TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 78
Previous part

Chapter: 78  
رسيدن رامين به مرو نزد ويس


Strophe: 1  
Verse: a   خوشا مروا نشست شهرياران
Verse: b  
خوشا مروا زمين شاد خواران

Strophe: 2  
Verse: a  
خوشا مروا به تابستان و نيسان
Verse: b  
خوشا مروا به پاييز و زمستان

Strophe: 3  
Verse: a  
کسى کاو بود در مرو دلاراى
Verse: b  
چگونه زيستن داند دگر جاى

Strophe: 4  
Verse: a  
به خاصه چون بود در مرو يارش
Verse: b  
چگونه خوش گذارد روزگارش

Strophe: 5  
Verse: a  
چنان چون بود رامين دلازار
Verse: b  
گسسته هم ز مرو و هم ز دلدار

Strophe: 6  
Verse: a  
هم از ياران و خويشان دور گشته
Verse: b  
هم از يار کهى مهجور گشته

Strophe: 7  
Verse: a  
نباشد جاى چون جاى نخستين
Verse: b  
نه يك معشوق چون معشوق پيشين

Strophe: 8  
Verse: a  
چو رامين آمد اندر کشور مرو
Verse: b  
به چشمش هر گياهى بود چون سرو

Strophe: 9  
Verse: a  
زمينش چون بهشت و شاخ چون حور
Verse: b  
گلش چون غاليه برگش چو کافور

Page of edition: 427 
Strophe: 10  
Verse: a  
در آن کشور چنان بدجان رامين
Verse: b  
که در ماه بهاران شاخ نسرين

Strophe: 11  
Verse: a  
تو گفتى در زمين مرو شهجان
Verse: b  
در مينو برو بگشاد رصوان

Strophe: 12  
Verse: a  
چو نزديك دز مرو آمد از راه
Verse: b  
به بام گوشك بر ديده شد آگاه

Strophe: 13  
Verse: a  
فرود آمد همان گه مرد ديده
Verse: b  
به شادى رام را بر رخش ديده

Strophe: 14  
Verse: a  
يکايك دايه را زو آگهى داد
Verse: b  
دل دايه شد از انديشه آزاد

Strophe: 15  
Verse: a  
دوان شد تا به پيش ويس بانو
Verse: b  
بگفت آمد به دردت نوش دارو

Strophe: 16  
Verse: a  
پلنگ خسروى آمد گرازان
Verse: b  
هزبر شاهى آمد سر فرازان

Strophe: 17  
Verse: a  
نسيم دولت آمد مژده خواهان
Verse: b  
که آمد نوبهار پادشاهان

Strophe: 18  
Verse: a  
درخت شادکامى بارور شد
Verse: b  
همان بخت ستمگر دادگر شد

Strophe: 19  
Verse: a  
به بار آورد شاخ مهر نو بر
Verse: b  
پديد آورد کان وصل گوهر

Strophe: 20  
Verse: a  
دميده گشت صبح از خاور بام
Verse: b  
شکفته شد بهار کشور کام

Strophe: 21  
Verse: a  
اميد فرخى آمد ز دولت
Verse: b  
نويد خرمى آمد ز صلت

Strophe: 22  
Verse: a  
نبينى شب شده چون روز روشن
Verse: b  
جهان خرم شده چون وقت گلشن

Strophe: 23  
Verse: a  
نبينى شاخ شادى بشکفيده
Verse: b  
نبينى شاخ انده پژمريده

Strophe: 24  
Verse: a  
نبينى خاك ديبا روى گشته
Verse: b  
نبينى باد عنبر بوى گشته

Strophe: 25  
Verse: a  
الا ماها بر آور سر ز بالين
Verse: b  
جهان بين برگشا و اين جهان بين

Strophe: 26  
Verse: a  
شبت تاريك بد همرنگ مويت
Verse: b  
کنون رخشنده شد همرنگ رويت

Strophe: 27  
Verse: a  
ز دوده شد جهان از زنگ اندوه
Verse: b  
همى خندد زمين از کوه تا کوه

Strophe: 28  
Verse: a  
جهان خندان شده از روى رامين
Verse: b  
هوا مشکين شده از بوى رامين

Page of edition: 428 
Strophe: 29  
Verse: a  
به فال نيك رامين آمد از راه
Verse: b  
همى پيوست خواهد مهر با ماه

Strophe: 30  
Verse: a  
بيا تا روى آن دلبند بينى
Verse: b  
تو گويى ماه را فرزند بينى

Strophe: 31  
Verse: a  
به درگاه ايستاده بار خواهان
Verse: b  
ز کين و خشم تو زنهار خواهان

Strophe: 32  
Verse: a  
ترا دل خسته او را دل شکسته
Verse: b  
ميان هر دوان درهاى بسته

Strophe: 33  
Verse: a  
درت بر دلگشاى خويش بگشاى
Verse: b  
اميد جان فزاى خويش بفزاى

Strophe: 34  
Verse: a  
سمن بر ويس گفتا شاه خفتست
Verse: b  
بلا در زير خواب او نهفتست

Strophe: 35  
Verse: a  
گر او زين خواب خوش بيدار گردد
Verse: b  
سراسر کار ما دشوار گردد

Strophe: 36  
Verse: a  
يکى چاره بکن کاو خفته ماند
Verse: b  
نهان ما و راز ما نداند

Strophe: 37  
Verse: a  
سبك دايه فسونى خواند بر شاه
Verse: b  
تو گفتى شاه مرده گشت برگاه

Strophe: 38  
Verse: a  
چو مستان خواب نوشين در ربودش
Verse: b  
چنان کز گيتى آگاهى نبودش

Strophe: 39  
Verse: a  
پس آنگه ويس همچون ماه روشن
Verse: b  
نشست آزرده بر سوراخ روزن

Strophe: 40  
Verse: a  
ز روزن روى رامين ديد چون مهر
Verse: b  
شکفته شد به جانش در گل مهر

Strophe: 41  
Verse: a  
و ليکن صبر کرد و دل فرو داشت
Verse: b  
بننمود آن تباهى کاندرو داشت

Strophe: 42  
Verse: a  
سخن با رخش رامين گفت يکسر
Verse: b  
بدو گفت اى سمند کوه پيکر

Strophe: 43  
Verse: a  
ترا من داشتم همتاى فرزند
Verse: b  
چرا ببريد از من مهر و پيوند

Strophe: 44  
Verse: a  
نه از زر ساختم استام و تنگت
Verse: b  
وز ابريشم فسار و پالهنگت

Strophe: 45  
Verse: a  
نه از سيم و رخامت کردم آخر
Verse: b  
همه ساله ز کنجت داشتم پر

Strophe: 46  
Verse: a  
چرا دل ز اخر من بر گرفتى
Verse: b  
برفتى آخر ديگر گرفتى

Page of edition: 429 
Strophe: 47  
Verse: a  
ترا نيکى نسازد چون بديدم
Verse: b  
دريغ آن رنجها کز تو کشيدم

Strophe: 48  
Verse: a  
ترا آخر چنان سازد که ديدى
Verse: b  
تو خود دانى چه سختيها کشيدى

Strophe: 49  
Verse: a  
کرا خرما نسازد خار سازى
Verse: b  
کرا منبر نسازد دار سازى


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.