TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 75
Chapter: 75
رسيدن
آذين
از ويش به
رامين
Strophe: 1
Verse: a
خوشا بادا که از مشرق در آيد
Verse: b
تو گويى کز گلستانى بر آيد
Strophe: 2
Verse: a
ز
خرخيز
و
سمندور
و ز
قيصور
Verse: b
بيارد بوى مشك و عود و کافور
Strophe: 3
Verse: a
چه خوش باشد نسيم باد خاور
Verse: b
به خاصه چون بود با بوى دلبر
Strophe: 4
Verse: a
نسيمى کز کنار دلبر آيد
Verse: b
ز بوى مشك و عنبر خوشتر آيد
Strophe: 5
Verse: a
نيامد از گلستان بوى نسرين
Verse: b
چنان چون بوى
ويس
آمد به
رامين
Strophe: 6
Verse: a
همى گفت اين نه بوى گلستانست
Verse: b
همانا بوى ويش دلستانست
Strophe: 7
Verse: a
چه بادست اين که اوميد بهى داد
Verse: b
مرا از بوى دلبر آگهى داد
Strophe: 8
Verse: a
درين انديشه بود آزاده
رامين
Verse: b
که آمد پيش بخت افروز
آذين
Strophe: 9
Verse: a
چو
آذين
را بديد از دور بشناخت
Verse: b
همانگه رخش گلگون را بدو تاخت
Strophe: 10
Verse: a
پيام آور فرود آمد ز باره
Verse: b
نه باره بد يکى پيل تخاره
Strophe: 11
Verse: a
شکفته روى و خندان رفت
آذين
Verse: b
زمين بوسه کنان در پيش
رامين
Strophe: 12
Verse: a
دمان زو بوى مشك و بوى عنبر
Verse: b
نه بوى مشك و عنبر بوى دلبر
Strophe: 13
Verse: a
چه فرخ بود
آذين
پيش
رامين
Verse: b
چه در خور بود
رامين
پيش
آذين
Page of edition: 418
Strophe: 14
Verse: a
شده هر دو به روى يکدگر شاد
Verse: b
چنانك اندر بهاران سرو و شمشاد
Strophe: 15
Verse: a
پس آنگه هر دو اسپان را ببستند
Verse: b
به دشت سبر بر مرزى نشستند
Strophe: 16
Verse: a
پيام آور بپرسيدش فراوان
Verse: b
ز رفته حالهاى روزگاران
Strophe: 17
Verse: a
از آن پس داد وى را نامهء
ويس
Verse: b
همان پيراهن و واشمهء
ويس
Strophe: 18
Verse: a
چو
رامين
نامهء آن سيم بر ديد
Verse: b
تو گفتى گور دشتى شير نر ديد
Strophe: 19
Verse: a
ز لرزه سست شد دو دست و پايش
Verse: b
ربودش هوش ياد دلربايش
Strophe: 20
Verse: a
چنان لرزه به دست او بر افتاد
Verse: b
که آن نامه ز دست او در افتاد
Strophe: 21
Verse: a
همى تا نامهء دلبر همى خواند
Verse: b
ز ديده سيل بيجاده همى راند
Strophe: 22
Verse: a
گهى بر رخ نهادى نامه
ويس
Verse: b
گهى بر دل نهادى جامه
ويس
Strophe: 23
Verse: a
گهى بوبيد مشك آلود جامه
Verse: b
گهى بوسيد خون آلود نامه
Strophe: 24
Verse: a
يکى ابر از دو چشم او بر آمد
Verse: b
که بارانش وقيق و گوهر آمد
Strophe: 25
Verse: a
وز آن ابر او فتادش برق بر دل
Verse: b
بديدش برق آتش سوز در دل
Strophe: 26
Verse: a
گهى از ديده راندى گوهرين جوى
Verse: b
گهى از دل کشيده آذرين هوى
Strophe: 27
Verse: a
گهى چون ديو زد بيگوش گشتى
Verse: b
فغان کردى و پس خاموش گشتى
Strophe: 28
Verse: a
گهى بيخود به روى اندر گتادى
Verse: b
ز بيهوشيش گريه برفتادى
Strophe: 29
Verse: a
چه لختى هوش باز آمد به جانش
Verse: b
صدف شد در دندان را دهانش
Page of edition: 419
Strophe: 30
Verse: a
همى گفت آه ازين بخت نگونسار
Verse: b
که تخم رنج کشت و شاخ تيمار
Strophe: 31
Verse: a
مرا ببريد از آن سرو جوانه
Verse: b
که سروستان او کاخست و خانه
Strophe: 32
Verse: a
مرا ببريد از آن خورشيد تابان
Verse: b
که گردونش شبستانست و ايوان
Strophe: 33
Verse: a
ز چشم من ببرد آن خوب ديدار
Verse: b
چو از گوشم ببرد آن نوش گفتار
Strophe: 34
Verse: a
ز ديدارش بدل دادست جامه
Verse: b
ز گفتارش بدل دادست نامه
Strophe: 35
Verse: a
قرار جان من زين جامه آمد
Verse: b
بهار بخت من زين نامهء آمد
Strophe: 36
Verse: a
پس آنگه پاسخى بنوشت زيبا
Verse: b
بسى نيکوتر از منسوج ديبا
This text is part of the
TITUS
edition of
Gurgani, Vis u Ramin
.
Copyright
TITUS Project
, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.