TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 75
Previous part

Chapter: 75  
رسيدن آذين از ويش به رامين


Strophe: 1  
Verse: a   خوشا بادا که از مشرق در آيد
Verse: b  
تو گويى کز گلستانى بر آيد

Strophe: 2  
Verse: a  
ز خرخيز و سمندور و ز قيصور
Verse: b  
بيارد بوى مشك و عود و کافور

Strophe: 3  
Verse: a  
چه خوش باشد نسيم باد خاور
Verse: b  
به خاصه چون بود با بوى دلبر

Strophe: 4  
Verse: a  
نسيمى کز کنار دلبر آيد
Verse: b  
ز بوى مشك و عنبر خوشتر آيد

Strophe: 5  
Verse: a  
نيامد از گلستان بوى نسرين
Verse: b  
چنان چون بوى ويس آمد به رامين

Strophe: 6  
Verse: a  
همى گفت اين نه بوى گلستانست
Verse: b  
همانا بوى ويش دلستانست

Strophe: 7  
Verse: a  
چه بادست اين که اوميد بهى داد
Verse: b  
مرا از بوى دلبر آگهى داد

Strophe: 8  
Verse: a  
درين انديشه بود آزاده رامين
Verse: b  
که آمد پيش بخت افروز آذين

Strophe: 9  
Verse: a  
چو آذين را بديد از دور بشناخت
Verse: b  
همانگه رخش گلگون را بدو تاخت

Strophe: 10  
Verse: a  
پيام آور فرود آمد ز باره
Verse: b  
نه باره بد يکى پيل تخاره

Strophe: 11  
Verse: a  
شکفته روى و خندان رفت آذين
Verse: b  
زمين بوسه کنان در پيش رامين

Strophe: 12  
Verse: a  
دمان زو بوى مشك و بوى عنبر
Verse: b  
نه بوى مشك و عنبر بوى دلبر

Strophe: 13  
Verse: a  
چه فرخ بود آذين پيش رامين
Verse: b  
چه در خور بود رامين پيش آذين

Page of edition: 418 
Strophe: 14  
Verse: a  
شده هر دو به روى يکدگر شاد
Verse: b  
چنانك اندر بهاران سرو و شمشاد

Strophe: 15  
Verse: a  
پس آنگه هر دو اسپان را ببستند
Verse: b  
به دشت سبر بر مرزى نشستند

Strophe: 16  
Verse: a  
پيام آور بپرسيدش فراوان
Verse: b  
ز رفته حالهاى روزگاران

Strophe: 17  
Verse: a  
از آن پس داد وى را نامهء ويس
Verse: b  
همان پيراهن و واشمهء ويس

Strophe: 18  
Verse: a  
چو رامين نامهء آن سيم بر ديد
Verse: b  
تو گفتى گور دشتى شير نر ديد

Strophe: 19  
Verse: a  
ز لرزه سست شد دو دست و پايش
Verse: b  
ربودش هوش ياد دلربايش

Strophe: 20  
Verse: a  
چنان لرزه به دست او بر افتاد
Verse: b  
که آن نامه ز دست او در افتاد

Strophe: 21  
Verse: a  
همى تا نامهء دلبر همى خواند
Verse: b  
ز ديده سيل بيجاده همى راند

Strophe: 22  
Verse: a  
گهى بر رخ نهادى نامه ويس
Verse: b  
گهى بر دل نهادى جامه ويس

Strophe: 23  
Verse: a  
گهى بوبيد مشك آلود جامه
Verse: b  
گهى بوسيد خون آلود نامه

Strophe: 24  
Verse: a  
يکى ابر از دو چشم او بر آمد
Verse: b  
که بارانش وقيق و گوهر آمد

Strophe: 25  
Verse: a  
وز آن ابر او فتادش برق بر دل
Verse: b  
بديدش برق آتش سوز در دل

Strophe: 26  
Verse: a  
گهى از ديده راندى گوهرين جوى
Verse: b  
گهى از دل کشيده آذرين هوى

Strophe: 27  
Verse: a  
گهى چون ديو زد بيگوش گشتى
Verse: b  
فغان کردى و پس خاموش گشتى

Strophe: 28  
Verse: a  
گهى بيخود به روى اندر گتادى
Verse: b  
ز بيهوشيش گريه برفتادى

Strophe: 29  
Verse: a  
چه لختى هوش باز آمد به جانش
Verse: b  
صدف شد در دندان را دهانش

Page of edition: 419 
Strophe: 30  
Verse: a  
همى گفت آه ازين بخت نگونسار
Verse: b  
که تخم رنج کشت و شاخ تيمار

Strophe: 31  
Verse: a  
مرا ببريد از آن سرو جوانه
Verse: b  
که سروستان او کاخست و خانه

Strophe: 32  
Verse: a  
مرا ببريد از آن خورشيد تابان
Verse: b  
که گردونش شبستانست و ايوان

Strophe: 33  
Verse: a  
ز چشم من ببرد آن خوب ديدار
Verse: b  
چو از گوشم ببرد آن نوش گفتار

Strophe: 34  
Verse: a  
ز ديدارش بدل دادست جامه
Verse: b  
ز گفتارش بدل دادست نامه

Strophe: 35  
Verse: a  
قرار جان من زين جامه آمد
Verse: b  
بهار بخت من زين نامهء آمد

Strophe: 36  
Verse: a  
پس آنگه پاسخى بنوشت زيبا
Verse: b  
بسى نيکوتر از منسوج ديبا


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.