TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 58
Previous part

Chapter: 58  
رفتن دايه به گوراب نزد رامين


Strophe: 1  
Verse: a   بگفت اين و به راه اگتاد شبگير
Verse: b   کمان شد مرو دايه جسته زو تير

Page of edition: 350 
Strophe: 2  
Verse: a   جنان تيرى که بودش راه پرتاب
Verse: b   ز مرو شايگان تا مرز گوراب

Strophe: 3  
Verse: a   چو اندر مرز گوراب آمد از راه
Verse: b   به صحرا پيشش آمد بى وفا شاه

Strophe: 4  
Verse: a   بسان شير خشم آلود تازان
Verse: b   به گوران و گوزنان و گرازان

Strophe: 5  
Verse: a   سپه در ره شد همچون حصارى
Verse: b   حصارى گشته در وى هر شکارى

Strophe: 6  
Verse: a   ز بس در چرم ايشان آژده تير
Verse: b   تو گفتى پروّر بودند نخچير

Strophe: 7  
Verse: a   هوا پر باز بود و دشت پر سگ
Verse: b   شتابان هر دو از پرواز و از تگ

Strophe: 8  
Verse: a   يکى کرده هوا را پر پرنده
Verse: b   دگر کرده زمين را پر درنده

Strophe: 9  
Verse: a   زرنگ خون رنگان کوه پر رنگ
Verse: b   چو سنگى کوه بر آهو شده تنگ

Strophe: 10  
Verse: a   چو دايه ديد رامين را به نخچير
Verse: b   دلش گشت از جفاى رام پر تير

Strophe: 11  
Verse: a   کجا رامين چو او را ديد در راه
Verse: b   نه از راهش بپرسيد و نه از ماه

Strophe: 12  
Verse: a   بدو گفت اى پلثد ديو گوهر
Verse: b   بد آموز و بدانديش و بد اختر

Strophe: 13  
Verse: a   مرا بفريفتى صد به نيرنگ
Verse: b   ز من بردى چو مستى هوش و فرهنگ

Strophe: 14  
Verse: a   دگر بار آمدى چون غول ناگاه
Verse: b   که تا سازى مرا در راه گمراه

Strophe: 15  
Verse: a   نبيند نيز باد تو غبارم
Verse: b   نگيرد بيش دست تو مهارم

Strophe: 16  
Verse: a   ترا بر گشت بايد هم ازيدر
Verse: b   که هستت آمدن بى سود و بى بر

Page of edition: 351 
Strophe: 17  
Verse: a   برو با ويس گو از من چه خواهى
Verse: b   چرا سيرى نيابى زين تباهى

Strophe: 18  
Verse: a   ز کام دل بزه بسيار کردى
Verse: b   ز نام بد بلا بسيار خوردى

Strophe: 19  
Verse: a   کنون گاهست اگر پوزش نمايى
Verse: b   پشيمانى خورى نيکى فزايى

Strophe: 20  
Verse: a   جوانى هردوان بر باد داديم
Verse: b   دو گيتى بر سر کامى نهاديم

Strophe: 21  
Verse: a   بدين سر هردوان بد نام گشتيم
Verse: b   بدان سر هردوان بد کام گشتيم

Strophe: 22  
Verse: a   اگر تو بر نخواهى گشت از اين راه
Verse: b   ازين پس من نباشم با تو همراه

Strophe: 23  
Verse: a   اگر صد سال ديگر مهر کاريم
Verse: b   نگه کن تا به فرجامش چه داريم

Strophe: 24  
Verse: a   پذيرفتيم من از روشن دلان پند
Verse: b   بخوردم پيش يزدان سخت سوگند

Strophe: 25  
Verse: a   به هر چيزى که آن بهتر ز گيهان
Verse: b   به خاك پاك و ماه و مهر تابان

Strophe: 26  
Verse: a   که من با او نجويم نيز پيوند
Verse: b   بجز چونانکه بپسندد خداوند

Strophe: 27  
Verse: a   مرا پيوند با او باشد آنگاه
Verse: b   که آن ماه زمين را من بوم شاه

Strophe: 28  
Verse: a   که داند سال رفته چند باشد
Verse: b   که با او مر مرا پيوند باشد

Strophe: 29  
Verse: a   مثال ما چنان آمد که گويد
Verse: b   خرا تو زى که تا سبزه برويد

Strophe: 30  
Verse: a   همى تا من رسم با آن پرى روى
Verse: b   بسا آبا که ژواهد رفت در جوى

Strophe: 31  
Verse: a   به اميد کسى تا کى نشينم
Verse: b   که او را با دگر کس جفت بينم

Strophe: 32  
Verse: a   همانا تيره گشتى روى خورشيد
Verse: b   اگر او زيستى سالى به اميد

Strophe: 33  
Verse: a   برين اميد رفت از من جوانى
Verse: b   همى گويم دريغا زندگانى

Strophe: 34  
Verse: a   دريغا کم جوانى بار بر بست
Verse: b   نماند از وى مرا جز باد در دست

Strophe: 35  
Verse: a   ز خوبى بود چون طاووس رنگين
Verse: b   ز سختى بود چون اروند سنگين

Page of edition: 352 
Strophe: 36  
Verse: a   مرا بود او بهار زندگانى
Verse: b   ز خوبى چون نگار بوستانى

Strophe: 37  
Verse: a   به باد عشق ريزان شد بهارم
Verse: b   به دست غم سترده شد نگارم

Strophe: 38  
Verse: a   چو هر سالى بهار آيد به گلزار
Verse: b   بهار من نيايد جز يکى بار

Strophe: 39  
Verse: a   شد آن هنگام و آن روز جوانى
Verse: b   ککه من بر باد دادم زندگانى

Strophe: 40  
Verse: a   اگر باشد خزان را طبع نوروز
Verse: b   مرا امروز باشد طبع آن روز

Strophe: 41  
Verse: a   نگر تا نيز بيهوده نگويى
Verse: b   ز پيرى طبع برنايى نجويى

Strophe: 42  
Verse: a   هم اکنون باز گرد و ويس را گوى
Verse: b   زنان را نيست چيزى بهتر از شوى

Strophe: 43  
Verse: a   ترا دادار شويى نيك دادست
Verse: b   که چرخ دولت و خورشيد دادست

Strophe: 44  
Verse: a   تو گر نيك اخترى او را نگه دار
Verse: b   جز او هر مرد را کمتر به ياد آر

Strophe: 45  
Verse: a   کجا گر تو چنين بهروز باشى
Verse: b   به بهروزى جهان افروز باشى

Strophe: 46  
Verse: a   شهت سالار باشد من برادر
Verse: b   جهانت بنده باشد بخت چاکر

Strophe: 47  
Verse: a   بدين سر در جهان باشى نکونام
Verse: b   بدان سر جاودان باشى رواکام

Strophe: 48  
Verse: a   پس آنگه خشمناك از دايه بر گشت
Verse: b   به چشم دايه چون زندان شده دشت

Strophe: 49  
Verse: a   نه گرمى ديد از گفتار رامين
Verse: b   نه خوبى ديد از ديدار رامين

Strophe: 50  
Verse: a   همى شد باز پس کور و پشيمان
Verse: b   گسسته جان پر دردش ز درمان

Page of edition: 353 
Strophe: 51  
Verse: a   اگر تيمار دايه بود چندين
Verse: b   که ديد آن خوارى از گفتار رامين

Strophe: 52  
Verse: a   نگر تا چند بود آزار آن ماه
Verse: b   که دشمن گشت وى را دوست ناگاه

Strophe: 53  
Verse: a   وفا کشت و جفا آورد بارش
Verse: b   بدى کرد ارچه نيکى کرد يارش

Strophe: 54  
Verse: a   رسول آمد ز ديده اشك ريزان
Verse: b   ز لبها گرد و از دل دود خيزان

Strophe: 55  
Verse: a   پيامى برده شيرين تر ز شکر
Verse: b   جواب آورده بران تر ز خنجر

Strophe: 56  
Verse: a   سيا ابر آمد و باريد باران
Verse: b   نه باران بلکه زهر آلوده پيکان

Strophe: 57  
Verse: a   درخش آمد ز دورى بر دل ويس
Verse: b   سموم آمد ز خوارى بر گل ويس

Strophe: 58  
Verse: a   به شمشير جفا شد دلش خسته
Verse: b   به زنجير بلا شد جانش بسته


Next part


This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.