TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 80
Previous part

Chapter: 80  
پاسخ دادن ويس رامين را

Verse: a  
جوابش داد ويس ماه پيکر
Verse: b  
جوابى همچو زهر آلوده خنجر


Strophe: 1  
Verse: a   برو راما اميد از مرو بردار
Verse: b  
مرا و مرو را نابوده پندار

Strophe: 2  
Verse: a  
مکن خواهش چو ديگربار کردى
Verse: b  
ببر اين دود چون آتش ببرى

Strophe: 3  
Verse: a  
مرا بفريفتى يك ره به گفتار
Verse: b  
کنون بفريفت نتوانى دگر بار

Strophe: 4  
Verse: a  
چو بشکستى وفا و عهد و سوگند
Verse: b  
چه بايد اين فسون و رشته و بند

Strophe: 5  
Verse: a  
برو نيرنگ هم با گل همى ساز
Verse: b  
وفا و مهر هم با او همى باز

Strophe: 6  
Verse: a  
اگر چه هوشيارى و سخن دان
Verse: b  
نيم من نيز ناهشيار و نادان

Strophe: 7  
Verse: a  
تو زين افسونها بسيار دانى
Verse: b  
به پيش هر کسى بسيار خوانى

Strophe: 8  
Verse: a  
ترا ديدم بسى و آزمودم
Verse: b  
فسونت نيز بسيارى شنودم

Strophe: 9  
Verse: a  
دلم بگرفت ازين افسون شنيدن
Verse: b  
فسون جادوان بسيار ديدن

Page of edition: 435 
Strophe: 10  
Verse: a  
مرا بس زين فسوس وزين فسونت
Verse: b  
وزين بازارهاى گونه گونت

Strophe: 11  
Verse: a  
نخواهم جستن از موبد رهايى
Verse: b  
نه با او کرد خواهم بى وفايى

Strophe: 12  
Verse: a  
درين گيتى به من شايسته خود اوست
Verse: b  
که با آهوى من دارد مرا دوست

Strophe: 13  
Verse: a  
نه روز دوستى را خوار گيرد
Verse: b  
نه روزى بر سر من يار گيرد

Strophe: 14  
Verse: a  
مرا يکدل هميشه دوستدارست
Verse: b  
نه چون تو ده دل زنهار خوارست

Strophe: 15  
Verse: a  
کنون دارد بلورين جام در دست
Verse: b  
به کام دل هميشه شاد و سرمست

Strophe: 16  
Verse: a  
نشست خوش ز بهر شاه بايد
Verse: b  
ترا هر جا که باشد جاى شايد

Strophe: 17  
Verse: a  
همى ترسم که آيد در شبستان
Verse: b  
گلش را رفته بيند از گلستان

Strophe: 18  
Verse: a  
مرا جويد نيابد خفته بر جاى
Verse: b  
به کار من دگر ره بد کند راى

Strophe: 19  
Verse: a  
شود آگه ازين کار نمونه
Verse: b  
وزين بفسرده مهر باژ گونه

Strophe: 20  
Verse: a  
نخواهم کاو بيازارد دگر بار
Verse: b  
که پس با او به جان باشد مرا کار

Strophe: 21  
Verse: a  
بس است آن بيم و آن سختى که ديدم
Verse: b  
وزو صد ره اميد از جان بريدم

Strophe: 22  
Verse: a  
چه ديدم زان همه سختى کشيدن
Verse: b  
چه ديدم زان همه تلخى چشيدن

Strophe: 23  
Verse: a  
چه دارم زان همه زنهار خوارى
Verse: b  
بگر بد نامى و نوميدوارى

Strophe: 24  
Verse: a  
هم آزرده شد از من شهريارم
Verse: b  
هم آزرده شد از من کردگارم

Strophe: 25  
Verse: a  
جوانى بر سر مهرت نهادم
Verse: b  
دو گيتى را به نام بد بدادم

Strophe: 26  
Verse: a  
ز حسرت مى بسايم دست بردست
Verse: b  
که چيزى نيستم جز باد در دست

Strophe: 27  
Verse: a  
سخن چندان که گويم سر نيايد
Verse: b  
ترا زين شاخ برگ و بر نيايد

Strophe: 28  
Verse: a  
ازين در کامدى نوميد بر گرد
Verse: b  
به بيهوده مکوب اين آهن سرد

Page of edition: 436 
Strophe: 29  
Verse: a  
شب از نيمه گذشت و ابر پيوست
Verse: b  
دمه بفزود و دود برف بنشست

Strophe: 30  
Verse: a  
کنون بر خويشتن کن مهربانى
Verse: b  
برو تا بر تنت نايد زيانى

Strophe: 31  
Verse: a  
شبت فرخنده باد و روز فرخ
Verse: b  
هميشه يار تو گل نام گل رخ

Strophe: 32  
Verse: a  
بمانادش به گيتى با تو پيوند
Verse: b  
چنان کت زو بود پنجاه فرزند

Strophe: 33  
Verse: a  
چو ويس او را زمانى سرزنش کرد
Verse: b  
به ناديدنش دل را خوش منش کرد

Strophe: 34  
Verse: a  
ز روزن باز گشت و روى بنهفت
Verse: b  
نه بارش داد و نه ديگر سخن گفت

Strophe: 35  
Verse: a  
نه دايه ماند بر روزن نه بانو
Verse: b  
گسسته شد ز درد رام دارو

Strophe: 36  
Verse: a  
به کوى اندر بماند آزاده رامين
Verse: b  
به کام دشمنان بى کام و غمگين

Strophe: 37  
Verse: a  
همه چيزى گرفته جاى و آرام
Verse: b  
ابى آرام مانده خسته دل رام

Strophe: 38  
Verse: a  
همى ناليد پيش کرد گارش
Verse: b  
گه از بخت سياه و گه ز يارش

Strophe: 39  
Verse: a  
همى گفت اى خداى پاك و دانا
Verse: b  
توى بر هر چه خود خواهى توانا

Strophe: 40  
Verse: a  
هنى بينى مرا بيچاره مانده
Verse: b  
ز خويش و آشنا آواره مانده

Strophe: 41  
Verse: a  
به که بر ميش و بز را جايگاهست
Verse: b  
به هامون گور و آهو را پناهست

Strophe: 42  
Verse: a  
مرا ايدر نه آرامست و نه جاى
Verse: b  
برين خسته دلم هم تو ببخشاى

Strophe: 43  
Verse: a  
که من نوميد ازيدر بر نگردم
Verse: b  
و گر نوميد بر گردم نه مردم

Strophe: 44  
Verse: a  
اگر بايد همى مردن به ناچار
Verse: b  
همان بهتر که ميرم بر در يار

Strophe: 45  
Verse: a  
بداند هر که در آفاق بارى
Verse: b  
که يارى داد جان از بهر يارى

Page of edition: 437 
Strophe: 46  
Verse: a  
گر اين برف و دمه شمشير بودى
Verse: b  
جهنده باد ببر و شير بودى

Strophe: 47  
Verse: a  
ازيدر باز پس ننهاد مى گام
Verse: b  
مگر آنگه که جانم يافتى کام

Strophe: 48  
Verse: a  
دلا تو آن دلى کز پيل و از شير
Verse: b  
نترسيدى هم از ژوپين و شمشير

Strophe: 49  
Verse: a  
چرا ترسى کنون از باد باران
Verse: b  
که خود هر دو ترا هستند ياران

Strophe: 50  
Verse: a  
نه باد ارم همه سال از دم سرد
Verse: b  
نه ابر آرم ز دود جان پر درد

Strophe: 51  
Verse: a  
اگر باز آمدى آن ماه رخشان
Verse: b  
مرا چه برف بودى چه گل افشان

Strophe: 52  
Verse: a  
و گر گشتى لبم بر لبش پيروز
Verse: b  
مرا کردى کنار خويش جان بوز

Strophe: 53  
Verse: a  
نبودى هيچ غم از ابر و بادم
Verse: b  
شدى اندوه اين طوفان ز يادم

Strophe: 54  
Verse: a  
همى گفت اين سخت رامين بيدل
Verse: b  
بمانده تا به زانو رخش در گل

Strophe: 55  
Verse: a  
همه شب چشم رامين اشك ريزان
Verse: b  
هوا بر رخش او کافور بيزان

Strophe: 56  
Verse: a  
همه شب رخش در باران شده تر
Verse: b  
به برف اندر سوار از رخش بدتر

Strophe: 57  
Verse: a  
همه شب ابر گريان بر سر رام
Verse: b  
همه شب باد پيچان در بر رام

Strophe: 58  
Verse: a  
قبا و موزه و رانينش بر تن
Verse: b  
ز سر تا پاى بفسرده چو آهن

Strophe: 59  
Verse: a  
همه شب ويس گريان در شبستان
Verse: b  
به ناخن پاك بشخوده گلستان

Strophe: 60  
Verse: a  
همه گفت اين چه برف و اين چه سرماست
Verse: b  
کزيشان رستخيز ويس برخاست

Strophe: 61  
Verse: a  
الا اى ابر گريان بر سر رام
Verse: b  
ترا خود شرم نايد زان گل اندام

Strophe: 62  
Verse: a  
به رنگ زعفران کردى رخانش
Verse: b  
بسان نيل کردى ناخنانش

Strophe: 63  
Verse: a  
ز بخشودن همى بر وى بنالى
Verse: b  
و ليکن تو بدين ناله و بالى

Strophe: 64  
Verse: a  
مبار اى ابر و يك ساعت بياساى
Verse: b  
مرا تيمار بر تيمار مفزاى

Page of edition: 438 
Strophe: 65  
Verse: a  
الا اى باد تاکيتند باشى
Verse: b  
چه باشد گر زمانى کند باشى

Strophe: 66  
Verse: a  
نه آن بادى که از وى بوى بردى
Verse: b  
جهان از بوى او خوش بوى کردى
Verse: a  
چرا اکنون نبخشانى بر آن تن
Verse: b  
کزو خوشى برد نسرين و سوسن

Strophe: 67  
Verse: a  
الا اى ژرف درياى دمنده
Verse: b  
تو باشى پيش رامين همچو بنده

Strophe: 68  
Verse: a  
ترا هر چند گوهرهاست رخشان
Verse: b  
نيى چون دست رامين گوهر افشان

Strophe: 69  
Verse: a  
حسد بردى بر آن شاه سواران
Verse: b  
فرستادى به دست ميغ باران

Strophe: 70  
Verse: a  
سلاح تو همين باران و آبست
Verse: b  
سلاح او همه پولاد نابست

Strophe: 71  
Verse: a  
گر او امشب رها گردد ازيدر
Verse: b  
بينبارد ترا از گرد لشکر

Strophe: 72  
Verse: a  
چه بى شرمم چه بانيرنگ و دستان
Verse: b  
که آسوده نشستم در شبستان

Strophe: 73  
Verse: a  
تنى پرورده اندر خز و ديبا
Verse: b  
بماند در ميان برف و سرما

Strophe: 74  
Verse: a  
رخ آزاده رامين هست گلزار
Verse: b  
بود سرما به برگ گل زيان کار


Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.