TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 49
Previous part

Chapter: 49  
بزم ساختن موبد در باغ و سرود گفتن رامشگر گوسان


Strophe: 1  
Verse: a   مه ارديبهشت و روز خرداد
Verse: b  
جهان از خرمى چون کرخ بغداد

Strophe: 2  
Verse: a  
بيابان از خوشى همچون گلستان
Verse: b  
گلستان از صنم همچون بتستان

Strophe: 3  
Verse: a  
درخت رود بارى سيم ريزان
Verse: b  
نسيم نو بهارى مشك بيزان

Strophe: 4  
Verse: a  
چمن مجلس بهاران مجلس آراى
Verse: b  
زنان بلبلش چنگ و فاخته ناى

Strophe: 5  
Verse: a  
درو نرگس چو ساقى جام بردست
Verse: b  
بنفشه سر فرو افگنده چون مست

Page of edition: 300 
Strophe: 6  
Verse: a  
ز گوهر شاخها چون تاج کسرى
Verse: b  
ز پيکر باگها چون روى ليلى

Strophe: 7  
Verse: a  
ز سبزه روى هامون چون زمرد
Verse: b  
ز لاله کوه سنگين چون زبرجد

Strophe: 8  
Verse: a  
همه صحرا ز لاله روى حورا
Verse: b  
همه مرز از بنفشه جعد زيبا

Strophe: 9  
Verse: a  
بهشت آسا زمين با زيب و خوشى
Verse: b  
عروس آسا جهان با ناز و گشّى

Strophe: 10  
Verse: a  
به باغ اندر نشسته شاه شاهان
Verse: b  
به نزدش ويس بانو ماه ماهان

Strophe: 11  
Verse: a  
به دست راست بر آزاده ويرو
Verse: b  
به دست چپ جهان آراى شهرو

Strophe: 12  
Verse: a  
نشسته گرد رامينش برابر
Verse: b  
به پيش رام گوسان نواگر

Strophe: 13  
Verse: a  
همى زد راههاى خوشگواران
Verse: b  
همى کردند شادى نامداران

Strophe: 14  
Verse: a  
مى آسوده در مجلس همى گشت
Verse: b  
رخ ميخواره همچون مى همى رشت

Strophe: 15  
Verse: a  
سرودى گفت گوسان نو آيين
Verse: b  
درو پوشيد حال ويس و رامين

Strophe: 16  
Verse: a  
اگر نيکو بينديشى بدانى
Verse: b  
که معنى چيست زير اين نهانى

Strophe: 17  
Verse: a  
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ
Verse: b  
ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ

Strophe: 18  
Verse: a  
درختى رسته ديدم بر سر کوه
Verse: b  
که از دلها زدايد زنگ اندوه

Strophe: 19  
Verse: a  
درختى سر کشيده تا به کيوان
Verse: b  
گرفته زير سايه نيم گيهان

Strophe: 20  
Verse: a  
به زيبايى همى ماند به خورشيد
Verse: b  
جهان در برگ و بارش بسته اميد

Strophe: 21  
Verse: a  
به زيرش سخت روشن چشمهء آب
Verse: b  
که آبش نوش و رييگش در خوشاب

Strophe: 22  
Verse: a  
شکفته بر کنارش لاله و گل
Verse: b  
بنفشه رسته و خيرى و سنبل

Page of edition: 301 
Strophe: 23  
Verse: a  
چرنده گاو کيلى بر کنارش
Verse: b  
گهى آبش خورد گه نو بهارش

Strophe: 24  
Verse: a  
هميشه آب اين چشمه روان باد
Verse: b  
درختش بارور گاوش جوان باد

Strophe: 25  
Verse: a  
> شهنشه گفت با گوسان نائى
Verse: b  
زهى شايستهء گوسان نوائى <

Strophe: 26  
Verse: a  
> سرودى گوى بر رامين بد ساز
Verse: b  
بدر بر روى مهرش پردهء راز <

Strophe: 27  
Verse: a  
چو بشنيد اين ويس سمنبر
Verse: b  
بکند از گيسوان صد حلقهء زرص

Strophe: 28  
Verse: a  
به گوسان داد و گفت اين مر ترا باد
Verse: b  
به حال من سرودى نغز کن يادص

Strophe: 29  
Verse: a  
سرودى گوى هم بر راست پرده
Verse: b  
ز روى مهر ما بردار پردهص

Strophe: 30  
Verse: a  
چو شاهت راز ما فرمود گفتن
Verse: b  
ز ديگر کس چرا بايد نهفتنص

Strophe: 31  
Verse: a  
> دگر باره بزد گوسان نوائى
Verse: b  
نوائى بود بر رامين گوائى <

Strophe: 32  
Verse: a  
> همان پيشين سرود نغز را باز
Verse: b  
بگفت و آشکارا کرد کرد او راز <

Strophe: 33  
Verse: a  
> درخت بارور شاه شهانست
Verse: b  
که زير سايه اش نيمى جهانست <

Strophe: 34  
Verse: a  
برش عز است و برگش نيکنامىص
Verse: b  
سرش جاهست و بيخش شاد کامىص

Strophe: 35  
Verse: a  
> جهان را در برگش اميد است
Verse: b  
ميان هر دو پيداتر ز شيد است <

Strophe: 36  
Verse: a  
> به زيرش ويس بانو چشمهء آب
Verse: b  
لبانش نوش و دندان در خوشاب <

Strophe: 37  
Verse: a  
> شکفته بر رخانش لاله و گل
Verse: b  
بنفشه رسته و خيرى و سنبل <

Strophe: 38  
Verse: a  
> چو کيلى گاو رامين بر کنارش
Verse: b  
گهى آبش خورد گه نوبهارش <

Strophe: 39  
Verse: a  
> بماند اين درخت سايه گستر
Verse: b  
ز مينو باد وى را سايهب خوشتر <

Strophe: 40  
Verse: a  
> هميشه آب اين چشمه رونده
Verse: b  
هميشه گاو کيلى زو چرنده <

Page of edition: 302 
Strophe: 41  
Verse: a  
> چو گوسان اين نوا را کرد پايان
Verse: b  
به ياد دوستان و دل ربايان <

Strophe: 42  
Verse: a  
شه شاهان به خشم از جاى بر جست
Verse: b  
گرفتش ريش رامين را به يك دست

Strophe: 43  
Verse: a  
به ديگر دست زهر آلود خنجر
Verse: b  
بدو گفت اى بدانديش و بد اختر

Strophe: 44  
Verse: a  
بخور با من به مهر و ماه سوگند
Verse: b  
که با ويس نباشد مهر و پيوند

Strophe: 45  
Verse: a  
و گرنه سرت را بردارم از تن
Verse: b  
که از ننگ تو بى سر شد تن من

Strophe: 46  
Verse: a  
يکى سوگند خورد آزاده رامين
Verse: b  
به دادار جهان و ماه و پروين

Strophe: 47  
Verse: a  
که تا من زنده باشم در دو گيهان
Verse: b  
نمى خواهم که بر گردم ز جانان

Strophe: 48  
Verse: a  
مرا قبله بود آن روى گلگون
Verse: b  
چنان چون ديگران را مهر گردون

Strophe: 49  
Verse: a  
مرا او جان شيرينست و از جان
Verse: b  
به کام خويشتن ببريد نتوان

Strophe: 50  
Verse: a  
شهنشه را فزون شد کينهء رام
Verse: b  
زبان بگشاد يکباره به دشمام

Strophe: 51  
Verse: a  
بيفگندش بدان تا سر ببرد
Verse: b  
به خنجر جاى مهرش را بدرد

Strophe: 52  
Verse: a  
سبك رامين دودست شاه بگرفت
Verse: b  
تو گفتى شير نر روباه بگرفت

Strophe: 53  
Verse: a  
ز شادروان به خاك اندر فگندش
Verse: b  
ز دستش بستد آن هندى پرندش

Strophe: 54  
Verse: a  
شهنشه مست بود از باده بيهوش
Verse: b  
گسسته آگهى و رفته نيروش

Strophe: 55  
Verse: a  
نبودش آگهى از کار رامين
Verse: b  
نماند اندر دلش آزار رامين

Strophe: 56  
Verse: a  
خرد را چند گونه رنج و سستى
Verse: b  
پديد آيد همى از عشق و مستى

Strophe: 57  
Verse: a  
گر اين دو رنج بر موبد نبودى
Verse: b  
مرو را هيچ هونه بد نبودى


Page of edition: 303 
Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.