TITUS
Gurgani, Vis u Ramin
Part No. 103
Previous part

Chapter: 103  
ناليدن ويس از رفتن رامين و از دايه چاره خواستن


Strophe: 1  
Verse: a   چو رامين دور گشت از ويس دلبند
Verse: b  
نشاط و کام ازو ببريد پيوند

Strophe: 2  
Verse: a  
هميشه ماه بود آنگاه شد خور
Verse: b  
چنو زرد و چنو بى خواب و بى خور

Strophe: 3  
Verse: a  
نياسود از حديث و ياد رامين
Verse: b  
نگارين رخ به خون کرده نگارين

Strophe: 4  
Verse: a  
به دايه گفت دايه چاره اى ساز
Verse: b  
که رفته يار بد مهر آيدم باز

Strophe: 5  
Verse: a  
ز مهر اى دايه بر جانم ببخشاى
Verse: b  
مرا راهى به وصل دوست بنماى

Strophe: 6  
Verse: a  
که من با اين بلا طاقت ندارم
Verse: b  
شکيب درد اين فرقت ندارم

Strophe: 7  
Verse: a  
ز من بنيوش دايه داستانم
Verse: b  
که چون آب روان بر تو بخوانم

Strophe: 8  
Verse: a  
بدانم دل به نادانى ز دستم
Verse: b  
کنون از بيدلى گويى که مستم

Page of edition: 497 
Strophe: 9  
Verse: a  
مکن زين بيدلى بر من ملامت
Verse: b  
که خود بر خاست از هجرم قيامت

Strophe: 10  
Verse: a  
يکى آتش بيامد در من افتاد
Verse: b  
مرا در دل ترا در دامن افتاد

Strophe: 11  
Verse: a  
به پيش آب هر آتش زبون شد
Verse: b  
مرا از آب چشم آتش فزون شد

Strophe: 12  
Verse: a  
همى ريزم برو سيل بهاران
Verse: b  
که ديد آتش فزاينده ز باران

Strophe: 13  
Verse: a  
شب من دوش چونان بُد که گفتم
Verse: b  
مگر بر سوزن و بر خار خفتم

Strophe: 14  
Verse: a  
کنون روزست و وقت چاشتگاهست
Verse: b  
به چشمس چون شب تازى سياهست

Strophe: 15  
Verse: a  
مرا روز از خان دوست باشد
Verse: b  
چو درمان از لبان دوست باشد

Strophe: 16  
Verse: a  
> همى تا هجر آن دلسوز بينم
Verse: b  
نه درمان يابم و نه روز بينم <

Strophe: 17  
Verse: a  
ندانم بر سر من چه نبشتست
Verse: b  
که کار بخت با من سخت زشتست

Strophe: 18  
Verse: a  
شوم در دشت گردم با شبانان
Verse: b  
نگردم نيز گرد مهربانان

Strophe: 19  
Verse: a  
به شهر از گريه ام طوفان بخيزد
Verse: b  
به کوه از ناله ام خارا بريزد

Strophe: 20  
Verse: a  
ندانم چون کنم با که نشينم
Verse: b  
به جاى دوست در عالم که بينم

Strophe: 21  
Verse: a  
نبينم گيتى و ديده ببندم
Verse: b  
کجا از هر چه بينم مستمندم

Strophe: 22  
Verse: a  
چسود آمد دلم را زينکه ديدم
Verse: b  
جز آنك از خواب و آرامم بريدم

Strophe: 23  
Verse: a  
فراوان بخت خود را آزمودم
Verse: b  
ازو جز خسته و غمگين نبودم

Strophe: 24  
Verse: a  
تباهى روزگار خود فزايم
Verse: b  
چو بخت آزموده آزمايم

Page of edition: 498 
Strophe: 25  
Verse: a  
شنيدى داستان من سراسر
Verse: b  
کنون درمان کارم چيست بنگر

Strophe: 26  
Verse: a  
جوابش داد دايه گفت هرگز
Verse: b  
نبايد بودن اندر کار عاجز

Strophe: 27  
Verse: a  
ازين گريه وزين ناله چه آيد
Verse: b  
جز آن کت غم به غم بر مى فزايد

Strophe: 28  
Verse: a  
همالان تو در شادى و نازند
Verse: b  
به کام دل همه گردن فرازند

Strophe: 29  
Verse: a  
تو همواره چنين در رنج و دردى
Verse: b  
به غم خوردن قرارم را ببردى

Strophe: 30  
Verse: a  
جهان از بهر جان خويش بايد
Verse: b  
همه دارو ز بهر ريش بايد

Strophe: 31  
Verse: a  
ترا درمان و هم ريشت بدستست
Verse: b  
چرا دست تو از چاره ببستست

Strophe: 32  
Verse: a  
ترا دادست يزدان پادشايى
Verse: b  
تمامى و بزرگى و روايى

Strophe: 33  
Verse: a  
چو شهرو دارى اندر خانه مادر
Verse: b  
چو ويرو ياور و رخ برادر

Strophe: 34  
Verse: a  
چو رامين يار شايسته تو دارى
Verse: b  
سزاى خسروى و شهريارى

Strophe: 35  
Verse: a  
همت گنجست آگنده به گوهر
Verse: b  
همت پشتست با بسيار لشکر

Strophe: 36  
Verse: a  
بزرگى را همين باشد بهانه
Verse: b  
بزرگى جوى و کم کن اين فسانه

Strophe: 37  
Verse: a  
تو موبد را بسى زشتى نمودى
Verse: b  
هميدون چند بارش آزمودى

Strophe: 38  
Verse: a  
نه ديو خيم او گشتست بهتر
Verse: b  
نه کوه خشم او گشتست کمتر

Strophe: 39  
Verse: a  
همانست او که بود و تو همانى
Verse: b  
همين خواهيد بودن جاودانى

Strophe: 40  
Verse: a  
پس اکنون چاره و درمان خود جوى
Verse: b  
که هم تخمست و هم آبست و هم جوى

Strophe: 41  
Verse: a  
ز پيش آنکه موبد دست يابد
Verse: b  
ز کين دل به خون ما شتابد

Strophe: 42  
Verse: a  
که او را دل ز ماهر سه به کين است
Verse: b  
به کين ما چو شير اندر کمين است

Page of edition: 499 
Strophe: 43  
Verse: a  
تو در دل کن که او يك روزناگاه
Verse: b  
چو ره يابد بيايد از کمينگاه

Strophe: 44  
Verse: a  
نيابى همرهى بهتر ز رامين
Verse: b  
به سر بر نه مرورا تاج زرين

Strophe: 45  
Verse: a  
تو بانو باش تا او شاه باشد
Verse: b  
بهم با تو چو خوربا ماه باشد

Strophe: 46  
Verse: a  
نماند در زمانه شاه و سالار
Verse: b  
که نه در کار او با تو بوديار

Strophe: 47  
Verse: a  
نخستين ياورت باشد برادر
Verse: b  
پس آنگه نامور شاهان ديگر

Strophe: 48  
Verse: a  
که شاهان پاك با موبد به کينند
Verse: b  
همه رامين و ويرو را گزينند

Strophe: 49  
Verse: a  
مدارا با خرد بسيار کردى
Verse: b  
بلا از بهر دل بسيار خوردى

Strophe: 50  
Verse: a  
کنون چارى به دست اور ز دانش
Verse: b  
که اين اندوهها گرددت رامش

Strophe: 51  
Verse: a  
کنون کن گر توانى کرد کارى
Verse: b  
که زين بهتر نيابى روزگارى

Strophe: 52  
Verse: a  
به مرو اندر نه شاهست و نه لشکر
Verse: b  
تو دارى گنج شاهنشاه يك سر

Strophe: 53  
Verse: a  
چه مايه رنج بر دست او بدين گنج
Verse: b  
کنون تو يافتى همواره بى رنج

Strophe: 54  
Verse: a  
به دينارش بخر شاهى و فرمان
Verse: b  
که شاهى را بها دارى فراوان

Strophe: 55  
Verse: a  
ز پيش آنکه او بر تو خوردشام
Verse: b  
تو بر وى چاشم خور تا توبرى نام

Strophe: 56  
Verse: a  
گر اين تدبير خواهى کرد منشين
Verse: b  
ز حال خويش نامه کن به رامين

Strophe: 57  
Verse: a  
بگويش تا ز موبد باز گردد
Verse: b  
به رفتن باد را انباز گردد

Strophe: 58  
Verse: a  
چو او آيد يکى چاره بسازيم
Verse: b  
که موبد را به بدروزى بتازيم

Strophe: 59  
Verse: a  
چو بشنيد اين سخن ويس سمن بوى
Verse: b  
بر آمد لالهء شاديش از روى


Page of edition: 500 
Next part



This text is part of the TITUS edition of Gurgani, Vis u Ramin.

Copyright TITUS Project, Frankfurt a/M, 10.12.2008. No parts of this document may be republished in any form without prior permission by the copyright holder.