TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   چو رامين ديد کاو را دل بيازرد
Verse: b   نگر تا پوزش آزار چون کرد

Page of edition: 338
Strophe: 2
Verse: a   ز پيش گل حرير و کلك بر داشت
Verse: b   حريرش را به آب مُشك بنگاشت

Strophe: 3
Verse: a   بر آهخت از ميان تيغ جفا را
Verse: b   بدو ببريد پيوند وفا را

Strophe: 4
Verse: a   يکى نامه نوشت آن بى وفا يار
Verse: b   به يارى بس وفا جوى و وفادار

Strophe: 5
Verse: a   به نامه گفت ويسا نيك دانى
Verse: b   که چند آمد مرا از تو زيانى

Strophe: 6
Verse: a   خدا و جز خدا از من بيازرد
Verse: b   همه کس در جهانم سرزنش کرد

Strophe: 7
Verse: a   شنيدم گه نصيحت گه ملامت
Verse: b   شدم از عشق در گيتى علامت

Strophe: 8
Verse: a   چه بودى گر دو چشمم در جهان ديد
Verse: b   يکى کس را که کار من پسنديد

Strophe: 9
Verse: a   تو گفتى مهر من بود اى عجب کين
Verse: b   که مرد و زن برو کردند نفرين

Strophe: 10
Verse: a   به گيتى هر که نام من شنيدى
Verse: b   به زشتى پوستين بر من دريدى

Strophe: 11
Verse: a   بدين سان زشت گشتى روى نامم
Verse: b   وزين بدتر به زشتى روى کامم

Strophe: 12
Verse: a   گهى بر تار کم شمشير بودى
Verse: b   گهى در رهگذارى شير بودى

Strophe: 13
Verse: a   نبودم تا ترا ديدم به دل شاد
Verse: b   نجسى اندر دل مسکين من باد

Strophe: 14
Verse: a   نهيب من ز هجرانت فزون بود
Verse: b   که با او چشم من درياى خون بود

Strophe: 15
Verse: a   بلاى من ز ديدارت بتر بود
Verse: b   که با او نيم حان و بيم سر بود

Strophe: 16
Verse: a   > کدامين روز از تو دور ماندم
Verse: b   که نه جيحون ز دو ديده براندم <

Strophe: 17
Verse: a   کدامين روز ديدار تو ديدم
Verse: b   که نه صد گونه درد دل کشيدم

Strophe: 18
Verse: a   چه بودى گر بدى بيم سر و جان
Verse: b   نبودى شرم خلق و بيم يزدان

Strophe: 19
Verse: a   مرا ديدى ز پيش مهربانى
Verse: b   که چون خودکام بودم در جوانى

Page of edition: 339
Strophe: 20
Verse: a   جو آهو بد به چشمم هر پلنگى
Verse: b   چو ماهى بد به پيشم هر نهنگى

Strophe: 21
Verse: a   نجوشيدم ز هر بادى چو دريا
Verse: b   تو گفتى خور زمن گرديد صفرا

Strophe: 22
Verse: a   گه تندى زبون من بدى شير
Verse: b   چنان چون گاه تيزى تير و شمشير

Strophe: 23
Verse: a   چو بازم بر هوا پرواز کردى
Verse: b   مه گردون حذر زان باز کردى

Strophe: 24
Verse: a   نوند کام من چندان دويدى
Verse: b   کجا انديشها در وى رسيدى

Strophe: 25
Verse: a   اميد من چو چشم دوربين بود
Verse: b   نشاط من چو رهوارم به زين بود

Strophe: 26
Verse: a   ز رامش پر ز خوشى بود جانم
Verse: b   ز شادى پر ز گوهر بود کانم

Strophe: 27
Verse: a   به باغ لهو در شمشاد بودم
Verse: b   به دشت جنگ بر پولاد بودم

Strophe: 28
Verse: a   همه زر بود سنگ کوهسارم
Verse: b   همه در بود ريگ رودبارم

Strophe: 29
Verse: a   وزان پس حال من ديدى که چون گشت
Verse: b   همان بختم زبونان را زبون گشت

Strophe: 30
Verse: a   جوانه سرو قد من دوتا شد
Verse: b   دو هفته ماه من جفت سها شد

Strophe: 31
Verse: a   هوا پشت مرا چون چنبرى کرد
Verse: b   زمانه گفتى از من ديگرى کرد

Strophe: 32
Verse: a   چو دست عشق آتش بر دلم ريخت
Verse: b   نشاط از من به صد فرسنگ بگريخت

Strophe: 33
Verse: a   خرد ديدم ز دل آواره گشته
Verse: b   به دست عشق در بيچاره گشته

Strophe: 34
Verse: a   کمان ور گشته هر کس در زمانه
Verse: b   ملامت تير و جان من نشانه

Page of edition: 340
Strophe: 35
Verse: a   مرا خود بود داغ عشق بر بر
Verse: b   چه بايستم ملامت نيز بر سر

Strophe: 36
Verse: a   چو من بودم خود از جام هوا مست
Verse: b   چه بايست زدن مر مست را دست

Strophe: 37
Verse: a   کنون از من درودست باد بسيار
Verse: b   و گر چه گشتم از مهر تو بيزار

Strophe: 38
Verse: a   ترا آگه کنم اکنون ز کارم
Verse: b   که چون خوبست و خرم روزگارسم

Strophe: 39
Verse: a   بدان ويسا که تا از تو جدايم
Verse: b   به دل بر هر مرادى پادشايم

Strophe: 40
Verse: a   به آب صابرى دل را بشستم
Verse: b   به کام خويش جفت نيك جستم

Strophe: 41
Verse: a   گل خوشبوى را در دل بکشتم
Verse: b   که با گل من هميشه در بهشتم

Strophe: 42
Verse: a   کنون پيشم هميشه گل به بارست
Verse: b   گهم در دست و گاهم در کنارست

Strophe: 43
Verse: a   گلم در بسترست و گل به بالين
Verse: b   مرا شايسته چون جان و جهان بين

Strophe: 44
Verse: a   مرا گل زن بود تا روز جاويد
Verse: b   چو او باشد نخواهم ماه و خورشيد

Strophe: 45
Verse: a   سراى من ز گل چون بوستانست
Verse: b   حصار من ز گل چون گلستانست

Strophe: 46
Verse: a   سه چندان کز تو ديدم رنج و خوارى
Verse: b   ازو ديدم نشط و کامگارى

Strophe: 47
Verse: a   همان جانم از تن بر پريدى
Verse: b   اگر با تو چنين روزى بديدى

Strophe: 48
Verse: a   چو ياد آيد گذشته ساليانم
Verse: b   ببخشايم همى بر خسته جانم

Strophe: 49
Verse: a   که چندان صبر ناکام چون کرد
Verse: b   ببيمار تو چندان زهر چون خورد

Strophe: 50
Verse: a   من آنگه از جهان آنگه نبودم
Verse: b   که در سختى همى شادى نمودم

Strophe: 51
Verse: a   > ز راه آگه نبودم همچو گمراه
Verse: b   چو کرم سك ز طعم شهد ناگاه <

Page of edition: 341
Strophe: 52
Verse: a   کنون زان خفتگى بيدار گشتم
Verse: b   وزآن مستى کنون هشيار گشتم

Strophe: 53
Verse: a   کنون بند بلا بر هم شکستم
Verse: b   وزآن زندان بد روزى بجستن

Strophe: 54
Verse: a   بخوردم با گل گل بوى سوگند
Verse: b   به گفت فرخ و جان خردمند

Strophe: 55
Verse: a   به يزدان جهان و ماه و خورشيد
Verse: b   به دين و دانش و فرهنگ و اميد

Strophe: 56
Verse: a   که باشم تا زيم با گل وفا جوى
Verse: b   به شادى کرده با او روى در روى

Strophe: 57
Verse: a   ازين پس مرو با تو ماه با من
Verse: b   هميدون شاه با تو ماه با من

Strophe: 58
Verse: a   يکى ساعت که باشم جفت اين ماه
Verse: b   نشسته شادمان در کشور ماه

Strophe: 59
Verse: a   به از صد ساله چونان زندگانى
Verse: b   که زندان بود بر جان و جوانى

Strophe: 60
Verse: a   تو زين پس سال و ماه و روز مشمر
Verse: b   به راه و روز من بسيار منگر

Strophe: 61
Verse: a   که راه روز هجر من درازست
Verse: b   دلم از تو نيازى بى نيازست

Strophe: 62
Verse: a   چو پيش آيد چنين روز و چنين کار
Verse: b   شکيبايى به از زرّ به خروار

Strophe: 63
Verse: a   چو اين نامه به پايان برد رامين
Verse: b   به عنوان بر نهادش مهر زرّين

Strophe: 64
Verse: a   عمارى دار خود را داد و فرمود
Verse: b   که نامه نزد جانانش برد زود

Strophe: 65
Verse: a   عمارى دار چون باد روان شد
Verse: b   به سه هفته به مرو شايگان شد

Strophe: 66
Verse: a   شهنشه را ازين آگاه کردند
Verse: b   هم از راهش به پيش شاه بردند

Strophe: 67
Verse: a   شهنشه نامه زو بستد فرو خواند
Verse: b   در آن گفتارها خيره فرو ماند

Strophe: 68
Verse: a   سبك نامه به ويس دلستان داد
Verse: b   ز کار رام او را مژدگان داد

Page of edition: 342
Strophe: 69
Verse: a   مرو را گفت چشمت باد روشن
Verse: b   که رامين با گلست اکنون به گلشن

Strophe: 70
Verse: a   بشد رامين و در گوراب زن کرد
Verse: b   ترا با داغ دل پرتاب زن کرد