TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 70
Previous part

Chapter: 70  
نامهء دهم اندر دعاکردن و ديدار دوست خواستن


Strophe: 1  
Verse: a   دل پر آتش و جانى پر از دود
Verse: b  
تنى چون موى و رخسارى زر اندود

Strophe: 2  
Verse: a  
برم هر شب سحرگه پيش دادار
Verse: b  
بمالم پيش او بر خاك رخسار

Strophe: 3  
Verse: a  
خروش من بدرد پشت ايوان
Verse: b  
فغان من ببندد راه کيوان

Strophe: 4  
Verse: a  
چنان گريم که گريد ابر آذار
Verse: b  
چنان نالم که نالد کبگ کهسار

Strophe: 5  
Verse: a  
چنان جوشم که جوشد بحر از باد
Verse: b  
چنان لرزم که لرزد سرو و شمشاد

Strophe: 6  
Verse: a  
به اشك از شب فرو شويم سياهى
Verse: b  
بياغارم زمين تا پشت ماهى

Strophe: 7  
Verse: a  
چنان از حسرت دل بر کشم آه
Verse: b  
کجا ره گم کند بر آسمان ماه

Page of edition: 391 
Strophe: 8  
Verse: a  
ز بس کز دل کشم آه جهان سوز
Verse: b  
ز خاور بر نيارد آمدن روز

Strophe: 9  
Verse: a  
ز بس کز جان بر آرم دود اندوه
Verse: b  
ببندد ابر تيره کوه تا کوه

Strophe: 10  
Verse: a  
بدين خوارى بدين زارى بدين درد
Verse: b  
مژه پر آب و روى زرد و پر گرد

Strophe: 11  
Verse: a  
همى گويم خدايا کردگارا
Verse: b  
بزرگا کامگارا برد بارا

Strophe: 12  
Verse: a  
تو يار بى دلان و نى کسانى
Verse: b  
هميشه چارهء بيچارگانى

Strophe: 13  
Verse: a  
نيام گفت راز خويس با کس
Verse: b  
مگر با تو که يار من توى بس

Strophe: 14  
Verse: a  
همى دانى که چون خسته روانم
Verse: b  
همى دانى که چون بسته زبانم

Strophe: 15  
Verse: a  
زبانم با تو گويد هر چه گويد
Verse: b  
روانم از تو جويد هرچه جويد

Strophe: 16  
Verse: a  
تو ده جان مرا زين غم رهايى
Verse: b  
تو بردان از دلم بند جدايى

Strophe: 17  
Verse: a  
دل آن سنگدل را نرم گردان
Verse: b  
به تاب مهربانى گرم گردان

Strophe: 18  
Verse: a  
به ياد آور دلش را مهر ديرين
Verse: b  
پس آنگه در دلش کن مهر شيرين

Strophe: 19  
Verse: a  
يکى زين غم که من دارم برو نه
Verse: b  
که باشد بار او از هر کهى مه

Strophe: 20  
Verse: a  
به فصل خويش وى را زى من آور
Verse: b  
و يازيدر مرا نزديك او بر

Strophe: 21  
Verse: a  
گشاده کن به ما بر راه ديدار
Verse: b  
کجا خود بسته گردد راه تيمار

Strophe: 22  
Verse: a  
همى تا باز بينم روى آن ماه
Verse: b  
نگه دارش ز چشم و دست بدخواه

Strophe: 23  
Verse: a  
بجز مهر منش تيمار منماى
Verse: b  
بجز عشق منش آزار مفزاى

Strophe: 24  
Verse: a  
و گر رويش نخواهم ديد ازين پس
Verse: b  
مرا بى روى او جان و جهان بس

Page of edition: 392 
Strophe: 25  
Verse: a  
هم اکنون جان من بستان بدو ده
Verse: b  
که من بى جان و آنبت با دو جان به

Strophe: 26  
Verse: a  
نگارا چند نالم چند گويم
Verse: b  
به زارى چند گريم چند مويم

Strophe: 27  
Verse: a  
نگويم بيس ازين در نامه گفتار
Verse: b  
و گرچه هست صد چندين سزاوار

Strophe: 28  
Verse: a  
نباشد گفته بر گوينده تاوان
Verse: b  
چه باشد اندك و سودش فراوان

Strophe: 29  
Verse: a  
بگفتم هر چه ديدم از جفايت
Verse: b  
ازين پس خود تو مى دان با خدايت

Strophe: 30  
Verse: a  
اگر کردار تو با کوه گويم
Verse: b  
بمويد سنگ او چون من بمويم

Strophe: 31  
Verse: a  
ببخشايد مرا سنگ و دل نه
Verse: b  
به گاه مردمى سنگ از دلت به

Strophe: 32  
Verse: a  
مرا چون سنگ بودى اين دل مست
Verse: b  
دلت پولاد گشت و سنگ بشکست

Strophe: 33  
Verse: a  
درود از من بداد شمشاد آزاد
Verse: b  
که دارد در ميان پوشيده پولاد

Strophe: 34  
Verse: a  
درود از من بدان ياقوت سفته
Verse: b  
که دارد سى گهر در وى نهفته

Strophe: 35  
Verse: a  
درود از من بدان عيار نرگس
Verse: b  
که دارد مر مرا از خواب مفلس

Strophe: 36  
Verse: a  
درود از من بدان ماه دو هفته
Verse: b  
که دارد ماه بخت من گرفته

Strophe: 37  
Verse: a  
درود از من بدان باغ شکفته
Verse: b  
که دارد خانهء صرم کشفته

Strophe: 38  
Verse: a  
درود از من بدان شاخ صنوبر
Verse: b  
که دارد شاژ بختم خشك و بى بر

Strophe: 39  
Verse: a  
درود از من بدان گلبرگ خندان
Verse: b  
که دارد مر مرا همواره گريان

Strophe: 40  
Verse: a  
درود از من بدان خود روى لاله
Verse: b  
که دارد چشمم آگنده به ژاله

Strophe: 41  
Verse: a  
درود از من بدان دو رسته گوهر
Verse: b  
درود از من بدان دو خوشه عنبر

Page of edition: 393 
Strophe: 42  
Verse: a  
درود از من بدان عيار سرکش
Verse: b  
که دارد مرمرا در خواب ناخوش

Strophe: 43  
Verse: a  
درود از من بدان ديباى رنگين
Verse: b  
درود از من بدان مهناب و پروين

Strophe: 44  
Verse: a  
درود از من بدان سر و گل اندام
Verse: b  
که دارد مر مرا دل خسته مادام

Strophe: 45  
Verse: a  
درود از من بدان زلفين عطار
Verse: b  
که زو مر مشك را بشکست بازار

Strophe: 46  
Verse: a  
درود از من بدان چشم فسونگر
Verse: b  
که دارد مر مرا بى خواب و بى خور

Strophe: 47  
Verse: a  
درود از من بدان رخسار مهوش
Verse: b  
که دارد جانم از محنت بر آتش

Strophe: 48  
Verse: a  
درود از من بدان ماه دو هفته
Verse: b  
که دارد مر مرا بيهوش و تفته

Strophe: 49  
Verse: a  
درود از من بدان مشهور آفاق
Verse: b  
که دارد مر مرا از کام دل طاق

Strophe: 50  
Verse: a  
درود از من بدانگلروى خوشبوى
Verse: b  
که دارد سال و ماهم در تگ و پوى

Strophe: 51  
Verse: a  
درود از من بدانزلف رسن باز
Verse: b  
که دارد مر مرا مشهور شيراز

Strophe: 52  
Verse: a  
درود از من بدان ناز و عاتبش
Verse: b  
که آبم برد زنخدان خوشابش

Strophe: 53  
Verse: a  
درود از من بدانآيين و آن فر
Verse: b  
که دارد رويم از تيمار چون زر

Strophe: 54  
Verse: a  
درود از من بدان گنج نگويى
Verse: b  
که دارد پيشه با من کينه جويى

Strophe: 55  
Verse: a  
درود از من بدان خورشيد تابان
Verse: b  
که دارد حسن بر خورشيد گيهان

Strophe: 56  
Verse: a  
درود از من بدان روى چو گلبرگ
Verse: b  
که دارد شرم رخش رريزد ز گل برگ

Strophe: 57  
Verse: a  
درود از من بدان سرو سمن روى
Verse: b  
که ندهد همچو بوى او سمن بوى

Strophe: 58  
Verse: a  
درود از من بدان پيروزگر شاه
Verse: b  
درود از من بدان بيدادگر ماه

Strophe: 59  
Verse: a  
درود از من بدان تاج سواران
Verse: b  
درود از من بدان رشك بهاران

Strophe: 60  
Verse: a  
درود از من بدان جان جهانم
Verse: b  
درود از من بدان جفت جوانم

Strophe: 61  
Verse: a  
درود از من بدان ماه سمن بوى
Verse: b  
درود از من بدان يار جفا جوى

Strophe: 62  
Verse: a  
درود از من بدان کاورا درودست
Verse: b  
مرا بى او دو ديده چون دو رودست

Page of edition: 394 
Strophe: 63  
Verse: a  
درود از من فزون از هر شمارى
Verse: b  
درود از من فزون از هر بهارى

Strophe: 64  
Verse: a  
فزون از ريگ کهسار و بيابان
Verse: b  
فزون از قطرهء دريا و باران

Strophe: 65  
Verse: a  
فزون از رستنى بر کوه و صحرا
Verse: b  
فزون از جانوز بر خشك و دريا

Strophe: 66  
Verse: a  
فزون از روزگار هر دو دوران
Verse: b  
فزون از اختران چرخ گردان

Strophe: 67  
Verse: a  
فزون از گونه گونه تخم عالم
Verse: b  
فزون از نر و ماده نسل آدم

Strophe: 68  
Verse: a  
فزون از پر مرغ و موى حيوان
Verse: b  
فزون از حرف دفترهاى ديوان

Strophe: 69  
Verse: a  
فزون از فکرت و انديشهء ما
Verse: b  
فزون از از و هم و کيش و پيشهء ما

Strophe: 70  
Verse: a  
ترا از من درود جاودانى
Verse: b  
مرا از تو وفا و مهربانى

Strophe: 71  
Verse: a  
ترا از من درود آتشنايى
Verse: b  
مرا از ماه رويت روشنايى

Strophe: 72  
Verse: a  
هزاران بار چونين باد چونين
Verse: b  
دعا از من ز بخت نيك آمين


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.