57
Verse: a   اگر رامين هزاران چاره دانست
Verse: b   چنين درها گشادن چون توانست

Strophe: 58
Verse: a   کرا باور فند هر گز که رامين
Verse: b   گشايد بندهاى بسته چونين

Strophe: 59
Verse: a   گر يان درهاى بسته بر گشادند
Verse: b   دگر ره مهر تو چون بر نهادند

Strophe: 60
Verse: a   مکن شاها چنين گفتار باور
Verse: b   خرد را کن درين انديشه داور

Strophe: 61
Verse: a   مگو چيزى که در دانش نگنجد
Verse: b   خرد او را به يك جو بر نسنجد

Strophe: 62
Verse: a   شهنشه گفت زردا چند گويى
Verse: b   ز بند در بهانه چند جويى

Page of edition: 263
Strophe: 63
Verse: a   چه سود از بندسخت و استوارى
Verse: b   چو تو با او نکردى هوشيارى

Strophe: 64
Verse: a   به دزها بر نگهبانان هشيار
Verse: b   بسى بهتر ز قفل و بند بسيار

Strophe: 65
Verse: a   اگر چه هست والا چرخ گردان
Verse: b   شهاب او را نگهبان کرد يزدان

Strophe: 66
Verse: a   ببستى خانه را از بيش درگاه
Verse: b   سپرده جاى خويشت را به بدخواه

Strophe: 67
Verse: a   چه سود اين بند اگرچه دل پسندست
Verse: b   که بى شلوار خود شلوار بندست

Strophe: 68
Verse: a   چه بندى مند شلوارت به کوشش
Verse: b   که بى شلوار ازو نايدت پوشش

Strophe: 69
Verse: a   چه سود ار در ببستم مهر کردم
Verse: b   که چون تو سست رايى را سپردم

Strophe: 70
Verse: a   هر آن نامى که من کردم به يك سال
Verse: b   سراسر ننگ من کردى بدين حال

Strophe: 71
Verse: a   سرايى بود نامم بوستان رنگ
Verse: b   سيه کردى در و ديوارش از ننگ

Strophe: 72
Verse: a   چو لشتى دل گرانى کرد با زرد
Verse: b   کليد در گه از موزه بر آورد

Strophe: 73
Verse: a   بدو افگند گفتا بند بگشاى
Verse: b   که نه زين بند سود آمد نه زين جاى

Strophe: 74
Verse: a   شده از جرس درها دايه آگاه
Verse: b   شنيد آواز گفتار شهنشاه

Strophe: 75
Verse: a   به پيش ويس بانو تاخت چون باد
Verse: b   ز شاهنشه مرو را آگهى داد

Strophe: 76
Verse: a   بدو گفت اينك آمد شاه موبد
Verse: b   ز خاور سر بر آورد اختر بد

Strophe: 77
Verse: a   از ابر غم جهان شد برق آزار
Verse: b   ز کوه کين در آمد سيل تيمار

Strophe: 78
Verse: a   هم اکنون اژدهايى تند بينى
Verse: b   که با وى جادوى را کند بينى

Strophe: 79
Verse: a   هم اکنون آتشى بينى جهان سوز
Verse: b   که بادودش جهان را شب بود روز

Strophe: 80
Verse: a   چو در ماندند ويس و دايه از چار
Verse: b   فرو هشتند رامين را به ديوار

Page of edition: 264
Strophe: 81
Verse: a   بشد رامين دوان بر کوه چون غرم
Verse: b   روانش پر نهيب و دل پر از گرم

Strophe: 82
Verse: a   خروشان بيدل و بى صبر و بى جفت
Verse: b   دوان در کوهها با دل همى گفت

Strophe: 83
Verse: a   چه خواهى اى قصا از من چه خواهى
Verse: b   که کارم را نيارى جز تباهى

Strophe: 84
Verse: a   همى خواهيکه با بختم ستيزى
Verse: b   به تيغ هجر خون من بريزى

Strophe: 85
Verse: a   گهى جان مرا سختى نمايى
Verse: b   گهى عيش مرا تلخى فزايى

Strophe: 86
Verse: a   چو تيرانداز شد گشت زمانه
Verse: b   فراقش تير و جان من نشانه

Strophe: 87
Verse: a   قرارم چون شکسته کارواينست
Verse: b   روانم چون کشفته دودمانيست

Strophe: 88
Verse: a   بدم بر گاه دى چون شهر ياران
Verse: b   کنون غرمى شدم بر کوهساران

Strophe: 89
Verse: a   صدو چشمم ابر بارندست بر کوه
Verse: b   فتاده بردلم صد گونه اندوهص

Strophe: 90
Verse: a   بنالم تا ز پيشم بتر کد سنگ
Verse: b   بگريم تا شود سنگ ارغوان رنگ

Strophe: 91
Verse: a   بنالد کبگ با من گاه شبگير
Verse: b   تو گويى کبگ بم گشستست و من زير

Strophe: 92
Verse: a   نباشد با خروشم رعد همبر
Verse: b   که آن از دود خيزد اين از آذر

Strophe: 93
Verse: a   نباشد با دو چشمم ابر همتا
Verse: b   که آن قطره ست و اين آشفته دريا

Strophe: 94
Verse: a   صمرا دل بود و دلبر هر دو در بر
Verse: b   کنون نه دل بماندستم نه دلبرص

Strophe: 95
Verse: a   صچنان کارى بدين خوبى چنين گشت
Verse: b   تو گويى آسمان من زمين گشتص

Strophe: 96
Verse: a   بهاران بود آن خوش روزگارم
Verse: b   نيابم بيس در گيتى قرارم

Strophe: 97
Verse: a   چو رامين رفت لختى بر سر کوه
Verse: b   دو چشمم از گريه چون ميغ از بر کوه

Strophe: 98
Verse: a   غم هجران و ياد دلربايش
Verse: b   فروبستند گويى هر دو پايش

Page of edition: 265
Strophe: 99
Verse: a   نبودش هيچ چاره جز نشستن
Verse: b   زمانى بر دل و دلبر گرستن

Strophe: 100
Verse: a   > کجا چون ديده ريزد اشك بسيار
Verse: b   گشاده گردد از دل ابر تيمار <

Strophe: 101
Verse: a   > نه بينى کابر پيوسته بر آيد
Verse: b   چو باران زو ببارد بر گشايد <

Strophe: 102
Verse: a   به هر جايى که بنشست آن و فاجوى
Verse: b   همى راند از سرشك ديدگان جوى

Strophe: 103
Verse: a   به تنهايى سخنهايى سرايان
Verse: b   که گويند آن سخن مهر آزمايان :

Strophe: 104
Verse: a   همانا دلبرا حالم ندانى
Verse: b   که چون تلخست بى تو زندگانى

Strophe: 105
Verse: a   چنانم در فراقت اى دلارام
Verse: b   که بر من مى بگريد کبگ در دام

Strophe: 106
Verse: a   که زيرا مستمند و دل فگارم
Verse: b   وز احوال تو آگاهى ندارم

Strophe: 107
Verse: a   ندانم چه نهيب آمد به رويت
Verse: b   چو سختى ديد جان مهر جويت

Strophe: 108
Verse: a   مرا شايد که باشد درد و آزار
Verse: b   مبادا مر ترا خود هيچ تيمار

Strophe: 109
Verse: a   فداى روى خوبت باد جانم
Verse: b   فداى من سراسر دشمنانم

Strophe: 110
Verse: a   > مرا با جان برابر گشت مهرت
Verse: b   که بر جانم نگاريده ست چهرت <

Strophe: 111
Verse: a   اگر خوبيت يك يك بر شمارم
Verse: b   سر آيد زان شمردن روزگارم

Strophe: 112
Verse: a   اگر گريم مرا گريه سزا شد
Verse: b   که چونان خوب رو از من جدا شد

Strophe: 113
Verse: a   به صد لابه همى خواهم ز دادار
Verse: b   نمانم تا ترا بينم دگر بار

Strophe: 114
Verse: a   و ليکن چون ز تو تنها بمانم
Verse: b   نپندارم که تا فردا بمانم

Strophe: 115
Verse: a   چو ويس دلبر از رامين جدا ماند
Verse: b   تو گويم در دهان اژدها ماند

Strophe: 116
Verse: a   چو ديوانه دويد اندر شبستان
Verse: b   زنان دو دست سيمين بر گلستان

Page of edition: 266
Strophe: 117
Verse: a   گه از روى نگارين گل همى کند
Verse: b   گه از زلف سيه سنبل همى کند

Strophe: 118
Verse: a   جهان پر مشك و عنبر شد ز مويش
Verse: b   هوا پر دود و آذر شد ز هويش

Strophe: 119
Verse: a   چو از دل بر کشيدى آذرين هو
Verse: b   روان از سر بکندى عنبرين مو

Strophe: 120
Verse: a   دز اشکفتش شدى مانند مجمر
Verse: b   در و اتش ز مشك و هم ز عنبر

Strophe: 121
Verse: a   همى زد مشت بر سينه بى آزرم
Verse: b   همى راند از مژه خونابهء گرم

Strophe: 122
Verse: a   دلش بد همچو تفند آهن و روى
Verse: b   که گاه کوفتن آتش جهد زوى

Strophe: 123
Verse: a   هم از ديده رونده سيل گوهر
Verse: b   هم از گردن گسسته عقد زيور

Strophe: 124
Verse: a   زمين چون آسمان گشته ازيشان
Verse: b   برو گوهر چو کو کبهاى رخشان

Strophe: 125
Verse: a   ز تن بر کنده زربفت بهارى
Verse: b   سيه پوشيد جامهء سو کوارى

Strophe: 126
Verse: a   دلش پر درد گشته روى پر گرد
Verse: b   نه از موبدش ياد آمد نه از زرد

Strophe: 127
Verse: a   همه تيمارش از بهر دلارام
Verse: b   کجا زو دور شد ناگاه و ناکام

Strophe: 128
Verse: a   چو آمد شاه موبد در شبستان
Verse: b   بديدش کنده روى چون گلستان

Strophe: 129
Verse: a   چهل تا جامهء وشى و بيرم
Verse: b   بسان رشته در هم بسته محکم

Strophe: 130
Verse: a   به پيش ويس بانو او فتاده
Verse: b   هنوز از وى گرهها نا گشاده

Strophe: 131
Verse: a   نهان گشته ز شاهنشاه دايه
Verse: b   که خود پتياره را او بود مايه

Strophe: 132
Verse: a   به خاك اندر نشسته ويس بانو
Verse: b   دريده جامه و خاييده بازو

Page of edition: 267
Strophe: 133
Verse: a   کمندين گيسوان از سر بکنده
Verse: b   پرندين جامه ها از بر فگنده

Strophe: 134
Verse: a   همه خاك زمين بر سر فشانده
Verse: b   ز دو نرگس دو رود خون دوانده

Strophe: 135
Verse: a   شهنشه گفت ويسا ديو زادا
Verse: b   که نفرين دو گيتى بر تو بادا

Strophe: 136
Verse: a   نه از مردم بترسى نه ز يزدان
Verse: b   نه نيز از بند بشکوهى و زندان

Strophe: 137
Verse: a   فسوس آيد ترا اندرز و پندم
Verse: b   چو خوار آيد ترا زندان و بندم

Strophe: 138
Verse: a   نگويى تا چه بايد کرد با تو
Verse: b   بجز کشتن چه شايد کرد بر گو

Strophe: 139
Verse: a   زبس کت هست در سر رنگ و افسون
Verse: b   چه کو و دز ترا چه ترا دشت و هامون

Strophe: 140
Verse: a   اگر بر چرخ با اين عادت گست
Verse: b   شوى گردد ستاره با تو همدست

Strophe: 141
Verse: a   ترا نه زخم دارد سود و نه بند
Verse: b   نه زنهار و نه پيمان ونه سوگند

Strophe: 142
Verse: a   ترا زين پيش بسيار آم
Verse: b   چه پاداش و چه پادافره ننودم

Strophe: 143
Verse: a   نه از پاداش من رامش پذيرى
Verse: b   نه از پادافرهم پرهيز گيرى

Strophe: 144
Verse: a   مگر گرگى همه کس را زيانکار
Verse: b   مگر ديوى ز نيکى گشته بيزار

Strophe: 145
Verse: a   ز منظر همچو گوهر با کمالى
Verse: b   ز مخبر همچو بشکسته سفالى

Strophe: 146
Verse: a   بخوبى و لطيفى چون روانى
Verse: b   ز غدر و بى وفايى چون جهانى

Strophe: 147
Verse: a   دريغ اين صورت و ديدار نيکو
Verse: b   بيالوده به چندين گونه آهو

Strophe: 148
Verse: a   بسى کردم به دل با تو مدارا
Verse: b   بسى گفتم نهان و آشکارا

Strophe: 149
Verse: a   مکن ويسا مرا چندين ميازار
Verse: b   که آزارم هلاکت آورد بار

Strophe: 150
Verse: a   زندانى بکشتى تخم زشتى
Verse: b   به بار آمد کنون تخمى که کشتى

Strophe: 151
Verse: a   ندارم بيش ازين در مهرت اميد
Verse: b   اگرچه تو نيى جز ماه و خورشيد

Page of edition: 268
Strophe: 152
Verse: a   نجويم بيش ازين با تو مدارا
Verse: b   که گشت آهوت يکسر آشکارا

Strophe: 153
Verse: a   به چشمم ماه بودى مار گشتى
Verse: b   زبس خوارى که جستى خوار گشتى

Strophe: 154
Verse: a   نجويم نيز مهر تو نجويم
Verse: b   که من نه آهنم نه سنگ و رويم

Strophe: 155
Verse: a   چه آن روزى که من با تو گذارم
Verse: b   چه آن نفشى که بر آبى نگارم

Strophe: 156
Verse: a   چه آن پندى که من بر تو بخوانم
Verse: b   چه آن تخمى که در شوره فشانم

Strophe: 157
Verse: a   اگر هر گز ز گرگ آيد شبانى
Verse: b   ز تو آيد وفا و مهربانى

Strophe: 158
Verse: a   اگر تو نوشى از تو سير گشتم
Verse: b   نهال صابرى در دل بکشتم

Strophe: 159
Verse: a   چنان چون من ز تو شادى نديدم
Verse: b   ز ديدارت همه تلخى چشيدم

Strophe: 160
Verse: a   کنم کردار با تو چون تو کردى
Verse: b   خورم ز نهار با تو چون تو خوردى

Strophe: 161
Verse: a   جنان سيرت کنم از جان شيرين
Verse: b   کجا هر گز نينديشى ز رامين

Strophe: 162
Verse: a   نه رامين هر گز از تو شاد باشد
Verse: b   نه هر گز دلت زو او ياد باشب

Strophe: 163
Verse: a   نه او پيش تو گيرد چنگ و طنبور
Verse: b   نه تو با او نشينى مست و مخنور

Strophe: 164
Verse: a   نه او با تو نمايد رود سازى
Verse: b   نه تو او را نمايى دل نوازى

Strophe: 165
Verse: a   به جان چندان نهيب آرم شما را
Verse: b   که بر هم دو بندالد سنگ خارا

Strophe: 166
Verse: a   شمانا دوستى با هم نماييد
Verse: b   مرا دشمنترين دشمن شماييد

Strophe: 167
Verse: a   هر آن گاهى که با هم عشق بازيد
Verse: b   بجز تديير جان من نسازيد

Strophe: 168
Verse: a   من اکنون بر شما گردانم اين کار
Verse: b   دل از دشمن بپردازم به يك بار

Strophe: 169
Verse: a   اگر راى دل فرزانه دارم
Verse: b   چرا دو دشمن اندر خانه دارم

Strophe: 170
Verse: a   چه آن کش باشد اندر خانه بدخواه
Verse: b   چه آن کش خفته باشد شير در راه

Strophe: 171
Verse: a   چه آن کش دشمنى باشد نگهبان
Verse: b   چه آن کش مار باشد در گريبان

Strophe: 172
Verse: a   پس آنگه رفت نزد ويس بانو
Verse: b   گرفتش هر دو مشك آلود گيسو

Page of edition: 269
Strophe: 173
Verse: a   ز تخت شير پا اندر کشيدش
Verse: b   ميان خاك و خاکستر کشيدش

Strophe: 174
Verse: a   بپيچيدش بلورين بازو و دست
Verse: b   چو دزدان هر دو دستش باز پس بست

Strophe: 175
Verse: a   پس آنگه تازيانه زدش چندان
Verse: b   ابر پشت و سرين و سينه و ران

Strophe: 176
Verse: a   که اندامش چو نارى شد کفيده
Verse: b   وزو چون ناردانه خون چکيده

Strophe: 177
Verse: a   همى شد خونش از اندام سيمين
Verse: b   چو ريزان باده از جام بلورين

Strophe: 178
Verse: a   ز کافورى تنش شنگرفت مى زاد
Verse: b   چنان از کوه سنگين لعل و بيجاد

Strophe: 179
Verse: a   تنش بسيار جاى از زخم چون نيل
Verse: b   روان از نيل خون سرچشمهء نيل

Strophe: 180
Verse: a   کبودى اندر آن سرخى چنان بود
Verse: b   که گفتى لاله زار و عفران بود

Strophe: 181
Verse: a   پس آنگه دايه را زان بيشتر زد
Verse: b   کجا زخمش همه بردوش و سر زد

Strophe: 182
Verse: a   بى آزرمش همى زد تا بميرد
Verse: b   و يا از زخم چونان پند گيرد

Strophe: 183
Verse: a   بيفتادند ويس و دايه بيهوش
Verse: b   ز خون اندام ايشان ارغوان پوش

Strophe: 184
Verse: a   چو بيجاده به نقره بر نشانده
Verse: b   و يا خيرى به سوسن بر فشانده

Strophe: 185
Verse: a   ندانست ايچ کس کايشان بمانند
Verse: b   دگر ره نامهء روزى بخوانند

Strophe: 186
Verse: a   وزان پس هر دو را در خانه افگند
Verse: b   به مرگ هردوان دل کرد خرسند

Strophe: 187
Verse: a   در خانه بريشان سخت بسته
Verse: b   جهانى دل به درد هر دو خسته

Strophe: 188
Verse: a   پس آنگه زرد را از در بياورد
Verse: b   ز گردانش يکى او را بدل کرد

Strophe: 189
Verse: a   به يك هفته به مرو شايگان شد
Verse: b   ز غم خسته دل و خستهروان شد

Strophe: 190
Verse: a   پشيمان گشته بر آزردن جفت
Verse: b   نهانى روز و شب با دل همى گفت

Strophe: 191
Verse: a   چه دوداست اين که از جانم بر آمد
Verse: b   ازو ناگه جهان بر من سر آمد

Page of edition: 270
Strophe: 192
Verse: a   چه بود اين خشم و اين آزار چندين
Verse: b   به جنانى که چون جان بود شيرين

Strophe: 193
Verse: a   اگر چه شاه شاهان جهانم
Verse: b   درين شاهى به کام دشمانم

Strophe: 194
Verse: a   چرا با دلبرى تندى ننودم
Verse: b   که در عشقش چنين ديوانه بودم

Strophe: 195
Verse: a   چرا اى دل شدستى دشمن خويش
Verse: b   به دست خواش پيش سوزى خرمن خويش

Strophe: 196
Verse: a   همانا عاسقا با جان به کينى
Verse: b   که با امروز فردا را نبينى

Strophe: 197
Verse: a   به نادانى کنى امروز کارى
Verse: b   که فردا زو گزد بر دلت مارى

Strophe: 198
Verse: a   مبادا هيچ عاشق تند و سر کش
Verse: b   که تندى افگنده او را در آتش

Strophe: 199
Verse: a   چو عاشق را نباشد بردبارى
Verse: b   نبيند خرمى از مهر کارى

Strophe: 200
Verse: a   چرا تندى نمايد مهربانى
Verse: b   که از دلدار نشکيبد زمانى

Strophe: 201
Verse: a   گناه دوست عاشق دوست دارد
Verse: b   ز بهر آنکه تا زو در گذارد