TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 61
Previous part

Chapter: 61  
نامه اول در صفت آرزومندى و درد جدايى


Strophe: 1  
Verse: a   اگر چرخ فلك باشد حريرم
Verse: b  
ستاره سر بسر باشد دبيرم

Page of edition: 364 
Strophe: 2  
Verse: a  
هوا باشد دوات سياهى
Verse: b  
حروف نامه برگ و ريگ و ماهى

Strophe: 3  
Verse: a  
نويسند اين دبيران تا به محشر
Verse: b  
اميد و آرزوى من به دلبر

Strophe: 4  
Verse: a  
به جان تو که ننويسند نيمى
Verse: b  
مرا جز هجر ننمايند بيمى

Strophe: 5  
Verse: a  
مرا خود بأ فراقت خواب نايد
Verse: b  
و گر آيد خيالت در ربايد

Strophe: 6  
Verse: a  
چنان گشتم درين هجران که دشمن
Verse: b  
ببخشايد همى چون دوست بر من

Strophe: 7  
Verse: a  
به گريه گه گهى دل را کنم خوش
Verse: b  
همى آتش کشم گويى به آتش

Strophe: 8  
Verse: a  
نشانم گرد هر چيزى به گردى
Verse: b  
کنم درمان هر دردى به دردى

Strophe: 9  
Verse: a  
من از هجران تو با غم نشسته
Verse: b  
تو با بدخواه من خرم نشسته

Strophe: 10  
Verse: a  
بگريد چون ببيند ديدهء من
Verse: b  
مهار دسإت اندر دست دشمن

Strophe: 11  
Verse: a  
تو گويى آتشست اين درد دورى
Verse: b  
که خود چيزى نسوزد جز صبورى

Strophe: 12  
Verse: a  
نيايد خواب در گرما همه کس
Verse: b  
در آتش چون شود راحت مرا بس

Strophe: 13  
Verse: a  
من آن سروم که هجران تو بر کند
Verse: b  
به کام دشمانان از پاى بفگند

Strophe: 14  
Verse: a  
> کنون آن کم تو ديدى سرو بالا
Verse: b  
به بستر در فتاده گشته دو تا <

Strophe: 15  
Verse: a  
هما لانم چو مهر دل نمايند
Verse: b  
مرا گه گه بپرسيدن در آيند

Strophe: 16  
Verse: a  
اگر چه گرد بالينم نشينند
Verse: b  
چنانم از نزارى کم نبينند

Page of edition: 365 
Strophe: 17  
Verse: a  
به طناصى همى گويند هر بار
Verse: b  
مگر بيمار ما رفتست به شکار

Strophe: 18  
Verse: a  
تنم را آرزومندى چنان کرد
Verse: b  
که از ديدار بيننده نهان کرد

Strophe: 19  
Verse: a  
به ناله مى بدانستند حالام
Verse: b  
کنون نتوانم از سستى که نالم

Strophe: 20  
Verse: a  
اگر مرگ آيد و سالى نشيند
Verse: b  
به جان تو که شخص منم نبيند

Strophe: 21  
Verse: a  
به هجر اندر همين يك سود بينم
Verse: b  
که از مرگ امينم تا من چنينم

Strophe: 22  
Verse: a  
مرا اندوه چون کهسار گشست
Verse: b  
ره صبرم برو دشوار هشست

Strophe: 23  
Verse: a  
مبادا هر گز از دردم رهايى
Verse: b  
اگر من صبر دارم در جدايى

Strophe: 24  
Verse: a  
شکيبايى در آن دل چون بماند
Verse: b  
که جز سوزنده دوزخ را نماند

Strophe: 25  
Verse: a  
دلى کاو شد تهى از خون خود نيز
Verse: b  
درو آرام چون گيرد دگر چيز

Strophe: 26  
Verse: a  
دروغست آنکه جان در تن ز خونست
Verse: b  
مرا خون نيست جانم مانده چونست

Strophe: 27  
Verse: a  
نگارا تا تو بودى در بر من
Verse: b  
تنم چون شاخ بود و گل بر من

Strophe: 28  
Verse: a  
سزد گر بى تو سوزم بر آذر
Verse: b  
که خود سوزد همه کس شاخ بى بر

Strophe: 29  
Verse: a  
تو تا رفتى برفت از من همه کام
Verse: b  
نه ديدارت همى يابم نه آرام

Strophe: 30  
Verse: a  
جدا شد کام من تا تو جدايى
Verse: b  
نيايد باز تا تو باز نايى

Strophe: 31  
Verse: a  
بياشفست با من روزگارم
Verse: b  
تو گويى با فلك در کار زارم

Strophe: 32  
Verse: a  
جهانم بى تو آشفته يکسر
Verse: b  
چو باشد بى امير آشفته لشکر

Strophe: 33  
Verse: a  
چنان در هجر بر من بگذرد روز
Verse: b  
که در صسرا بر آهو بگذرد يوز

Strophe: 34  
Verse: a  
اگر گريم بدين تيمار نيکوست
Verse: b  
گرستن بر چنين حالى نه آهوست

Strophe: 35  
Verse: a  
منم بى يار وز دردم بسى يار
Verse: b  
منم بى کار وز عشقم بسى کار

Strophe: 36  
Verse: a  
نيابم بى تو کام اينجهانى
Verse: b  
هماما کم تو بودى زندگانى

Page of edition: 366 
Strophe: 37  
Verse: a  
بکشتيدر دلم تخم هوايت
Verse: b  
کنون آبش ده از جوى وفايت

Strophe: 38  
Verse: a  
ببين روى مرا يك بار ديگر
Verse: b  
نگر تا در جهان ديدى چنين زر

Strophe: 39  
Verse: a  
اگر چه دشمنى با من به کينى
Verse: b  
ببخشايى چو روى من ببينى

Strophe: 40  
Verse: a  
اگر چه بى وفا بد سگالى
Verse: b  
به درد من تو از من بيش نالى

Strophe: 41  
Verse: a  
مرا گويند بيمارى و نالان
Verse: b  
طبيبى جوى تا سازدت درمان

Strophe: 42  
Verse: a  
اگر درمان بيمار از طبيبست
Verse: b  
مرا خود درد و آزار از طبيبست

Strophe: 43  
Verse: a  
طبيب من خيانت کرد با من
Verse: b  
بماند از غدر او اين درد با من

Strophe: 44  
Verse: a  
مرا تا باشد اين درد نهانى
Verse: b  
ترا جويم که درمانم تو دانى

Strophe: 45  
Verse: a  
به ديدار تو باشم آرزومند
Verse: b  
ندارم دل ناديدنت خرسند

Strophe: 46  
Verse: a  
نيم از بخت و از دادار نوميد
Verse: b  
که باز آيد مرا تابنده خورشيد

Strophe: 47  
Verse: a  
اگر خورشيد روى تو بر آيد
Verse: b  
شب تيمار و رنج من سر ايد

Strophe: 48  
Verse: a  
ببخشايد مرا ديرينه دشمن
Verse: b  
چه باشد گر ببخشايى تو بر من

Strophe: 49  
Verse: a  
چه باشد گر به من رحم آورى تو
Verse: b  
که نه از دشمن دشمنترى تو

Strophe: 50  
Verse: a  
گر اين نامه بخانى باز نايى
Verse: b  
به بى رسمى بر تو گوايى


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.