TITUS Texts: Gurgani, Vis u Ramin

Strophe: 1
Verse: a   ترا ديدم که چونين گش نبودى
Verse: b   چنين تند و چنين سرکش نبودى

Strophe: 2
Verse: a   ترا ديدم که چون مى بر زدى آه
Verse: b   ز آه تو سيه شد بر فلك ماه

Strophe: 3
Verse: a   ز خوارى همچو خاك راه بودى
Verse: b   به کام دشمن و بدخواه بودى

Page of edition: 376
Strophe: 4
Verse: a   چو دوزخ بود جان ز بس تاب
Verse: b   چون دريا بود چشم تو ز بس آب

Strophe: 5
Verse: a   هر آن روزى که تو کمتر گرستى
Verse: b   جهان را دجالهء ديگر ببستى

Strophe: 6
Verse: a   کنون افزونتر از جمشيد گشتى
Verse: b   مگر همسايهء خورشيد گشتى

Strophe: 7
Verse: a   مگر آن روزها کردى فراموش
Verse: b   که تو بودى زمن بى صبر و بى هوش

Strophe: 8
Verse: a   مگر آنگاه گشتى از نهانم
Verse: b   که من بر تو چگونه مهربانم

Strophe: 9
Verse: a   > مگر رنجى که ديدى رفت از ياد
Verse: b   کجا بر من کشيدى دست بيدار <

Strophe: 10
Verse: a   چرا با من به تلخى همچو هوشى
Verse: b   که با هر کس به شيرينى چو نوشى

Strophe: 11
Verse: a   همه کس را همى خوشى نمايى
Verse: b   مرا بارى چرا گشى فزايى

Strophe: 12
Verse: a   تو با صد گنج پيروزى و نازى
Verse: b   به چندين گنج شايد گر بنازى

Strophe: 13
Verse: a   چه باشد گر تو نازى از تن خويش
Verse: b   که ناز من به تو از ناز تو بيش

Strophe: 14
Verse: a   به تو نازم که تو زيباى نازى
Verse: b   بسازم با تو گر با من بسازى

Strophe: 15
Verse: a   وليکن گر چه روى تو بهارست
Verse: b   هميشه بر رخانت گل بيار است

Strophe: 16
Verse: a   بهار نيکوى بر کس نماند
Verse: b   جهان روزى دهد روزى ستاند

Strophe: 17
Verse: a   مکش چندين کمان بر دوستانت
Verse: b   که ناگه بشکند روزى کمانت

Strophe: 18
Verse: a   و گر پر تير دارى جعبهء ناز
Verse: b   همه تيرت به يك عاشق مينداز

Strophe: 19
Verse: a   مرا دل چون کبابست اى پريچهر
Verse: b   فگنده روز و شب بر آتش مهر

Page of edition: 377
Strophe: 20
Verse: a   بهل تا باشد اين آتش فروزان
Verse: b   کبابى را که ببرشتى مسوزان

Strophe: 21
Verse: a   مکن کارى که من با تو نکردم
Verse: b   مبر آبم که من آبت نبردم

Strophe: 22
Verse: a   > مکن چندين ستم جانا برين دل
Verse: b   که ما هر دو از اين خاکيم و زين گل <

Strophe: 23
Verse: a   بدم من نيز همچون تو نيازى
Verse: b   نکردم با تو چندين سرفرازى

Strophe: 24
Verse: a   نباشد دوستى را هيچ خوشى
Verse: b   چو باشد دوستى با عجب و گشّى

Strophe: 25
Verse: a   نه بس جان مرا در جدايى
Verse: b   که نيزش درد بيزارى نمايى

Strophe: 26
Verse: a   ز گشّى بر فلك بردى تن خويش
Verse: b   ز عجب آتش زدى در خرمن خويش

Strophe: 27
Verse: a   > تو چون من مردمى نه چون خدايى
Verse: b   مرا چندين جفا تا کى نمايى <

Strophe: 28
Verse: a   اگر هستى تو چون خورشيد والا
Verse: b   شبانگه هم فرود آيى ز بالا

Strophe: 29
Verse: a   دلى مثل دلت خواهم ز يزدان
Verse: b   سياه و سرکش و بدمهر و نادان

Strophe: 30
Verse: a   خداوند چنيندل رسته باشد
Verse: b   جهان از دست اين دل خسته باشد

Strophe: 31
Verse: a   رخى بينم ترا چون باغ رنگى
Verse: b   دلى بينم ترا چون کوه سنگين

Strophe: 32
Verse: a   دريغ آيد مرا کت دل چنينست
Verse: b   به گاه بى وفايى آهنينست

Strophe: 33
Verse: a   اگر تو هجر جويى من نجويم
Verse: b   و گر تو سرد گويى من نگويم

Strophe: 34
Verse: a   وفا کارم اگر تو جور کارى
Verse: b   من آب آرم اگر تو آتش آرى

Strophe: 35
Verse: a   وفا را زاد مادر چون مرا زاد
Verse: b   جفا را زاد مادر چون ترا زاد

Strophe: 36
Verse: a   دل من کرد گر با من جفا کرد
Verse: b   که شد طبع وفا در بى وفا کرد

Strophe: 37
Verse: a   نشانه کردى او را لاجرم زه
Verse: b   نکو کردى به تير نرگسان ده

Strophe: 38
Verse: a   همى زن تا بگويند کاين چرا کرد
Verse: b   بلا بخريد و جان را بها کرد

Page of edition: 378
Strophe: 39
Verse: a   ازان خوانند آرش را کمانگير
Verse: b   که از سارى به مرو انداخت يك تير

Strophe: 40
Verse: a   تو اندازى به جان من ز گوراب
Verse: b   همى هر ساعتى صد تير پرتاب

Strophe: 41
Verse: a   ترا زيبد نه آرش را سوارى
Verse: b   که صد فرسنگ بگذشتى ز سارى

Strophe: 42
Verse: a   جفا پيشه کنى از راه چندين
Verse: b   چه بى حمت دلى دارى چه سنگين

Strophe: 43
Verse: a   رخم کردى ز خون ديده جيحون
Verse: b   دلم کردى ز درد هجر قارون

Strophe: 44
Verse: a   عجبتر آنکه چندين جور بينم
Verse: b   نفرسايم همانا آهنيم

Strophe: 45
Verse: a   مرا گويند مگرى کز گرستن
Verse: b   چو مويى شد به باريکى ترا تن

Strophe: 46
Verse: a   کسى گريد چنين کز مهر و خويش
Verse: b   شود نوميد از ديدار رويش

Strophe: 47
Verse: a   حسودا تو مگر آگه ندارى
Verse: b   که در باران بود اميدوارى

Strophe: 48
Verse: a   > بهار آيد چو بارد ابر بسيار
Verse: b   مگر باز آمد از باران من يار <

Strophe: 49
Verse: a   بهار آمد کنم بر وى گل افشان
Verse: b   چو يار آيد کنم بروى دل افشان

Strophe: 50
Verse: a   به هجرش بر فشانم در و مرجان
Verse: b   به وصلش بر فشانم ديده و جان

Strophe: 51
Verse: a   اگر روزى کند يك روز دادار
Verse: b   خوشا روزا که باشد روز ديدار

Strophe: 52
Verse: a   اگر جانى فروشندم به صد جان
Verse: b   برافشانم دو صد جان پيش جانان