TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 66
Previous part

Chapter: 66  
نامهء ششم اندر نواختن و خواندن دوست


Strophe: 1  
Verse: a   نگارينا ز پيش من برفتى
Verse: b  
چه گفتى يا چه فرمايى نگفتى

Page of edition: 379 
Strophe: 2  
Verse: a  
دلم بردى و خود باره براندى
Verse: b  
مرا در شهر بيگانه بماندى

Strophe: 3  
Verse: a  
نکردى هيچ رحمت بر غريبان
Verse: b  
چو بيماران نمانده بى طبيبان

Strophe: 4  
Verse: a  
کنون دانم که خود يادم نيارى
Verse: b  
که هم بد مهر و هم بد زينهارى

Strophe: 5  
Verse: a  
نبخشايى و از يزدان نترسى
Verse: b  
ز حال خستگان خود نپرسى

Strophe: 6  
Verse: a  
نگويى حال آن بيچاره چونست
Verse: b  
که بى من در ميان موج خونست

Strophe: 7  
Verse: a  
چنين بايد وفا و مهربانى
Verse: b  
که من بى تو بميرم تو ندانى

Strophe: 8  
Verse: a  
به تو نالم بگو يا از تو نالم
Verse: b  
که من بى تو به زارى بر چه حالم

Strophe: 9  
Verse: a  
پديد آمد مرا دردى ز هجران
Verse: b  
که نبود غير مردن هيچ درمان

Strophe: 10  
Verse: a  
به گيتى عاشقى بى غم نباشد
Verse: b  
خوشى و عاشقى با هم نباشد

Strophe: 11  
Verse: a  
همى سخت آيدت کز تو بنالم
Verse: b  
بنالم تا شوى آگه ز حالم

Strophe: 12  
Verse: a  
ترا چون دل دهد يارا نگويى
Verse: b  
که چون دشمن جفاى دوست جويى

Strophe: 13  
Verse: a  
نه بس بود آنکه از پيشم برفتى
Verse: b  
که رفتى نيز يار نو گرفتى

Strophe: 14  
Verse: a  
مرا اين آگهى بشنيد بايست
Verse: b  
ز تو اين بى وفايى ديد بايست

Strophe: 15  
Verse: a  
منم اين کز تو ديدستم چنين کار
Verse: b  
توى بى من نشسته با دگر يار

Strophe: 16  
Verse: a  
منم پيش تو چونين خوار گشته
Verse: b  
توى از من چنين بيزار گشته

Strophe: 17  
Verse: a  
نه تو آنى که من فتنه بودى
Verse: b  
به ديدارم هميشه تشنه بودى

Page of edition: 380 
Strophe: 18  
Verse: a  
> نه من آنم که خورشيد تو بودم
Verse: b  
به گيتى کام و اميد تو بودم <

Strophe: 19  
Verse: a  
> نه من آنى که بى من مرده بودى
Verse: b  
چو برگ دى مهى پژمرده بودى <

Strophe: 20  
Verse: a  
نه من آنم که جانت باز دادم
Verse: b  
ترا با بخت فرخ ساز دادم

Strophe: 21  
Verse: a  
نه تو آنى که جز يادم نکردى
Verse: b  
همى از خاك پايم سرمه کردى

Strophe: 22  
Verse: a  
نه من آنم که بودم جفت جانت
Verse: b  
کجا بى من نبد خوش اين جهانت

Strophe: 23  
Verse: a  
چرا اکنون من آنم تو نه آنى
Verse: b  
ز تو کينست و از من مهربانى

Strophe: 24  
Verse: a  
چرا با من به دل بدساز گشتى
Verse: b  
چه بد کردم از من باز گشتى

Strophe: 25  
Verse: a  
مگر آسان بريدى راه دشوار
Verse: b  
کجا از مهر من بودى سبکبار

Strophe: 26  
Verse: a  
تو در درياى هجرم غرقه بودى
Verse: b  
ز موج غم بسى رنج آزمودى

Strophe: 27  
Verse: a  
دلت با يار ديگر زان بپيوست
Verse: b  
کجا غرقه به هر چيزى زند دست

Strophe: 28  
Verse: a  
چه باشد گر تو يار نو گرفتى
Verse: b  
نبايد از تو ما را اين شکفتى

Strophe: 29  
Verse: a  
بسا کس کاو خورد سر که به خوان بر
Verse: b  
نهاده پيش او حلواى شکر

Strophe: 30  
Verse: a  
وصل من ترا خوش بود چون مى
Verse: b  
فراقم چون خمارى بود در پى

Strophe: 31  
Verse: a  
تو مخمورى و از مى سر بتابى
Verse: b  
هر آن گاهى که بوى مى بيابى

Strophe: 32  
Verse: a  
اگر تو گشته اى از مى بدين سان
Verse: b  
ترا جز مى نباشد هيچ درمان

Strophe: 33  
Verse: a  
چو جان باشد گزيده يار پيشين
Verse: b  
تو بر يار گزيده هيچ مگزين

Strophe: 34  
Verse: a  
و گر نو کرده اى نو را نگه دار
Verse: b  
کهن را نيز بيهوده ميازار

Page of edition: 381 
Strophe: 35  
Verse: a  
بود مهر دل مردم چو گوهر
Verse: b  
ازو پر مايه تر باشد کهن تر

Strophe: 36  
Verse: a  
بگرداند گهر چون نو بود رنگ
Verse: b  
چه آن گوهر هر که بدرنگست و چه سنگ

Strophe: 37  
Verse: a  
بگردد مهر نو با دل نو
Verse: b  
چنان چون رنگ نو در جوهر نو

Strophe: 38  
Verse: a  
هزار اختر نباشد چون يکى خور
Verse: b  
نه هفت اندام باشد چون يکى سر

Strophe: 39  
Verse: a  
هزار آرام چون آرام پيشين
Verse: b  
هزاران يار چون يار نخستين

Strophe: 40  
Verse: a  
نه من يابم چو تو يار دل آزار
Verse: b  
نه تو يايى چو من يار وفادار

Strophe: 41  
Verse: a  
نه من بتوانم از تو دل بريدن
Verse: b  
نه تو بتوانى از من سر کشيدن

Strophe: 42  
Verse: a  
به مهر اندر تو ماهى منت خورشيد
Verse: b  
تو با من باشى و من با تو جاويد

Strophe: 43  
Verse: a  
ترا باشد هم از من روشنايى
Verse: b  
بسى گردى و پس هم با من آيى

Strophe: 44  
Verse: a  
بدان منگر که از من دور گشتى
Verse: b  
چنين تابنده و پر نور گشتى

Strophe: 45  
Verse: a  
کنون اى سنگدل بر خيز و باز آى
Verse: b  
مرا و خويشتن را رنج مفزاى

Strophe: 46  
Verse: a  
که من با تو چنان باشم از اين پى
Verse: b  
چو دانش با روان و شير با مى

Strophe: 47  
Verse: a  
فراقت قفل سخت آمد روان را
Verse: b  
بجز وصل تو نگشايد مر آن را

Strophe: 48  
Verse: a  
مخور زثن روزگار رفته تشوير
Verse: b  
وفا و مهربانى را ز سر گير

Strophe: 49  
Verse: a  
چه باشد گر شدى در مهر بد راى
Verse: b  
نهال دوستى ببريدى از جاى

Strophe: 50  
Verse: a  
چو ببريدى دگر باره فرو کار
Verse: b  
که پيوسته نکوتر آورد بار


Page of edition: 382 
Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.