TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 60
Previous part

Chapter: 60  
نامه نوشتن ويس به رامين و ديدار خواستن


Strophe: 1  
Verse: a   چو بشنيد اين سخن فرزانه مشکين
Verse: b  
به فرهنگش جهان را کرد مشکين

Strophe: 2  
Verse: a  
يکى نامه نوشت از ويس دژکام
Verse: b  
به رامين نکوبخت و نکو نام

Strophe: 3  
Verse: a  
حرير نامه بود ابريشم چين
Verse: b  
چو مشك از تبت و عنبر ز نسرين

Strophe: 4  
Verse: a  
قلم از مصر بود آب گل از جور
Verse: b  
دويت از عنبرين عود سمندور

Page of edition: 358 
Strophe: 5  
Verse: a  
دبير از شهر بابل جادوى تر
Verse: b  
سخن آميخته شکر به گوهر

Strophe: 6  
Verse: a  
حريرش چون بر ويس پرى روى
Verse: b  
مدادش همچو زلف ويس خوشبوى

Strophe: 7  
Verse: a  
قلم چون قامت ويس از نزارى
Verse: b  
ز بس کز رام ديد آزار و خوارى

Strophe: 8  
Verse: a  
دبير از جادوى چون ديدگانش
Verse: b  
سخن چون در و شکر در دهانش

Strophe: 9  
Verse: a  
سر نامه به نام يك خداوند
Verse: b  
وزان پس کرده ياد مهر و پيوند

Strophe: 10  
Verse: a  
> ز سروى سوخته وز بن گسسته
Verse: b  
به سروى از چمن شاداب رسته <

Strophe: 11  
Verse: a  
ز ماهى در محاق مهر پنهان
Verse: b  
به ماهى در سپهر کام تابان

Strophe: 12  
Verse: a  
ز باغى سر بسر آفت گرفته
Verse: b  
به باغى سر بسر خرم شکفته

Strophe: 13  
Verse: a  
ز شاخى خشك گشته هامواره
Verse: b  
به شاخى بار او و ستاره

Strophe: 14  
Verse: a  
ز کانى کنده و بى بر بمانده
Verse: b  
به کانى در جهان غوهر فشانده

Strophe: 15  
Verse: a  
ز روزى بر هد مغرب رسيده
Verse: b  
به ياقوتى به تاجى در نشانده

Strophe: 16  
Verse: a  
ز گلزارى سموم هجر ديده
Verse: b  
به گلزارى ز خوبى بشکفيده

Strophe: 17  
Verse: a  
ز دريايى شده بى در و بى آب
Verse: b  
به دريايى پر آب و در خوشاب

Page of edition: 359 
Strophe: 18  
Verse: a  
ز بختى تيره چون شوريده آبى
Verse: b  
به بختى نامور چون آفتابى

Strophe: 19  
Verse: a  
ز مهرى تا گه محشر فزايان
Verse: b  
به مهرى هر زمان کاهش نمايان

Strophe: 20  
Verse: a  
ز عشقى تاب او از حد گذشته
Verse: b  
به عشقى گرم بوده سرد گشته

Strophe: 21  
Verse: a  
ز جانى در عذاب و رنج و سختى
Verse: b  
به جانى در هواى نيك بختى

Strophe: 22  
Verse: a  
ز طبعى در هوا بيدار گشته
Verse: b  
به طبعى در هوا بيزار گشته

Strophe: 23  
Verse: a  
ز چهرى آب جوبى زو رميده
Verse: b  
به چهرى آب خوبى زو دميده

Strophe: 24  
Verse: a  
ز رويى همچو ديباى بر آتش
Verse: b  
به رويى همچو ديباى منقش

Strophe: 25  
Verse: a  
ز چشمش سال ومه بى خواب و پر آب
Verse: b  
به چشمى سال و مه بى آب و پر خواب

Strophe: 26  
Verse: a  
ز يارى نيك پر مهر و وفا جوى
Verse: b  
به يارى شوخ و بى شرم و جفا جوى

Strophe: 27  
Verse: a  
ز ماهى بى کس و بى يار گشته
Verse: b  
به شاهى بر جهان سالار گشته

Strophe: 28  
Verse: a  
نبشتم نامه در حال چنين زار
Verse: b  
که جان از تن تن از جان بود بيزار

Strophe: 29  
Verse: a  
منم در آتش هجران گدازان
Verse: b  
توى در مجلس شادى نوازان

Strophe: 30  
Verse: a  
منم گنج وفا را گشته گنجور
Verse: b  
توى دست جفا را گشته دستور

Strophe: 31  
Verse: a  
يکى بر تو دهم در نامه سوگند
Verse: b  
به حق دوستى و مهر و پيوند

Strophe: 32  
Verse: a  
به حق آنکه با هم جفت بوديم
Verse: b  
به حق آنکه ما هم گفت بوديم

Strophe: 33  
Verse: a  
به حق صحبت ما ساليانى
Verse: b  
به حق دوستى و مهربانى

Page of edition: 360 
Strophe: 34  
Verse: a  
که اين نامه ز سر تا بن بخوانى
Verse: b  
يکايك حال من جمله بدانى

Strophe: 35  
Verse: a  
بدان راما که گيتى گرد گردست
Verse: b  
ازو گه تن درستى گاه دردست

Strophe: 36  
Verse: a  
گهى رنجست و گاهى شادمانى
Verse: b  
گهى مرگست و گاهى زندگانى

Strophe: 37  
Verse: a  
به نيك و بد جهان بر ما سرآيد
Verse: b  
وزان پس خود جهان ديگر آيد

Strophe: 38  
Verse: a  
ز ما ماند به گيتى در فسانه
Verse: b  
در آن گيتى خداى جاودانه

Strophe: 39  
Verse: a  
فسان ما همه گيتى بخوانند
Verse: b  
يکايك خوب و زشت ما بداند

Strophe: 40  
Verse: a  
تو خود دانى که از ما کيدت بد نام
Verse: b  
کجا از نام بد جويد همه کام

Strophe: 41  
Verse: a  
من آن بودم به پاکى کم ديدى
Verse: b  
به خوبى از جهانم بر گزيدى

Strophe: 42  
Verse: a  
من از پاکى چو قطر ژاله بودم
Verse: b  
به خوبى همچو برگ لاله بودم

Strophe: 43  
Verse: a  
نديده کام جز تو مرد بر من
Verse: b  
زمانه نا فشانده گرد بر من

Strophe: 44  
Verse: a  
چو گورى بودم اندر مرغزاران
Verse: b  
نديده دام و داس دام دادن

Strophe: 45  
Verse: a  
تو بودى دام دار و داس دارم
Verse: b  
نهادى داس و دام اندر گذارم

Strophe: 46  
Verse: a  
مرا در دام رسوايى فگندى
Verse: b  
کنون در چاه تنهايى فگندى

Strophe: 47  
Verse: a  
مرا بفريفتى وز ره ببردى
Verse: b  
کنون زنهار با جانم بخوردى

Strophe: 48  
Verse: a  
بدان سر مر ترا طرار ديدم
Verse: b  
بدين سر مر ترا غدار ديدم

Strophe: 49  
Verse: a  
همى گويى که خوردى سخن سوگند
Verse: b  
که با ويسم نباشد نيز پيوند

Page of edition: 361 
Strophe: 50  
Verse: a  
نه با من نيز هم سوگند خوردى
Verse: b  
که تا جان دارى از من بر نگردى

Strophe: 51  
Verse: a  
کدامين راست گيرم زين دو سوگند
Verse: b  
کدامين راست گيرم زين دو پيوند

Strophe: 52  
Verse: a  
ترا سوگند چون باد بزانست
Verse: b  
ترا پيوند چون آب روانست

Strophe: 53  
Verse: a  
> بزرگست از جهان اين هر دو را نام
Verse: b  
وليکن نيست شان بر جاى آرام <

Strophe: 54  
Verse: a  
تو همچون سندسى گردان به هر رنگ
Verse: b  
و يا همچون زرى گردان به هر چنگ

Strophe: 55  
Verse: a  
کرا دانى چو من در مهربانى
Verse: b  
چو تو با من نمانى با که مانى

Strophe: 56  
Verse: a  
نگر تا چند کار بد بکردى
Verse: b  
که آب خويش و آب من ببردى

Strophe: 57  
Verse: a  
يکى بفريفتى جفت کسان را
Verse: b  
به ننگ آلوده دودمان را

Strophe: 58  
Verse: a  
دوم سوگندها بدروغ کردى
Verse: b  
ابا ژنهاريان زنها خوردى

Strophe: 59  
Verse: a  
سوم برگشتى از يار وفادار
Verse: b  
بى آب کزوى رسيدت رنج و آزار

Strophe: 60  
Verse: a  
چهارم ناسزا گفتى بر آن کس
Verse: b  
که او را خود توى اندر جهان بس

Strophe: 61  
Verse: a  
من آن ويسم که رويم آفتابست
Verse: b  
من آن ويسم که مويم مشك نابست

Strophe: 62  
Verse: a  
من آن ويسم که چهرم نوبهارست
Verse: b  
من آن ويسم که مهرم پايدارست

Strophe: 63  
Verse: a  
من آن ويسم که ماه نيکوانم
Verse: b  
من آن ويسم که شاه جادوانم

Strophe: 64  
Verse: a  
من آن ويسم که ماهم بر رخانست
Verse: b  
من آن ويسم که نوشم در لبانست

Strophe: 65  
Verse: a  
من آن ويسم من آن ويسم من آن ويسم
Verse: b  
که بودى تو سليمان من چو بلقيس

Strophe: 66  
Verse: a  
مرا باشد به از تو در جهان شاه
Verse: b  
ترا چون من نباشد بر زمين ماه

Strophe: 67  
Verse: a  
هر آن گاهى که دل از من بتابى
Verse: b  
چو باز آيى مرا دوشوار يابى

Strophe: 68  
Verse: a  
مکن راما که خود گردى پشيمان
Verse: b  
نيابى درد را جز ويس در مان

Page of edition: 362 
Strophe: 69  
Verse: a  
مکن راما که از گل سير گردى
Verse: b  
نيابى ويس را آنگه بمردى

Strophe: 70  
Verse: a  
مکن راما که تو امروز مستى
Verse: b  
ز مستى عهد من بر هم شکستى

Strophe: 71  
Verse: a  
مکن راما که چون هشيار گردى
Verse: b  
ز گيتى بى زن وبى يار گردى

Strophe: 72  
Verse: a  
بسا روزا که تو پيشم بنالى
Verse: b  
دو رخ بر خاك پاى من بمالى

Strophe: 73  
Verse: a  
دل از کينه به سوى مهر تابى
Verse: b  
مرا جويى به صد دست و نيابى

Strophe: 74  
Verse: a  
چو از من سير گشتى وز لبانم
Verse: b  
ز گل هم سير گردى بى گمانم

Strophe: 75  
Verse: a  
رو چون بامن نسازى با که سازى
Verse: b  
هوا با من نبازى با که بازى

Strophe: 76  
Verse: a  
همى گويد هر آن کاو مهر بازد
Verse: b  
کرا ويسه نسازد مرگ سازد

Strophe: 77  
Verse: a  
ز بدبختيت بس باد اين نشانى
Verse: b  
گلى دادت چو بستد گلستانى

Strophe: 78  
Verse: a  
ترا بنمود رخشان ماهتابى
Verse: b  
ز تو بستد فروزان آفتابى

Strophe: 79  
Verse: a  
همى نازى که دارى ارغوانى
Verse: b  
ندانى کز تو گم شد بوستانى

Strophe: 80  
Verse: a  
همانا کردى آن تلخى فراموش
Verse: b  
که بودى از هوا بى صبر و بى هوش

Strophe: 81  
Verse: a  
خيالم گر به خواب اندر بديدى
Verse: b  
گمان بردى که بر شاهى رسيدى

Strophe: 82  
Verse: a  
چو بودى من به مغزت بر گذشتى
Verse: b  
تنت گر مرده بودى زنده گشتى

Strophe: 83  
Verse: a  
چنين است آدمى بى رام و بى هوش
Verse: b  
کند سختى و شادى را فراموش

Strophe: 84  
Verse: a  
دگر گفتى که گم کردم جوانى
Verse: b  
همى گويى دريغا زندگانى

Strophe: 85  
Verse: a  
مرا گم شد جوانى در هوايت
Verse: b  
هميدون زندگانى در وفايت

Strophe: 86  
Verse: a  
گمان بردم که شاخ شکرى تو
Verse: b  
بکارم تا شکر بار آورى تو

Strophe: 87  
Verse: a  
بکشتم پس بپروردم به تيمار
Verse: b  
چو بر رستى کبست آورديم بار

Page of edition: 363 
Strophe: 88  
Verse: a  
چو ياد آرم از آن رنجى که بردم
Verse: b  
وز آن دردى که از مهر تو خوردم

Strophe: 89  
Verse: a  
يکى آتش به مغز من در آيد
Verse: b  
کزو جيحون ز چشم من بر آيد

Strophe: 90  
Verse: a  
چه مايه سختى و خوارى کشيدم
Verse: b  
به فرجام از تو آن ديدم که ديدم

Strophe: 91  
Verse: a  
مرا تو چاه کندى دايه زد دست
Verse: b  
به جاه افگنده و خود آسوده بنشست

Strophe: 92  
Verse: a  
تو هيزم دادى او آتش برافروخت
Verse: b  
به کام دشمنان در آتشم سوخت

Strophe: 93  
Verse: a  
ندانم کز تو نالم يا ز دايه
Verse: b  
که رنجم زين دوان بردست مايه

Strophe: 94  
Verse: a  
اگر چه ديدم از تو بى وفايى
Verse: b  
نهادى بر دلم داغ جدايى

Strophe: 95  
Verse: a  
> و گر چه آتشمدر دل فگندى
Verse: b  
مرا مانند خر در گل فگندى <

Strophe: 96  
Verse: a  
و گر چه چشم من خون بار کردى
Verse: b  
کنارم رود جيحون بار کردى

Strophe: 97  
Verse: a  
دلم نايد به يزدانت سپردن
Verse: b  
جفايت پيش يزدان بر شمردن

Strophe: 98  
Verse: a  
مبيند ايچ دردت ديدگانم
Verse: b  
که باشد درد تو هم بر روانم

Strophe: 99  
Verse: a  
کنون ده در بخواهم گفت نامه
Verse: b  
به گفتارى که خون بارد ز خامه


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.