TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 59
Previous part

Chapter: 59  
>بيمار شدن ويس از فراق رامين<


Strophe: 1  
Verse: a   ز درد جان و دل بر بستر افتاد
Verse: b  
بريده گشت گفتى سرو آزاد

Strophe: 2  
Verse: a  
همه بستر ز جانش پر غم و درد
Verse: b  
همه بالين ز رويش پر گل زرد

Strophe: 3  
Verse: a  
به بالين نشسته ماهرويان
Verse: b  
زنان مهتران و نامجويان

Strophe: 4  
Verse: a  
يکى گفتى که چشم بد بخستش
Verse: b  
يکى گفتى که افزون گر ببستش

Strophe: 5  
Verse: a  
پزشکانى همه فرهنگ خوانده
Verse: b  
ز حال درد او عاجز بمانده

Strophe: 6  
Verse: a  
يکى گفتى همه رنجش ز سوداست
Verse: b  
يکى فگتى همه دردش ز صفراست

Page of edition: 354 
Strophe: 7  
Verse: a  
ز هر شهر آمده اخترشناسان
Verse: b  
حکيمان و گزينان خراسان

Strophe: 8  
Verse: a  
يکى گفتى قمر کرد اين به ميزان
Verse: b  
يکى گفتى ز حل کرد اين به سرطان

Strophe: 9  
Verse: a  
پرى بندان و زراقان نشسته
Verse: b  
ز بهر ويس يکسر دل شکسته

Strophe: 10  
Verse: a  
يکى گفتى ورا ديده رسيدست
Verse: b  
يکى گفتى پرى او را بديدست

Strophe: 11  
Verse: a  
ندانست ايچ کس کاو را چه درداست
Verse: b  
چه رنج او را چنين آزرده کردست

Strophe: 12  
Verse: a  
به داغ رام سوزان ماه را دل
Verse: b  
به درد ماه پيچان شاه را دل

Strophe: 13  
Verse: a  
سمن بر ويس گريان بردل خويش
Verse: b  
گهى ريزان ز نرگس بر گل خويش

Strophe: 14  
Verse: a  
چو شاهنشه ازو تنها بماندى
Verse: b  
ز خون ديدگان دريا براندى

Strophe: 15  
Verse: a  
سخنهايى چنان دلگير گفتى
Verse: b  
کجا صبر از همه دلها برفتى

Strophe: 16  
Verse: a  
چرا اى عاشقان عبرت نگيريد
Verse: b  
چرا از من نصيحت نه پذيريد

Strophe: 17  
Verse: a  
مرا بينيد و دل بر کس مبنديد
Verse: b  
که پس هر سختيى بر دل پسنديد

Strophe: 18  
Verse: a  
مرا اى عاشقان از دور بينيد
Verse: b  
بسوزيد ار به نزد من نشينيد

Strophe: 19  
Verse: a  
مرا زين گونه آرش در دل افتاد
Verse: b  
که يارم را دل از سنگست و پولاد

Page of edition: 355 
Strophe: 20  
Verse: a  
مرا عذرست اگر فرياد خوانم
Verse: b  
که من فرياد از آن بيداد خوانم

Strophe: 21  
Verse: a  
دل پر ريش خويش او را نمودم
Verse: b  
بدو گفتم که رنجت آزمودم

Strophe: 22  
Verse: a  
که داند کاو به جاى من چه بد کرد
Verse: b  
يکى بد کرد و جانم را به صد کرد

Strophe: 23  
Verse: a  
مرا اين دوست بى دل کرد و بى کام
Verse: b  
که اکنون دشمن من شد به فرجام

Strophe: 24  
Verse: a  
چه نيکويى کند مردم به مردم
Verse: b  
که من در دوستى با او نکردم

Strophe: 25  
Verse: a  
اميد و رنج خود بر باد دادم
Verse: b  
چو راز دوستى بر وى گشادم

Strophe: 26  
Verse: a  
وفا کشتم چرا انده درودم
Verse: b  
ثنا گفتم چرا نفرين شنودم

Strophe: 27  
Verse: a  
مرا چون بخت من با من به کينست
Verse: b  
ز بيگانه چه نالم گر چنينست

Strophe: 28  
Verse: a  
بکوشيدم بسى با بخت بد ساز
Verse: b  
نبد با آبگينه سنگ را ساز

Strophe: 29  
Verse: a  
کنون از بخت و دل بيزار گشتم
Verse: b  
به نام هر دو بيزارى نبشتم

Strophe: 30  
Verse: a  
چو بدبختان نهادم سر به بالين
Verse: b  
ز جانم گشته بستر حسرت آگين

Strophe: 31  
Verse: a  
ز بدبختى بجز مرگم نبايد
Verse: b  
چو من بدبخت را خود مرگ شايد

Strophe: 32  
Verse: a  
چو يارم ديگرى بر من گزيند
Verse: b  
همان بهتر که جانم مرگ بيند

Strophe: 33  
Verse: a  
پس آنگه خواند مشکين را بر خويش
Verse: b  
نمود او را همه راز دل ريش

Strophe: 34  
Verse: a  
> کجا مشکين دبيرش بود ديرين
Verse: b  
هميشه رازدار ويس و رامين <

Strophe: 35  
Verse: a  
مرو را گفت مشکيا تو ديدى
Verse: b  
ز رامين بى وفاتر يا شنيدى

Page of edition: 356 
Strophe: 36  
Verse: a  
اگر مويم به ناخن بر برستى
Verse: b  
دل من اين گمان بر وى نبستى

Strophe: 37  
Verse: a  
ندانستم کز آتش آب خيزد
Verse: b  
ز نوش ناب زهر ناب خيزد

Strophe: 38  
Verse: a  
مرا ديدى که راه پارسايى
Verse: b  
چگونه داشتم در پادشايى

Strophe: 39  
Verse: a  
کنون از هردوان بيزار گشتم
Verse: b  
به چشم دوست و دوشمن خوار گشتم

Strophe: 40  
Verse: a  
نه اندر پادشايى پادشايم
Verse: b  
نه اندر پارشايى پارسايم

Strophe: 41  
Verse: a  
همى ناکرد بايد پادشايى
Verse: b  
بزرگى جستى و فرمان روايى

Strophe: 42  
Verse: a  
من اندر جستن رامم همه سال
Verse: b  
قدا کرده دل و جان سر و مال

Strophe: 43  
Verse: a  
گهى از بهر و طلش پوى پويم
Verse: b  
گهى از بيم هجرش موى مويم

Strophe: 44  
Verse: a  
اگر دارم هزاران جان شيرين
Verse: b  
نپردازم يکى از شغل رامين

Strophe: 45  
Verse: a  
مرا رامين به نادانى بسى خست
Verse: b  
کنون پشت مرا يکباره بشکست

Strophe: 46  
Verse: a  
بسى شاخ از درخت من بيفگند
Verse: b  
کنون اصلش بريد و بيخ بر کند

Strophe: 47  
Verse: a  
بر آزارش همى کردم صبورى
Verse: b  
کنون صبرم بود آزار دورى

Strophe: 48  
Verse: a  
بدين بار او به جان من آن کرد
Verse: b  
که با آن خود شکيبايى توان کرد

Strophe: 49  
Verse: a  
مرا شمشير جورش سر بريدست
Verse: b  
مرا ژوپين هجرش دل دريدست

Strophe: 50  
Verse: a  
صبورى چون کنم بر سر بريدن
Verse: b  
خموشى چون کنم بر دل دريدن

Strophe: 51  
Verse: a  
چه دانى زين بتر کاو رفت وزن کرد
Verse: b  
پس آنگه مژده را نامه به من کرد

Strophe: 52  
Verse: a  
که من گل کشتم و گل پروريدم
Verse: b  
ز مورد و نرگس و خيرى بريدم

Page of edition: 357 
Strophe: 53  
Verse: a  
وزان پس دايه را با يك جگر تير
Verse: b  
گسى کرد از ميان دشت نخچير

Strophe: 54  
Verse: a  
تو گفتى دايه را هر گز نديدست
Verse: b  
و يا خود زو جفايى صد کشيدست

Strophe: 55  
Verse: a  
کنون افتاده ام بر بستر مرگ
Verse: b  
به جان من رسيده خنجر مرگ

Strophe: 56  
Verse: a  
قلم بر گير مشکينا به مشك آب
Verse: b  
يکى نامه نويس از من به گوراب

Strophe: 57  
Verse: a  
تب گرمم ببين و باد سردم
Verse: b  
به نامه ياد کن همواره دردم

Strophe: 58  
Verse: a  
تو خود دانى سخن در هم سرشتن
Verse: b  
به نامه هر چه به بايد نبشتن

Strophe: 59  
Verse: a  
اگر باز آورى او را به گفتار
Verse: b  
شوم تا مرگ در پيشت پرستار

Strophe: 60  
Verse: a  
تو دانايى و بر گفتار دانا
Verse: b  
بود آسان فريب مرد برنا


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.