TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 72
Previous part

Chapter: 72  
مويه کردن ويس بر جدايى رامين


Strophe: 1  
Verse: a   چو ويس دلبر آذين را گسى کرد
Verse: b  
به درد و داغ دل مويه بسى کرد

Strophe: 2  
Verse: a  
مر آن مردى که اين مويه بخواند
Verse: b  
اگر با دل بود بى دل بماند

Strophe: 3  
Verse: a  
کجا شد آن خجسته روزگارم
Verse: b  
که بودى آفتاب اندر کنارم

Strophe: 4  
Verse: a  
مرا کز آفتاب آمد جدايى
Verse: b  
چگونه پيشم آيد روشنايى

Page of edition: 398 
Strophe: 5  
Verse: a  
برانم زين دو چشم تيره دو رود
Verse: b  
که ماه و آفتابم کرد پدرود

Strophe: 6  
Verse: a  
اگر نه آفتاب از من جدا شد
Verse: b  
جهان بر چشم من تيره چرا شد

Strophe: 7  
Verse: a  
منم بيمار و نالان در شب تار
Verse: b  
که در شب بيش باشد درد بيمار

Strophe: 8  
Verse: a  
نکردم بد به کس تا نبينم
Verse: b  
چرا اکنون ز بد روزى چنينم

Strophe: 9  
Verse: a  
ز بخت بد دلم را هر زمانى
Verse: b  
تو پندارى در آيد کاروانى

Strophe: 10  
Verse: a  
بدرّد اين دل از بس غم که در اوست
Verse: b  
بدرّد نار چون پر گرددش پوست

Strophe: 11  
Verse: a  
دلى بسته به چندين گونه بيدار
Verse: b  
نه تابد خور درو و نه وزد باد

Strophe: 12  
Verse: a  
هميشه در دل من ابر دارد
Verse: b  
ازيرا زين دو چشمم سيل بارد

Strophe: 13  
Verse: a  
ببندد ابر و آنگه بر گشايد
Verse: b  
چرا ابر دلم چندين بپايد

Strophe: 14  
Verse: a  
ازيرا شد رخم همرنگ دينار
Verse: b  
که گردد کشت زرد از ابر بسيار

Strophe: 15  
Verse: a  
بيامختست عشق من دبيرى
Verse: b  
بدين پژمرده رخار زريرى

Strophe: 16  
Verse: a  
به خون من نويسد گونه گونه
Verse: b  
حروف غم به خطهاى نمونه

Strophe: 17  
Verse: a  
چه رويست اين که رنگش چون زريرست
Verse: b  
چه بختست اين که عشق اورا دبيرست

Strophe: 18  
Verse: a  
مرا عشق آتشى در دل بر افروخت
Verse: b  
دلم با هر چه در دل بد همه سوخت

Strophe: 19  
Verse: a  
مرا بر دل هميشه رحمت آيد
Verse: b  
ز بس کز عشق وى را محنت آيد

Strophe: 20  
Verse: a  
اگر بى دانشى کرد اين دل ريش
Verse: b  
چنين شد لاجرم از کردهء خويش

Strophe: 21  
Verse: a  
بدا کارا که بود اين مهربانى
Verse: b  
ببرد از من دل و جان و جوانى

Page of edition: 399 
Strophe: 22  
Verse: a  
گر اورا خود من آوردم به گيهان
Verse: b  
جزاى من بسست اين داغ هجران

Strophe: 23  
Verse: a  
چنين داغى کزو تا جاودانى
Verse: b  
بماند بر روان من نشانى

Strophe: 24  
Verse: a  
کجايى اى نگار تير بالا
Verse: b  
مرا بين چون کمانى گشته دو تا

Strophe: 25  
Verse: a  
تو تيرى من کمانم در جدايى
Verse: b  
چو رفتى نيز با زى من نيايى

Strophe: 26  
Verse: a  
بپيچم چون به ياد آرم جفايت
Verse: b  
چو آن شمشادگون زلف دو تايت

Strophe: 27  
Verse: a  
بلرزم چون بينديشم ز هجران
Verse: b  
چو گنجشگى که تر گردد ز باران

Strophe: 28  
Verse: a  
دلى دارم به دستت زينهارى
Verse: b  
نديد از تو مگر زنهار خوارى

Strophe: 29  
Verse: a  
دلت چون داد آزارش فزودن
Verse: b  
قرارش بردن و دردش نمودن

Strophe: 30  
Verse: a  
نه گيتى را به چشم تو همى ديد
Verse: b  
ز چشم بد همى بر تو بترسيد

Strophe: 31  
Verse: a  
نه ديدار تو بودش کام و اميد
Verse: b  
نه رخسار تو بودش ماه و خورشيد

Strophe: 32  
Verse: a  
نه بالاى تو بودش سرو و شمشاد
Verse: b  
نه زين شمشاد بودى جان او شاد

Strophe: 33  
Verse: a  
بنفشه بر دو زلفت کى گزيدى
Verse: b  
طبرزد با لبانت کس مزيدى

Strophe: 34  
Verse: a  
چرا با جان من چندين ستيزى
Verse: b  
چرا بيهوده خون من بريزى

Strophe: 35  
Verse: a  
نه من آنم که بودم دلفروزت
Verse: b  
رخم ماه شب و خورشيد روزت

Strophe: 36  
Verse: a  
نه مهرت بود هموراه نديمم
Verse: b  
نه بويت بود همواره نسيمم

Strophe: 37  
Verse: a  
نه روى من ز عشقت بود زرين
Verse: b  
نه اشك من ز جورت بود خونين

Page of edition: 400 
Strophe: 38  
Verse: a  
نه رود از هجر تو بر رخ گشادم
Verse: b  
نه سنگ از مهر تو بر دل نهادم

Strophe: 39  
Verse: a  
نه جز تو نيست در گيتى مرا کس
Verse: b  
درين گيتى هواى من توى بس

Strophe: 40  
Verse: a  
مرا ديدى ز پيش مهربانى
Verse: b  
کنون گر بينيم گويى نه آنى

Strophe: 41  
Verse: a  
نه آنم که تو ديدستى نه آنم
Verse: b  
در آن گه تير و اکنون چون کمانم

Strophe: 42  
Verse: a  
زدم بر رخ دو دست خويش چندان
Verse: b  
که نيلوفر شد آن گلنار خندان

Strophe: 43  
Verse: a  
دهم آبش همى زين چشم بى خواب
Verse: b  
که نيلوگر نباشد تازه بى آب

Strophe: 44  
Verse: a  
بنام تا بنالد زير بر مل
Verse: b  
ببارم تا ببارد ابر برگل

Strophe: 45  
Verse: a  
دو چشم من ز سرخى مثل لاله ست
Verse: b  
برو بر اشك من مانند ژاله ست

Strophe: 46  
Verse: a  
درخت رنج من گشست بى بر
Verse: b  
تن اميد من ماندست بى سر

Strophe: 47  
Verse: a  
مرا دل دشمنست اى واى بر من
Verse: b  
چرا چاره همى جويم ز دشمن

Strophe: 48  
Verse: a  
چه نادانم که از دل چاره جويم
Verse: b  
که خوديکباره دل برد آب رويم

Strophe: 49  
Verse: a  
دل من گر نبودى دشمن من
Verse: b  
چنين عاصى نبودى در تن من

Strophe: 50  
Verse: a  
پر آتش شد دلم چون گشت سر کش
Verse: b  
بلى باشد سزاى سر کش آتش

Strophe: 51  
Verse: a  
بنال اى دل که ارزانى بدينى
Verse: b  
که هم در اين جهان دوزخ ببينى

Strophe: 52  
Verse: a  
قصا ما را چنين کردست روزى
Verse: b  
که من گريم همه ساله تو سوزى

Strophe: 53  
Verse: a  
بدين سان زندگانى چون بود خوش
Verse: b  
که من باشد در آب و تو در آتش

Strophe: 54  
Verse: a  
جهان دريا کنم از ديدگانم
Verse: b  
پس آنگه کشتى اندر وى برانم

Page of edition: 401 
Strophe: 55  
Verse: a  
ز خونين جامه سازم بادبانم
Verse: b  
به باد سرد خود کشتى برانم

Strophe: 56  
Verse: a  
چو باد از من بود دريا هم از من
Verse: b  
نباشد کشتيم را موج دشمن

Strophe: 57  
Verse: a  
عديل ماهيان باشم به درياب
Verse: b  
که خود چون ماهيم همواره در آب

Strophe: 58  
Verse: a  
فرستادم به نزد دوست نامه
Verse: b  
برو پيچيده خون آلوده جامه

Strophe: 59  
Verse: a  
بخواند نامهء من يا نخوانم
Verse: b  
بداند زارى من يا نداند

Strophe: 60  
Verse: a  
ببخشايد مرا از مهر گوى
Verse: b  
کند با من به پاسخ مهر جويى

Strophe: 61  
Verse: a  
نباشد عاشقان را زين بتر روز
Verse: b  
که چشم نامه اى دارند هر روز

Strophe: 62  
Verse: a  
بشد روز وصال و روز خوشى
Verse: b  
که من با دوست کردم ناز و گشّى

Strophe: 63  
Verse: a  
کنون با او به نامه گشت گفتار
Verse: b  
و گر خسپم بود در خواب ديدار

Strophe: 64  
Verse: a  
بماندم تا چنين روزى بديدم
Verse: b  
وزان پايه بدين پايه رسيدم

Strophe: 65  
Verse: a  
چرا زهر گزاينده نخوردم
Verse: b  
چرا روزى به بهروزى نبردم

Strophe: 66  
Verse: a  
اگر مرگ من آنگه در رسيدى
Verse: b  
مگر چشمم چنين روزى نديدى

Strophe: 67  
Verse: a  
روان را مرگ روز کامرانى
Verse: b  
بسى خوشتر ز چونين زندگانى

Strophe: 68  
Verse: a  
جهانا خود ترا اينست پيشه
Verse: b  
که با بى دل کنى خوارى هميشه

Strophe: 69  
Verse: a  
> همان ابرى که بارى در دو زارى
Verse: b  
ازو بر بيدلانت سنگ بارى <

Strophe: 70  
Verse: a  
همان بادى که آرد بود گلزار
Verse: b  
همى نادر به من بوى تن يار

Strophe: 71  
Verse: a  
چه بد کردم که او با من چنينست
Verse: b  
مگرباد تو با من هم به کينست

Strophe: 72  
Verse: a  
بهار خاك را بينم شکفته
Verse: b  
زمين را در گل و ديبا گرفته

Page of edition: 402 
Strophe: 73  
Verse: a  
بهار من ز من مهجور مانده
Verse: b  
چو جان پاك از تن دور مانده

Strophe: 74  
Verse: a  
همانا خاك در گيتى ز من به
Verse: b  
که او را نو بهاست و مرا نه


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.