TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 83
Previous part

Chapter: 83  
پاسخ دادن ويس رامين را


Strophe: 1  
Verse: a   سمن بر ويس گفت اى بى خرد رام
Verse: b  
ندارى از خردمندى بجز نام

Strophe: 2  
Verse: a  
جفا بر دل زند خشت گرانس
Verse: b  
بماند جاودان بر دل نشانش

Strophe: 3  
Verse: a  
جفاى تو مرا بر دل بماندست
Verse: b  
چنان کز دل وفاى تو بر اندست

Strophe: 4  
Verse: a  
نباشد با کسى هم کفرو هم دين
Verse: b  
نگنجه در دلى هم مهر و هم کين

Strophe: 5  
Verse: a  
چو ياد آرد ز صد هونه جفايت
Verse: b  
نماند در دلى بوى وفايت

Strophe: 6  
Verse: a  
تو خود دانى که من با تو چه کردم
Verse: b  
به اميد وفا چه رنج بردم

Strophe: 7  
Verse: a  
پس آنگه تو بجاى من چه کردى
Verse: b  
بکشتى و انچه کشتى خود بخوردى

Strophe: 8  
Verse: a  
برفتى بر سرم يارى گزيدى
Verse: b  
نکو کردى تو خود اورا سزيدى

Strophe: 9  
Verse: a  
جزين از تو چه آيد که کردى
Verse: b  
که همچون کرگسان مردار خوردى

Strophe: 10  
Verse: a  
زهى داده ستور و بستده خر
Verse: b  
ترا همچون منى کى بود در خور

Strophe: 11  
Verse: a  
ترا چون جاى شور و ريگ شايستن
Verse: b  
سرا و باغ فرمودن چه بايست

Strophe: 12  
Verse: a  
گمان بردم که تو شير شکارى
Verse: b  
نگيرى جز گوزن مرغزارى

Strophe: 13  
Verse: a  
ندانستم که تو روباه پيرى
Verse: b  
به صد حيله يکى خر گوش گيرى

Strophe: 14  
Verse: a  
چرا چون شسته بودى خويشتن پاك
Verse: b  
فشاندى بر تنت خاکستر و خاك

Strophe: 15  
Verse: a  
چرا بگذاشتى جام مى و شير
Verse: b  
نهادى پيش خود جام سك و سير

Strophe: 16  
Verse: a  
چرا بر خاستى از فرش نيسان
Verse: b  
نشستى بر پلاس و شال خلقان

Page of edition: 444 
Strophe: 17  
Verse: a  
نه بس بود آنکه از شهرم برفتى
Verse: b  
به شهر دشمنان مأوا گرفتى

Strophe: 18  
Verse: a  
نه بس بود آنگه ديگر يار کردى
Verse: b  
مرا زى دوست و دشمن خوار کردى

Strophe: 19  
Verse: a  
نه بس بود آنکه چون نامه نبشتى
Verse: b  
سخن با خون من در هم سرشتى

Strophe: 20  
Verse: a  
ابا چندين جفا و خشم و آزار
Verse: b  
نهادى بار زشتى بر سر بار

Strophe: 21  
Verse: a  
چو دايه پيش تو آمد براندى
Verse: b  
سگ و جادو و پر دستانش خواندى

Strophe: 22  
Verse: a  
تو طرارى و پر دستان به دايه
Verse: b  
توى جادو توى بسيار مايه

Strophe: 23  
Verse: a  
تو او را غرچه و نادان گرفتى
Verse: b  
فريب جادوان با او بگفتى

Strophe: 24  
Verse: a  
هم او را هم مرا دستان نهادى
Verse: b  
هزاران داغمان بر جان نهادى

Strophe: 25  
Verse: a  
توى صحاك ديده جادوى نر
Verse: b  
که هم نيزنگ سازى هم فسونگر

Strophe: 26  
Verse: a  
تو کردى بى وفايى ما نکرديم
Verse: b  
تو خوردى زينهار و ما نخورديم

Strophe: 27  
Verse: a  
ببودى چند گه خرم به گوراب
Verse: b  
کنون باز آمدى با چشم پر آب

Strophe: 28  
Verse: a  
همى گويى سخنهاى نگارين
Verse: b  
درونش آهنين بيرونش زرين

Strophe: 29  
Verse: a  
منم آن نو شکفته باغ صد رنگ
Verse: b  
که تو بر من بگفتى آن همه ننگ

Strophe: 30  
Verse: a  
منم آن گلشن شهوار نيکو
Verse: b  
که در چشم تو بودم يکسر آهو

Strophe: 31  
Verse: a  
منم آن چشمه کز من آب خوردى
Verse: b  
چو خوردى چشمه را پر خاك کردى

Strophe: 32  
Verse: a  
کنون از تشنگى بردى بسى تاب
Verse: b  
شتابان آمدى کز من خورى آب

Strophe: 33  
Verse: a  
نبايستى ز چشمه آب خوردن
Verse: b  
چو خوردى چشمه را پر خاك کردن

Strophe: 34  
Verse: a  
و يا اکنون که کردى چشمه را خوار
Verse: b  
نيارى آب او خوردن دگر بار


Page of edition: 445 
Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.