TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 63
Previous part

Chapter: 63  
نامهء سوم اندر بدل جستن به دوست


Strophe: 1  
Verse: a   کجايى اى دو هفته ماه تابان
Verse: b   چرا گشتى به خون من شتابان

Strophe: 2  
Verse: a   ترا باشد به جاى من همه کس
Verse: b   مرا اندر دو گيتى خود توى بس

Page of edition: 370 
Strophe: 3  
Verse: a   مرا گويند بيهوده چه نالى
Verse: b   چرا چندين ز بد مهرى سگالى

Strophe: 4  
Verse: a   نبرّد عشق را جز عشق ديگر
Verse: b   چرا يارى نگيرى زو نکوتر

Strophe: 5  
Verse: a   نداند آنکه اين گفتار گويد
Verse: b   که تشنه تا تواند آب جويد

Strophe: 6  
Verse: a   اگر چه آب گل پاکست و خوشبوى
Verse: b   نباشد تشنه را چون آب در جوى

Strophe: 7  
Verse: a   کسى کشى مار شيدا بر جگر زد
Verse: b   ورا تريك سازد نه طبرزد

Strophe: 8  
Verse: a   شکر هر چند خوش دارد دهان را
Verse: b   نه چون تريك سازد خستگان را

Strophe: 9  
Verse: a   مرا اکنون کز آن دلبر بريدند
Verse: b   حسودانم به کام دل رسيدند

Strophe: 10  
Verse: a   ز ديهر کس مرا سودى نيايد
Verse: b   کسى ديگر به جاى او نشايد

Strophe: 11  
Verse: a   چو دست من بريده شد به خنجر
Verse: b   چه سود ار من کنم دستى ز گوهر

Strophe: 12  
Verse: a   تو خورشيدى مرا از روشنايى
Verse: b   نيايد روز من تا تو نيايى

Strophe: 13  
Verse: a   به گاه و صلت اى خورشيد لشکر
Verse: b   کنار من صدف بود و تو گوهر

Strophe: 14  
Verse: a   صدف چون شد تهى از گوهر خويس
Verse: b   نبيند نيز گوهر در بر خويش

Strophe: 15  
Verse: a   چو او گوهر نگيرد بار ديگر
Verse: b   سزد گر من نگيرم يار ديگر

Strophe: 16  
Verse: a   بدل باشد همه چيز جهان را
Verse: b   بدل نبود مگر پاکيزه جان را

Strophe: 17  
Verse: a   ترا چون جان هزاران گونه معنيست
Verse: b   مرا تو جانى و جان را بدل نيست

Strophe: 18  
Verse: a   اگر بر تو بدل جويم نيابم
Verse: b   نباشد هيچ مه چون آفتابم

Strophe: 19  
Verse: a   مشستم در فراقت روى و مويم
Verse: b   بدان تا بوى تو از تن نشويم

Strophe: 20  
Verse: a   مرا تا مهرت ايدون ياد باشد
Verse: b   کسى ديگر ز من چون شاد باشد

Strophe: 21  
Verse: a   دل مسکين من گويى که جانست
Verse: b   به جان اندر ز مهرت کاروانست

Page of edition: 371 
Strophe: 22  
Verse: a   اگر ايشان نپردازند خان را
Verse: b   نباشد جاى ديگر کاروان را

Strophe: 23  
Verse: a   تنم چون موى گشت از رنج بردن
Verse: b   دلم چون سنگ گشت از صبر کردن

Strophe: 24  
Verse: a   به سنگ اندر نکارم مهر ديگر
Verse: b   که گردد تخم و رنجم هر دو بى بر

Strophe: 25  
Verse: a   نگارا گرچه از پيشم تو دورى
Verse: b   سرم را چشم و چشمم را تو نورى

Strophe: 26  
Verse: a   به نادانى مجوى از من جدايى
Verse: b   که در گيتى تو خود با من سزايى

Strophe: 27  
Verse: a   منم آذار و تو نوروز خرم
Verse: b   هر آيينه بود اين هر دو با هم

Strophe: 28  
Verse: a   توى کبگ جفا من کوه اندوه
Verse: b   بود همواره جاى کبگ در کوه

Strophe: 29  
Verse: a   کنارم هست چون درياى پر آب
Verse: b   دهانت چون صدف پر در خوشاب

Strophe: 30  
Verse: a   ندانم چون شدى از من شکيبا
Verse: b   که نشکيبد صدف هرگز ز دريا

Strophe: 31  
Verse: a   تو سرو جويبارى چشم من جوى
Verse: b   چمنگه بر کنار جوى من جوى

Strophe: 32  
Verse: a   گل سرخى نگارا من گل زرد
Verse: b   تو از شادى شکفتى و من از درد

Strophe: 33  
Verse: a   بيار آن سرخ گل بر زرد گل نه
Verse: b   که در باغ اين دو گل با يکدگر به

Strophe: 34  
Verse: a   نگارا بى تو قدرى نيست جان را
Verse: b   چون جان را نيست چون باشد جهان را

Strophe: 35  
Verse: a   تنم بى خواب مانده گاه و بى گاه
Verse: b   دلم چون خفته از گيتى نه آگاه

Strophe: 36  
Verse: a   مرا گويند رو يار دگر گير
Verse: b   گر او گيرد ستاره تو قمر گير

Strophe: 37  
Verse: a   مرا کز مهربانان نيست روزى
Verse: b   چرا جويم ازيشان دلفروزى

Strophe: 38  
Verse: a   همين مهرى که ورزيدم مرا بس
Verse: b   نورزم نيز هر گز مهر با کس

Strophe: 39  
Verse: a   چنان نيکو نيامد رنگم از دست
Verse: b   که پايم نيز بايد اندران بست

Page of edition: 372 
Strophe: 40  
Verse: a   وفا کشتم چه سود آورد بارم
Verse: b   کزين پس رنج بينم نيز کارم

Strophe: 41  
Verse: a   نهال مهر بس باد اينکه کشتم
Verse: b   چك بيزارى از خوبان نوشتم

Strophe: 42  
Verse: a   فرو کشتم بدل در آتش آز
Verse: b   نهادم سر به بخت خوايشتن باز

Strophe: 43  
Verse: a   من آن مرغم که زيرك بود نامم
Verse: b   به هر دو پاى افتاده به دامم

Strophe: 44  
Verse: a   چو بازرگان به دريا در نشستم
Verse: b   ز دريا گوهر شهوار جستم

Strophe: 45  
Verse: a   درازست ار بگويم سر گذشتم
Verse: b   که چون بود و چگونه غرقه گشتم

Strophe: 46  
Verse: a   به موج اندر کنونم بيم جانست
Verse: b   نديده سود و سرمايه زيانست

Strophe: 47  
Verse: a   همى خوانم خدايم را به زارى
Verse: b   همى جويم ز دريا رسگارى

Strophe: 48  
Verse: a   اگر رسته شوم زين موج منکر
Verse: b   ازين پس نسپرم درياى ديگر

Strophe: 49  
Verse: a   من اندر هجر تو سوگند خوردم
Verse: b   که هرگز گرد بد مهران نگردم

Strophe: 50  
Verse: a   به يارى دل نبندم بر دگر کس
Verse: b   خداى هر دو گيتى يار من بس


Next part


This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.